|
Stukken ongenoegen
breken mij in stukken uit elkaar
mijn hoofd breekt zich over onverantwoorde gedachten
die mijn terzijde geschoven bladzijden ontstoffen
en gonzen met duizende gedachten gelijk.
Verwacht dat enkel
in deze schaarse tijden
geen onbezonnen maaksels meer verdwijnen
in een diepte waar het diepst nog altijd verder gaat
en blijft teren op wat men liever achterlaat.
Waar was ik dan nog niet klaar
dacht ik zeer onwetend
en wat onverwacht wellicht
met antwoord ver uit zicht
prefereer ik een stem die meent te horen
wat mijn schreeuw verbergt in bescheidenheid.
Gebroken en verlangend
met sturende handen aanklampend
smekend en doordringend
niet loslaten waar ik ben begonnen
want hoe graag ook
deze hartkreten blijken niet te zijn verzonnen...
Hilda 26/06/2000
|
Ik ben Vanloffelt Hilde
