Een appel viel niet ver van de boom
waarin de jonge piepten
en de ouderen zongen
hij bonsde wat maakte twee drie sprongen
dan lag hij daar in het hoge gras
wormstekelig droef en loom.

Ik ben verloren dacht hij ik weet het
ik word nooit tot blinkens toe geboend  
men zal mij ook nooit verkopen
om een kinderhand te vullen.

Mijn leventje als vrucht was vruchteloos
ik was eens een appel
maar nu een platte vijg
en lig te wachten tot de appel bazen 
die mij te gooien voor het vee
dan word ik toch nog met smaak opgeëten...
Hilda 05/08/1996

16-03-2008 om 12:49 geschreven door corry

16-03-2008 om 11:48 geschreven door jan

bedankt voor je bezoekje
zeer mooi gedichtje
 heb nog even wat rondgekuierd
op je mooi blogje
liefs en knuffels van mij

16-03-2008 om 10:20 geschreven door mariska

15-03-2008 om 23:42 geschreven door belinda