|
Samen wandelen wij langs het strand
en maken twee paar sporen in het zand
en vergeten alles om ons heen
samen kijken wij naar dezelfde maan
en wanen ons alleen.
Jij wilt een schelpje pakken
maar 't bukken lukt niet meer zo
je linkse knie is versleten
en je rug doet ook zeer.
Samen wandelen wij langzaam verder
de twee paar voetsporen achter ons latent
ik pak stilletjes jouw hand
woorden hebben we niet nodig
er is gewoon die sterke band.
Wij kijken hoe de maan ondergaat
en wij vinden alles prachtig
't gaat langzaam jij bent geen twintig meer
en ik ben ook niet zo dartel meer.
En hier zeg ik!
Ho! Hilda niet te ver vooruit dromen.
Maar als het ons gegeven is
zoals boven staat beschreven
zo over een aantal jaren
dan hebben we nog een heel mooi leven...
Hilda 26/07/2004
|
Ik ben Vanloffelt Hilde
