Ik ben Jean-Pierre Cornelis, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jepico.
Ik ben een man en woon in Zelzate (België) en mijn beroep is minder-valide( vroeger bedrijfsleider).
Ik ben geboren op 08/01/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc's, muziek, romantiek, liefde enz..
ik geboren te Assenede op 08/01/1951 en dus een echte steenbok. Ik tracht op mijn blog een zo groot mogelijke diversiteit van alle onderwerpen te brengen.
ben zoals ik ben
carpe diem ut ameris ama
om bemind te worden moet je liefde kunnen geven
Ik ben niet arm. Ik ben niet rijk. Een geschenk zou ik je willen geven. Maar ik wist niet goed wat. Uiteindelijk nam ik dan toch een besluit. Ik geef je mijn liefde met heel mijn hart. Zoiets moois, zo'n pracht. Het is kostbaar, maar niet duur.... Met je dit geschenk te geven. Geef ik jou heel mijn leven. Hiermee toon ik aan: Dat ik van je hou! Nu. Voortaan. Altijd. En eeuwig. jepico
Al slijt de deurmat niet van je bezoekjes en lopen we bij jou ook zelden aan toch blijft de band die tussen ons gegroeid is voor altijd als een warm gevoel bestaan
Het was alweer een tijd geleden. Toen ik in Brussel was aangereden. Ik zat daar heerlijk op een terras. Met een pizza en een vol wijnglas.
Heerlijk scheen toen die warme zon. Ik zag twee vrouwen zitten op het gazon. Een ervan viel mij meteen op. Ze is mooi en werkelijk een en al top.
Ik keek haar van afstand dromerig aan. Ze had niet veel kleren aangedaan. Het was een warme zonnige dag. Ze heeft volle rondingen en ik was van slag.
Wat ziet ze er sexy uit in haar korte rok. Ik nam gauw maar weer een grote slok. Wat genoot ik van haar volle lichaam. Ook al zit ik hier heel eenzaam.
In eens keek ze mij aan met een lieve glimlach. Werd er verlegen van, het voelde als een blikseminslag. Verlegen heb ik gauw de andere kant op gekeken. Want ik was bang om haar aan te spreken.
Toen ik weer durfde te kijken was ze er niet meer. Ik dacht toen wanneer zie ik haar dan weer. Heb haar nooit meer terug gezien. Maar wie weet, volgend jaar misschien. jepico