Het krabbelaartje. Gedichten schrijven is voor mij een uitlaatklep een vorm van communiceren naar de buitenwereld toe zonder te moeten praten.
Over de dagdagelijkse dingen van wat ik zie, hoor, meemaak en meegemaakt heb, in het leven
Daarom druk ik mijn gedachtes en gevoelens uit in mijn gedichten zonder iemand anders lastig te vallen...
16-11-2011
Vete...
Stop die vete
en die ruzie onder mekaar want iedereen maakt eens fouten in zijn leven de een meer dan de ander! zelfs gij, hij of zij. Maar van fouten maken moet men leren. De een leert beter dan de ander maar soms wij moeten leren dat erbij te nemen want niemand is volmaakt. Het leven duurt maar even om verder met die onzin te leven. Ikzelf heb niet veel meer te goed maar jullie hebben nog een hele leven te gaan om vriendschap en liefde aan mekaar te geven. Een woordje praten, een berichtje zenden via computer of gsm daar gaat je niet dood van en de ontvanger zal er dolblij mee zijn. Laat mekaar verdomd weten dat alles goed gaat want als je al die ellende ziet op Tv. Voor dat je het weet vind je de dood in een of ander natuurgeweld. of wordt je door een dolle schutter geveld. Door een gestoorde iemand die met zijn eigen geen raad weet en het in zijn hoofd krijgt om zo maar in de wilde weg te gaan beginnen te schieten op mensen die hij zelf niet eens kent. Mensen die hem nooit wat hebben aangedaan en zelfs niet eens weten van zijn bestaan. Ook een bomauto wordt soms gebruikt en jaagt veel onschuldigen de dood in en dat allemaal waarom????? Zelfs ik! Ben er niet van gespaard gebleven.
Telkenmale weer en keer op keer en opnieuw en opnieuw heb ik de verkeerde mensen weer teveel vertrouwd. Vriendschap is dus echt niet wat het lijkt want vriendschap of wat men tegenwoordig vriendschap noemen kan eindigt telkenmale weer opnieuw en opnieuw en keer op keer in pijn en verdriet. Klaarblijkelijk is echt niemand onvervangbaar en krijgen de mensen die het het minst verdienen altijd opnieuw en opnieuw het meest...
Een oude dorre boom werd met veel gekraak in een slag helaas maar waar door de bliksem ten gronde gesmakt. Droef lag hij daar van boven tot aan de wortel gebarsten met al zijn gebroken takken die als kreupelhout verspreid lagen in het rond. Alleen zijn wortels bleven in de aarde achter...
Ontdaan dwaal ik van hier naar daar en van daar naar hier. Plotseling in een regenbui van tranen de donkergrijze wolken, regenen helemaal over mij uit.
De nog bladerloze bomen vertakken treurig in de lucht. Misschien pronken daar morgen, frisse groene bladeren en bloesems op. Maar vandaag overstromen de tranen in mijn hart in dit mistroostig landschap blijven de wolken donkergrijs...
Ik ben Vanloffelt Hilde
Ik ben een vrouw en woon in In a little house with a garden (Belgie) en mijn beroep is staatsbediende.
Ik ben geboren op 11/12/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Pc & muziek .
Ben geboren Limburger.
en woon na 9 jaar terug in Limburg namelijk de oudste stad van Belgiê te Tongeren waar wij een huis hebben gekocht...
Ik ben Vanloffelt Hilde
