Het krabbelaartje. Gedichten schrijven is voor mij een uitlaatklep een vorm van communiceren naar de buitenwereld toe zonder te moeten praten.
Over de dagdagelijkse dingen van wat ik zie, hoor, meemaak en meegemaakt heb, in het leven
Daarom druk ik mijn gedachtes en gevoelens uit in mijn gedichten zonder iemand anders lastig te vallen...
07-06-2009
Voetsporen op het strand... ***
Samen wandelen wij langs het strand en maken twee paar sporen in het zand en vergeten alles om ons heen samen kijken wij naar dezelfde maan en wanen ons alleen.
Jij wilt een schelpje pakken maar 't bukken lukt niet meer zo je linkse knie is versleten en je rug doet ook zeer.
Samen wandelen wij langzaam verder de twee paar voetsporen achter ons latent ik pak stilletjes jouw hand woorden hebben we niet nodig er is gewoon die sterke band.
Wij kijken hoe de maan ondergaat en wij vinden alles prachtig 't gaat langzaam jij bent geen twintig meer en ik ben ook niet zo dartel meer.
En hier zeg ik!
Ho! Hilda niet te ver vooruit dromen.
Maar als het ons gegeven is zoals boven staat beschreven zo over een aantal jaren dan hebben we nog een heel mooi leven... Hilda 26/07/2004
Zoveelste te meer liefde je in u hebt en zoveelste te meer liefde je geeft.
En hoe meer je liefheb en hoe meer je investeerd zoveelste te meer pijn het doet wanneer het weer eens fout gaat.
Hoe meer je dan weer eens beseft dat pijn een positieve stimulans kan zijn voor een nieuwe zoektocht naar een nieuw begin in uw leven.
Denk als het nu goed is of slecht of het mislukt of het is een sukses je bent en blijft je eigen baas over je leven en je zal altijd zelf verantwoordelijk zijn en blijven in uw doen en laten.
Maak wat van je leven want je leeft maar een keer zodus ook voor u geen herhaling meer want het wordt maar eenmalig gegeven... Hilda 20/09/2004
Ouderdom heeft zo zijn charmes men heeft veel gezien maar ook veel mee gemaakt in het leven. Ook veel gehoord en geleerd mooie maar ook minder mooie dingen beleefd. Men heeft ook leren zwijgen al was het in strijd met de waarheid men zweeg dan om de goede vrede te bewaren. Ook lief en leed heeft men samen gedeeld. Men had ook vele vrienden maar ook vijanden oorlog maar ook vrede. Ook hebben wij vele vrienden en familieleden naar het eeuwig licht zien vertrekken. Men heeft zowat van alle dingen des levens geproefd zowel armoede en rijkdom. Vele mensen hebben en zullen deze dingen nooit beleven daarom mensen jong of oud ziek of gezond geniet van het leven in goede en slechte dagen want het wordt niet iedereen gegeven... Hilda 27/06/2009
Ik ben Hilda en als hobby schrijf ik wat gedichten ik kribbel en krabbel er maar op los of het rijmt of niet dat interessant mij in het geheel niet en trek het mij ook niet aan en kribbel en krabbel wat er in mijn gedachten heb en hoe ik mij voel ik geloof best dat gij weet wat ik bedoel maar sommige mensen breken het af. Er is een bepaalde site als ik daar soms een gedichtje plaats hoe ik daar dan in het openbaar uitgescholden wordt van dit gedicht heeft een marginaal geschreven een laag geschoolde rand debiel die niet schrijven kan en alleen de B.L.O. school heeft gedaan. Dan denk ik in mijn eigen die persoon kan de hoogste boom in ik kribbel en krabbel er maar verder op los over wat ik zelf wil en over hoe ik mij voel niemand is verplicht mijn kribbels en krabbels te lezen. Maar nu ga ik stoppen anders gaat ge nog echt denken dat ik een laag geschoolde randdebiel ben... Hilda 15/10/2007
Zes mensen in mijn leven hebben mijn lichaam als goed ervaren. Mijn man die het genot ervan mocht beleven en mijn kinderen tot ik ze mocht baren.
De eerste is al een paar jaar geleden heengegaan en de laatste zijn reeds jaren groot. Wie geeft mij nog een reden voor bestaan wat geeft mij nog zekerheid.
Ik plaats mijn lichaam voor de spiegel een troebel en wazig beeld verschijnt. En ik zie door al die tranen heen een vrouw die volgens mijn gedacht er nog best wezen mag ... Hilda 15/08/98
Die vragen : kan ik u vertrouwen zal je me niet van mijn jeugd jaren beroven mag ik dan 'ik' zijn wil je dat beloven zal je ook mijn nare dromen verwoesten zal je me eeuwig toebehoren tot in het uiterste van mijn leven en mag ik dan zelf kiezen en u zegen wat mij vreugde geeft mag ik u ook zegen wanneer ik treurig ben ook als mijn hart vanbinnen lacht ik smeek u help mij dan want dan zijn wij samen 'wij'... Hilda 15/05/1999
Alles is wat je voor me bent en dat voor iemand die je niet kent. Ik hou van jou is wat je zei iedere keer maakte me dat ontzettend blij. Jij bent mijn lach. Jij bent mijn traan ja ik zal voor jou door het vuur gaan. Niet door het leven als ik en mijn maar alles van ons samen laten zijn. Jij hebt mijn hartje veroverd en mij helemaal betoverd. En ik gelukkig zal zijn als je me weer aanraakt dat gevoel dat alles compleet maakt. Maar dat gevoel was ik kwijt. Kom a.u.b terug bij mij, dan is het weer. "Ons en Wij"... Hilda 16/11/1999
Soms zeggen woorden niets alleen het gevoel is er soms zeggen ogen alles als ik kijk als jij kijkt als wij samen kijken naar de sterren de sterren in jou ogen en in mijn ogen woorden zeggen dan niets en toch zoveel zonder woorden .... Hilda 09/06/1998
Het woord 'nooit' breekt mijn hart omdat ik echt dacht. Dat gij het serieus meende en het echt waar was. Dat ik je 'nooit' meer zou kwijtraken. Maar dat waren alleen maar leugens hield je wel echt van mij of was het alleen maar om het u gemakelijk te maken. Ach laat maar het maakt mij niets meer uit. Maar wat ik nu wel weet 'nooit' is een woord Dat je niet zomaar benutten mag als je echt niet weet wat dat woord betekent. En de inhoud ervan niet van kent. Als ik nu zeg 'nooit' meen ik dat wel maar heb angst. Dat ik het niet waar kan maken en het een leugen is van mijn tewege. Dus wanneer je zegt 'nooit' weet dan dat je het niet. Zomaar zeggen moet alleen maar als dat hoognodig is... Hilda 17/05/2004
Het dorp ontwaakt terwijl de eerste zonnestralen lichtjes schijnen en botvinken hun eerst lied fluiten van wiet wiet suske wiet. open ik met tegenzin de ogen en strek heel voorzichtig mijn pijnlijke stramme leden maar de deur blijft nog even gesloten.
En was eerst de warme resten van mijn zoete dromen weg.
En wuif vastberaden mijn bed saluut toe en zeg dan stilletjes tot vanavond dan weer.
Want de morgenstond heeft goud in de mond mijn huishoudelijke plicht roept maar ook het ontbijt met vers gezette koffie... Hilda 04/02/2001
Eens kreeg ik vleugels maar ik struikelde en viel reddeloos en wezenloos lag ik daar.
Maar wie bepaalde dat dat ik eindigde op de grond en zo de eindmeet niet haalde ik was moedeloos.
Is dat soms allemaal bedacht maar door wie dan en waarom staat dat soms ergens in de sterren geschreven gaat dat altijd zo buiten mijn weten om.
Ben ik niets meer dan wat wreed vermaak van een harteloze persoon een die mij het paradijs liet zien en dan voor mijn ogen de poort terug op slot doet... Hilda04/09/1999
Hier in deze multiculturele stad lopen mensen van alle kleuren en rassen kris kras door mekaar sommige staan op het voetpad en slaan een babbeltje met mekaar ieder in zijn eigen landstaal waar ik in het geheel niets van versta.
Mensen van alle kleuren en rassen rode, blanke, gele en zwarte alhoewel ik nog geen indiaan ben tegen gekomen met pijl en boog of een cowboy met paard en lasso lasso zelf geen geisha in traditionele klederdracht of oom Tom van het boek over het slavenleven.
Mensen van alle kleuren en rassen gekleed in alle kleuren en gewaden maar ook in het zwart en daar loop ik tussen gekleed in 't shirt en een capribroek aan en dat vinden ze hier niet raar.
Mensen van alle kleuren en rassen hier is iedereen zijn eigen en ze spreken in hun eigen taal dat vinden ze hier heel normaal maar soms kijken ze wel eens raar en weet je naar waar?...
Er zijn zovele mensen om je heen en niet een wat ziet uw groot verdriet. Het verschil tussen haat en liefde zien zij niet en weten heus niet wat er in je hoofd omgaat.
Mensen begrijpen geen gevoelens enkel de woorden die verkeerd worden uitgedrukt Niemand weet wat een ander voelt en weten ook niet wat hij precies bedoelt
Zet je gevoelens om in woorden dan zie je ze een voor een vergaan Want wat ben je met al deze woorden als de mensen ze niet toch niet verstaan... Hilda 17/05/2001
Misschien schrijft bijna iedereen zo zijn eigen levensverhaal. En verdichten het terwijl we leven en heel die historie wordt dan genoteerd op papier Maar andere lijken levens te hebben die al van tevoren zijn gevormd en gepland. Onvermijdelijk volmaakt als een cirkel. Sommige levens vormen een volmaakte cirkel. Andere ontwikkelen zich onvoorspelbaar of onbegrijpelijk. Zwaar verlies is een deel van mijn tocht geweest maar het heeft me dan ook geleerd hoe waardevol in het leven is. En dat was ook zo voor de liefde waar ik alleen maar dankbaar voor kan zijn. Hilda 11/06/1998
Waarom ik nog zo heel veel van jou hou omdat er een klein stukje van mij is in jou. En waarom ik niet die afstand kan nemen is omdat wij mijn kind onlosmakend met elkaar verbonden zijn.
Ouderliefde stopt niet bij het van elkaar gescheiden te zijn dat rijkt veel verder veel verder dan de horizon en misschien daar wel veel verder voorbij.
En hoe het levenspad ook zal zijn die je volgen zal waarvan ik zeker weet dat mijn pad de jouwe kruisen zal omdat ouderliefde geen doodlopende straat is maar een onuitputtelijke bron.
En ik weet dat je ooit een dag komen gaat dat je wil weten of ik je van je hou en of dat ik je vergeten ben dan zal ik je laten zien dat je altijd in mijn leven ben gebleven omdat er een stukje van mij in jou is verweven... Hilda26/10/1999
Genoegzame denkvormen rondom breedgesponnen vliegdraden elke tel te lang gerekend van de figuren in het licht. In de schaduw van het vliegwiel vertrekken kinderen! pubers maar met nog niet volwassenen. Tevergeefs wachte ik af maar niets gebeurde. Of het leek geen zin te hebben want het bleef regenen op de glinsterende natte kasseien en de afgevallen bladeren zij schuilde en ik keek... Hilda 27/08/1998
Ik ben geen geboren schrijver het is ook niet van de hoogste kwaliteit. Maar alles wat ik voel of denk en wat ik rondom mij zie en hoor kan ik in het schrijven kwijt. Stukjes uit mijn leven van nu en toen komen zo op papier te staan. Mijn gevoelens en mijn gedachten in het schrijven laat ik me gaan. Of het nu over mijn liefde gaat of vriendschap en verdriet. Nu niet meer schrijven neen dat kan ik niet. Die kleine of grote krabbels het is een groot deel van mijn leven. Wat er allemaal staat geschreven in mijn oude kladschriften van toen... Hilda 16/06/1997
Waarom is iedereen zo zelfverzekerd heb ik soms teveel kapsones. Waarom is iedereen zo introvert ben ik dan soms zo extrovert. Waarom is iedereen zo gewoon ben ik soms zo apart. Waarom is iedereen zo zacht ben ik soms zo hard. Waarom overkomt mij dit alles ben ik wel wie ik ben. Waarom kan ik dit niet allemaal aan ben ik soms wel sterk genoeg. Waarom leef ik dan waarom, waarom toch...
Wat ik nu hier tracht te zegen is, Oordeel niet over mij want je kent mij niet...
What I'm trying to say is Don't judge me cause you don't know me Hilda 25/02/1998
Ik ben Vanloffelt Hilde
Ik ben een vrouw en woon in In a little house with a garden (Belgie) en mijn beroep is staatsbediende.
Ik ben geboren op 11/12/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Pc & muziek .
Ben geboren Limburger.
en woon na 9 jaar terug in Limburg namelijk de oudste stad van Belgiê te Tongeren waar wij een huis hebben gekocht...
Ik ben Vanloffelt Hilde
