|
Ik denkt dat niemand het ziet
maar in mijn ogen is alleen
maar pijn en verdriet
ben dikwijls gekwetst keer op keer
en dat doet mijn hartje telkens heel erg veel zeer.
Belachelijk gemaakt uitgelachen en bespot
dat maakte mijn hart van binnen kapot
nu is het nog maar een splinter van wat het is geweest
mijn hart nu is van steen
en wild gelijk een beest.
Een grote muur ondoordringbaar hoog en voos
maakt al mijn gevoelens grauw en kleurloos
maar af en toe raakt er een steentje los
en schijnt er een lichtstraaltje door het donkere bos.
Maar als je probeer naar binnen te kijken
dan ga ik mij direct ontwijken
en ren ik dan weer heel snel en hard heen
weer veilig achter die muur van steen.
Ik weet het ik mag niet zo denken
maar er zijn mensen genoeg die mij aandacht
en hun liefde aan willen schenken
maar als ik dan weer in de spiegel kijk
en zie mijn kinderen en kleinkinderen
dan kan ik zeggen wat ben ik rijk.
Ik mag het nu niet opgeven
er is nog zoveel moois om voor te leven
en kan niet vluchten
ik weet toch niet waar heen
dus sloop ik die muur om mij heen
steen per steen...
Hilda 11/03/1997
|
Ik ben Vanloffelt Hilde
