Liegen is niet altijd immoreel

Er was eens een vrouw van 61 jaar die zich geen raad wist omdat ze geen baan kon krijgen,

ondanks het feit dat ze een bekwame stenografe met een goede opleiding was.Ze klaagde dat ze

reeds 7 maal werd gediscrimineerd door werkgevers die haar niet wilden aannemen vanwege haar

leeftijd.Toen ik haar aanmoedigde een andere leeftijd op te geven en zo hun discriminatie met haar eigen wapens te bestrijden,was ze ontzet!"Maar dat is toch liegen?"zei ze.

Natuurlijk wist ik wel dat het dat inderdaad was.Deze vrouw was bij 7 sollicitaties geweigerd door harde, discriminerende werkgevers die zich bovendien niet aan de wet hielden;en toch bleef ze zichzelf tegenwerken met haar principieel bezwaar tegen liegen.

Uiteindelijk vertelde ze een leugentje om bestwil,en gaf bij een sollicitatiegesprek op dat ze 55 was(ze zag eruit als 45),waarop ze werd aangenomen.

Ze demonstreerde haar capaciteiten in de praktijk en kreeg in amper 6 maanden een leidinggevende functie.Was dat dwaze taboe blijven bestaan,dan had ze zich nooit de kans gegund de deuren naar een nieuwe werkkring weer te openen.

Nog een vraag om jezelf te stellen! Wat is in mijn ogen een leugen?