een kamera is géén kopiëerapparaat om "pasfotootjes" te maken van wat iederéén ziet
26-07-2006
mientje - kat
dat poezebeest was een heel wat gemakkelijker opgave, omdat die mooi stil bleef zitten en het "kadreren" is hier dan ook al heel wat beter. als je de bovenste en onderste foto vergelijkt, zal je merken dat het stuk witte muur in de bovenste foto heel wat aandacht wèg-trekt - dat had je kunnen vermijden door een stapje naar rechts te zetten om een "rustige" achtergrond te krijgen. ik heb dus rechts een stukje van je foto afgeknipt en daardoor kwam de poezekop opeens helemààl op zo'n "sterk punt" waar het in de les over gaat en je zal moeten toegeven dat de kat er opeens veel "sterker" door komt (het resterende stukje van dat wit heb ik met de kloon-stempel dezelfde kleur gegeven als de deurlijst). de voornaamste tip voor jou is: draai een beetje om je onderwerp heen, tot je een zo RUSTIG mogelijke achtergrond krijgt en probeer dn het hoofdonderwerp (hier de kop en de ogen) op een sterk punt te zetten - het zal iets méér tijd kosten, maar achteraf zal je er dan ook veel méér plezier aan beleven, omdat ook anderen met meer aandacht naar je foto gaan kijken - sukses en vooral: veel fotovreugde! warme groet van fjet..
deze foto barst gewoon uit haar voegen van de goede bedoelingen en je hebt echt je best gedaan om zowat alle kompozitieregels in één foto te verwerken: sterk punt, diagonaal, voorgrond. maar die voorgrond neemt wel zo enorm veel aandacht in beslag, dat de rest van het beeld helemaal verloren gaat, want volgens mij was je zo onder de indruk van dit mooie landschap, dat je ALLES in één foto wou vatten... en dat is helaas onmogelijk. want naargelang je méér details op één opname wil samenpersen, verliest elk van die details aan waarde, terwijl het de bedoeling van kadreren is om een kompozitie op te bouwen rond één hoofdonderwerp en al de rest als "decor" te gebruiken, in dienst van dat ene hoofdonderwerp: MINDER details betekent MEER aandacht voor het hoofdonderwerp. om dit aan te tonen, heb ik TWEE uitsnijdingen gemaakt: de eerste met de houten afluiting, die nu een eigen leven gaat leiden en een tweede met dat prachtige landschap, dat nu pas tot zijn volle recht komt, omdat de aandacht niet meer wordt opgeslorpt door die nadrukkelijke voorgrond. volgens mij zijn het twee pareltjes geworden (al blijft het natuurlijk een waarheid als een koe dat achteraf uitsnijden de technische kwaliteiten, zoals scherpte en definitie, sterk doet afnemen). tot slot blijft het voor mij een raadsel, waarom je bij zo'n uitgestrekt landschap gekozen hebt voor een STAAND formaat (een liggend formaat benadrukt de uitgestrektheid, een staand formaat benadrukt de hoogte...) en toch nog een vriendelijk vraagje, om voor de lessen geen archieffotoos te gebruiken, maar VERSE opnamen, waaruit blijkt of je al dan niet akkoord gaat met de tips die we hier geven). warme groet van fjet.
ik voel diep met je mee omdat jullie droomhuis momenteel nog een chaotische bouwwerf is... je bent er alleszins in geslaagd om het idee "onoverzichtelijke rommel" over te brengen, met een wirwar van planken en balkjes, die diagonaal staan te wachten om door de cirkelzaag op de achtergrond verwerkt te worden tot brandhout. voor de oningewijde toeschouwer is het echter zo'n verwarrend zoekplaatje geworden, dat weinigen er zullen bij stilstaan dat die cirkelzaag zich echt op een sterk punt bevindt en dat het (toekomstige) brandhout diagonalen staat te vormen. door de vuistregel MINDER IS MEER toe te passen, tracht ik aan te tonen dat de foto "sterker" wordt en méér mensen zal aanspreken, door dat "iets te veel van het goede" een beetje te snoeien: in de uitsnijding die ik voorstel blijft het idee chaos bewaard, maar dan opgebouwd rond de cirkelzaag die nu een veel duidelijker rol gaat spelen. toch zou ik je warm willen aanraden om deze foto te hermaken, maar dan van ACHTER de cirkelzaag, die dan sterk op de voorgrond komt (op een sterk punt uiteraard) en dan kan je op die "nieuwe" achtergrond zoveel plankjes en balkjes zetten als je wil, kriskras door elkaar, maar liefst met veel diagonalen. het is ONTZETTEND belangrijk om VOOR de opname helemaal om je onderwerp heen te draaien, om dàn pas je definitieve standpunt te kiezen... en zo te zien, liggen de onderwerpen voor boeiende fotoos op jullie bouwwerf zomaar voor het rapen. let wel, dit is bedoeld als OPBOUWENDE kritiek, want stilaan zal je zélf beginnen aanvoelen dat je aan een doordachte foto veel méér plezier gaat beleven dan aan een lukraak snapshot. mogen wij hier nog méér supporteren met enkele VERSE fotoos op die bouwwerf? warme groet van fjet.
gewoon schitterend, vergeleken bij je vorige foto van diezelfde molen, dat zal je zélf moeten toegeven als je beide naast elkaar legt: het betekent dus dat je heel verstandig gebruik maakt van de tips waarmee we je hier proberen te helpen om in de toekomst NOG betere fotoos te maken. de molen zelf staat hier voorbeeldig op een sterke lijn, met de wieken ingeplant op het sterke punt rechts boven, terwijl die weg de ogen DWINGT om naar die molen te gaan, die nu werkelijk als hoofdonderwerp alle aandacht opeist. het absolute winstpunt is die blauwe bewolkte lucht, die nu een sierlijke en rustige achtergrond wordt (terwijl een spierwitte lucht de aandacht weg-zuigt van het hoofdonderwerp). vreemd is, dat meerdere van jouw fotoos naar links hellen, terwijl je dat met adobe gemakkelijk weer kan rechtzetten. bij dat rechtzetten heb ik rechts onder met de kloonstempel de totaal onscherpe wieken van een zustermolen verwijderd, maar dat is een kwestie van smaak. als je op dàt nivo blijft inzenden, dan zal je spoedig "afgestudeerd" zijn... een dikke proficiat dus! warme groet van fjet.
voor het kadreren heb je hier wel heel duidelijk de toren op een sterke lijn willen zetten, met de nadruk op het gedeelte dat "toevallig" op zo'n sterk punt staat - ik hoop dat je zélf begint aan te voelen dat die kadreerregels je fotoos sterker doen overkomen. technisch is er echter nog heel wat "werk" aan deze foto - want hoewel je nu bewust naar een blauwe lucht met enkele wolkjes gezocht hebt, is het lichtkontrast tussen die lichtblauwe lucht en de schaduwzijde van die toren echt te groot voor een digitale kamera. normaal moet in zo'n situatie bij het lichtmeten op de toren richten, maar dan krijg je een overbelichte (en dus weer spierwitte) hemel - met adobe heb ik de toren lichter gemaakt en de lucht donkerder. feitelijk had je zélf VOOR het inzenden moeten zien dat jouw foto naar links helt, maar ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om met opzet "lichtjes" te overdrijven in de andere richting, om je iets duidelijk te maken: naar mijn gevoel is de eerste een "triestige" toren die op invallen staat, terwijl de tweede "strijdvaardig en trots" overkomt. vooral met je eerste foto bewijs je dat je het kadreren stilaan onder de knie begint te krijgen, maar vergeet de lichtmeet-tips niet die je bij het standbeeld van simon stevin gekregen hebt. je maakt enorme vorderingen... als afwisseling nog eens twee binnenhuis opnames? warme groet van fjet.
hallo mare, de foto zou perfekt geweest zijn ALS... ik niet zo nieuwsgierig van aard was, want ik zou natuurlijk willen weten wat die konstruktie rechts in beeld is... (en samen met mij waarschijnlijk élke nieuwsgierige m/v). in zo'n geval vind ik dat het er herkenbaar moet opstaan of helemaal niet, tenzij deze foto deel uitmaakt van een reeks en dan is het natuurlijk puur raffinement om de toeschouwer te dwingen om verder te bladeren... door dat afdak er af te snijden, was ik wel verplicht om ook die spankabels weg te klonen en dan werd het zo'n onhandig formaat, dat ik ook een stukje van de voorgrond verwijderd heb. maar inzake kadreren en belichting is dit KLASSE. warme groet van fjet.
warm welkom en laat je vooral niet ontmoedigen omdat er nogal zwaar geknipt is aan jouw foto, maar het is net de bedoeling dat we je met enkele tips leren om NOG betere fotoos te maken. elke foto is immers een "uitsnijding" uit de werkelijkheid die iedere voorbijganger ziet, maar als fotograaf proberen we door te kadreren om een heel bewuste uitsnijding te maken, zodat we de toeschouwer "dwingen" om precies dàt te zien wat wij willen. de slogan "minder is méér" betekent dat ons hoofdonderwerp MEER aandacht krijgt, door MINDER overbodige details op de foto te zetten: in dit geval is er op ongeveer 40% van de uitsnijding feitelijk niet veel boeiends te zien: een heel grote hoop "lege" lucht bovenaan en onderbelichte bomen aan de rechterkant, terwijl er na wat knippen een héél stemmige en rustige foto in zit, zeker als we daarbij rekening houden met de "regels" van het kadreren, die geen "wetten" zijn, maar uiterst nuttige hulpmiddelen. in de uitsnijding die ik gemaakt heb, zitten de vissers op dat onderste sterke punt, terwijl de boot op dat bovenste sterke punt komt: zowel vissers als boot trekken daardoor opeens veel méér aandacht, terwijl onze ogen bijna automatisch de (denkbeeldige) diagonale lijn tussen beide volgen. let wel: door achteraf uit te snijden, verlies je natuurlijk kwaliteit en het is dus stukken beter om die "uitsnijding uit de werkelijkheid" reeds bij de opname te maken. bekijk beide fotoos heel rustig en dan zal je zelf wel inzien dat de onderste "boeiender" is dan de bovenste, terwijl het toch over identiek dezelfde opname gaat... veel sukses en vooral: veel fotovreugde (je mag nieuwe fotoos insturen ter bespreking). warme groet van fjet.
net zoals bij je andere foto gaat een KANJER van een uitstekend gekadreerde foto hier een beetje de mist in, omdat die witte lucht de aandacht weg zuigt en net zoals bij je andere foto heb ik hier sterk overdreven met het gebruik van het "emmertje" om het kontrast tussen beide versies sterker te doen uitkomen. maar inzake kadreren is deze foto niet "bijna", maar helemààl af: niet alleen is hier heel vakkundig gebruik gemaakt van het sterk punt waarrond de hele foto is opgebouwd, maar bovendien werd handig gebruik gemaakt van een sterke lijn om uitgerekend dààr de grens te leggen tussen bomen en gras. jij MAG dus naar tobias, om ook dààr wat bloemetjes in ontvangst te gaan nemen. warme groet van fjet.
dit is fantastisch lesmateriaal om NOGMAALS aan iedereen duidelijk te maken hoe enorm belangrijk de lucht in een landschap is, want ook dàt hoort bij "kadreren" of kompozitie. volgens het "boekje" is deze foto bijna perfekt... en toch wordt de blik van de toeschouwer automatisch weggezogen naar die witte lucht, want één van de vuistregels voor kompozitie is: het hoogste licht op het hoofdonderwerp. dat is natuurlijk teorie en in de praktijk is dat niet altijd mogelijk, maar zo'n spierwitte lucht kan een weldoordachte foto verknoeien - dat heb ik trachten te bewijzen, door die lucht te kleuren met het "emmertje" van adobe (heel slordig en sterk overdreven, maar dat was de bedoeling: het giga-verschil aantonen tussen een witte en een blauwe lucht en het zou natuurlijk NOG mooier geweest zijn als er enkele witte wolkjes in ge-kloond waren). afgezien van die lucht is deze foto een "model" voor kadreren, want alle elementen leiden de ogen naar dat sterk punt, waar die "flessenhals" van de boom het stromend water blokeert: gewoon voorbeeldig!. ik weet ook wel dat je de kleur van de lucht niet altijd voor het kiezen hebt tijdens een uitstap, maar het is net de bedoeling van deze bespreking om tips mee te geven om NOG betere fotoos te maken. warme groet van fjet.
je schrijft dat je héél weinig tijd hebt omdat je héél veel werk hebt aan het schilderen en renoveren van je woning... waarom het dan ver van huis gaan zoeken als de onderwerpen voor boeiende fotoos thuis zo maar voor het grijpen liggen? er zijn talloze "stillevens" mogelijk met borstels en potten verf, ladders met je partner erop, de toestand VOOR en NA (wat dan tevens kostbare dokumentatie en/of herinneringen kan opleveren) - zolang je maar pogingen doet om bij een opname rekening te houden met de sterke lijnen en sterke punten, is het aantal onderwerpen gewoon onbeperkt voor een "kreatieve" fotograaf en zo kan je dan het aangename kombineren met het nuttige. * de eerste abdijfoto krijg ik gewoon niet open en de tweede is véél te groot (je komt dan héél zeker niet aan merking voor een foto van de dag!) * voor deze foto heb je inderdaad een poging gedaan om het hoofdgebouw op een sterke lijn te zetten en de toren op een sterk punt. * de wolkenmassa is alleszins een pluspunt (véél boeiender dan zo'n spierwitte lucht, die alle aandacht wegtrekt van het onderwerp). * heel wat minder is natuurlijk dat de hele abdij zware slagzij maakt naar links - dat kan iedereen overkomen als je bij een geleid bezoek niet voldoende tijd krijgt, maar dit is achteraf toch heel gemakkelijk te verhelpen op de kompjoeter (zoals je kan zien in de onderste foto). * de boom links komt wel erg "zwaar" over en er gaat absoluut geen informatie verloren als je er een stukje afknipt (zoals op de onderste foto). *** een eerste tip is, om bij een dergelijke opname op je knieën te gaan zitten (dat mag wel in een abdij, woehaha) en als je dan nog enkele stapjes naar rechts doet, dan kan je met die twee struiken op de voorgrond een prachtige omkadering maken, die de foto opeens dat beetje kreatieve ekstra geeft dat een GOEDE foto onderscheidt van een ondoordacht snapshot. *** de tweede tip: probeer op een "rustig" ogenblik eens wat onderwerpen te zoeken op de "bouwwerf" waarin je huis nu kennelijk herschapen is - en dan NATUURLIJK rekening houden met sterke lijnen en sterke punten: je zal merken dat je veel méér plezier gaat beleven aan opnamen waarbij je heel bewust een "eigen" vizie legt. zodra de "drukke werkzaamheden" het toelaten, graag twee nieuwe inzendingen, maar in afwachting heb je mijn "morele steun" om bij zo'n warm weer zo hard te staan zwoegen. warme groet van fjet.
je zal zelf wel merken dat je DIT soort fotoos vroeger nooit zou gemaakt hebben en je hebt niet alleen de les kadreren aandachtig gelezen, maar ook fotoos van anderen bestudeerd: de weg eist onmiddellijk de aandacht op en de ogen volgen die weg automatisch naar een punt aan de horizon waar landweg en waterweg elkaar ontmoeten en versmelten. en toch zou jouw foto in mijn ogen NOG sterker geweest zijn, als je die horizon op een sterke lijn had gezet, waardoor dat "knooppunt" automatisch op zo'n "sterk punt" zou komen. ik heb dat trachten aan te tonen in de uitsnijding die ik gemaakt heb, maar toen kwam die hoogspanningsmast op zo'n "ongemakkelijke" plaats, dat ik hem met de kloon-stempel verzet heb (let wel: dit is géén toegelaten standaard procedure, DE enige juiiste oplossing zou geweest zijn, dat je bij de opname enkele stapjes opzij gezet had, tot ook die paal op een sterke lijn stond). voor alle duidelijkheid nog maar eens vertellen dat dit geen wetten zijn, maar TIPS en dat je gerust mag laten weten als je het niet eens bent met een van die tips, want de bedoeling is dat je ze zelf gaat toepassen in je verdere loopbaan als fotograaf. warme groet van fjet.
een héél verdienstelijke poging om dat beeld op een sterke lijn te zetten en het sterke punt te gebruiken om de aandacht te trekken op de belangrijke onderdelen van het beeld, terwijl het toch opgenomen wordt in dat natuurkader. jammer genoeg heb je naar mijn gevoel voor de verkeerde (rechtse) sterke lijn gekozen, omdat die rabarberstruik (?) nu veel te "zwaar" wordt... als je in gedachten het beeld op de linkse vertikale lijn zet, is die struik niet meer zo "opdringerig" en krijgt het beeld aan de rechterzijde meer ademruimte. meestal tracht ik door een uitsnijding duidelijk te maken was ik bedoel, maar hier bleef er aan de rechterkant niet genoeg plaats. hoofdzaak is dat je nu (in tegensteling tot je eerste inzendingen) heel bewust rekening begint te houden met sterke lijnen en sterke punten en dat je nu zélf begint aan te voelen dat het inderdaad handige hulpmiddelen zijn om je fotoos te verbeteren. wel even een misverstand rechtzetten: blauwe lucht geeft een kleurfoto een absolute meerwaarde, terwijl die "witte" lucht doorgaans alleen maar aandacht afleidt: in dit geval zou ik waarschijnlijk op mijn buik zijn gaan liggen, om het warme geel van het beeld te laten kontrasteren met de koele achtergrond van die staalblauwe lucht. het kan verwarrend overkomen om op ZOveel tegelijk te moeten letten, maar door nu wat meer tijd te investeren in oefeningen, ga je dat mettertijd "automatisch" aanvoelen - je hebt reeds ENORME vorderingen gemaakt, maar dat zal je zelf ook wel inzien en je zal nu ongetwijfeld met àndere ogen naar de wereld kijken dan enkele weken geleden. ja MAG twee nieuwe (bewuste) oefeningen inzenden. warme groet van fjet.
toen ik de foto voor het eerst zag, heb ik echt moeten zoeken naar dat brugje en ik denk dat je dat gevoel zélf kan krijgen door je eigen foto te bekijken met de ogen van een buitenstaander... het zou een zéér nuttige ervaring zijn en je dat "gevoel" geven dat er iets niet klopt. en toch zat er een idyllisch, bijna japans tafreeltje verscholen tussen die ontelbare lichtvlekjes, dat heb ik er proberen uit te halen door storende elementen weg te snijden EN door die erg lichte vlek van de planten links onder weg te klonen. anderen zullen je wel vertellen dat de foto erg "hard" door de zeer gote lichtkontrasten, maar hoge middagzon tussen bladeren is echt méér dan een (niet bewerkte) digi kan verdragen. ik zou je sterk aanraden om thuis bestaande fotoos te nemen en er met enkele vellen papier gedeelten van af te dekken, om dan zelf een definitieve uitsnijding te kiezen en op te slaan (of af te printen) - het is een uitstekende oefening om zo'n "ideale" uitsnijding voortaan reeds bij de opname te maken, want ik blijf herhalen dat je bij elke uitsnijding op de kompjoeter een verlies van kwaliteit krijgt. warme groet van fjet.
ik hoop dat je ZELF inziet, hoe de ogen van een "buitenstaander" gewoon weg-gezogen worden naar die grote witte vlek van kasteel middelheim dat dus voortdurend de aandacht wegtrekt van het beeld...
doe asjeblief nooit wat ik hier gedaan heb door dat kasteel even weg te toveren, want dat is pure vervalsing van de realiteit - ik wou hier enkel even aantonen hoe, door een rustige achtergrond, alle aandacht opeens weer gekoncentreerd wordt op dat éne beeld. een veel BETERE oplossing zou geweest zijn als jij die enkele stapjes naar rechts gezet had voor het bekomen van die rustige achtergrond. het VOORNAAMSTE in een les kadreren is natuurlijk dat jij voor het bewuste gebruik van sterk punt én sterke lijn van mij een onderscheiding krijgt en daarbovenop nog een GROTE onderscheiding voor de symboliek van de vrouw op de diagonale grens tussen licht en schaduw. je MAG twee nieuwe fotoos sturen, maar géén verplichting. warme groet van fjet.
een foto waarbij je met je ellebogen aanvoelt dat er héél wat denkwerk aan vooraf gegaan is, want deze foto kan (bijna) dienen als illustratie voor een kursus kadreren (en dan op de koop toe nog aangevuld met haar eigen ervaring). het allereerste wat opvalt (en wat deze foto onderscheidt van de talloze snapshots) is de "omkadering" door bomen en bladeren, wat meteen een enorme dieptewerking geeft en alle aandacht gevangen houdt in dit rustige landschap. de horizon staat voorbeeldig op een sterke lijn, hoewel de stal (rechts) en het huis (links) erg klein uitvallen, trekken ze toch de ogen aan, omdat ze allebei in de buurt van de onderste sterke punten staan, maar alles wordt toch gedomineerd door die kanjer van een wolk op dat sterke punt boven links. een voorbeeldig stuk "huiswerk" dus, helemaal doordacht en gedisciplineerd uitgewerkt. wat ik persoonlijk mis, is een echt "hoofd-onderwerp" - dit had de stal kunnen zijn door dichterbij te komen, maar dan was die prachtige omkadering weggevallen. het enige storende element vond ik de grijze loods, rechts naast de stal en die heb ik dus weggekloond (ook al zullen sommigen dat een "ongeoorloofde bewerking" noemen). de vlinder die je ingezonden hebt, voldoet aan de normen van het kadreren, maar voor dichtbij en/of makro opnamen verwijs ik je toch liever maar de specialisten terzake. ik hoop dat je "iets" hebt aan deze tips en dat je volgende inzending van dezelfde kwaliteit is, want door te "knippen" kan je de waarde van deze foto alleen maar verminderen: dit verdient een applaus! warme groet van fjet..
hallo, dit is dus van iemand die "niet van landschappen houdt" en zichzelf een "beginnelinge" noemt... (maar die het wel helemaal in haar vingertoppen heeft om elementen van een landschap aaneen te voegen tot één zinvol geheel). dat die elektriciteitspaal geen "klassiek" hoofdonderwerp is in de fotoclubs, belet mare niet om heel subtiel te suggereren hoe de "beschaving" stilaan overal doordringt... want morgen staan hier misschien fabrieken. bij herhaling heb ik er hier voor gepleit om de regels voor sterke lijnen en sterke punten SOEPEL toe te passen en dan blijkt overduidelijk dat ze voor mare allang geen teorie meer zijn en dat zij ze instinktief aanvoelt én gebruikt. hoewel jouw foto ruimschoots voldoet aan de regels voor kadreren, stel ik voor om links "iets" weg te nemen zonder dat er informatie verloren gaat en ook in de voorgrond "iets" te snoeien om te voorkomen dat het teveel aan gras de aandacht afleidt van de dieptewerking. door de uitsnijding die ik voorstel, wordt die diagenaal NOG veel sterker en dwingt ze de ogen naar dat "minuskule" elektriciteitspaaltje, dat inderdaad het hoofdonderwerp is. wel opletten voor dergelijke "bleke" luchten, die zo licht zijn dat ze veel aandacht opzuigen... een staalblauwe hemel met kolossale witte wolken zou meteen een heel andere sfeer scheppen. door een "goede" titel te verzinnen, help je de toeschouwer om iets dieper na te denken over de zeer akute symboliek. je MAG nog twee fotoos over kadreren inzenden, maar als AL je landschappenvan dit kaliber zijn, dan mag de mailgroep in jou weer het zoveelste "jong talent" verwelkomen! warme groet van fjet.
sorry voor het lange wachten, maar het is hier geween en geknars van tanden geweest met mijn kompjoeterke. vanzelfsprekend is IEDEREEN welkom en niemand is verplicht om de lessen te volgen, want fotografie is hier een liefhebberij (of passie) - maar als je een bespreking wil over het kadreren, dan verwachten we toch dat je eerst de les kadreren doorleest die je bij je inschrijving ontvangen hebt en dat je een inspanning doet om rekening te houden met de bazisregels die daar gegeven worden over sterke lijnen en sterke punten. het is de bedoeling dat je oefeningen maakt op de les en dan zullen we jou met alle plezier stap voor stap verder op weg helpen. bij je eerste inzending heb je het jezelf wel erg moeilijk gemaakt door die dichtbij opnamen, want er zijn echt wel problemen met de scherpte - als het je bedoeling is om dààrin te specializeren, dan denk ik dat je een schat aan informatie zal vinden in de reeks TIPS die Ward van Jim geschreven heeft en die je via de mailgroep kan opvragen. als jij zin hebt, dan graag een nieuwe start, met twee fotoos die speciaal voor de les kadreren gemaakt zijn... okay? warme groet van fjet.
als "dokument" is dit wel interessant omdat je zowel voor- als achterkant van de molen op één foto hebt, maar als toeschouwer weet ik toch niet waar ik eerst moet kijken: de ogen springen onbewust van de wieken naar dat trapje en weer terug, terwijl die wieken naar mijn gevoel te weinig ruimte hebben. met de uitsnijding die ik voorstel, blijft alle info van de originele foto bewaard, maar geeft het geheel een veel rustiger gevoel, omdat de molen nu als één geheel op een sterk punt staat en de wieken de nodige "ruimte" krijgen. je zal merken dat ik nogal vaak het woord "voelen" gebruik, want kadreren is geen kwestie van meten met de lat, het is immers de bedoeling dat je door oefening leert "aanvoelen" hoe diverse onderdelen samen één boeiende foto maken en de sterke lijnen en sterke punten zijn daarbij een handig hulpmiddel. door méér fotoos van "cracks" te bestuderen om na te gaan hoe zij met sterke lijnen en sterke punten en diagonalen en lichtval omspringen, zal je dat "gevoel" vlugger in de toppen van je vingers krijgen. er zijn hier al héél wat "beginnelingen" op héél korte tijd uitgegroeid tot... ras-fotografen en daar kan jij binnenkort ook bij horen. warme groet van fjet.
oei ronald.... als oefening voor kadreren valt dit wel mee, met sokkel op een sterke lijn en gezicht op een sterk punt. MAAR... met de lichtmeting zat het deze keer helemààl fout: de meeste digi's hebben een spot-meting, waarmee je ook in moeilijke omstandigheden (bijv. bij tegenlicht) het licht kan meten op een belangrijk detail: hier dus het gezicht. jouw meter heeft een "gemiddelde" gemeten over de hele foto en daardoor is dat gezicht zwaar onderbelicht - zoiets achteraf oplossen met de toets "tegenhouden" van adobe is nagenoeg onmogelijk (je moet dan trouwens ook nog gaan jongleren met "lichtsterkte" en "hardheid", zoals ik hier geprobeerd heb, maar het blijft knoeiwerk). nog even herhalen dat tegenlicht niet altijd betekent dat je de zon pal tegen hebt, maar dat de achtergrond LICHTER is dan het hoofdonderwerp... ik zou je dringend aanraden om die "spotmeting" eens rustig uit te proberen tot je het helemaal onder de knie hebt, dat voorkomt dat je later opnamen verknalt die je niet kan hermaken. warme groet van fjet.
op de eerste foto zie je, wat élke voorbijganger ziet zonder er echt op te letten, de tweede is de vizie van een fotograaf: hetzelfde onderwerp, maar toch anders en als je zelf mag kiezen, zal je er waarschijnlijk de tweede uitpikken. deze twee verschillende uitsnijdingen illustreren prachtig hoe nuttig die regels voor kadreren zijn, met hun sterke lijnen en sterke punten: de foto oogt opeens rustiger, belangrijker en interessanter door die voorgrond weg te halen (waarop feitelijk weinig info staat) - daardoor komt de horizon opeens op een sterke lijn en het piepkleine huisje van de eerste foto wordt opeens veel groter op dat sterke punt. de bedoeling is dat je beide uitsnijdingen elk afzonderlijk op je laat inwerken en ze dan vergelijkt, want hoewel de regels voor kadreren nuttig zijn, blijft het toch allemaal in de eerste plaats een kwestie van aanvoelen en ik hoop dat deze tips je daarbij helpen. je mag twee "verse" opnames inzenden, maar nu héél bewust rekening houden met één hoofdonderwerp op een sterk punt en met strijklicht (zijdelings invallend licht) om je fotoos dat magische reliëf te geven dat verloren gaat als de lichtbron pal achter je staat. warme groet van fjet.
