Deze blog vervolledigt onze persoonlijke website en geeft vooral de meest recente, up-to-date, informatie. Om de downloadtijd te beperken worden slechts de laatste tien berichten getoond. Andere (oudere) berichten kan je steeds bekijken via de inhoudslijst in de linkerkolom.
08-02-2015
Grotenhoutbos * 4 febr. 2015
Nog een brok Kempense Natuur
Grotenhoutbos in Gierle
.
Woensdagochtend 4 februari 2015.
Stralende, laagstaande winterzon... ideaal voor de betere natuurfoto.
Op stap in het Grotenhoutbos, in de lokale volksmond 'het Giels Bos' genoemd. De hoge waterstand en een beetje vorst gaf het geheel nog wat extra charme. Het is en blijft een boeiend stukje Kempen!
Wil je meer foto's in een diareeks bekijken (met geluid),
Weersvoorspelling: 'na ochtendnevels stralende winterzon' - dé gelegenheid om op stap te gaan voor mooie natuurfoto's.
Het lukte de zon echter niet om door het dichte wolkendek te boren... de laagstaande winter(ochtend)zon was dus niet op de afspraak... toch een aantal, zonloze, foto's genomen die het bekijken waard zijn.
Het is mij niet echt duidelijk: honden zijn niet toegelaten... ik mag er dus wel in?
Bij een boottocht (cruise) door de Noorse Fjorden is niet de bestemming het reisdoel, maar wel de fantastische landschappen onderweg.
Met 'Hurtigruten' vaar je nagenoeg het hele fjordengebied door (ruim 100 fjorden met honderden grote en kleine eilanden) van Bergen in het zuiden tot Kirkenes, aan de Russische grens, in het noorden. De 'Snelle Route' (= hurtig ruten) doet onderweg tientallen kleine en grotere havens aan en verzorgt zo de regelmatige postdienst – er wordt dag en nacht gevaren waarbij de planning zodanig is dat je op de terugweg bij daglicht de trajecten doet die je op de heenroute tijdens de duisternis gepasseerd bent.
Onderweg kan je in de havens steeds aan land gaan, voor een half uurtje of soms voor een paar uur. Op bepaalde plaatsen kan je met een reisbus het binnenland inrijden – je gaat dan in de volgende haven weer terug aan boord.
Vakantie in Noorwegen was een lang gekoesterde droom van Jacqueline, uiteindelijk hebben wij er nu 12 volle dagen van kunnen genieten.
- deel 1 van 4 -
Dit is niet 'onze' boot, maar wel een zusterboot die we onderweg tegenkwamen.
Hier mag je instappen... dit is de 'onze'!
Mooie beelden volgen elkaar op... je weet niet waar eerst te kijken.
De fjorden zijn gevormd door schuivende gletsjers die gleuven uitgesleten hebben en daarbij de rotsen afgerond en zowaar gepolijst.
De nietigheid van een bootje in deze overweldigende natuur.
Vele eilanden en eilandjes zijn voorzien van een 'vuurtoren'.
Vandaag zijn er gedetailleerde kaarten beschikbaar met alle onderwater-rotsen goed gesitueerd... er wordt op radar en GPS gevaren, vroeger waren de risico's op aanvaringen veel groter... ook onze Vlaamse walvisvaarders kregen nare ervaringen.
Roald Amundsen, ontdekkingsreiziger, gekend uit onze geschiedenis-boeken... hij bereikte als eerste mens de zuidpool.
Voor het slapengaan kijken we nog even buiten, aan stuurboord... wat is dat... alles bruinrood gekleurd???
We lopen even buiten en aan bakboord zien we de zon onder gaan... of toch niet, niet helemaal...
... even later kwam ze alweer boven de bergen uit.
We zijn ondertussen de poolcirkel gepasseerd en vanaf half mei gaat de zon hier niet meer onder. Het effekt neemt toe naargelang we nog meer noordelijk komen en is het sterkst op de midzomernacht (21 juni)... daarna daalt de zon weer lager... uiteindelijk zal het een paar maand 'dag' geweest zijn. Tijdens de winter krijgt men het omgekeerde en blijft het dag en nacht (schemer-)donker.
Bij een boottocht (cruise) door de Noorse Fjorden is niet de bestemming het reisdoel, maar wel de fantastische landschappen onderweg.
- deel 2 van 4 -
... en ook wij varen weer verder...
Hier stappen wij uit voor een excursie naar het binnenland: 'Lapland voor beginners'...
... wij zijn te gast bij een familie Samen (zoals de Lappen nu genoemd worden).
Nee, dit is niet Rudolf van Kerstmis; wel een rendier, nog met de witte wintervacht.
's Avonds gaan we terug op de boot.
Met een volgende excursie bezoeken we de Noordkaap.
Dit is dan het meest noordelijke puntje van Europa.
Onderweg naar de noordkaap was het beginnen sneeuwen... dat hoort er eigenlijk wel bij.
De rendierkuddes keren in het voorjaar vanuit het koude Noorse binnenland terug naar deze warmere kuststroken... de sneeuw smelt hier nu snel weg en de dieren vinden voldoende eten. De vrouwtjes krijgen hier hun jongen. De vrouwelijke dieren hebben net als de mannetjes een gewei en verliezen dit na de geboorte van hun jongen... de 'mannen' hebben dit voor de winter reeds afgestoten. De duizenden rendieren die hier (vrij) rondlopen zijn het bezit van slechts enkele Samen-families... zij trekken in de winter mee het binnenland in.
Zoals op IJsland zijn er hier ook veel trollen.
In tegenstelling tot de IJslandse bevolking, die nog behoorlijk haar best doet om de Trollen niet te mishagen, behoort het Trollenverhaal hier toch wel tot de folklore.
Geen reisreportage maar een korte reportage van een heel andere activiteit.
Gelukkig hebben we de Pinsterstormen zonder schade doorgemaakt... toch moet hij er nu aan geloven, die boom, die gevaarlijke boom die enkele zware zijtakken, hoog in de lucht, boven ons woonhuis en de veranda uitstrekt.
De Tielense Geerts-en, de vakspecialisten in het snoeien en vellen van bomen, hebben ons verzekerd dat ze die moeilijke klus kunnen klaren zonder onze woning/veranda te beschadigen... wij waren er niet echt gerust in maar willen ook niet langer ongerust zijn tijdens hevige windvlagen...het moest en zou nu gebeuren.
Rood omlijnd, de gevaarlijke armen die woning en veranda bedreigen.
Zelfs voor ons grasveld (gazon durf ik het niet noemen), worden voorzorgen genomen.
Begonnen aan de 'gemakkelijke' kant.
Nu gaat het alsmaar kritieker worden, ik hou mijn hart vast.
Tot nu toe gaat alles goed.
De 'zager' en de werper in aktie.
't Gaat nog altijd goed... ik geloof er nu ook in.
GELUKT! De familie Geerts heeft prachtig werk geleverd... Op mijn verzoek blijft dit monument staan. Bedankt mannen!!!
Als voorsmaakje op de meer uitgebreide reportage krijg je hier alvast een miniselectie uit de bijna 1000 foto's en video's die gemaakt werden tijdens ons verblijf:
KLEURRIJK en BOEIEND !
Guise en Ayose, de laatste twee Guanchen-koningen.
In 1405 veroverde de Spaanse Kroon het eiland. Nagenoeg de hele oorspronkelijke bevolking stierf aan ge-importeerde ziektes waartegen de inlanders niet bestand waren.
Waar blijven onze mannen, onze vissers?
Windmolens in allerlei versies. Deze zijn wel de mooiste.
Heerlijke zandstranden, vooral aan de oostkust.
... en echte 'wandelende' zandduinen... kilometers lang en breed.
Wilde rotskusten aan de westkant.
Het binnenland doet denken aan 'hoog'-gebergte terwijl het slechts tot 800 meter reikt.
Aloë Vera... uitgestrekte plantages op het eiland. Niet de mooie bloemen maar wel de groene bladeren worden ge-oogst.
... en palmen-oases.
De grond-eekhoorn, met toeristen meegekomen uit Marokko, zo'n 40 jaar geleden, en nu overtalrijk aanwezig.
Na Tenerife, Gomera, Lanzarote en Gran Canaria zullen we nu een deel van deze winter doorbrengen op Fuerteventura.
De vliegreis is geboekt en voor de eerste week hebben we reeds slaapgelegenheid in het noorden van het eiland (Corralejo). Voor de aansluitende periode zoeken we ter plaatse wel een (goedkoop) onderkomen in het zuiden, in de omgeving van Jandia.
Nog even onze Belgische winter trotseren en daarna genieten van de 'eeuwige lente' die toegeschreven wordt aan de Canarische Eilanden.
Een wandel-vakantie voor Karel, een wellness-vakantie voor Jacqueline.
Eindelijk, na bijna 4 maand, ben ik er in gelukt om een selectie (54 st.) te maken uit meer dan 1200 foto's. Dat was in het analoge tijdperk wel makkelijker, toen selecteerde je tijdens het maken van de foto's ... de filmrolletjes waren niet echt goedkoop!
Wij verbleven in de landstreek LIPTOV. Dit bergachtige gebied wordt doorsneden door de rivier Vah, die het Hoge Tatra-gebergte scheidt van de Lage Tatra.
* Reportage deel 1 (van 3) *
.
Bij het plaatselijk stuwmeer Liptovská Mara.
Hier zie je reeds duidelijk het typische landschap van de streek,meerdere decorplannen achter elkaar. Je kijkt hier bijna nooit tegen bergen aan die de achterliggende volledig verbergen.
We hadden niet altijd het beste wandelweer, toch heeft stappen in de mist ook wel zijn charme.
Ja, als ze niet kort volgen, dan zie je ze niet meer!
Spijtig dat het uitzicht beperkt werd door de mist. Na een (vermoeiende) klim wil je hierboven beloond worden met een prachtig panorama.
Ondertussen is het uitzicht toch beter geworden.
Als beloning voor de inspanningen loodste onze gids ons binnen in een plaatselijke drankgelegenheid.
De naam van deze burcht ben ik vergeten, maar ze is echt wel een bezoek waard.
Twee vlotten liggen voor ons klaar. Ook een belevenis, zeker als er eigenlijk te weinig water is om zonder hindernissen te drijven.
Een wandel-vakantie voor Karel, een wellness-vakantie voor Jacqueline.
* Reportage deel 3 (van 3) *
In de Hoge Tatra.
Ter nagedachtenis aan alle bergbeklimmers die in deze regio verongelukten.
Zij die het niet zien zitten om grote dag-wandelingen te maken hebben ter plaatse, in 'Relax hotel Sojka' (Malatíny), voldoende mogelijkheden om rustig te genieten.
Tot zover deze (kleine) selectie foto's.
Familie, vrienden en kennissen kunnen desgewenst bij ons thuis, op groot scherm, een uitgebreide multi-media-reeks over deze vakantie bekijken - steeds welkom maar vooraf afspreken!
Wij kijken er naar uit! Een wandel-vakantie voor Karel, een wellness-vakantie voor Jacqueline.
Wij trekken naar de landstreek LIPTOV, genoemd naar de hoogstgelegen burcht van Slowakije, die al sinds de 15de eeuw een ruïne is. Het bergachtige gebied wordt doorsneden door de rivier Vah, die het Hoge Tatra-gebergte scheidt van de Lage Tatra.
Zo te zien is dit echt wel een boeiend wandelgebied.
BALI juni 2013 Drie weken op Bali (Indonesië) is te weinig om alles te ervaren, maar voldoende om een gefundeerde indruk op te doen!
Hier alvast een kleine selectie foto's om weer te geven waarom je Bali moet bezoeken.
Omwille van de bevolking.
Omwille van de overal zichtbare uitingen van het Hindoeïsme. Hier, nagenoeg midden in de natuur, worden meermaals daags offers gebracht.
Hier worden bloemen geteeld en geplukt voor de offergaven.
Omwille van de prachtige (bloemen-)flora.
Omwille van de Mangrove-bossen.
Omwille van de Bali-Hash organisatie. Heel het jaar door, op maandag en donderdag, zijn er 'uitgezette' wandelingen in de wilde natuur... beken, klauterpartijen en ploeteren door de modder vormen daarbij geen onoverkomelijke hindernissen.
Omwille van het tropisch regenwoud.
Omwille van de pittoreske terrassen (rijst- en groententeelt).
Omwille van het overwegend zonnige weer bij dagtemperaturen rond de 30°C. of meer.
Conclusie:
Familie, vrienden en kennissen kunnen desgewenst bij ons thuis, op groot scherm, een uitgebreide multi-media-reeks over deze vakantie bekijken - steeds welkom maar vooraf afspreken!
Tijdens de langdurige en intense regenperiode in Vlaanderen genoten wij van zonnig weer in het altijd boeiende Andalucía... ... toch een min-puntje, er was ook hier behoorlijk veel wind.
Foto's zijn er deze keer niet bij (vind je zeker bij vroegere reportages op deze blog en op onze website), een paar illustraties geven dit berichtje toch de Spaanse kleur.
Eindelijk
is het zover. Na de technische problemen (harddisk-crash), onze
Andalusië-reis in mei/juni en de Roemenië-reizen in Juli en
Augustus vind ik nu even de tijd om deze blog weer een beetje meer
up-to-date te maken.
Als
reportage-foto-amateurke mocht ik mee op stap met een aantal
top-natuurfotografen. Het
was een bijzondere reis: de eerste dag een heuse sneeuwstorm en
daarna: dagelijks regen en (veel) wind. Uiteraard was dit niet zo
prettig, zeker niet als je, zoals mijn medereizigers, gekomen bent om
(winter)foto's te maken. Toch presenteren mijn collega's heel boeiende
(kunst)foto's. Ik werd geïmponeerd door de zware rugzakken met
fotomateriaal... was een beetje sceptisch ook... nu realiseer ik mij dat
de techniek ook wel zijn steentje kan bijdragen... zeker bij dit
rotweer... lange zonnekappen beschermen tegen de regendruppels en
diverse filters kunnen de beelden zeker opwaarderen. In deze
weersomstandigheden maken enkel de besten nog goede beelden. Toch
blijft het natuurlijk zo dat in eerste instantie 'oog' voor het
mooiste beeld... vanuit de juiste kijkhoek... met de beste
compositie, aan de basis liggen van een boeiende foto... en boeiend
zijn ze! Fantastisch, proficiat!
Onderaan
mijn derde reeks foto's zal ik enkele links noteren via dewelke je
hun beeldmateriaal over deze reis kan bekijken. Ikzelf sta ervoor in
bewondering... en zeggen dat ik dat ook allemaal in realiteit gezien
heb.
Niettemin
ben ik toch wel enigszins tevreden met mijn eigen foto's. En, ik heb
nu terug zin gekregen om met statief, zonnekap en eventueel enkele
filters de natuur in te trekken... afwachten!
Ondanks
het slechte weer zijn wij dagelijks onderweg geweest en hebben wij
heel veel van het IJslands landschap kunnen bekijken en ervaren: een
prachtig land met als basis de recente en minder recente vulkanische
activiteit.
Veel
kijkgenot!
Misschien
wil je na het bekijken van de beelden ook wel naar IJsland... zeker doen,
... het is een prachtig land met onnoemelijk veel variatie op een
relatief kleine oppervlakte.
Omdat
per blog-bericht slechts 20 foto's kunnen geplaatst worden krijg je 3
delen te zien.
De
foto's komen grosso modo in tijdsvolgorde.
Dit
is
IJSLAND
2012 Deel 1 (van 3)
Drogerij voor stokvis, een exportprodukt.
Een kustdorpje, vissersdorpje.
Fotografen op pad.
Merkwaardig is dat lagere gedeelten plots kunnen overgaan in hooggebergte.
Op sommige plaatsen is de aardbodemtemperatuur zo hoog dat water onmiddellijk verdampt, soms ontsnappen ook andere gassen.
Deze kleuring is niet het gevolg van luchtweerkaatsing maar wel van aanwezige mineralen in het water.
Alweer zo'n plots oprijzende rots in het (vlakke) landschap.
Een idee van de hoogte krijg je door naar de boerderij onderaan links te kijken.
Symphony in zwart-wit.
Achteraan, in het midden, kan je een gletcher vermoeden.
Het blauw-groene gletcher-ijs steekt hier en daar door de sneeuw.
... en hadden wij geen bevroren watervallen verwacht?
