Degoes zijn afkomstig uit het Andesgebergte in Chili (Zuid-Amerika). Daar leven deze vriendelijke en nieuwsgierige diertjes in rotsachtige gebieden. Ze klimmen en klauteren in struiken en bomen. Dit gedrag zie je nog steeds terug bij de degoes die we als huisdieren houden. Midden de 18e eeuw brachtten de Europeanen ze mee. Ze werden als eerste aanzien als eekhoornachtige. Maar deze leuke diertjes behoren tot de cavia-achtige.
Als huisdier worden ze nog niet zo lang gehouden, en dat is misschien maar goed ook omdat het geen huisdieren zijn voor iedereen. Ze hebben flink de ruimte nodig en het zijn geen huisdieren voor jonge kinderen. Het zijn namelijk niet echte knuffeldiertjes, daar zijn ze te beweeglijk voor.
Bij een goede verzorging worden degoes gemiddeld tussen de 5 en de 8/9 jaar. Dit is best oud voor een knager.
11-11-2007
In de hemel
Een muntje van 20 cent sterft
Een muntje van 20 cent sterft en gaat naar de hemel. Daar aangekomen verbaast ze zich over de feestelijke ontvangst die haar te beurt valt. Alle engelen en Sint-pieter himself begroeten haar met een hartelijke handdruk en drie dikke kussen en ze krijgt de beste plaats op de mooiste VIP-wolk. Ze krijgt persoonlijke butlers die haar bedienen als een koningin. Weinig later sterft een biljet van 500 euro en komt ook aan in de hemel. Maar het onthaal is duidelijk minder warm. Eén van de engelen kijkt op van zijn schrijfwerk en wijst de biljet van 500 een plaats op een klein oncomfortabel grijs wolkje. Iedereen laat hem links liggen en niemand spreekt tegen hem. Terwijl iedereen zich de benen van onder het lijf loopt voor het muntje van 20 cent. Na een tijdje stelt hij toch de vraag aan St.-Pieter: 'Sint-Pieter, hoe komt het dat het stuk van 20 cent een vorstelijke behandeling krijgt en ik, het biljet van 500 euro, zo stiefmoederlijk behandeld word?' En Sint-Pieter antwoordt:'Gij, bakkes toe... we hebben u niet vaak gezien tijdens de mis.'
Een jongeman loopt voorbij een supermarkt en ziet er een bericht aan het uitstalraam hangen waarop vermeld staat dat de eigenaar op zoek is naar een verkoper.
Hij stapt de winkel binnen en zegt dat hij de job graag wil. De eigenaar vraagt hem of hij ervaring heeft waarop de jongen het volgende antwoordt: 'Ik? Ervaring? Ik ben de koning van de verkoop! Mijn neef had een winkel en ik heb er zoveel verkocht dat hij stinkend rijk is geworden. Hij woont nu in Brazilië en hoeft er niets anders meer te doen dan te luieren in de zon. Ik zweer op het hoofd van mijn moeder dat er geen betere verkoper bestaat dan ik.'
De eigenaar beslist dat hij de jongen die dag nog laat beginnen om zijn verkooptalenten uit te testen. 's Avonds komt hij terug om te zien hoeveel hij verkocht heeft. 'En? Heb je veel verkocht?'. 'Het spijt me maar ik heb maar 1 klant gezien, ik zweer het je!' zegt de jongen.
'Tja, dat is niet echt fantastisch. Voor hoeveel heb je aan hem verkocht?' 'Slechts voor EUR 300.000.' 'Wat? EUR 300.000? Hoe heb je dat in godsnaam voor elkaar gekregen?'
En de verkoper vertelt: 'De klant kwam binnen en ik verkocht hem een vishengel. Ik stelde hem ook geschikt aas voor alsook een kist om zijn materiaal in te bewaren. Ik vertelde hem dat één lijn eigenlijk niet voldoende is om goed te kunnen vissen en zei hem dat hij met de andere lijn die ik hem toonde zelfs Moby Dick zou kunnen vangen. Voor die lijn had hij natuurlijk ook een reeks aangepaste dobbers en vliegjes nodig. Omdat hij geen belachelijk figuur zou slaan bij de andere vissers verkocht ik hem ook de aangepaste outfit, een waterdichte broek, laarzen, een jas, was om z'n jas te beschermen en een petje. Ah ja, want met een splinternieuwe uitrusting en zonder aangepaste kledij ziet hij eruit als een idioot en onze klanten mogen er niet uitzien als idioten, nietwaar? Ik vroeg hem waar hij van plan was om te gaan vissen en hij zei dat hij naar zee wou gaan. Ik heb hem dan ook gezegd dat hij best een boot zou kopen en verkocht er hem één van 12 meter met 2 buitenboord motors. Toen ik vroeg hoe hij die boot naar de kust zou brengen, zei hij dat hij dat nog niet goed wist. Ik heb hem dan maar de allernieuwste Mercedes Jeep verkocht met een aanhangwagen om de boot aan vast te maken. Als ik alles optelde kwam ik aan EUR 303.000, ik heb het prijskaartje afgerond naar EUR 300.000 en hij heeft z'n cheque ondertekend.
De mond van de eigenaar valt open, hij geloof z'n eigen oren niet en zegt: 'Je hebt een Mercedes verkocht aan iemand die een hengel kwam kopen?'
'Wel, niet echt. De klant kwam eigenlijk een doos tampons kopen voor z'n vriendin en toen zei ik: 'Aangezien je weekend toch naar de kloten is, waarom zou je niet eens gaan vissen?'
Op zondag 4 november heeft ons bazinnetje haar eerste stap gezet voor haar verkiezing van Prinses Carnaval Vilvoorde 2008. Zij heeft op het seniorenbal twee liedjes in playback moeten brengen. Op zaterdag 10 november moet zij tijdens het prinsenbal een kleine show van een half uurtje opvoeren waarna zij verkozen wordt.
Ons bazinnetje is kandidate Prinses Carnaval voor Vilvoorde 2008. De verkiezing gaat door op 10 november 2007in C.C. Bolwerk in Vilvoorde. We wensen haar veel geluk.
Deze bewerkingen van Knabbel en Babbel werden gemaakt door Corry, waarvoor mijn dank. Neem ook eens een kijkje op haar blog: http://blog.seniorennet.be/corrybosters/
Onze baasjes zijn aan een weekje rust toe, na het eetfestijn die ze dit weekend gehad hebben We zijn er weer op dinsdag 2 oktober. Groetjes, Knabbel en Babbel.
Twee zestigers praten met elkaar over ouder worden.
Zegt Jan: Het probleem bij vrouwen is dat ze weigeren te aanvaarden dat ze ouder worden. Ze gebruiken allerlei trucjes om het te verbergen.
Gij hebt het bij het rechte eind zegt Piet. Ik ken een middel om hen te ontmaskeren. Als gij wilt weten of uw vrouw hardhorig wordt ga dan op tien meter van haar vandaan zitten en stel een vraag. Als ze niet antwoordt ga je op vijf meter afstand zitten en stel de vraag opnieuw, dan op twee meter en tenslotte op één meter.
Jan vindt het een schitterend idee en thuis gekomen neemt hij meteen de proef op de som. Terwijl vrouw lief in de tuin de was ophangt gaat hij op een tiental meter van haar vandaan zitten en vraagt: Schat, wat eten we deze middag? Er komt geen antwoord. Hij verkleint de afstand met ongeveer de helft en stelt de vraag opnieuw: Schat, wat eten we deze middag? Er komt geen antwoord. Hij komt nog dichterbij zitten en vraagt: Schat, wat eten we deze middag? Opnieuw geen antwoord. Hij begrijpt er helemaal niets van, gaat naast haar staan en vraagt luid en klaar: Schat, wat eten we deze middag? De vrouw draait zich om, kijkt hem geërgerd aan en antwoordt: Voor de vierde keer, kip met frieten!
Celine had graag eens de afdaling van de Lesse gedaan, maar zij is nog wat te klein. Zij heeft zich moeten tevreden stellen met eventjes op de kayak te gaan zitten.
.
.
.