een kamera is géén kopiëerapparaat om "pasfotootjes" te maken van wat iederéén ziet
04-07-2006
mare - landschap 2
op de eerste foto zie je, wat élke voorbijganger ziet zonder er echt op te letten, de tweede is de vizie van een fotograaf: hetzelfde onderwerp, maar toch anders en als je zelf mag kiezen, zal je er waarschijnlijk de tweede uitpikken. deze twee verschillende uitsnijdingen illustreren prachtig hoe nuttig die regels voor kadreren zijn, met hun sterke lijnen en sterke punten: de foto oogt opeens rustiger, belangrijker en interessanter door die voorgrond weg te halen (waarop feitelijk weinig info staat) - daardoor komt de horizon opeens op een sterke lijn en het piepkleine huisje van de eerste foto wordt opeens veel groter op dat sterke punt. de bedoeling is dat je beide uitsnijdingen elk afzonderlijk op je laat inwerken en ze dan vergelijkt, want hoewel de regels voor kadreren nuttig zijn, blijft het toch allemaal in de eerste plaats een kwestie van aanvoelen en ik hoop dat deze tips je daarbij helpen. je mag twee "verse" opnames inzenden, maar nu héél bewust rekening houden met één hoofdonderwerp op een sterk punt en met strijklicht (zijdelings invallend licht) om je fotoos dat magische reliëf te geven dat verloren gaat als de lichtbron pal achter je staat. warme groet van fjet.
met wat ik van jou reeds gezien heb in de mailgroep, zal het slechts een héél kleine inspanning vragen om de les "kadreren" eens door te nemen en dan voortaan je landschappen op te bouwen rond één "sterk punt": die regels zijn geen "heilige wetten", maar zéér bruikbare (en uit de praktijk afgeleide) hulpmiddelen om de aandacht van de bezoeker te vangen en even vast te houden. dat de horizon bijna in het midden van de foto ligt, vind ik lang niet meer zo storend als de boerderij op het sterke punt boven rechts komt, terwijl die boomstronk op de voorgrond (op het andere sterke punt links onder) de blik opvangt en via die diagonale weg als vanzelf weer naar de boerderij leidt: zo'n bestudeerde kompozitie als je moet letten op sterke lijnen en sterke punten, kan je dat in het begin aanvoelen als een rem op je kreativiteit, maar als je de rezultaten van deze twee uitsnijdingen vergelijkt, zal je moeten toegeven dat het de moeite loont om reeds bij de opname te zoeken naar één enkel hoofdonderwerp (de blikvanger) en de andere elementen dan in dienst van dat hoofdonderwerp te schikken en ordenen, zoals je een bloemruiker zou samenstellen. heel in in het begin is dat tijdrovend, maar het wordt heel vlug een roetine en na verloop van tijd krijg je dat gevoel zo in je vingertoppen, dat je ook in zeer stresserende ogenblikken het hoofdonderwerp automatisch op zo'n sterk punt gaat zetten - je zal bovendien merken dat je zelf veel meer voldoening gaat beleven aan fotoos waar je die ekstra moeite voor gedaan hebt.. bij jouw makro en/of dichtbij fotoos voel je die kompozitie kennelijk instinktief aan en als je rekening houdt met enkele tips, zullen ook je landschappen in de kortste tijd juweeltjes worden: sukses! warme groet van fjet.
je gaat met giga-sprongen vooruit: je houdt rekening met onze tips en je wéét duidelijk waarover het gaat, nog een beetje en je hebt HET in je vingertoppen (HET is dat heerlijke gevoel dat JIJ de foto maakt en niet de kamera...) in de uitsnijding die ik voorstel is die lichtvlek van de lucht weggevallen en is dat sluizenkompleksje "toevallig" terecht gekomen op.... jawel: een sterk punt. TIP: kijk op een zonnige dag eens in alle richtingen naar de lucht... gek hé, maar ze is niet overal wit en niet overal blauw - goed om weten en er rekening mee te houden ! ik kijk met belangstelling uit naar je vorderingen in de volgende twee fotoos! warme groet van fjet.
indrukwekkend.... misschien iets te harde schaduw, maar juist dààrdoor komt de foto bij mij zo sterk over. sterke lijn, ogen op het sterke punt... bravo! een fout die bij mij dan wél erg zwaar doorweegt: die geamputeerde hoeven, terwijlje toch echt plaats genoeg had om de kamera IETS te laten zakken.
elke natuurliefhebber zit met het probleem dat je al dat mooie in één plaatje wil "vangen", maar als fotograaf moeten we ons erbij neerleggen dat de toeschouwer niet buiten de randen van onze foto kan kijken en we zijn dan ook gedwongen om ervoor te zorgen dat we in onze uitsnijding een soort "gekoncentreerde" natuur krijgen. jouw foto IS mooi, maar de witte vlekken van de lucht zuigen de aandacht voortdurend weg; zodat de toeschouwer niet meteen meteen weet wààr hij/zij moet kijken, omdat er geen "rustpunt" is voor de ogen en dààrvoor zorgen die handige regels voor sterke lijnen en sterke punten, waarmee we een hele foto opbouwen rond één hoofdonderwerp. ideaal .zou geweest zijn als je enkele stapjes dichter gekomen was, met die linker boom op een sterke lijn terwijl alle aandacht dan gaat naar die mysterieuze plek waar de boom het water raakt: net op een sterk punt. let wel, dit is geen kwestie van "de leraar heeft altijd gelijk" - de bedoeling is integendeel dat je beide fotoos naast elkaar legt en dan zélf uitmaakt OF de tweede versie je direkter aanspreekt en... WAAROM dat zo is: dan pas heb je iets geleerd. ook opletten om niet TE kwistig om te springen met de toets "versterken", want dan krijg je van die gekke tintelingen in de boomblaadjes. probeer je bij je volgende fotoos reeds bij de opname rekening te houden met deze tips? - het is even "wennen", maar het wordt heel vlug een "tweede natuur" en zo krijg je nog méér plezier in het fotograferen, wat uiteindelijk de bedoeling is. ik kijk gespannen uit naar je volgende twee... warme groet van fjet.
wow... deze indrukwekkende kolos is zo bladvullend dat er nog weinig aan veranderd kan worden - toch heb ik geprobeerd om de ogen op zo'n "sterk punt" te zetten, waardoor deze herkauwende bulldozer er zo mogelijk NOG massaler uitziet. hopelijk kan ik je bij volgende foto een beetje méér nuttige tips meegeven.
hoofdzaak is dat je plezier beleeft aan fotograferen en je zeker niet laat ontmoedigen door de gevorderde "cracks" uit onze mailgroep: hier wordt niemand uitgelachen, want allemaal zijn we ooit begonnen en nu proberen we elkaar te helpen om NOG betere fotoos te maken. bij je inschrijving heb je van mick een pak lessen gekregen, die zijn natuurlijk niet verplicht, maar er worden stap voor stap (en in "mensentaal") nuttige tips gegeven, waarop je dan oefeningen kan maken die hier besproken worden - het is natuurlijk de bedoeling dat je die de les "kadreren" eerst grondig leest, zodat je meteen weet wat "sterke lijnen" en "sterke punten" zijn. bij je eerste inzending is er niet veel ruimte meer over om die leuke mieke geit nog te verschuiven naar zo'n sterk punt, maar door de uitsnijding die ik hier voorstel krijgt het diertje toch iets meer ruimte, zonder meteen tegen de rand van de foto aan te lopen. eerste advies toch om je lens eens grondig te reinigen (met een héél zacht en absoluut stofvrij doekje, omdat je anders onherstelbare krassen op de lens maakt). tweede advies om een kortere sluitersnelheid te gebruiken, want de onscherpte is niet te wijten aan fout scherpstellen, maar aan bewegings-onscherpte (dat merk je omdat de foto nergens scherp is, ook niet in de voorgrond of achtergrond. graag dus twee fotoos, waarbij je héél bewust let op sterke lijnen en sterke punten (wees gerust, na een tijdje ga je daar automatisch rekening mee houden en je zal merken dat je fotoos daardoor ook voor anderen veel interssanter zullen worden) - sukses! warme groet van fjet.
ik hoop dat je ZELF inziet (en aanvoelt) dat dit veel méér is dan een "pasfotootje" van een standbeeld: je hebt niet alleen rekening gehouden met sterke lijn en sterk punt, maar het paard torent indrukwekkend hoog boven de toeschouwers uit en staat gewoon klaar om recht uit het beeld de kamer in te springen - weer een SPRONG voorwaarts, vergeleken met je eerste inzending! je hebt hier (bewust of onbewust) enkele bazisregels toegepast, die het effekt van een foto ingrijpend beïnvloeden. * als de kamera op ooghoogte staat met het onderwerp, fotografeer je wat iedere voorbijganger ziet. * door een lager kamerastandpuint (het kikvors-perspektie) in te nemen, maak je onderwerp GROTER en indrukwekkender. * een een hoger standpunt (het vogel-perspektief) doe je het onderwerp KLEINER lijken dan het in werkelijkheid is. door bij de opname heel bewust te kiezen voor één van die drie mogelijkheden, kan je een eigen vizie meegeven aan de foto. *** tegenlicht betekent niet noodzakelijk dat de zon recht in je lens schijnt, we spreken al van tegenlicht als de achtergrond (of een deel van de achtergrond) lichter is dan het hoofdonderwerp - de lichtmeter krijgt dan verkeerde informatie, omdat zo'n meter een GEMIDDELDE meet van de hele foto en niet weet WELK deel van de foto voor jou belangrijk is. ik ken jouw toestel niet, maar bij de meeste gigi's kan je licht meten en scherpstellen op een detail: in dit geval zou dat het hoofd van de ruiter moeten zijn - je drukt de ontspanknop dan HALF in op dat detail om licht te meten en scherp te stellen en pas daarna kadreer je de foto met nog half ingedrukte ontspanknop om dan pas volledig in te drukken voor de opname. ook hier heb je met een digi het voordeel dat je de opname direkt kan bekijken in dat rugvenster en dan desnoods een tweede opname maken met een halve of een hele lensopening meer of minder (aangeduid met EV + of -). bij jouw foto heb ik het hoofd iets lichter gemaakt en onderaan een heel klein stukje weggesneden om de diagonale netjes in de rechter benedenhoek te laten eindigen (dat is geen kwestie van MOETEN, maar fijnproevers waarderen dergelijke kleine details). je tweede foto voldeed aan de eisen van het kadreren, maar het beeld zelf is hopeloos onderbelicht door foute lichtmeting (weer die achtergrond...) nota: ik heb alle begrip voor je ongeduld om héél snel te vorderen, maar het is wél de bedoeling dat je de bespreking eerst aandachtig leest en pas daarna nieuwe fotoos inzendt. graag nog twee oefeningen waarbij je heel besuwst rekening houdt met achtergrond en lichtmeting, maar het gaat héél goed (dat zal je zelf ook wel merken!) warme groet van fjet.
het loont echt de moeite om eens helemaal rond een beeld te wandelen om de beste "invalshoek" te vinden, daarbij rekening houden met de achtergrond en pas dààrna de definitieve beeldopstelling met sterke lijnen en sterke punten te maken - zeker bij een beeld is dat geen probleem, omdat het toch niet wegloopt. de tijd die je daar in stopt is zeker geen "verloren" tijd, want je krijgt daardoor niet alleen een beter rezultaat, maar nog veel belangrijker is dat je zo stilaan de "feeling" krijgt, die je voor de rest van je leven meedraagt en waardoor je later niet alleen veel tijd gaat winnen, maar vooral gaat voorkomen dat belangrijke fotoos achteraf "mislukkingen" blijken te zijn. voor de verandering stel ik je TWEE versies voor: eentje waar het wit weggeknipt is (maar daardoor krijgt dat visje weinig ademruimte) en een waar dat witte gat "opgevuld" werd met de kloonstempel - let wel: dit zijn noodoplossingen om je duidelijk te maken hoe belangrijk een "rustige" achtergrond is om de aandacht van de toeschouwer te "vangen", de bedoeling is immers dat je reeds bij de opname rekening houdt met die achtergrond - knippen vermindert altijd de kwaliteit van het eindrezultaat en dat kloonen is in deze groep niet toegestaan, omdat het in feite een vervalsing is. echte fotografen trachten een eigen vizie toe te voegen aan wat elke voorbijganger ziet en net dat beetje "anders" maakt een foto de moeite waard om er iets langer naar te kijken - het maakt fotograferen ook veel boeiender dan het automatisch plaatjes schieten. als je ook de bespreking van je tweede foto "verteerd" hebt, mag je weer twee nieuwe fotoos inzenden.
je houdt wel degelijk rekening met sterke lijnen en sterke punten, maar je blijft wel problemen hebben met je achtergrond en ook in dit geval trekt dat witte "luchtgat" de aandacht weg van het hoofdonderwerp. de bedoeling van dit kommentaar is niet dat je de leraar "gelijk" geeft zoals in de papschool, maar dat je beide versies naast elkaar legt en dan ZELF uitmaakt welk van beide JOU het meest aanspreekt: met of zonder die witte lucht (je hebt bij jouw tweede versie van simon stevin zelf ervaren welk enorm verschil het uitmaakt als die lucht staalblauw is met enkele witte wolkjes, maar je hebt het natuurlijk niet altijd voor het zeggen...)-. voor mij zou het een DROOMFOTO geweest zijn als je in het "oog" van dat beeld nog iets had kunnen vangen: een eendje, zwaan of... een kindergezichtje dat verstoppertje speelde achter het beeld. louter technisch heb ik jouw foto met adobe iets lichter en iets harder gemaakt. je maakt behoorlijke vorderingen in wens je véél fotovreugde. warme groet van fjet.
WAW... als je deze nieuwe versie van simon stevin naast je vorige legt, dan zie je zélf welke ENORME sprong voorwaarts je gemaakt hebt: dit is inderdaad een gigantisch en indrukwekkend monument, dat sterke indruk maakt op de toeschouwer. akkoord, de schaduwen zijn te hard, zodat het gezicht bijna onherkenbaar wordt, maar dat is op te lossen door die schaduw iets op te helderen met de toets "tegenhouden" van adobe (of een ander bewerkingsprogramma). voor een bruggeling is het vanzelfsprekend NOG meer voor de hand liggend om nogmaals een bezoekje te brengen aan de uitvinder van de cijfers achter de komma, maar dan een tweetal uurtjes later (en met een waterzonnetje...) de blauwe lucht met de wolkjes zijn absoluut een pluspunt. naargelang je reeds bij de opname méér aandacht gaat schenken aan die details, ga je vreemd genoeg ook veel méér genieten dan iemand die er zo maar in het wilde weg op los klikt. ik wens je héél veel fotovreugde! warme groet van fjet.
het prachtige gebouwtje staat voorbeeldig op een sterk punt, maar toch wordt de aandacht afgeleid door de witte vlekken van de lucht (de vakterm was vroeger dat een foto "rammelt"). naast sterke lijnen en sterke punten speelt ook het hoogste licht immers een belangrijke rol om de aandacht van de toeschouwer te trekken (en vast te houden natuurlijk). - door enkele stapjes naar rechts te zetten, had je een rustiger achtergrond kunnen krijgen met het "volle" gebladerte van de linkse bomenpartij: om duidelijk te maken wat ik bedoel, heb ik in het kader van de les met de stempel voor wat "valse" bladeren gezorgd, maar dat is uiteraard een totaal onaanvaardbare "bewerking". omdat de foto op de koop toe over de hele lijn onscherp is, hoop ik vlug een "nieuwe versie" ervan te zien, met even spektakulaire verbetering als bij het standbeeld van stevin. warme groet van fjet.
de grote verdienste van deze foto is, dat ze een echte "blikvanger" is: een van die opnamen die gewoon UIT een hele reeks springt en de toeschouwer even verrast doet opkijken - dat komt deels door het gedurfde kontrast tussen hooglicht en diepe schaduw, maar héél zeker ook door die voorgrond, die HET grote verschil maakt tussen het zoveelste toeristische snapshot en het doordachte (en doorvoelde) werk van een rasfotograaf. hoewel sommigen er over zullen struikelen dat de lichtste waterpartij bijna "verbrand" is en dat de schaduwpartij rechts onder de brug nagenoeg "dichtloopt", maakt dit felle kontrast voor mij net de charme van deze foto, want het is uitgerekend dit kontrast dat de aandacht trekt. heel speciaal kompliment toch voor de fantastische doortekening van de details in die voorgrond, die dus helemààl geen silhouet geworden is, zoals je bij een foto met zo hoge lichtkontrasten zou verwachten. ik heb lang geaarzeld om je MIJN uitsnijding voor te stellen, omdat het duidelijk je bedoeling was dat je het toeristische publiek wou betrekken bij de foto - dit is volgens mij de "zwakke" kant van deze opname: je vertelt twee verhalen ineens, maar beide werelden zijn gescheiden door die kollossale donkere dwarsbalk, die de foto letterlijk in twee afzonderlijke delen snijdt zonder een "visuële link" tussen beide. dit soort probleem zou je in de toekomst eventueel kunnen oplossen door een lager kamerastandpunt in te nemen, zodat de reling met metalen bol uittorent boven het publiek en zo een verband legt tussen deze beide werelden. ik besef heel goed dat ik jouw foto feitelijk amputeer door de uitsnijding die ik voorstel, aan jou dus om beide versies te vergelijken en dan zélf een heel bewuste keuze te maken. omdat dit jouw eerste inzending is, toch nog eens benadrukken dat mijn kommentaren geen "wetten" zijn, maar pogingen om je wat tips mee te geven uit mijn persoonlijke ervaringswereld: gebruik ze dus enkel als je zélf inziet dat je foto er beter door wordt. als je zin hebt, mag je twee "verse" opnamen insturen voor kadreren. warme groet van fjet
dat het minnewater wondermooi is, moet ik aan een bruggeling niet gaan vertellen, maar ik hoop dat je deze foto nog minstens een paar keer gaat her-maken, want ik heb het gevoel dat je hier in je geestdrift veel te veel in één keer hebt willen vertellen en dat brengt de toeschouwer in verwarring. want hoewel de grasoever mooi op de onderste horizontale lijn staat en de boom op de linkse vertikale lijn, gaat dat heerlijke bruggetje zowat verloren als een onbelangrijk detail. naast sterke lijnen en sterke punten speelt immers ook het LICHT een zeer belangrijke rol bij de opbouw van een foto en hier heb je wel ekstreem harde kontrasten tussen de witte muur links en de bijna dichtlopende schaduwpartij van de bomen rechts, zodat voor een niet-bruggeling de blik heen en weer getrokken wordt tussen die beide uitersten, waar feitelijk niet zovel interessants te zien valt. ik stel je dus voor om deze foto nog minstens een paar keer te hermaken, met telkens één enkel detail als hoofdonderwerp en dat dan op een sterk punt te zetten: de uitsnijding die ik hier als voorbeeld geef, is slechts één van de nagenoeg ONTELBARE mogelijkheden die dat héérlijk romantische minnewater aan een fotograaf biedt. als je beide fotoos aandachtig bekijkt, moet je zélf beslissen welke van de twee JOU het meest aanspreekt, want het is en blijft jouw foto. een ekstra tip nog: zeker bij romantische fotoos kan je beter met heel zacht avondlicht werken, om de schrille kontrasten te vermijden (en voor een trotse bruggeling moet het geen probleem zijn om er keer op keer weer naar toe te gaan om dan onder ideale lichtomstandigheden DE foto van je leven te maken... en ik wens je van harte toe dat je die ooit maakt en er ons dan van laat genieten). warme groet van fjet.
een verdienstelijke poging om eens iets ànders te maken dan een "pasfoto" van die geschilderde renners, door ze in dat landschap te situeren, op een sterk punt nog wel. naar mijn gevoel zou de foto nog meer "af" geweest zijn, als je op een sterk punt aan de linkerzijde een figuur zou gezet hebben: een al of niet oude man of vrouw, al dan niet op een fiets... zo maar een ideetje (veel kijken naar topfotoos, want op "stelen met de ogen" staat geen straf, woehaha). warme groet van fjet.
een goede poging om zowel fontein als bloembak allebei op een sterk punt te krijgen... misschien had je "iets" hoger kamerastandpunt kunnen innemen, dan kwam het fontein lager (op het sterke punt links onder) en de bloembak iets hoger op het sterke punt rechts boven). jammer genoeg lijkt dat fonteinwater meer op... gesponnen suiker , maar om dàt op te lossen met de juiste sluitersnelheid verwijs ik naar de TIPS van super specialist ward van jim. een absoluut pluspunt is dan weer dat je héél kreatief geëksperimenteerd hebt met de diagonalen van die arduinen boordstenen: knap! warme greot van fjet.
aan deze fotoos heb ik niets meer veranderd, want samen met wat ik de afgelopen weken van jou gezien heb in de mailgroep, heb je het kadreren nu volledig onder de knie. ik hoop uit de grond van mijn hart dat je die kadreer-regels zal blijven beschouwen als een nuttig hulpmiddel, zonder dat ze jouw kreativiteit afremmen. jij bent een natuurtalent, maar ook natuurtalenten kunnen de tips gebruiken die de lesgevers hier met zoveel ervaring, maar vooral met zoveel liefde voor de fotografie hebben neergeschreven. mijn vurige wens is dat je de fotografie mettertijd leert kennen als een taal waarmee je op een zeer direkte manier ideeën en... emoties kan overdagen op anderen. ik wens je dan ook niet alleen sukses, maar vooral veel kreatieve vreugde toe, een prettig en "vruchtbaar" verlof en ik verwittig leraar tobias dat hij het voorrecht krijgt om jou verder te mogen bijschaven met zijn wijze tips. warme groet van fjet.
ik kan me voorstellen dat heel wat senioren de wenkbrauwen fronsen bij deze foto, maar het idee valt heel zeker in mijn smaak, want de toeschouwer uitdagen om even na te denken en/of weg te dromen, vind ik alleszins een stuk boeiender dan een "pasfotootje" van de werkelijkheid, die net zo goed door een volautomatische flitspaal kon genomen zijn. bovenaan links loopt de foto een beetje "leeg" door overbelichting, maar door een minimum aan knipwerk is dat zo opgelost en... meteen eindigt die diagonaal dan uitgerekend in de hoek, wat een foto altijd iets "geraffineerds" geeft. het probleem is de scherpte: hou er rekening mee dat bij een weerspiegeling de afstand voor het scherpstellen moet verdubbeld worden - oefen dit thuis maar voor een spiegel, dan zal je merken dat je OFWEL op het spiegeloppervlak kan scherpstellen OF op het weerspiegelde beeld. bij jouw foto is er dus wel een zéér kleine lensopening nodig om zpveel dieptescherpte te krijgen dat zowel het oevergras als het weerkaatste dak nog scherp zijn. wie de platgetreden paden verlaat, loopt uiteraard méér riziko dat er onverwachte technische problemen opduiken, maar dat weegt niet op tegen de voldoening die je achteraf krijgt, als je met iets kreatiefs voor de dag komt, something never done before... veel kreatieve fotovreugde en warme groet van fjet.
een mooie technische vingeroefening voor kadreren, maar hier is het idee "beek" volgens mij helemaal verloren gegaan en is het een zoekplaatje geworden om de verschillende elementen thuis te brengen. je hebt deze foto tweemaal ingezonden, maar ik geef de voorkeur aan deze versie, omdat je hier met de diagonale lijn gewerkt hebt. bovenaan links is de foto wel overbelicht en door dat stukje weg te snijden eindigt die diagonaal nu netjes in de hoek, wat door de kenners altijd gewaardeerd wordt. net zoals bij de vorige foto zijn er problemen met de scherpte, maar je hebt tenminste het lef om te eksperimenteren en dat vind ik een enorm winstpunt voor iemand die kreatieve fotografie wil beoefenen: volhouden dus ! warme groet van fjet.
op het eerste gezicht is alles voorbeeldig volgens het boekje: het beeld op een sterke lijn, het hoofd op een sterk punt en zelfs mooie zijdelingse lichtval die zorgt voor reliëf en stofweergave. en toch verdient de uitvinder van de komma volgens mij beter, want nu wordt de aandacht wel erg afgeleid door de... achtergrond. als je beide fotoos aandachtig bekijkt, zal je zélf wel inzien hoe je ogen bijna onweerstaanbaar "weg-gezogen" worden naar die felwitte vlek onderaan links. een foto maken waarbij de achtergrond een mooi "dekor" vormt voor het hoofdonderwerp, valt niet altijd mee en in dit geval zou ik drie tips kunnen geven, die feitelijk gelden voor àlle stadsgezichten: a.-met het oog in de zoeker, rond het beeld blijven draaien tot je een "mooie" achtergrond hebt (want ook die daken en schoorstenen rechts komen nogal "rommelig" over). b.-als dat niet lukt, dan door de knieën zakken tot die achtergrond helemààl verdwijnt c.-de achterond volledig onscherp maken door een grote tele te gebruiken (met grote lensopening). ik weet, het zijn details, maar als je daarop heel bewust gaat letten bij de opname, zal dat het PLEZIER van het kreatief fotograferen alleen maar vergroten... want dat is toch de droom van elke rasechte fotograaf: de "werkelijkheid" net iets ànders afbeelden dan de japanse snelvuur toeristen (en vermits jij toch in brugge woont...) ik wens je nog héél veel fotovreugde. warme groet van fjet.
