Deze blog vervolledigt onze persoonlijke website en geeft vooral de meest recente, up-to-date, informatie. Om de downloadtijd te beperken worden slechts de laatste tien berichten getoond. Andere (oudere) berichten kan je steeds bekijken via de inhoudslijst in de linkerkolom.
FIETSEN in het WAASLAND 22 juli 2011 *** Samen met Piet en Nicolle vertrekken we voor ruim 50 km. knooppuntrijden in Kieldrecht (knpt 10, op de grens), een deelgemeente van Beveren. Via de dorpjes Meerdonk en De Klinge komen we in een prachtig stukje Zeeuws Vlaanderen, o.a. nabij 'Het Verdronken Land van Saeftinghe'. Tot 1570 was dit land een zeer vruchtbare polder. Het noodlot brak echter uit: op 1 november 1570 zorgde een verwoestende storm voor dijkbreuken, waardoor het hele land weggespoeld werd en vele mensen stierven. Ondertussen zorgt een dijk er voor dat het land bij vloed niet meer onder water komt. We ontdekken een prachtig stuk natuur, met zijn eigen fauna en flora. Op het meest noordelijke punt van onze route, in het dorpje Paal aan de Westerschelde, genieten we op een terrasje van een prachtig zicht op de rivier. Langs de Scheldedijk fietsen we terug via Emmadorp en Nieuw Namen naar Kieldrecht.
Bij de eerste 'kreek' nemen we alvast een kijkje.
We komen ze geregeld tegen: kunstzinnige en litteraire ontboezemingen.
Van den Vos Reynaerde...
De koeltorens van het nabije Doel.
Het Scheldehaventje van Paal (bij ebbe).
Accu-wissel.
Na een verplaatsing (50 km.) met de auto sluiten we deze mooie dag af met een etentje in de 'Roste Muis' te Waterland-Oudeman (Sint-Jan-in-Eremo).
Vanop het terras heb je zicht op alweer een kreek.
Tot slot enkele herinneringsfoto's... 't was een deugddoende dag, wanneer de volgende?
KAPADOKYA * CAPPADOCIË 24 mei - 4 juni 2011 ------------------------- De landstreek Cappadocië ligt in Midden-Turkije en beslaat een oppervlakte van ruim 2.000 km². Het is een spectaculair landschap, gebeeldhouwd door duizenden, miljoenen jaren erosie van water en wind, nadat o.a. de vulkaan Erciyes het hele gebied met lava van diverse (zachte en harde) gesteenten had bedekt. De overheersende laag is het zachte tufsteen dat snel verweert onder en boven de hardere gesteenten. Zo ontstonden de bizarre rotsformaties in vele tinten roze, bruin, geel, rood, oranje en zelfs wit. In die zachte tufsteen was het makkelijk om grotten uit te houwen. Deze werden reeds in de prehistorie bewoond. Ook de eerste christenen hebben er gebruik van gemaakt, er ontstonden kloosters en kerken... zelfs hele ondergrondse steden werden teruggevonden.
Wij wandelden in het centrum van deze regio, rondom het stadje Göreme.
Wij exploreerden zowat het hele gebied in de driehoek Avanos-Nevsehir-Ürgüp. 10 dagtochten van 15 à 20 km.
Remi, onze gids (tweede van links), heeft ons een fantastische ervaring rijker gemaakt. BEDANKT REMI !
Een staaltje uit het kleurenpallet. Spijtig dat de zon niet altijd scheen.
Onder zo'n ballon, vanuit de mand, hebben wij, 's morgens bij zonsopgang, genoten van het overweldigend uitzicht.
Geen moderne architectuur, wel puur natuur.
Meerdere (grote) schildpadden kruisten ons pad.
... en ja, dit is tijdens de dagtocht... Die Turken weten hoe ze vermoeide wandelaars, midden in het natuurlijk landschap, moeten ontvangen.
Geluk brengende ogen... wij zullen het nodig hebben.
Zo'n bruinroestige, doorgezakte ladder... is dat wel veilig?
Makkelijk is anders... voetsteunen in de 'zachte' tufsteenrots.
Afdalen op die 'gladde' rotsen is nog moeilijker.
Echt lastig werd het af en toe.
Als de voetgrip onvoldoende is, dan helpt een ondersteunende hand.
En soms wordt het erg smal...
... en ook wel eens erg donker... en dan nog water in het beekje.
Maar het landschap blijft boeien, 10 dagen lang.
De soms toch wel zware inspanningen werden ruimschoots beloond.
Hieronder de tweedelige multi-media-reeks. Geluid aan! Geïnteresseerde familie, vrienden en kennissen kunnen bij mij thuis een meer uitgebreide reeks bekijken.
Herselt * De Langdonken 6 maart 2011 ----------------- Een namiddagwandeling met Natuurpunt door het natuurgebied Langdonken. Deze regio vormt zowat de overgang tussen het vruchtbare Hageland en de arme zandgronden van de Kempen. We lopen grosso-modo door de vallei van de Kalsterloop. Boeiende natuurbelevenis in dit overwegend moerassige gebied. Natuurpunt werkt hier vooral aan heide-herstel, op vele plaatsen is de jonge hei reeds teruggekeerd, zowel struik- als dopheide... dat worden over enkele jaren prachtige vlaktes. Zeker eens terugkeren!
Verzamelen/inschrijven bij café 'De Schilders'.
Al snel worden we ondergedompeld in de natuur.
Inderdaad, waterrijk.
En natuurlijk worden we vakkundig ingelicht door onze gids (Benny?).
Veel belangstellenden.
Bij de Hei-molen, zowat het 'hoogste' punt van onze wandeling.
... en bij de Natuurpunt-schuur worden we getrakteerd op een drankje - dankjewel!
Echt ge-interesseerde deelnemers.
In het bos krijgt de natuur vrij spel... niet ingrijpen is ook een vorm van natuurbeheer.
Prachtige waterpartijen.
... en terug naar 'De Schilders' waar we voor ons deelname-bonnetje vers gebakken vis krijgen... smaakt lekker! Nogmaals dank!
't Was echt een boeiende namiddag - wij keren zeker weer!
Wij zijn ondertussen terug thuis. De Kerst- Nieuwjaarsperiode is een unieke belevenis in Bucovina (noord-Roemenië) Eén dezer weken vind je hier het relaas van ons bezoek.
Ondertussen kunnen ge-interesseerden even een kijkje nemen (ruim een half uur) naar een filmpje van een collega 'videoot'... een relevante herinnering (of een goede introduktie) aan Maramures: Luidsprekers aanzetten! (Het filmpje begint met een wat lange zwarte aanloopstrook, even geduld dus!)
Hoe vond je het?
En nog eentje. Dit korte filmpje is enkel een trailer om de grote film te promoten. De film behandelt de problematiek van de 'achtergelaten' kinderen terwijl de ouders (noodgedwongen) voor meerdere maanden per jaar in het buitenland gaan werken. Voor meer dan 20 'wees'-kinderen heeft dit reeds tot zelfmoord geleid.
This is the story of over 350.000 Romanian children left home alone. One or both their parents are working abroad, in Italy, Spain and other Western Europe countries. The kids were left to be taken care of by relatives or even neighbors. Many of them committed or attempted suicide. How can one explain what they did? What did these kids think? What drove them to the point of losing everything? The film tells three of these stories, three stories about children that ended their own lives. The observational style is mixed with interviews as the film weaves between the three stories and their characters, the parents that opened their hearts in front of the camera and shared their profound grief but also their ideas about what caused the tragedies. Directed by: Ionuţ Cărpătorea ,Cinematographer Sorin Manu
