Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
Ik ben een vrouw en woon in Huissen, Lingewaard (Nederland) en mijn beroep is Kunstenares van Quast en leven!.
Ik ben geboren op 03/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tekenen-schilderen-fotografie-schrijven-dichten-groei-ontwikkeling en bewustwording!.
Kin 250, kleine valk.
Sinds ruim 5 jaar ben ik weer single, nooit eenzaam, maar All 1
Ik wens je sterrenlicht in je ziel, de hemel in je hart, en wonderen in je leven tijdens deze wonderlijke tijden
17-03-2016
net lees ik bij Dick..ontroerend mooi
(Amsterdam, 24 mei 1989.)
Ik poets de glazen van mijn zonnebril. Ze zijn schoon en toch blijf ik ze maar poetsen. Ik zie het mezelf doen en ik weet dat het nergens op slaat. Ik sta aan het bed van mijn doodzieke moeder. Ik weet me geen raad met de situatie, omdat wat ik zie niet bespreekbaar is, maar ik wil wel dichtbij haar zijn. Ik ga in het bed naast haar liggen. Ik hoor hoe kortademig ze is. Ze heeft nog maar een halve long en het zuurstofapparaat beent het niet meer bij.
In het donker hoor ik haar roepen: "Dick!" -"Ja, mam." Ik hou mijn hoofd dichtbij het hare. -"Dick, wat heb ik me toch druk gemaakt om niks." Haar woorden klinken vluchtig, door het hijgen heen: "Ik heb zo getild aan dingen en ik zie nu dat het allemaal onzin is." -"Wat mooi, mama, dat je dit ziet." Onze handen raken elkaar: "Wat fijn, dat je het hebt losgelaten." -"Ja, maar wel een beetje laat.", lacht mijn moeder. Haar glimlach is mooi en diep. Haar glimlach komt al van de overkant. -"Ach mam, we hebben de eeuwigheid."
Het ochtendlicht breekt door de ramen. Zonder voetstappen, zonder echo's in de gang, komt het einde naderbij. Ik schuif aan bij het bed van mijn moeder. -"Vertrouw je wat er gaat komen, mama?", vraag ik. -"Ja.", hijgt ze: "Dick, maar ik kan echt niet meer..." Haar laatste woorden sterven weg en laten zich alleen maar raden. Ik koester haar. Ik ben uit haar fijne lichaam geboren en nu sterft zij in mijn liefhebbende armen. Samen houden we hetzelfde randje hemel vast. Licht kreunend geeft mijn moeder de geest. Het klinkt - mijn moeder is preuts - als een zacht orgasme, een lichtvoetig intiem geluid. Haar pupillen verwijden zich tot in hemel. Hoewel haar ogen donkerbruin zijn, zijn ze nu hemelsblauw. Ze lossen eenvoudig op in een volmaakte vrede. Mijn moeder is oogverblindend mooi. Ze schittert in het licht van het Absolute. De hemel beweegt niet, alleen de wolken bewegen.
Met een merkwaardig licht gevoel daal ik de ziekenhuistrappen af naar beneden. Buiten is het zonnig. Ik zet mijn goed gepoetste zonnebril op. Winkels gaan open, krantenrekken worden piepend en krakend naar voren geschoven. Het ware nieuws staat er niet in. Alle menselijke bewegingen lijken onbeholpen en gebrekkig. Alsof het niet echt is, alsof het een tot mislukken gedoemd toneelstukje is. Ik wandel het Oosterpark in en vlij mijzelf daar neer in het groene gras. Ik voel de aarde en de hemel voelt mij. Er is geen afstand in deze serene eindeloze onweerstaanbare liefdevolle intense ongeboren en onsterfelijke stilte.
Zachtjes knuffelen werkt beter dan een harde klap. Als je goed luistert, hoor je steeds meer. Ja, goed luisteren is slimmer.
Zo kun je alles leren door stil te zijn. Maar bijna niemand kan dit.
Het beginpunt.
Hoe is het toch begonnen? Jij, in moeders buik. Je moeder, in de buik van oma. Nog verder terug. Wie was de eerste moeder? Waar kwam die vandaan?
Eerst was er volmaakte vrede. Hierdoor ontstond er een trilling van geluk, een piepkleine beweging. Van bewegen word je blij, dus dat werkt goed. Daarom kwam er steeds meer beweging. Vrede slingerde uit elkaar in jongens en meisjes. In vrouwelijk en mannelijk, in yin en yang. In alle andere dieren en planten en dingen. Als man en vrouw een zijn, dan is er weer vrede.
Als je iets niet hebt, of niet krijgt, dan kun je er wel van leren. Als je ziek wordt, word je er soms ook sterker van. Als je wint, dan verlies je soms ook van alles.
Dus zeg ik het ook: Gewelddadige mensen sterven ongelukkig. Dit is het beginpunt van mijn lessen.
Het kacheltje van plezier.
Even iemand helpen, dat doe je soms gewoon, je merkt het niet eens. Maar als je probeert om aardig te zijn, dan kan dat mislukken. Je kunt ook gewoon rustig en met plezier bezig zijn. Het gaat dan gemakkelijk en je krijgt de dingen vanzelf voor elkaar. Maar als je onrustig bent, dan gaat alles fout.
Druk zijn, dat is een soort van belangrijk doen. De baas spelen, ja, dat is helemaal naar. Als je niet meedoet, gaat zo'n baasje nog slaan ook. Als je speelt, ben je dan druk, of merk je dat niet eens? Binnenin je zit een kacheltje. Dat brandt zolang je leeft. Wat is de brandstof? Je liefde en plezier zijn de brandstof.
Eet je de harde schil van een walnoot, of de noot zelf? Walnoot, aardappel, peer, de buitenkant is mooi, maar de vrucht zit binnenin. Hier moet je zijn. Zo is het ook bij de mens. Je vrede en je vreugde zitten van binnen.
wat sluiten deze werken van mij goed aan op de heerlijke stem hier onder
De scheppingsdrang zit diepgeworteld in ieder menselijk wezen.
Maar als hij de vermogens niet heeft ontwikkeld die hem in staat stellen in contact te treden met de hogere werelden, zullen zijn werken slechte kopieën , reproducties zijn, en geen waarachtige scheppingen. Precies zoals vaders en moeders hun eigen zwakheden en gebreken bij hun kinderen voortplanten: men noemt dat wel schepping, maar in feite is het niets anders dan een heruitgave! De ware schepping doet een beroep op elementen van spirituele aard.
De kunstenaar die wil scheppen, moet zichzelf overtreffen, zichzelf overstijgen, dat wil zeggen dat hij zich door gebed, door meditatie of door contemplatie tot de hemelse gebieden moet verheffen om er elementen op te vangen, die hij in zijn werk zal gebruiken. Alleen op die voorwaarde zullen zijn kunstwerken elementen bezitten, die zijn gewone bewustzijnsniveau overtreffen en die werkelijk de naam 'schepping' verdienen.
~☼~
Omraam Mikhaël AIvanhov
Er zijn mensen die denken, dat de mens voortdurend aan het sterven is; anderen weten, dat de mens onophoudelijk herboren wordt.
De eersten worden door angst gedreven, de laatsten door vreugde. De eersten stellen zich de dood voor, de laatsten erkennen het leven. Op deze manier bepaalt de mens grotendeels zijn eigen toekomst. Men kan ervan overtuigd zijn dat degene die zich voor de dood bestemt niets van de Hogere Wereld afweet. Hij voert misschien uiterlijke ritualen uit, maar zijn hart is nog ver van de waarheid verwijderd. Het leven beamen is het Licht beamen. De menselijke geest is onsterfelijk,
maar met deze simpele waarheid zijn de mensen niet vertrouwd; want zij geven meer om het lichaam dan om de geest.
Plaats niemand op een voetstuk maar klim er zelf ook niet op we zijn elkaars gelijken bij de ene bloeit de bloem al bij de ander nog in knop je hoeft je niet met een ander te vergelijken we zijn allemaal uniek die knop gaat echt wel bloeien raak daarom niet in paniek Ga jezelf eens waarderen jezelf op waarde leren eren daarvoor hoeft je niet op een voetstuk te staan want van een voetstuk kun je vallen en begint weer van onderaan daarboven sta je toch alleen op gelijke grond sta je samen allen gelijk, allen één.
Rust Ontspan en neem je rust wanneer je lichaam en geest daarom vraagt. Breng eens een dag door in je bed om uit te rusten Of op een andere veilige plek in je huis of omgeving. Het gaat erom dat je de kans krijgt om als een ingesponnen pop de wereld even buiten te sluiten.
Begin April ben ik jarig, vandaag maar vast t cadeau gekregen welke een goede vriendin voor mij heeft gehaakt
en blij dat ik ermee ben, wauwwww. Alle uurtjes tijd liefde en aandacht die erin zijn verweven, grandioos
Twee dagen terug schreef ik op facebook mijn frustratie ff van mij af
***
Van mijzelf was ik nooit echt een mopperdoos, maar daarnet was het goed raak en knalde ik t een vriendinnetje t heerlijk om dr oren, ach die was ook al heftig met zichzelf in de weer, lol. De laatste tijd hoor ik steeds vaker wat t beste voor mij zou zijn en was ik natuurlijk al van t vele roken naar nu en dan wat trekjes door de dag gegaan..op verzoek van de artsen die wilden dat ik er niet mee zou stoppen en vandaag? Mijzelf op gegeven voor een stopcursus einde april, zal wel in een versnelling terecht gaan komen... er werd gezegd:stoppen met het zout en de suikerpot mag er ook wel eens uit. Gloeiende garnalen nog aan toe verdozie.. zo heerlijk om van alles en vooral jezelf weg te lopen met al dat heerlijks. Sinds ze mijn zenuwen zo lekker hebben beschadigd bij de operatie, brand oa de tong in de mond en krijg ik steeds weer snaaigevoelens om dat wat te verzachten en staat er bv s nachts lijkt wel een kerel op mijn been te dansen...dus net een witte engelen steunkous aan gemeten, (d ouderdom komt met gebreken?) hup Kaatje hup... nu is het dus tijd om de laatste restjes vreemde neigingen aan te pakken en voor jezelf weer te gaan staan.Di ..etennnnnnn Wijze woorden ten spijt.. geest leek dan wel in evenwicht, maar met al dat vluchtgedrag lijkt t dus nergens op....aanpakken die hap! Dit dus ff verwerken en t smoesenboek aan de kant durven leggen er weer voor te gaan...lopen, trap extra op en af en uit de dode hoek tevoorschijn komen..heftig hoor. Graag dus goede tips ...want de wit melen vallen ook al lekker af en k weet nu nog niet wat al meer..brrrrrrrrrrr al doende mijzelf wat moed ingeschreven hier, wens k jullie allemaal n fijne dag verder toe en ben flink uitgemoppert, dank
***
k Was dus boos op mijzelf en pakte aan wat kon
Nu dus 1x per dag een scheutje Agave in die ene bak koffie
suikervrij doorgegaan
speltbroodje net op
straks zet ik een heerlijke pot
thee, in vele smaken
Natriumarm ook al gekookt
Het woord verwennen met allerlei heerlijks
heet nu verwennen door zuinig op mijzelf te worden
Een wijs en liefdevol mens worden, wie wil dat niet? Haast iedereen wil dat wel, dus dat is het probleem niet. Het probleem zit hem meer in de vraag hoe je dat bereikt. En toch is het, hoe moeilijk ook, tegelijk zo eenvoudig:
Durf in alle kwetsbaarheid jezelf te zijn en wees echt. Dan zal de ander geraakt worden door wat er van jou uitgaat: door de kleur van je woorden, door de blik van je ogen en door de openheid van je gezicht. Durf maar!
Wees je bewust dat alle gebeurtenissen in ons leven ons iets willen leren en een les bevatten. Wie bereid is aan deze lessen te groeien en te rijpen -hoe pijnlijk ze soms ook zijn- die wordt een wijs mens van wie vrede uitgaat.
Wees eerlijk en overschreeuw jezelf niet. Denk niet dat je een ander behagen of vermaken moet, maar schenk de ander jezelf, zoals je bent. Dan zal de ander van je houden om wie je bent en niet vanwege je prestaties of de rol die je speelt.
Laat alles los wat jou van jezelf, en dus van je ware wezen vervreemdt. Vermijd de mensen bij wie je niet jezelf kunt zijn. Laat los wie en wat je naar beneden haalt en je van je innerlijke rust berooft. Pas dan zal je de nabijheid gaan ervaren van die andere, die geestelijke wereld.
Realiseer je dat je niet altijd gelijk hebt en wees bereid je fouten te erkennen. Wie daartoe in staat is, beoefent de ware deugd van nederigheid.
Word je bewust van de stille bron in jezelf die zijn inzicht en zijn hogere weten in jouw hart en ziel wil laten uitstromen. Alleen dan word je een wijs mens, een houvast voor anderen.
Durf maar en ga er voor! Hoe vaak je ook faalt, het maakt niet uit. Het gaat erom of je de moed en het uithoudingsvermogen hebt om er steeds weer voor te gaan. Ga er maar voor. Dan zal je ervaren hoe wij in al onze zwakheid gezegend worden.
Hans Stolp
'Wijsheid en vrede.... Meer dan ooit, zo lijkt het, hebben wij in onze tijd deze twee stille krachten van het hart nodig. Want waar wijsheid en vrede wonen, daar kan de liefde zelf zijn intrede doen.'
Wijsheid en vrede beginnen altijd in onszelf, in ons eigen hart. Dat is de boodschap van dit boekje van Hans Stolp. Wijsheid en vrede maken ons tot mensen die verzoening brengen waar haat heerst, tot mensen die vrede brengen waar verscheurdheid heerst.
In deze tijd van zoveel onvrede, tweespalt en botsingen tussen culturen is er meer dan ooit behoefte aan mensen die wijs zijn en vrede stichten, mensen die bruggen bouwen. Maar dat kunnen we alleen als we zelf wijsheid bezitten en vrede hebben in ons eigen hart. De zeven stappen naar wijsheid en vrede wil een leidraad zijn om een bewust mens te worden, een mens van vrede en wijsheid, zodat je de wereld genezing liefde en warmte mag schenken vanuit de groeiende kracht van je hart.
En elke dag zal de wereld aan je hand trekken en schreeuwen: Dit is belangrijk ! En dit is belangrijk ! Je moet je hier zorgen over maken! En over dit ! En dit! En dit !
En elke dag is het aan jou om je hand los te trekken, het op je hart te plaatsen en te zeggen: Nee, dit is wat belangrijk is.
De Liefde bestaat. Hoezeer ook dit woord is verminkt. Er is een Liefde die nimmer vergaat. Een Lied dat door heel de Schepping weerklinkt.
Deze Liefde is met ons. Deze Liefde is in ons. Deze Liefde is om ons.
Maar we kunnen het niet pakken. We kunnen het niet bevatten. In eindeloos mededogen gaat het met ons mee. Probeert het ons wakker te roepen, op deze woeste levenszee.
Maar we willen niet horen. We willen onze eigen weg gaan. We weten niet dat we zijn verloren. Dat we de verbinding hebben verloren, met het ware Bestaan.
De Liefde die is. De Liefde die met ons is. In alles is.
In onze eigenzinnigheid. In onze eigenwilligheid. Blijven we gevangen in de tijd. Het is de illusie die ons leidt, verleid.
De Liefde is. De Liefde is in ons. En de Liefde roept tot ons, neem afscheid.
Alle dromen die we najagen. Alles wat ons vooruit doet snellen. De vele verleidingen die ons steeds weer belagen. De angst die ons in vele gedaanten blijft kwellen.
En de Liefde roept, keer om. Keer om. Wordt wakker uit dit droombestaan. Het leven dat we nu leiden is een tijdbom. Vroeg of laat zullen we met lege handen staan.
Ja, de Liefde bestaat. En je zult gedragen worden. Je zult beschermd worden. Als je met Haar mee gaat. Als je alle illusie achterlaat. Als je de Waarheid die Zij spreekt verstaat. Als je de durf hebt, Haar pad te gaan. Als je de durf hebt om alleen te staan.
De Weg terug naar Huis. De Liefde leidt je vanuit het hart. In jouw hart ligt de Schat. De Schat die alle verwarring ontwart. De Weg die alles leeg maakt. Alles wat werkelijk is, openbaard. Maar alle schijnbouwsels veegt Ze van de kaart.
Ja de Liefde bestaat. Maar Het kan nog niet spreken, als voorgaande je onberoerd laat.
Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
