Deze blog vervolledigt onze persoonlijke website en geeft vooral de meest recente, up-to-date, informatie. Om de downloadtijd te beperken worden slechts de laatste tien berichten getoond. Andere (oudere) berichten kan je steeds bekijken via de inhoudslijst in de linkerkolom.
09-07-2011
Cappadocië * 2011
KAPADOKYA * CAPPADOCIË 24 mei - 4 juni 2011 ------------------------- De landstreek Cappadocië ligt in Midden-Turkije en beslaat een oppervlakte van ruim 2.000 km². Het is een spectaculair landschap, gebeeldhouwd door duizenden, miljoenen jaren erosie van water en wind, nadat o.a. de vulkaan Erciyes het hele gebied met lava van diverse (zachte en harde) gesteenten had bedekt. De overheersende laag is het zachte tufsteen dat snel verweert onder en boven de hardere gesteenten. Zo ontstonden de bizarre rotsformaties in vele tinten roze, bruin, geel, rood, oranje en zelfs wit. In die zachte tufsteen was het makkelijk om grotten uit te houwen. Deze werden reeds in de prehistorie bewoond. Ook de eerste christenen hebben er gebruik van gemaakt, er ontstonden kloosters en kerken... zelfs hele ondergrondse steden werden teruggevonden.
Wij wandelden in het centrum van deze regio, rondom het stadje Göreme.
Wij exploreerden zowat het hele gebied in de driehoek Avanos-Nevsehir-Ürgüp. 10 dagtochten van 15 à 20 km.
Remi, onze gids (tweede van links), heeft ons een fantastische ervaring rijker gemaakt. BEDANKT REMI !
Een staaltje uit het kleurenpallet. Spijtig dat de zon niet altijd scheen.
Onder zo'n ballon, vanuit de mand, hebben wij, 's morgens bij zonsopgang, genoten van het overweldigend uitzicht.
Geen moderne architectuur, wel puur natuur.
Meerdere (grote) schildpadden kruisten ons pad.
... en ja, dit is tijdens de dagtocht... Die Turken weten hoe ze vermoeide wandelaars, midden in het natuurlijk landschap, moeten ontvangen.
Geluk brengende ogen... wij zullen het nodig hebben.
Zo'n bruinroestige, doorgezakte ladder... is dat wel veilig?
Makkelijk is anders... voetsteunen in de 'zachte' tufsteenrots.
Afdalen op die 'gladde' rotsen is nog moeilijker.
Echt lastig werd het af en toe.
Als de voetgrip onvoldoende is, dan helpt een ondersteunende hand.
En soms wordt het erg smal...
... en ook wel eens erg donker... en dan nog water in het beekje.
Maar het landschap blijft boeien, 10 dagen lang.
De soms toch wel zware inspanningen werden ruimschoots beloond.
Hieronder de tweedelige multi-media-reeks. Geluid aan! Geïnteresseerde familie, vrienden en kennissen kunnen bij mij thuis een meer uitgebreide reeks bekijken.