een kamera is géén kopiëerapparaat om "pasfotootjes" te maken van wat iederéén ziet
11-06-2006
starmix - beek 1
ik kan me voorstellen dat heel wat senioren de wenkbrauwen fronsen bij deze foto, maar het idee valt heel zeker in mijn smaak, want de toeschouwer uitdagen om even na te denken en/of weg te dromen, vind ik alleszins een stuk boeiender dan een "pasfotootje" van de werkelijkheid, die net zo goed door een volautomatische flitspaal kon genomen zijn. bovenaan links loopt de foto een beetje "leeg" door overbelichting, maar door een minimum aan knipwerk is dat zo opgelost en... meteen eindigt die diagonaal dan uitgerekend in de hoek, wat een foto altijd iets "geraffineerds" geeft. het probleem is de scherpte: hou er rekening mee dat bij een weerspiegeling de afstand voor het scherpstellen moet verdubbeld worden - oefen dit thuis maar voor een spiegel, dan zal je merken dat je OFWEL op het spiegeloppervlak kan scherpstellen OF op het weerspiegelde beeld. bij jouw foto is er dus wel een zéér kleine lensopening nodig om zpveel dieptescherpte te krijgen dat zowel het oevergras als het weerkaatste dak nog scherp zijn. wie de platgetreden paden verlaat, loopt uiteraard méér riziko dat er onverwachte technische problemen opduiken, maar dat weegt niet op tegen de voldoening die je achteraf krijgt, als je met iets kreatiefs voor de dag komt, something never done before... veel kreatieve fotovreugde en warme groet van fjet.
een mooie technische vingeroefening voor kadreren, maar hier is het idee "beek" volgens mij helemaal verloren gegaan en is het een zoekplaatje geworden om de verschillende elementen thuis te brengen. je hebt deze foto tweemaal ingezonden, maar ik geef de voorkeur aan deze versie, omdat je hier met de diagonale lijn gewerkt hebt. bovenaan links is de foto wel overbelicht en door dat stukje weg te snijden eindigt die diagonaal nu netjes in de hoek, wat door de kenners altijd gewaardeerd wordt. net zoals bij de vorige foto zijn er problemen met de scherpte, maar je hebt tenminste het lef om te eksperimenteren en dat vind ik een enorm winstpunt voor iemand die kreatieve fotografie wil beoefenen: volhouden dus ! warme groet van fjet.
op het eerste gezicht is alles voorbeeldig volgens het boekje: het beeld op een sterke lijn, het hoofd op een sterk punt en zelfs mooie zijdelingse lichtval die zorgt voor reliëf en stofweergave. en toch verdient de uitvinder van de komma volgens mij beter, want nu wordt de aandacht wel erg afgeleid door de... achtergrond. als je beide fotoos aandachtig bekijkt, zal je zélf wel inzien hoe je ogen bijna onweerstaanbaar "weg-gezogen" worden naar die felwitte vlek onderaan links. een foto maken waarbij de achtergrond een mooi "dekor" vormt voor het hoofdonderwerp, valt niet altijd mee en in dit geval zou ik drie tips kunnen geven, die feitelijk gelden voor àlle stadsgezichten: a.-met het oog in de zoeker, rond het beeld blijven draaien tot je een "mooie" achtergrond hebt (want ook die daken en schoorstenen rechts komen nogal "rommelig" over). b.-als dat niet lukt, dan door de knieën zakken tot die achtergrond helemààl verdwijnt c.-de achterond volledig onscherp maken door een grote tele te gebruiken (met grote lensopening). ik weet, het zijn details, maar als je daarop heel bewust gaat letten bij de opname, zal dat het PLEZIER van het kreatief fotograferen alleen maar vergroten... want dat is toch de droom van elke rasechte fotograaf: de "werkelijkheid" net iets ànders afbeelden dan de japanse snelvuur toeristen (en vermits jij toch in brugge woont...) ik wens je nog héél veel fotovreugde. warme groet van fjet.
nogmaals gefeliciteerd met je welverdiende "foto van de dag" én met de schitterende fotoos die je intussen in de groep gezet hebt, maar ik denk dat jij je voorlopig beter kan toeleggen op de specializaties waarin je zo uitblinkt, want kadreertips zijn geen toverformuul die automatisch garanderen dat er een meesterwerk zal ontstaan, de verdeling van het licht speelt OOK een rol en dat wordt hier duidelijk geïllustreerd. want hoewel de horizon mooi op een sterke lijn ligt en hoewel het fontein braafjes op een sterk punt staat, wordt de aandacht hier letterlijk "weg-gezogen" door die grote witte vlekken van de lucht. een beroeps moet in elke omstandigheid een "bruikbare" foto kunnen afleveren, maar als (goede) amateur kan je zélf het onderwerp en het geschikte ogenblik kiezen en op een andere dag nog eens terugkomen: de foto zou er bijvoorbeeld heel anders uit gezien hebben als je gewacht had op een staalblauwe lucht, met zo mogelijk nog enkele van die fabelachtige stapelwolken. je had ook enkele pasjes naar links kunnen zetten: dan had je een mooi "gevulde" achtergrond gekregen, terwijl het fontein dan toch als blikvanger kon blijven op een sterk punt. de uitsnijding die ik hier laat zien is verre van ideaal, maar de bedoeling is dat je zelf inziet hoe die spierwitte lucht de foto laat "leeglopen", terwijl het onze bedoeling is om alle aandacht naar het hoofdonderwerp toe te trekken. voor de keuze van sluitersnelheid bij het fotograferen van een fontein, kan je best de onvolprezen TIPS van Ward van Jim lezen, daar staan alle kneepjes klaar en duidelijk uitgelegd, mét illustratie. je hebt op zeer korte tijd enorme vorderingen gemaakt, maar aan "landschappen" zou je toch nog een beetje mogen werken... je kan voorlopig niet klagen over gebrek aan zon. warme groet van fjet.
blikoogje heeft HET nu wel echt in de vingers en wie uitgekeken geraakt op de akrobatie van deze piet, kan met kennersblik genieten van deze meesterlijk demonstratie van kadreren: hoofdje én pootjes op de sterke punten, de hele vogel op een vertikale "sterke lijn" die nog eens onderstreept wordt door de horizontale "hangstok" op die bovenste sterke lijn, alles nog eens ekstra benadrukt door die lichte diagonale die de blik naar dat hoofdje leidt. dit is de droom van elke leraar: dat de leerling beter wordt dan de leraar. (wie denkt dat dit een "toevalstreffer" is, mag het ook eens proberen: dit is een natuurtalent, dat met enkele tips opeens doorstoot naar de top). warme groet van fjet.
ook hier heeft blikoogje heel bewust de perfektie nagestreefd, want naast het ontroerend hulpeloze van zo'n dotje pluimen dat een "pitstop" moest maken tijdens de eerste solovlucht, is dit een technisch pareltje: vlijmscherp, met dat hoofdje héél precies op dat bovenste sterke punt en de pootjes op het onderste sterke punt, het geheel op een sterke lijn, terwijl de donkere diagonalen van de (prachtig doortekende) balk de blik DWINGEN om naar dat vogeltje te kijken, vooral omdat dààr het hoogste licht gevangen werd in die borstveertjes - met als kers op de taart dat lichtpuntje in het oogje, wat helaas in zoveel andere dierenfotoos ontbreekt. voor je volgende inzending graag nogmaals twee fotoos met een totaal ander onderwerp, maar als die deze kwaliteit halen, dan kan ik je niets meer bijleren over kadreren en dan hoop ik dat je bij leraar tobias even razendsnelle vorderingen maakt. warme groet van fjet.
PRACHTIG hoe je zélf de tips in praktijk gebracht hebt: ik hoop dat met handen en voeten (woehaha) dat het je niet doet voor de "goede punten", maar dat je aanvoelt dat het een enorme sprong vooruit is. het enige wat me hier nog stoorde, was die helwitte zijgevel links: je kan die wégsnijden of... donkerder maken (ik heb dat hier op een erg overdreven manier gedaan, om duidelijk te maken wat ik bedoel). voor de rest: SCHITTEREND ! mijn advies is: ook de tips van vandaag goed bekijken en dan zelf oordelen of je fotoos er beter door worden. en dan mag je er weer twee nieuwe inzenden. warme groet van fjet.
soms is het moeilijk om reeds bij de opname een keuze te maken HOE je gaat kadreren, want als je onder de indruk bent van een heerlijk stukje groen, dan wil je er zoveel mogelijk van vastleggen op foto, maar achteraf valt zoiets meestal tegen, omdat de toeschouwer niet weet wààr hij/zij éérst moet kijken. de ervaring leert dat je de aandacht veel méér kan trekken door één "hoofdonderwerp" uit te kiezen: één plaats waar de blik naartoe getrokken wordt en even kan "rusten", om dan van dààr uit de rest van de foto te verkennen - in de les kadreren wordt uitvoerig uitgelegd dat zo'n "hoofdonderwerp" veel beter de aandacht trekt als je rekening houdt met die beruchte "sterke punten" en "sterke lijnen". je hoeft dat niet klakkeloos te geloven omdat het zo in het boekje staat, de bedoeling is dat je verschillende van die "uitsnijdingen" met elkaar vergelijkt en dan zélf tot het inzicht komt of je foto écht BETER wordt als je rekening houdt met die bazisregels van kadreren. het is de bedoeling van deze site om jou de keuze te laten tussen twee versies van eenzelfde foto en zo dat "gevoel" in je vingertoppen te krijgen en er voortaan bewust rekening mee te houden (zoals je op een VOORBEELDIGE wijze gedaan hebt met je vorige foto!) door minder op de foto te zetten, lijkt alles opeens groter en... boeiender: je ogen worden nu automatisch naar één punt getrokken, rusten daar even en gaan dan van daar uit verder op verkenning. het nogal nijdige lichtgroen van het gras links onder, heb ik iets donkerder gemaakt, omdat het anders naar mijn gevoel teveel de aandacht afleidt. ook voor jou herhaal ik dat achteraf uitsnijden een lapmiddel blijft, omdat je foto er kwaliteit door verliest (minder scherpte en minder definitie). jij woont wel toevallig in het "mooiste dekor van de wereld" en ik hoop dat jij met topfotoos nog heel wat parels kan toevoegen aan de kroon van bruhhhhhe die scoone... warme groet van fjet.
let wel: beide fotoos zijn van blikoogje, omdat ik er nagenoeg niets aan veranderd heb EN omdat ze duidelijk illustreren dat sterke lijnen en sterke punten een zeer nuttig hulpmiddel zijn, maar dat je er SOEPEL mee moet leren omgaan, naargelang je meer ervaring hebt en dat GEVOEL in je vingertoppen krijgt. op de bovenste foto staan de ogen inderdaad niet op een sterk punt, maar ik kan me geen "mooiere" en meer "spontane" uitsnijding van dat stukje werkelijkheid voorstellen. op de onderste foto staan die ogen integendeel wél voorbeeldig op sterke en lijn en zelfs sterk punt, maar daardoor werd dat hoofdje op een ongelukkige manier afgesneden (en zo'n "geamputeerde" lichaamsdelen of vormen doen mij letterlijk pijn. hoewel sommige van jouw fotoos "feitelijk" al thuishoren op het terrein van vriend tobias, vind ik het wel prettig dat jij "instinktief" kiest voor een liggend formaat, wat het onderwerp naar mijn gevoel veel meer "ademruimte" geeft dan het klassieke staande portret. ik hoop nog héél veel kinderfotoos van jou te zien in de groep, maar voor je volgende les had ik graag landschap, straat of interieur, zeer bewust gericht op sterke lijnen en sterke punten en... een mooie zijdelingse lichtval! - over kinderfotoos kan ik jou niks meer bijleren. warme groet van fjet.
in grote lijnen heb je de adviezen uit de les "kadreren" opgevolgd, maar er zijn (gelukkig) enkele schoonheidsfoutjes die nogal vaak voorkomen bij beginners en die je dus voortaan kan vermijden als je beide fotoos vergelijkt. ik stel voor om bovenaan dat stukje hangende bloempot te verwijderen, omdat details die slechts gedeeltelijk zichtbaar zijn, meestal storend werken. onderaan links trekken die lichte bladeren volgens mij teveel de aandacht weg van het hoofdonderwerp en ik denk dat het beter is om ze iets donkerder te maken, maar die bladeren rechts naast de sokkel mogen volgens mij dan weer iets lichter, omdat ze de foto anders te zwaar maken. omdat beelden toch niet weglopen, zijn het dankbare "modellen" en je kan dus rustig je tijd nemen om echt de ideale uitsnijding te zoeken - als je beide fotoos vergelijkt, kies je zélf wat jou het meest aanspreekt. de technische fout is natuurlijk dat de mooi witgekalkte muur scherper is dan het hoofdonderwerp en ik raad je aan om eens na te kijken of je met jouw kamera kan scherpstellen op een detail dat je zelf uitkiest. maar hoofdzaak is dat je blijft proberen en eksperimenteren en... dat je er zélf plezier aan beleeft. warme groet van fjet.
een schitterend voorbeeld hoe een "beginneling" op enkele dagen tijd de "knepen" van de kompozitie onder de knie gekregen heeft door de tips in de bazisles "kadreren" ijverig en bewust in praktijk te brengen. niet alleen staat dat schattige hoofdje netjes op een sterk punt bovenaan rechts, maar op de koop toe is er een diagonaal "spanningsveld" ontstaan met dat stukje "glimmende buis" op dat andere sterk punt onderaan links. blikoogje heeft hier namelijk intuïtief aangevoeld dat je een hele fiets kan "suggereren" door er slechts een tipje van te laten zien en ze heeft zo een van de geheimen ontdekt om een "boeiende" foto te maken: de verbeelding van de toeschouwer aan het werk zetten. bovenaan links heb ik die gele bloempjes wat donkerder gemaakt, om toch zeker niet de aandacht af te leiden, maar verder kommentaar spaar ik voor de volgende foto die echt een absolute WAAAAAW is. warme groet van fjet.
ondanks mijn zogenaamd "eerbiedwaardige" leeftijd, begin ik helemaal te zweven bij deze ogen uit 1001 Nacht en dat intrigererende lijntje van die Mona Lisa glimlach, je moet dus niet vragen of deze foto indruk op mij gemaakt heeft. tegen alle zeden en gebruiken in, heb ik totaal NIETS veranderd aan deze opname, want toen ik probeerde om dat gezichtje IETS donkerder te maken, begonnen de prachtig doortekende details in die bruine lokken helemaal dicht te lopen: een schitterend uitgebalanceerde belichting dus. na het tellen van de vlijmscherpe breisteken van dat truitje, ben ik dan vol bewondering naar die achtergrond links boven gaan zitten gapen, waar het riziko van "eentonigheid" op een virtuoze manier doorbroken werd door er zowel gras als asfalt in te verwerken, gescheiden door een dynamische diagonale lijn. een foto dus om hééééél hard WAAAAW tegen te zeggen. omdat je jezelf rangschikt bij de "beginners" is het dus mogelijk dat al die onthutsende kwaliteiten "puur toeval" zijn - maar als je deze foto mét mijn kommentaar rustig bestudeert, dan kan je voortaan héél bewust van die zoganaamde "gelukstreffers" gaan maken. (voor buitenstaanders toch EVEN verklappen dat blikoogje tot volgende week met een gipsen been in een rolstoel zit, zodat gipsen benen en rolstoelen voortaan geen geldig ekskuus meer zijn om minder goede fotoos te maken!) this made my day ! warme groet van fjet. .
jij bent beslist geen nieuwkomer en je heb al heel wat gepubliceerd in de groep, maar het is me niet erg duidelijk wàt jij feitelijk verwacht van een bespreking - het is jouw goed recht om "zomaar" wat fotoos te schieten van dingen die je mooi vindt en dan blijven we even goede vrienden, want fotografie kan voor de meesten van ons een passie zijn, maar het is en blijft een liefhebberij. maar als je de ambitie hebt om "betere" fotoos te maken en als je fotoos instuurt ter bespreking, dan mogen we toch verwachten dat je tenminste probeert om de lessen in praktijk te brengen waarin mijn voorgangers zoveel tijd en energie hebben geïnvesteerd. bij kadreren is het de bedoeling dat je één hoofdonderwerp kiest, dat je op een sterke lijn en/of een sterk punt zet en dat je dààrop de aandacht tracht te trekken door de lichtval. met de uitsnijding die ik voorstel, komt die gele struik op een sterk punt en wordt de aandacht niet helemaal "weggezogen" door die spierwitte vlekken in het water. bij de andere foto vraag ik me af of je de les "kadreren" ooit gelezen hebt, want daar pas je geen enkel van de adviezen toe uit de les: geen sterk punt, geen sterke lijn. nogmaals, in de groep beoefenen we fotografie als liefhebberij en niemand is verplicht om de raadgevingen en adviezen van de begeleiders toe te passen - niemand wordt hier uitgelachen en iedereen heeft het recht op zijn/haar eigen smaak, maar als je fotoos instuurt ter bespreking, dan verwacht ik toch dat je rekening houdt met de tips uit de lessen. ik wens je nog heel veel fotovreugde en als je jezelf écht verder wil bekwamen, blijf je héél welkom voor een volgende bespreking... okay? warme groet van fjet.
ik heb echt genoten van de warme kleurschakeringen in het gebladerte én van de struktuur in de boomschors, terwijl mijn verbeelding uitgedaagd werd om een verhaal te bedenken bij die dorre "smeek-armen" van takken die zo hopeloos op zoek zijn naar kontakt... want dàt is het geheim van een echt goede foto: dat ze onze verbeelding aan het werk zet en daar ben jij hier schitterend in geslaagd. onze ogen worden "automatisch" aangezogen door de lichtste delen van een foto en doorgaans proberen we dat "hoogste licht" dan ook op het hoofdonderwerp te laten vallen, maar hier worden onze ogen feitelijk weggezogen naar die lucht in de linker bovenhoek en dus wég van het "verhaal" in de foto. als je beide fotoos vergelijkt, hoop ik dat je begrijpt wat ik bedoel... of je er écht mee akkoord gaat, is natuurlijk jouw beslissing want het is hier geen kleuterschool, we proberen elkaar door het geven van tips te besmetten met onze passie voor fotografie - de "wetten" van het kadreren zijn een hulpmiddel en ze werken pas écht, als je ze leert aanvoelen. veel fotovreugde en stuur gerust twee volgende fotoos waar je zélf tevreden over bent. warme groet van fjet.
een heel stemmige foto, waarbij het dekor van riet echt de moeite loont, zodat je daar dus terecht op scherp gesteld hebt, met die vlottende waterlelies (?) vaag en bladvullend op een sterk punt. naar mijn gevoel loopt de foto bovenaan een beetje leeg, omdat het licht op die masa water de aandacht afleidt terwijl er geen echte ekstra informatie in zit, daarom stel ik voor om de foto daar iets af te snijden: vergelijk jouw versie met de mijne en beslis dan of je met die wijziging akkoord gaat. moest het nu de bedoeling geweest zijn om van die vlottende planten het hoofdonderwerp te maken, dan had je natuurlijk dààr moeten scherp stellen, maar dan zou de voorgrond van riet onscherp geworden zijn en dan had je daar flink in moeten snoeien. de andere foto was helaas over de hele lijn onscherp. veel fotovreugde en warme groet van fjet.
lieve blikoogje, stuur voor de bespreking asjeblief enkel fotoos waar je zélf tevreden over bent (die kanarie stond op de juiste plaats, maar was ZO onscherp...) ook bij deze foto heb je het jezelf iets té gemakkelijk gemaakt: vogeltjes zien en klikken... er komt echt wel wat méér bij kijken en een uiterst belangrijke gave voor een natuurfotograaf is: geduld. als je een béétje door je knieën was gegaan, had je die storende bodem kunnen vermijden en de vogels op de koop toe GROTER laten lijken (kikkerperspektief maakt het onderwerp altijd indrukwekkender) - ik heb hier wat gefoefeld met de kloon-stempel om dat onderaan wat op te ruimen) ook dat blokje snoep dat rechts boven tussen de tralies zit, leidt de aandacht af... dat zijn details waar je reeds bij de opname rekening mee moet houden. om een echt "spanningsveld" te bekomen tussen TWEE hoofdonderwerpen, zouden BEIDE op een sterke lijn moeten komen en zo mogelijk ook op een sterk punt: als je geacht had tot dat linkse pietje iets verder opgeschoven was naar links, had je de volledige breedte van het beeld kunnen benutten, terwijl ik nu een stuk heb weggeknipt om toch een béétje die tweede sterke lijn te halen. als je dan met nog MEER geduld zou gewacht hebben tot die linkse vogel lager zat, dan had je een mooi diagonaal gekregen tussen beide kopjes. maar het "verhaal" zit er wel in: de "afgewezen liefde..." als je fotoos van andere natuurfotografen ziet, lijkt het allemaal heel vanzelfsprekend, maar wees gerust dat er heel wat denkwerk aan vooraf gegaan is en dat ze MASSA's opnamen in de prullenmand gekeild hebben omdat ze nét niet goed genoeg waren. maak het jezelf niet té gemakkelijk, want ik weet nu dat je véél beter kan. voor je volgende inzending eens proberen met landschap? maar dan héél bewust werken met sterke lijnen en sterke punten, okay? warme groet van fjet.
het pluspunt van deze foto is de diagonale opbouw van de huisjesrij, maar dat is helaas ook het "zwakke" punt ervan: onze ogen volgen immers "automatisch" zo'n diagonale lijn naar "iets" en net dat "ietsje" is hier niet, want de lijn loopt dood op enkele onduidelijke huisjes in eenadere stijl (die kunnen we dus beter wegknippen voordat de nieuwsgierige toeschouwer begint te vragen wat daar feitelijk te zien was). een droom van een foto zou natuurlijk geweest zijn als die diagonaal ons zou geleid hebben naar een verliefd koppeltje (of desnoods een niet-verliefd begijntje) op het sterke punt rechts onder. ook van diue voorgrond heb ik wat afgeknabbeld, als was het met hartzeer, omdat de schaduw van die dakkapel dan wegvalt: door de kamera een heel klein beetje hoger te richten, zou je links boven een volledige dakkapel gekregen hebben en dan zou het zwaartepunt van de hele foto vooraan links gekomen zijn, met een samenspel van deur, raam en dakkapel op de sterke lijn én de sterke punten. je volgende foto vind ik gelukkig veel beter, maar ik hoop dat je ook aan dit kommentaar iets hebt, want schoonheidsfoutjes leren inzien, zorgt er meestal voor dat je ze later NIET meer maakt. moed houden, want door bewuster te gaan fotograferen, ga je er ook veel meer plezier én voldoening aan beleven.
het wordt een bijna onmogelijke opgave om in dat prachtige brugge nog een plekje te vinden dat nog niet door miljoenen japanners (en àndere toeristen) is vastgelegd en het wordt dus dubbel belangrijk om van elke foto een juweeltje te maken. als je zéelf je eigen foto "objektief" bekijkt, zal je moeten toegeven dat je ogen bij een eerste kennismaking blijven hangen op die enorme (en tamelijk saaie) plas water en dat het romantische bruggetje feitelijk "verdwijnt" op de achtergrond. daarom stel ik voor om een stuk van dat water wég te knippen, want naar mijn gevoel wordt de foto dan opeens veel "boeiender" en wordt de aandacht veel méér getrokken op dat bruggetje én op de sierlijke gevels - jammer genoeg kunnen we er geen stukjes aan-knippen, want dan zou ik het topje van die puntgevel links boven er héél zeker bijgeplakt hebben. let wel: dat "knippen" is en blijft een noodoplossing, want door de foto dan achteraf weer wat uit te vergroten, verlies je vanzelfsprekend kwaliteit (scherpte én definitie) - ideaal is dat je dat kadreren reeds bij de opname doet (voor zo ver mogelijk, want je kan moeilijk over het water gaan wandelen om een goed standpunt te bekomen, maar dan kan je weer inzoomen , als je kamera dat kan). de bedoeling is NIET dat je braafjes ja knikt bij al wat de "meester" orakelt, maar dat je nadenkt over die tips en als je ermee akkoord gaat dat je foto er inderdaad BETER door wordt, dan kan je die tips voortaan bewust gaan gebruiken. (ik heb die auto even weg gefoefeld met de kloon-stempel, maar dat is een kwestie van smaak en er zijn evenveel tegenstanders als voorstanders van dergelijke "vervalsingen"...) als je denkt dat je er iets mee bijleert, dan graag twee nieuwe fotoos. warme groet van fjet.
dat borrelglaasje op een sterk punt en het flesje er pal achter op een sterke lijn... waaaaw, ik denk dat je het kadreren in je vingertoppen begint te krijgen en ik hoop dat je daar voor de rest van je leven plezier aan gaat beleven. de bedoeling van deze tips is immers NIET om goede en slechte punten uit te delen, maar om je te leren aanvoelen dat die regels voor kadreren/kompozitie niet zomaar uit de lucht zijn komen vallen, maar dat ze afgeleid werden uit de praktijk, na het grondig bestuderen van de grootmeesters uit de schilderkunst en dat ze wel degelijk een enorm hulpmiddel zijn om beginnende fotografen dat gevoel bij te brengen voor een aangenaam ogende en vooral doeltreffende bladvulling. nogmaals: het is geen kwestie van nameten op de millimeter, want als je die feeling eenmaal hebt, dan kan je er bewust van gaan afwijken. je zal merken dat ik aan jouw inzending totaal niets veranderd heb, buiten het ophelderen van die sombere achtergrond. schitterend dus... en warme groet van fjet.
na het ophelderen van de achtergrond is deze opname zo absoluut perfekt inzake kadreren, dat ik alleen maar met wijdopen mond kan zitten gapen van bewondering voor de vorderingen die jij op zo korte tijd gemaakt hebt. ik hoop dat je nu zelf aanvoelt hoe ijzersterk dat flesje overkomt als het op zo'n "sterke lijn" staat in plaats van pal in het midden. die heerlijk zachte belichting maakt dat je de rondingen van het flesje bijna in reliëf ziet en je krijgt de neiging om het vast te pakken en te betasten en die hooglichtjes op de juiste plaats zorgen voor dat pittige, dat publiciteitsfotografen doorgaans alleen maar bereiken door kwistig om te springen met spuitbussen. je hebt de truuk van de "oneindige achtergrond" kennelijk volledig onder de knie, ook al heb je wel erg moeilijk voor jezelf gemaakt door te kiezen voor een witte achtergrond. (voor de kleurkombinaties van achtergronden verwijs ik naar de zeer deskundige uitleg in de TIPS van ward van jim). ik weet, het kan allemaal nog wat scherper, maar voor kadreren is het gewoon... volmaakt. voor je volgende inzendingen zou ik graag iets met mensen (of dieren) zien en als dàt van dezelfde kwaliteit is, dan kan ik je naam al gaan invullen op je diploma kadreren. warme proficiat en warme groet ban fjet.
