Heerlijke Feestdagen
wensen wij aan
familie, vrienden en kennissen!
Ook voor 2010 hopen wij dat ieder op zijn eigen wijze kan genieten van de grote en vooral vele kleine dingen die zich zullen aandienen!
 
Eigen foto tijdens ons bezoek aan Roemenië in januari 2006,
voor ons aangename nostalgische romantiek, voor de locale bevolking harde realiteit.

WANDELING rondom AVERBODE * 30 aug. 2009
De 'pijltjes' leiden ons door een heerlijke brok natuur, even onderbroken om een paar cultuur-historische lokaties te bekijken - mooi zo, zeker één van de betere zondagmiddag-routes.

Je merkt het, er is nog heel veel 'groen' in deze streek.






Een holle weg in wording.






Als je goed kijkt dan merk je rechts de 'steile' helling, we zitten 'in de bergen'.




De kerk van Testelt, gebouwd met de lokaal ontgonnen ijzerzandsteen.






Mooi: witte staart, witte streep in de manen en witte sokken.


Prachtige knoestige geknotte eiken.


Oeioei, dat wordt 'klimmen'.






Hier zie je de ijzer-schollen duidelijk zitten.


Afgraving voor zandsteenwinning. De onderlaag laat nagenoeg geen water door.


Door het Averbode-bos richting abdij.




In het parkje nabij de abdij.


Abdij in zicht!




Mooie gevel boven de toegangspoort tot het abdijcomplex.


In de abdijkerk.






... en door de 'LEKDREEF' terug richting vertrekpunt, bij 'Everbeur-sport'. 't Was mooi!!!

ROMÂNIA  *  Juli 2008 - deel 2: BUCOVINA (2)
De landstreek Bucovina is gesitueerd in het noorden van Roemenië.
Deze selectie foto's zal de herinnering aan onze 'ontdekkingstocht' levendig houden.
Omdat de hoeveelheid gegevens per bericht blijkbaar beperkt is wordt deze Bucovina-reeks nog opgesplitst in 2 delen.
Ondertussen wordt er reeds duchtig gewerkt aan de montage van de film/video-beelden... Hopelijk kunnen we in het najaar samen de 'première' bekijken.
 
De wekelijkse (vee-)markt in Arbore.
Belangstellenden niet enkel uit Arbore, maar uit de wijde omgeving.








De meeste bezoeker komen nog steeds met 'paard en kar'.








"Ik ben verkocht!"


"... ik ook!"






Marcel kan het (weer) niet laten: Roemeense volksmuziek.


5 stuks voor mij... mici, het 'nationale' gerecht: worstjes zonder omhulling en met veel look.


Dankbare ogen, zij kregen een snoepje.


... en terug naar huis.


Ook hier worden we weer met open armen ontvangen,
bij Ioan, grootvader van de Roemeense Ioan die reeds een paar maal met Wandelia meeliep.


We maken een korte wandeling door het dorpje Arbore.


Doe dat schoeisel maar uit als je droog wil blijven.


Een 'praatje' (met handen en voeten lukt het een beetje).


In Poieni Solca zoeken we eetgelegenheid 'bij de boer'.
"Wil je meerijden?"... "Nee, dank je, wij willen nu te voet gaan."




Een fotomontage van ons bezoek van vorig jaar.
"Is het vrouwtje niet thuis?"...
"Nee, ik ben de schoonzoon, ze werd vorige week opgenomen in het ziekenhuis."




"Weet je 't nog?... Wij waren vorig jaar hier ook... je ziet het op de foto's."


Hier mogen we zelf de forel vangen die we daarna zullen eten.


LEKKER !  Zo vers aten we hem nog nooit... 2 stuks per man!




Opa met de jongste.


Laat naar 'huis'.


Onze laatste, en meest verre, uitstap: naar ZECE PRAJINE.


Zece Prajini is het RRoma-dorpje waarvan zowel de stichter
als de meeste muzikanten van 'Fanfare Ciocarlia' afkomstig zijn.




Snoepjes zijn steeds gegeerd.




WIJ GAAN NIET MET 'PAARD en KAR' NAAR HUIS
MAAR NEMEN ONZE HUURWAGEN... TOT ZIENS, 'T WAS BOEIEND!

ROMÂNIA  *  Juli 2008 - deel 2: BUCOVINA (1)
De landstreek Bucovina is gesitueerd in het noorden van Roemenië.
Deze selectie foto's zal de herinnering aan onze 'ontdekkingstocht' levendig houden.
Omdat de hoeveelheid gegevens per bericht blijkbaar beperkt is wordt deze Bucovina-reeks nog opgesplitst in 2 delen. 

Het prieeltje bij Dafina in Ciocanesti.


Karel heeft hier reeds zo'n grote voet in huis
dat hij zelf gastheer mag spelen.


... en, waar zitten die vrouwen?


Ciocanesti, een juweeltje van een dorp!








De drinkwaterput: levensbelangrijk en daarom zo goed verzorgd.


Kom maar even binnen kijken!


Het vrouwtje steekt al gauw 'ons vrouwtje' in traditionele klederdracht.




We zijn er, bij 'onze' cabana in Mânastirea Humorului.


Enkele beelden uit 'ons' dorpje.
















'Ons' klooster.






Langs onze woning passeren ze regelmatig.




CACICA: na een bezoek in de zoutmijn keren we te voet terug naar onze cabana.


We winnen snel hoogte: heerlijke vergezichten!




Zo maar ergens midden in het bos: privé begraafplaats.




Een daguitstap naar MOLDOVITA.
De aanleiding was een bezoek aan de sociale activiteiten
die de Vlaamse gemeente Kruibeke hier financieel ondersteunt,
een type-voorbeeld voor sociale hulpverlening aan minder bedeelde gebieden.


Demonstratie 'ei-schilderen' zoals dit bij de meeste dorpsbewoners nog gebeurt.




Camelia heeft het ons allemaal duidelijk gemaakt - multumesc (bedankt)!


Houten gebruiksvoorwerpen in het plaatselijk museum.


De plaatselijke 'pope' (Roemeens-orthodox, in T-shirt en natuurlijk getrouwd).








Fier op 'zijn', in aanbouw zijnde, ouderlingentehuis.


Wij danken deze familie voor het lekkere eten!


Met de 'karos' door een dorpsgehucht...






Stijl op weg naar het nieuwe klooster.


Deze nieuwe nederzetting voor, op dit ogenblik, een vijftal religieuzen.




... en ze weten waar ze de kloosters moeten zetten,
midden in de natuur met heerlijke vergezichten.


Demonstratie 'klokken luiden'...


... en 'klepperen' op een houten plank... Bedankt zuster!


... en terug naar beneden, naar het dorp Moldovita...


... samen op de kar, heerlijk romantisch!




In de late uren was er ook nog tijd om het, als wereld-erfgoed, door de UNESCO beschermde klooster te bezoeken.


Onze Moldovita-gids (Mihaela) zorgt hier zelfs voor een Duits-Vlaams-sprekende gids (non)
die ons alle details weet te vertellen.












Dit was één van onze topdagen in Roemenië, MULTUMESC MULT, MIHAELA !


Meer foto's over ons Bucovina bezoek vind je in Bucovina (2)

ROEMENIË * Juli 2009 - deel 1: MARAMURES
Van zaterdag 18/7 t/m zondag 2/8 maakten wij met 5 wandelvrienden een 'ontdekkingsreis' door (een deel van) Roemenië met Maramures en Bucovina als kernpunten.
Natuur en oog voor de lokale plattelandsbevolking met hun nog levende tradities waren onze belangrijkste interesse-punten.
Deze eerste publicatie toont herinneringen aan Maramures.
Op korte termijn zal aangevuld worden met de Bucovina-reeks.
Er wordt tevens gewerkt aan de montage van een videofilm.

Zittend op de bank, voor de omheining, met gezicht naar de straat, het straatbeeld in Roemenië.


Gedecoreerde houten poorten, nog steeds gebruikelijk in Maramures.




Potten- en pannenboom: de bruidschat ligt klaar (huwbare dochter).


Jaja, 't smaakt zout!
Zoutwaterbron in uitgeholde boomstam - nog steeds in gebruik als goedkoop bewaarmiddel.


Ofwel op de rug gedragen, ofwel op zo'n karretje.
Grote hoeveelheden hooi gaan natuurlijk met paard en kar.


Een fotomontage (van een vorig bezoek) is steeds een goeie introductie.


De kleinschalige tapijtenproductie gebeurt nog steeds binnen de familie.




De typische Maramures-draagtas.


Onze Botiza-familie zet ons alweer aan de tafel.


De gordel van de heer des huizes mag je wel eens aanpassen (erfstuk).






Samen op stap naar de andere familieleden.




De zo typische zwarte Maramures-rok wordt stilaan vervangen door een kleuriger exemplaar.


Drinkwaterput voor gemeenschappelijk gebruik.






Oma wist al dat we onderweg waren, heeft haar beste kledij aangetrokken.


Opa is fier op westerse vrienden.


Jeugdherinneringen...


Wasmachine voor de tapijten... stromend water omgeleid uit de nabije beek.






Nog steeds samen onderweg.




Geluk!... Wij mogen mee met de karos.






Op zoek naar de eigenaar van hogergenoemde gordel... herder in dienst.


... Is die man bij jou in dienst?...
Wanneer komt hij 'binnen'?... Te laat, spijtig, daar kunnen we niet op wachten.


Het herdersverblijf met kaasmakerij


'La revedere', tot ziens, doe hem onze groeten.


Nee, dat is hij niet, hij is met schapen onderweg.




Op het wandelpad van Botiza naar Ieud.






Pauze onder de appelboom.


Het recent nieuwgebouwde klooster van Botiza.


"Laat ons hier blijven...".


's Avonds doen we onze voorraad tuica op bij de buurman.


Vanuit Borsa rijden we eerst een eindje met de maxi-taxi (overvol)
en doen dan een wandeling naar de hoogst gelegen waterval van Roemenië.






Ook hier, bij ons logement in Borsa, vinden ze wel een gepast plaatsje om te lezen!


Boven op de Prislop-pas zijn ze meestal paraat...


... een snoepje voor de Roma-kinderen.
Goed en wel over de bergpas ruilen we Maramures om voor Bucovina - volgende fotoreeks.

LOKEREN, NATUURGEBIEDEN LANGS DE DURME * 21/6/2009.

Met Nicolle, Piet en Marcel hadden wij (K+J) een info-uurtje i.v.m. onze Roemenië-reis in juli. We koppelden dit aan een gezamenlijke wandeling door het park 'Verloren Bos', 'de Buylaersmeersen' en het natuurreservaat 'Molsbroek', heerlijke natuurgebieden langs de Durme.

Ook een bloemenrijke stadskern!


Samen op pad


Waarom draait dat beest zijn kop van mij weg?






























Op de terugweg...


... in Lokeren toegekomen,... uiterlijk op 17 juli zien we mekaar weer!

GRAN CANARIA (Binnenland)
Eindelijk is het zover... de 2de fotoreeks van ons verblijf
op Gran Canaria.
Zoals reeds geschreven bij het 1ste deel (hieronder) heeft dit eiland veel meer te bieden dan zon, zee en strand.
Je ziet hier een drietal topics die, naast vele andere, de moeite van een bezoek meer dan waard zijn. Ze geven je een beeld van het 'binnenland'.

BARRANCO  DE  GUAYADEQUE
Een vallei met restanten van grottenbewoners.
We startten met een bezoek aan het plaatselijk museum waar het leven in de holen uitgebeeld wordt.
Het museum zelf is ook ingebouwd in de grottenstruktuur.
Daarna maakten we nog een uitstap door de natuur.

In de dichtgemetselde holen werden levensmiddelen bewaard voor de winter.


Een begrafenis-ritueel. Al of niet gemummifieerd werden de lijken eveneens in holen bewaard.


Een 'huiselijk' tafereeltje.


Dergelijke rotswanden boden 'onderdak' voor de vroegere bewoners in deze vallei.








Deze cactusvijgen werden en worden nog gebruikt in de voedingsketen.






Hier wordt de typisch canarische hond grootgebracht in de holen.


Ook nu nog worden woningen in de rotswand ingebouwd.


Ook de plaatselijke kerk is een grottenruimte.


Archeologische site ARTEARA, nabij Fataga.
Meerdere honderden graven (tumuli) werden in deze omgeving teruggevonden.

Via het gehucht Arteara zullen we het 'kerkhof' vinden.












Rotsblokken... met veel goede wil kan je 'graven' ontdekken,
alleszins wel een mooie wandeling in dit rustige dal.








Onder deze en andere opgehoopte stenen werden de grafrestanten gevonden.


TUMULO DEL REY, HET GRAF VAN DE KONING,
bij het begin van de herfst valt op deze plek, om 9 uur 's morgens, de eerste zonnestraal in het dal.








... en terug naar de bewoonde wereld...








Nooit eerder geweten: deze grote dikke agave-bladeren worden als groente gegeten.


Even uitblazen onder de kerst-ster-struik




Naar de auto...


ROQUE NUBLO
met 1813 m. niet de hoogste, wel de meest gekende top van het eiland.
De 'wolkenrots' heeft zijn naam niet gestolen. Wij vertrokken bij azuurblauwe lucht aan het strand, toen we in deze omgeving kwamen zat het hele landschap in een dichte mist verscholen... we zijn een paar dagen later teruggekeerd en hadden toen meer geluk.

Onderweg naar het centrale deel van het eiland.


Doel in zicht, rechts op het plateau de kenmerkende Nublo-top en met een beetje fantasie herken je de 'monnik' ongeveer centraal in beeld.
Vanop deze afstand krijg je de indruk dat de 'monnik' ongeveer op dezelfde hoogte zit als de toprots, in werkelijkheid is er nog een behoorlijk niveau-verschil.


Wij gaan op stap!




... en je denkt: "We zijn er bijna!"


De 'monnik' kijkt vanuit de hoogte op ons neer.




... en toch zijn we er nog niet...


Gelukkig stond hier een wegwijzer... Nublo was niet direct in het zichtveld.








Op het plateau... die uitstekende rotspunt is nog behoorlijk groot (vergelijk t.o.v. wandelaars)


ROQUE NUBLO bereikt - 1813 m.... toch niet, ik was niet op de top!


In de verte zie je de TEIDE (met sneeuwkap), de hoogste top van Tenerife.










Terug voor de afdaling.






Hoe ontstaat zo'n (perfect) rond gat in die rotsblok?


Ik vermoed dat dit (links op de foto) de 'monnik' is, van boven uit gezien.


Dag 'monnik', dag Nublo... 't was de moeite waard!

GRAN CANARIA
Na Tenerife, Lanzarote (met Isla Graciosa) en Gomera kozen wij nu 'Gran Canaria' in de van oorsprong vulkanische archipel.

PUERTO RICO / MOGAN (in het zuid-westen).

Is de meest zon-zekere regio op het eiland met rustige zee en minder wind. Deze regio is dan ook, samen met het zuiden, het meest toeristisch uitgebaat (of uitgebuit!). Wij logeerden één week in deze regio (Bahia Blanca). Daarna verhuisden we naar Playa del Ingles van waaruit je (met de wagen) direct het binnenland kunt bereiken.

Mooi aangelegd wandelpad tussen Puerto Rico en Playa Amadores.




Fata morgana! 's Avonds dachten wij 'bos en duin' te zien aan de 'overkant'.
Dit zijn gewoon avondwolken boven zee, met nog enige oplichting van de ondergaande zon.




Tot 1980 een idyllisch vissersdorp. Puerto de Mogan is nu met toeristische infrastruktuur verrijkt (!).
Deze infrastruktuur is hier echter nog wel op z'n mooist: men spreekt van het 'Andalusische dorp' of zelfs van 'Klein Venetië'.










Lekkere vis vooraleer we terugkeren naar 'huis' (Bahia Blanca).






Playa Tiritana: onbekend bij de meeste toeristen.


Nee, deze groep komt niet voor de 'Playa Nudista', zij kleden zich om voor een duikles.










Is dat niet risicovol op zo'n 'Playa Nudista'?




Spijtig, deze is dood, de levende zie je ook wel eens, maar verdwijnen te snel voor de foto.




Ja, daar hogerop ben je zeker veilig voor de krabben.


 

MASPALOMAS / PLAYA DEL INGLES (in het uiterste zuiden).

Zandstranden zijn op de vulkanisch gevormde eilanden eerder uitzonderlijk. Hier vind je echter een ruim 6 km. lange kustlijn met geelbruin, fijn zand. Dit zand is geen, zoals dikwijls wordt beweerd, overgewaaid zand van de (nabijgelegen) Sahara en het werd ook niet kunstmatig aangevoerd zoals op sommige andere strandjes. Dit 'zand' komt uit zee: kleine, door de branding fijngemalen stukjes schelp en koraal spoelen aan op de kust, drogen daar bij ebbe en worden door de zeewind verder landinwaarts geblazen. Op deze wijze ontstond een grandioos duinenlandschap, zo groot dat men van een 'mini-Sahara' spreekt. Jaarlijks verplaatsen de duinen zich een paar meter landinwaarts en er ontstaan door de wind steeds nieuwe vormen.

De 'burchten', hierin ben je enigszins beschut tegen de wind.






Zoals hoger reeds vermeld, we zijn toch in de (mini) Sahara!




 

DE STEILE KUSTEN (in het westen).

Noord-westelijk van Mogan is het gedaan met de overvloed aan toeristische infrastruktuur. Je doorkruist ruim 60 km. westkust (tot Agaete) met nauwelijks bewoning en rotswanden die tot 800 m. hoog uit zee oprijzen. De kleine visserdorpjes hebben hun authenticiteit tot op heden kunnen bewaren.

Enkele km. noordwest van het bergdorp Mogan vind je deze 'mirador'.






Puerto de las Nieves, nabij Agaete.






De 'puerto', de (vissers-)haven.


Een boeiende, wilde, kustlijn.








Ooit heeft men hier de toeristen willen naartoe lokken.
Een 'natuurlijke' zwemkom in de rotskust - wel interessant, maar het project is blijkbaar toch niet gelukt (gelukkig, anders hadden de grote buildings hier ook het landschap geschonden).






Genieten van het schouwspel.








We laten het molentje achter ons en rijden terug 'huiswaarts'.