Tranen!
ik wil geen natte sporen over mijn wangen
en wil het graag tegenhouden.
Maar de vraag is nu of het mij wel lukt
ik bijt op mijn lip en slik.
Maar er is geen ontkomen aan
de eerste rolt al over mijn wang.
Snel kijk ik om me heen
gelukkig er is niemand te zien.
die kan zien hoe die ene traan
de voorloper is van al die vele tranen.
Tranen die over elkaar struikelen
een weg banend over mijn wangen.
Een snik welt op uit mijn keel
mijn hart probeert die zware steen te verwijderen
maar dat lukt mij niet.
Omdat ik mijn verdriet zo verborgen hou voor iedereen
die zware steen die last is mij dan even teveel.
En probeer steeds maar opgewekt te zijn
en probeer mijzelf steeds maar weer moed in te praten.
En wordt soms moe van al dat opgewekte gedoe rond om mij.
Mijn gsm gaat en ik schrik
ga snel overeind zitten
en veeg de tranen van mijn gezicht.
Net of ze dat door dat dom ding
mijn tranen kunnen zien.
Ik pak op en zeg hallo
aan de andere kant wordt vraagt hoe het gaat.
Ach! het gaat zoals gewoonlijk goed natuurlijk
en laat niets merken van mijn verdriet.
Handig geef ik het gesprek een andere wending
een wat nergens op 'n trekt
maar dat werkt bij mij wel zoals altijd.
En dan denk ik vaak in mijn eigen
Hilda ge was beter een fantaste geworden...
Hilda 26/06/2005