|
Hoeveel nog kan een mens verdragen
die armoede pijn en verdriet.
Wanneer gaat dat nu eens stoppen
zo een leven wens je niemand niet.
Je koestert je aan alles wat je lief hebt
een schouder klopje of wat zonneschijn.
Je gelijk voelen zoals iedereen
even wegstoppen die eenzaamheid en pijn.
Maar een gevoel duurt maar even
dan kom je weer terug in de werkelijkheid.
Je voelt jezelf weer net zo ellendig
en je weet nooit voor hoe lange tijd.
Waarom mag niet iedereen gelukkig wezen
zonder die eenzaamheid, armoede en verdriet.
Dit blijf ik mijzelf dikwijls afvragen
een eerlijk antwoord krijg ik niet.
Heb mijn hart en heel liefde gegeven
zelfs mijn schoenen en kleren.
En soms wat geld
maar plots was de vriendschap weg.
Hielp waar ik kon
maar ze begrepen het niet.
Maar ben nu wel een ervaring rijker
maar met veel verdriet...
Hilda 16/06/1999
|
Ik ben Vanloffelt Hilde
