Hier sta je dan
eenzaam en zonder een woord
in je hoofd speelt het lied
van je leven een droevig akkoord.

Alleen ben je komen te staan
zonder dat je erom hebt gevraagd
iedereen heeft je verlaten
en nu raak je langzaam vervaagd.

Door het leven heen
veel hindernissen te overwinnen
maar soms wordt het te veel
en kom de hardheid haar beloning innen.

Hoe zou het toch kunnen
dat vaak alles anders loopt
dan je ook had kunnen bedenken
of zoals je had gehoopt.

Deze woorden verzachten helaas
nog geen stipje van je pijn
alleen sta je daar nu
gedumpt in een diepe ravijn.

Toch is mijn kloppend hart
hard voor jou aan het hopen
dat je zonder kleerscheuren
en met steun van vrienden naar boven kunt lopen...
Hilda 23/08/1998