Zeg je Spanje, dan denk je meteen aan paella, zoals Belgie aan biefsteak met frieten doet denken. Oorspronkelijk komt de paella uit Valentia, maaar tegenwoordig kun je dit rijstgerecht overal eten. Van oudsher is de bereiding van paella een sociale zondagnamiddag gebeurtenis, veelal klaargemaakt door de mannelijke leden van de familie. Van een oorspronkelijk eenvoudig boerengerecht, veranderde de paella in een feestmaaltijd voor iedereen.
Afhankelijk van de regio zijn de hoofdingredienten rijst, zeevruchten, zoals vis en schaaldieren, kip, konijn, tomaten en saffraan. De rijst is belangrijk, het moet een dikke korrel zijn met een groot absorgerend vermogen en in bouillon getrokken. Rijst, bouillon en tomato frito (gefrituurde tomaten) vormen de basis. De naam paella is moggelijk ontstaan doordat eens per jaar de mannen van de "pueblo" voor de vrouwen kookten. Alle restjes van de dagen ervoor werden gebruikt voor deze bonte maaltijd. De platte manier om "voor haar" te zeggen, is "pa'ella"(para ella). Dit is later het woord paella geworden. Een andere verklaring komt uit het Valentiaans, war paella een soort pan betekent. Tijdens de Moorse periode werden er in de hofhoudingen van Moorse koningen rijstschotels bereid met restjes van de konninklijke banketten. Paella zou daaarbij afgeleid kunnen zijn van het Arabische woord voor restjes : "baqiyah".
In Belgie wordt Valentijn uitvoerig gevierd. Dankzij de media wordt er, wekenlang op voorhand, de nodige aandacht besteed om de "verliefden" erop te wijzen dat Valentijnsdag een dag is om mooie bloemen en dure geschenken te geven en om de dag af te sluiten naar een gekend restaurant gaan voor een "veel te duur" diner. Sommige mannen zijn hier niet mee akkoord en zij vinden dat alleen maar "commerce". In Spanje wordt er over "Valentijn vieren" heel weinig gesproken. In de warenhuizen worden wel reuzegrote taarten in hartvorm, met "Valentijn", verkocht. Vermits "Valentijn" vieren voor ons een jaarlijkse gewoonte is sinds vele jaren - we leerden mekaar kennen en genoten van die "eerste kus" op 14 februari 1952 - hebben we Valentijn in Spanje een beetje op zijn belgisch gevierd. Een "etentje" met een lekkere fles wijn in een spaans restaurant, daarna een wandeling langs de dijk van Marbella met een rustpauze op een terrasje in de zon. Om af te sluiten zijn we dicht bij huis in de bar "El Jardin" een lekkere "irish-coffee" gaan drinken.
Vanaf de jaren vijftig van de 20e eeuw heeft Marbella aantrekkingskracht uitgeoefend op rijke mensen. De faam van de nieuwe badplaats verspreidde zich onder de Europese adel en zo werd Marbella het Spaanse antwoord op de Franse Cote d' Azur. Hollywood-sterren, autocoureurs, koningen, al dan niet met een kroon, mensen die vandaag de dag de jetset heten, kwamen op Marbella af. Veel Arabieren, die in de jaren zeventig van de vorige eeuw schatrijk geworden zijn door de oliecrisis, streken neer in het mondaine Marbella. De beroemste is koning Fahd van Saoedi--Arabie, die een copie van het Witte Huis liet bouwen, even buiten de stad. In het centrum van de stad vindt men het "Parque Alameda" met zijn zitbanken van keramiek en de bronzen beelden van Salvador Dali op de Avenida del Mar.
De oude stad van Marbella, bekend als "El Caso Antiguo", is zeker een aanrader en een bezoek waard. De straten zijn smal en geplaveid en leiden naar het hart, de "Plaza de los Naranjos", dat dateert uit 1485. Hier treft men drie historische gebouwen aan : het stadhuis, het huis van de gouverneur en de Santiago-kapel. Allen dateren ze uit de 16e eeuw. In de 19e eeuw was het stadhuis een gevangenis. Het plein ontleent zijn naam aan de vele sinaasappelbomen, die in het voorjaar door hun bloesem een heerlijke geur verspreiden, waardoor het op de vele rondom gelegen terrasjes van de verschillende bars / restaurants goed vertoeven is.
In de bergen rond Marbella zijn archeologische opgravingen gedaan, die wijzen op bewoning in de paleolitische en neolitische tijd. Ook zijn er overblijfselen gevonden van Fenicische en latere Carthaginensische nederzettingen in het gebied van de Rio Real. In de Romeinse tijd heette destad Salduba. Tijdens de islamitische overheersing bouwden de moslims de Alcabaza, het Arabische kasteel en ommuuurden deze, om aanvallen van buitenaf te trotseren. De naam Marbella, afkomstig van Marbil-la, dateert uit deze islamitische tijd. In 1485 werd het door de Spanjaarden heroverd, maar de muren tonen nog steeds de zeldzame bewijzen van de islamitische heerschappij.
Een reis naar het zonnige zuiden met hindernissen.
Onze valiezen staan in de voormiddag tijdig klaar beneden in de gang, want de taxi is al 4 dagen vroeger besteld - maar - hij komt niet opdagen. Na een half uur wachten in de kou - eens telefoneren op de gewone telefoon van de firma en op de GSM van de chauffeur zonder resultaat - en wat nu ! Gelukkig stond onze vriendelijke buurman en vriend klaar om ons vlug naar het vliegveld te brengen - nog eens bedankt, Pierre ! In Zaventem vlug een karretje halen, valiezen erop en naar binnen. Amaai ! Wat is me dat ! Reizigers duwen hun karretjes heen en terug, van hier naar daar - lange files aan de incheckbalies - even geduld - problemen - de transportbanden zijn in panne ! En wij die dachten te laat te komen !
Had ik het gedacht ! Het heeft gevroren vannacht ! Wat gaat dat worden als het echt winter wordt ?
Na het inchecken vlug naar de veiligheidscontrole. Opnieuw lange files ! Eindelijk is het onze beurt ! Onder de verwonderde blikken van tientallen wachtenden worden mijn 'madam' en wat jongere dames met hun bagage opzij geroepen - "driemaal" worden ze van kop tot teen afgetast, armen wijd open (gelukkig is ze niet kittelachtig) en met de handscanner onderzocht en met beide voeten op een 'toestel' gezet. In de blikken van de andere reizigers zie je ze zo denken : "Zouden dat toch echt 'vermomde terroristen' zijn. Of zijn die vrouwelijke veiligheidsagentes misschien lesbisch ? Wat een 'geniepegaards' denk je dan ! En hun mannelijke collega's keken toe !
Vlug naar de instapbalie ! Even wachten en dan op tijd het vliegtuig in. De handbagage boven in de kastjes leggen en dan zitten we gezellig op onze plaats met veel ruimte voor de benen, vlakbij de nooduitgang. Maar "ongelooooflijk" ! Het duurde niet lang. Met een brede glimlach kwam de steward zeggen : "Mijnheer, ge moogt hier niet zitten !" Mijn instapkaart getoond (ik zat in het midden op B met een jongeman aan de deur) maar niets hielp. Enige antwoord van de steward : "Aan de nooduitgang moeten stevige, sterke mannen zitten, om bij eventuele problemen de deur te openen en de mensen te helpen biij het verlaten van het vliegtuig". Bij een probleem zullen die sterke mannen zo vlug mogelijk die glijbaan "proberen" - eenmaal veilig roepen ze wel "laat de anderen maar komen" ! Onder tientallen vragende ogen werd ik - samen met 2 andere personen van oudere leeftijd - naar een vrije plaats gebracht, ergens in het midden tussen de uitgangen. Oudere mensen mogen volgens het reglement (opgemaakt na veel nadenken door slimme grote bazen) niet bij de nooduitgang - eerst de gewone reizigers, daarna de oude "stumperds", is de visie van het bestuur. Mijn vrouw mocht met mij meegaan naar een andere plaats, maar ...die was lichtjes viesgezind. Ze zei letterlijk : "Ik ben hier en ik blijf hier zitten en als er iets gebeurt ben ik er direct uit, of vindt ge dat ik er 'kramakkelijk' uitzie, ik zal vlug de glijbaan af zijn". Kennissen van ons vliegen tweemaal per jaar naar het zonnige zuiden. Die dame kan moeilijk gaan omdat ze zo zwaarlijvig is en ze wordt met een rolstoel tot aan het vliegtuig gebracht. Toen we dit vertelden kregen we als antwoord : "Ja, maar, over 'zwaarlijvig' praten, is nogal delicaat" ! Wij zijn slank, en mogen dus wel beledigd worden !
We verlaten Zaventem en vliegen met veel lawaai over Brussel. Beneden zie de Heizelvlakte met het atomium, het Baudewijnstadion en de eeuwfeestpaleizen.
Op TV en in de kranten zagen we de voorbije weken foto's van de overvolle dijken en stranden van Oostende en Blankenberge. Waarom eens niet gaan naar een rustige familiebadplaats zoals Oostduinkerke !
Op het terras genieten we van een lekkere koffie "PEERDEVISSER" : een koffie met een bol ijs, een bordje slagroom, een dik stuk cake, een glaasje advokaat en een chocolaatje.
Na een mooie wandeling bergaf (35 minuten) naar de haven van Puerto Banus, gaan we rusten met een koffie of een glaasje wijn op het terras van Luc(Terraza AGUADULCE) en daarna rijden we terug mee naar huis met de auto.
De vrienden (vroeger bestuursleden PTVB) komen jaarlijks samen - met hun partner- voor een gezellig samenzijn met een lekker etentje in restaurant "DeZilv'ren Uil" te Jesus-Eik.
Morgen is het woensdag : eerst naar de bank, dan naar de markt, en dan naar de Luminor met de buren voor het aperitief, en na de middag een lange "siesta".
Bericht. Beste bezoekers van een blog - bedankt voor uw bezoek. Denk er aan : om een foto of tekening beter te bekijken klik gewoon op de foto of tekening. Vergeet niet : "Beoordeel dit blog" - zie linkerkolom - in te vullen of : onderaan rechts de tekst met foto : klikken op "reageer" en vul uw mening in. Dank U.
We zijn terug thuis van de zee. Het weer was er wisselvallig. Zaterdagvoormiddag scheen de zon en hebben we ervan geprofiteerd om een wandeling te maken. Zondag is oma alleen gaan wandelen langs de dijk en is ze winkels gaan kijken - alle terrasjes zaten vol - dan is ze maar naar de "Amadeus" gegaan voor haar geliefkoosd drankje. Maandag in de voormiddag hebben we alles klaar gemaakt voor de winter - het water uit de leidingen gelaten (in die verdomde kelder) en alles netjes afgesloten voor de winter.
Dagelijks doen we te voet onze boodschappen en in de namiddag volgt dan de "siesta".
Regelmatig doen we een wandeling in de stad. Bij mooi weer hoort daar een halte bij op een terrasje, is het minder goed weer stappen we wel ergens binnen voor onze "donkere Grimbergen".
Elke woensdag gaan we naar de markt - wat rondlopen tussen de kramen - vrienden en kennissen ontmoeten (met het bijhorend babbeltje en de laatste nieuwsjes) - om te eindigen in de "Luminor" voor het aperitief met onze bovenburen.
Zondagnamiddag is het soms wat meer ! Dan genieten we van een iriss-coffee in 't "Stropelleke". en op één been kunt ge niet gaan. Dus na onze tweede iriss-coffee voelen we onze zere rug al veel minder.
naar Jo in Schotland. Ze behaalde reeds haar diploma van "Masters" aan de universiteit van Stirling en studeert nu verder aan de universiteit van Edinburgh.
In november 2007 maakten we een cruise met de "SAPPHIRE" in de Middellandse Zee vertrekkend vanuit Nice, langs Genua, Rome, Tunis, Tripoli, Valetta en Cagliari naar Marseille.
De laatste dag werd ik in Marseille overvallen en werd mijn fototoestel gestolen.
Van onze medereizigers - Maria en Laurent uit Snellegem - kreeg ik de foto's die zij tijdens de cruise genomen hadden, waarvoor ik hen hartelijk dank.
Tijdens de rondrit in Genua bezoeken we het Palazzo San Giorgio, dat vroeger dienst deed als zetel van de Gouverneur en ook als eerste bank van Italie. We wandelen langs het huis van Columbus, het Atrium van het Palazzo Ducales en de Chiesa del Gesu waar er twee schilderijen van Rubens te bewonderen zijn. In het hartje van de stad is er de Piazza de Ferrari en het Carlo Felice Theater op de achtergrond.
In Santa Magharita, een elegante badplaats, scheept men in om naar "Portofino" te varen. Daar kan men de weelderige vegetatie, de rotsen, de kleine inhammen en de mooie stranden bewonderen.
De boot legt aan in de haven van Civitavecchia en na het ontbijt vertrekken met de bus naar Rome. Er wordt halt gehouden bij de Sint Pieters Basiliek, de grootste en beroemste kerk ter wereld. Er worden kunstwerken bewaard die ongeveer 2000 jaar geschiedenis omvatten. Daarna volgt een rondrit langs het Colosseum, het Forum Rozarum, de Piazza Venetia, het Kapitool tot de Trevi Fontein. Daarna wandelen we verder - lunchen op een pleintje - houden halt bij een terrasje - en komen zo op de Piazza del Popolo. Met de bus keren we later terug naar de boot.
We rijden met de bus langs de kust naar het pitoreske dorpje "Sidi Bou Said". Met zijn blauwe en witte vierkante huisjes is dit een paradijs voor iedere kunstenaar.
We kuieren doorheen dit plaatsje om de typische architectuur en lokale handwerken te bewonderen en om te genieten van een drankje op een terrasje.
Tripoli, de historische hoofdstad van Libie, werd gesticht door de Feniciers in 1000 voor Christus en later overgenomen door de Romeinen. De Arabische moslims bevrijdden Tripoli in 643 na Christus.
De burcht Al Saraya Al Hamra getuigt van meerdere nationaliteiten die in de stad gedijden. Dit enorme kasteel werd ooit gebouwd op de overblijfselen van een Romeins complex dat dateert uit de 1e eeuw na Christus. De Arabische moslims, de Spanjaarden, de Ridders van St John, de Osmanen, de Turken en de Italianen, allemaal hebben ze dit bouwwerk gebruikt als openbare gebouwen.
Thans is dit het grootste museum van het land, met een grote verzameling van oude kunst van de Libiers, Feniciers, Grieken, Romeinen, Byzantijnen en Moslims.
Na het bezoek aan het museum wandelen we 's avonds langs kleine steegjes naar de oude markt.
Wereldberoemd en best bewaarde Romeinse stad ter wereld. Oorspronkelijk een Fenicische nederzetting uit de 6e eeuw voor Christus onder de heerschappij van Carthago, groeide Leptis Magna uit tot een grote Romeinse metropool tijdens het bewind van Septimus Severus (193-211 na Christus), die er geboren werd. Op het einde van de dynastie van de Severi na de moord op Alexander Severus in het jaar 235 na Christus raakte de stad in verval. Nadat de Vandalen Tripolitania veroverd hadden in de 5e eeuw na Christus eiste Keizer Justinianus het gebied op voor Byzantium. In de 7e eeuw werd Tripolitania veroverd door de Arabieren en Leptis Magna herwon nooit zijn vroegere glorie. Onder de vele interessante plekken van Leptis Magna ziet U de Ark van Severius, het Sportstadium, de Haven, het Nyphaenum, de Thermen van Hadrianus, de Zuilengang, het Forum en de basiliek van Severus, het Theater, het Circus, de Tempel van Liber Pater, de Ark van Trajanus, de Ark van Tiberius en de Markt.
We maken nu een lange wandeling door de overblijfselen van deze stad.
Malta is een zelfstandig eiland ten zuiden van Sicilie met een bevolking van 480.000 inwoners.
De belangrijkste industrie is toerisme, scheepsbouw, en herstel en uitvoer van goederen (vooral kleding en machines).
Malta is ooit geregeerd geweest door de Phoeniciers, de Grieken, deRomeinen, de Arabieren en de Ridders van St John van Jerusalem. In 1814 werd Malta een deel van het Britse rijk en werd onafhankelijk in 1964.
We bezoeken in Valetta de prachtige Barraca tuinen uit de 17e eeuw (met uitzicht over de stad). Vervolgens bezichtigen we de St Jans kathedraal gebouwd ten tijde van de Ridders van Malta en daarna bezoeken we het Paleis van de Grote Meester.
