In de zeventiger jaren, toen Antwerpen nog een veilige aangename stad was, waar alleen maar beschaafde mensen woonden, was ik Miva-Agent, zo noemde men toen te tram-en busbestuurders, Miva stond voor maatschapij intercomunaal vervoer Antwerpen, nu is dat De Lijn. Ik kan mij niet herinneren, ooit problemen of moeilijkheden met reizigers te hebben gehad. Aan een leuke gebeurtenis denk ik vaak nog terug. Ik reed toen met lijn twee, aan de Van Rijswijcklaan, komende van de Warande stapte een keurig geklede heer op, hij zocht in al zijn zakken en stelde vast dat hij geen geld bij zich had. Ik gaf de man een kaartje met de bemerking, dat dat voor mijn rekening was, voor die negen frank, die dat toen koste, moest ik werkelijk geen boterham minder eten en ik verheugde mij, een mens geholpen te hebben. De man bedankte zich uitvoerlijk en zei dat hij dat niet zou vergeten, aan het einde van de Van Rijswijcklaan aan de Zwaantjes stapte hij af en bedankte mij nogmaals. Twee dagen later moest ik in de Grote Hondstraat bij de verkeersdienst komen, de man had mijn nummer 522 genoteerd en hij had aan de verkeersdienst een brief gestuurd, waarin hij zijn lof uitte over de vriendelijke trambestuurder. Bij deze brief hat hij een tweede gesloten omslag gevoegd, die men mij overhandigde, toen ik hem opende, vond ik daarin nog een bedankbriefje en...een briefje van vijfhonderd frank. Onze verkeersleider, de heer Geerts vond het geweldig en wenste mij van harte proficiat. Ik stelde nu vast, dat de man filiaalleider was van de Bank van Antwerpen op de Van Rijswijcklaan aan de zwaantjes. Voor die luttele negen frank die ik hem geschonken had, gaf hij mij vijfhonderd frank terug. Ja, zo was dat toen in Antwerpen. Toen ik vorig jaar in Antwerpen kwam, was ik verbaasd, over het feit, dat de trambestuurders nu in een kooi opgesloten zitten, er moet wel een bende onbeschaafd volk naar Antwerpen gekomen zijn, die zulke maatregelen noodzakelijk maken. En, het wordt hoogste tijd, dat de Antwerpenaren, de politiekers die het mogelijk gemaakt hebben dat deze bende zich bij ons kon neerlaten, bij de volgende verkiezingen een flinke trap onder hun rood-groene kont geven. Amen.
Het nieuwe jaar is nu reeds zeven dagen oud, hoogste tijd dat ik mijn blog weer eens aktualiseer. Alle medebloggers, ongeacht hun politieke of godsdienstige overtuiging, wens ik een gelukkig en zegenrijk jaar 2009. Het is hier in ostbelgistan bitter koud, `snachts minus 15 graaad, de houtkachel staat gloeiend rood, en ook de Leuvense Stoof in de keuken doet haar best, zo was het ook als ik nog kind was, leuke herinneringen worden weer wakker. In Antwerpen, zo heb ik gelezen, is het nieuwe jaar niet zo goed begonnen, ik woon wel hier, maar mijn hart verwijld steeds nog in Antwerpen. In de vijftiger jaren, woonden wij op Zurenburg, eerst in de Grote Beerstraat, dan in de Stierstraat, Zurenburg hoorde toen nog de autochtonen, onze buurman was een Jood, hij had een kruidenierswinkel, elke vrijdagavond bracht ik de thuisbestellingen voor zijn klanten naar huis, dat was ongeveer twee uur werk, daarvoor betaalde de goede man mij 100 franken, dat was toen, zeker voor een zestienjarige veel. En zo leerde ik veel Joodse mensen kennen. Daarom doet het mij nu pijn, dat onze Joodse medeburgers nu door het Islamistische gepeupel belaagd worden. Sinds het einde van de tweede Wereldoorlog hebben de Joden in Antwerpen in rust en vrede kunnen leven, we vertelden wel moppen over hen, maar dat was nooit kwaad bedoeld, zoals ook de "Hollander" moppen niet kwaad bedoeld waren, wij kochten zelfs de kummelbroodjes bij de Joodse bakker in de Provinciestraat, wij hebben de Joden nooit een stroobreed in de weg gelegd, en zij ons ook niet, en zij hebben zeker nooit verlangd dat wij ons aan hun cultuur zouden aanpassen en zij verlangden ook nooit dat onze Christelijke feestdagen door hun feesten zouden worden vervangen. Zij hebben nooit geprotesteerd tegen de kerststal of tegen Sint Niklaas, toen ik mijn militaire dienstplicht vervulde op de Luchtbal, was ik goed bevriend met een Joodse medesoldaat, alhoewel ik toen lid was der Blauwvoetvendels en mijn stem aan de volksunie gaf. De Antwerpenaren mogen niet toelaten, dat hun Joodse medeburgers door het Islamistisch gespuis belaagd worden.
Het was een spannend jaar, maar 2009 schijnt nog spannender te worden! De begrafenisondernemer voor de teraardebestelling van het belgische system is reeds door de koning benoemd. Natuurlijk beseft men dat in Laken niet, maar daar was men altijd al wereldvreemd. Ik kan niet geloven, dat de meer als 800.000 kiezers van het Vlaams Belang, de zoveelste kaakslag die hen wordt toegediend, door hen te behandelen alsof zij niet bestaan, dit nog zullen pikken, de kruik gaat zolang te water tot ze barst ! L.D.D. en N.V.A. hebben nu hun waar gelaat getoond, als het om de Vlaamse belangen gaat, gaat men niet praten met de antidemocratische ratten, maar stelt men zich gesloten achter de grootste Vlaamse partij. Wat dat betreft, kunnen zij van de Walen nog veel leren. In dit land is werkelijk alles mogelijk, nu hebben we ook nog een gekke kardinaal, die Jezus tot politieker degradeerd. Het komt wel vaker voor, dat oudere geestelijken dement worden, heeft waarschijnlijk met het celibaat te maken. We zullen in 2009 de noodklok moeten luiden!
Dat zowel het staatshoofd als de zogenaamde verkenner weigeren te praten met de grootste opposisiepartij, het Vlaams Belang, met 17 zetels, is opnieuw een kaakslag voor de Vlamingen. Het is het zoveelste bewijs, dat zowel de koning als de traditionele klungelaars de democratische spelregels aan hun laars lappen. De grootste democratisch gekozen partij van Vlaanderen wordt simpelweg als niet bestaande betracht. De Vlamingen zullen dit geenszins in dank afnemen !!! In sommige landen is al voor minder een revolutie uitgebroken! De klungelaars van de gevallen regering, wil het volk niet meer, de enige democratische weg zijn nieuwe verkiezingen.
Vrede op aarde aan alle mensen die van goede wil zijn ! Dat is de kerstboodschap ! Ik heb in mijn tweeenzeventig jarig bestaan geen engelen uit de hemel zien neerdalen, maar ik heb veel engelen ontmoet, mensen, die ik vetrouwen kon, mensen, die mij geholpen hebben als ik in moeilijkheden was. Ze zijn er dus, de engelen. Ook duivels heb ik ontmoet, want niet alle mensen zijn van goede wil, en daarom kan er op aarde geen vrede zijn ! Ik wens al mijn landgenoten, Vlamingen, Walen en Duitstaligen een vredevol kerstfeest en ik wens, dat wij als kerstgeschenk een totaal nieuwe regering krijgen, die we vertrouwen kunnen. Ik weet, dat niet alleen wij Vlamingen, maar ook de eenvoudige Waalse en Duitstalige mensen het mafiaachtige geschoemel der antidemocratische traditionele Partijen spuugzat zijn. Wij Vlamingen moeten beseffen, dat het niet de eenvoudige Waalse mensen zijn, die alles dwarsbomen, maar hun corrupte politiekers. En, de grootste volksverraders zitten in Vlaanderen.
Gisteren dacht ik nog dat het niet erger kon worden, maar ik zit er naast! Het kan dus toch nog erger, nu haalt men de oude mumies weer boven. Straks krijgen we nog een regering van demente ouderlingen! Maar er is toch nog hoop voor Vlaanderen, Wilfried heeft veel ervaring met scheidingen. Dat men in de eenentwintigste eeuw nog een fosiel uit het stenen tijdperk uit de kast moet halen om in dit land een regering samen te stellen, bewijst, hoe diep we gevallen zijn. En, de man die het land opzadelde met miljarden schulden gaat dus nu het land uit de financiele crisis halen? Ik heb vandaag meer als tweehonderdveertig reacties in het Laatste Nieuws gelezen, men schijnt in Laken niet te weten, dat het volk dat geschoemel spuugzat is. Het volk heeft recht op nieuwe verkiezingen, maar de antidemocratische ratten weten, dat dan de troon wakkelt en het met hun dictatuur voorbij zal zijn. De vraag is; wanner gaat het volksgeduld ten einde zijn?
De politieke Poppenkast in ons land was nog nooit zo vies, zo vuil en verlogen als nu. Ik hoop, dat als er nieuwe verkiezingen komen, nu, of volgend jaar, en er een echte regering komt, dat ik daarna nooit meer de verlogen, afgeleefde smoelwerken zal moeten zien die ons nu dagelijks in de nieuwberichten gepresenteerd worden. Caroline Gennez, (wat heeft dat mens een groot gebit) hoopt op nieuwe verkiezingen nu, geloofd dat mens werkelijk, dat haar clubje de 5% nog zal halen? De mop van het jaar is inderdaad de schijnheilige bemerking van de oppertjeef, Marjan Thijssen, dat het ontslag van de regering geen schuldbekentenis is, maar een daad van goed bestuur! Natuurlijk wil zij geen vervroegde verkiezingen, omdat zij zeer goed weet, dat, dat voor haar partij een katastrofe wordt. De reactie van een lezer in het Laatste Nieuws, hij vraagt:"Kan iemand, madam eens van haar omhooggeblazen toren halen? Want de realiteit zijn ze daar wel volledig kwijt."
Europa dreigt een dictatuur te worden, erger als de toenmalige Sowjetunie. Wanneer gaat het volk eindelijk wakker worden, en zeggen: "wij zijn het volk, en wij laten ons niet door een bende profiteurs en zakkenvullers, die we niet eens gekozen hebben, voorschrijven wat wij te doen en te laten hebben! "
De Yperse geitenboer stelt zich voor de verkiezingen 2009 niet ter beschikking, deze blaam wil hij wijselijk vermijden. Dat wordt echter een probleem voor de 800.000 domme Vlamingen, voor wie moeten zij nu kiezen? Of komt er een nieuwe boer met vele beloften?
De zichzelf "democratisch" noemende partijen, die een toonbeeld zijn van corruptie, leugens en bedrog, die voortdurend de mond vol hebben over "discriminatie" zijn het mooiste voorbeeld voor echte "discriminatie", zij discrimineren voortdurend 1000.000 kiezers, die zij als "mestkevers" bestempelen, omdat zij niet denken als zij.
Ik hoop, dat alle blogvrienden,en natuurlijk ook alle bezoekers van mijn blog, iets lekkers of iets leuk in hun schoen hebben gekregen. Het sinterklaasfeest is oorspronkelijk een katholiek feest ter ere van de heilige Nicolaas van Myra. Over Nicolaas van Myra bestaan niet veel betrouwbare gegevens. In de eerste helft van de vierde eeuw zou hij bischop van Myra in Licie zijn geweest. Dit ligt ten zuidwesten van Antalya in zuid-Turkije. De legende, die van oorsprong Grieks is, bevat drie verhalen. De eerste gaat over de redding van drie onschuldig ter dood veroordeelde schipbreukelingen. De tweede verhaald de goede daad van Nicolaas van Myra. Hij geeft aan drie arme meisjes geld om te kunnen trouwen. Van deze legende stamt ook het oude gebruik om elkaar cadeautjes te geven. Tenslotte zou hij drie kinderen die tijdens een hongersnood om het leven gebracht werden, weer ten leven hebben gewekt. Zo werd hij de heilige van de onverhoopte goede gaven. Vanaf de zesde eeuw werd Nicolaas van Myra vereerd in Myra en Constantinopel. Vandaar werd deze verering verspreid over de hele Griekse en Russische kerk. In Rome en Italie werd Nicolaas van Myra vanaf de negende eeuw vereerd en in Duitsland, Engeland en Frankrijk vanaf de tiende eeuw. Vanaf daar werd de verering verspreid door de rest van Europa. In 1087 werd het gebeente van Nicolaas van Myra, uit angst voor ontering door de oprukkende Islam, ja toen ook al, overgebracht naar Bari in Zuid Italie. Het sinterklaasfeest heeft ook bepaalde gebruiken die van oorsprong waarschijnlijk uit een heidens winterfeest afstammen. Zo zou het eten van taaitaai en speculaas, de resten van oude offerbroden kunnen zijn. In de legenden die in Nederland en Vlaanderen over sinterklaas bestaan, is de Sint uit Spanje afkomstig. Dit idee heeft te maken met de handelsschepen die in de zestiende eeuw uit Spanje naar Nederland en Antwerpen kwamen en allerlei kostbare geschenken en lekkernijen meebrachten. De zwarte pieten zijn oorspronkelijk de Moorse knechten van Sinterklaas. Het sinterklaasfeest is lange tijd heftig bestreden geweest door de Nederlandse protestantse kerk omdat het een katholiek feest was. In 1600 is het feest zelfs een aantal jaren verboden geweest. Toch is Sinterklaas in de loop van de eeuwen een feest geworden dat ook in Nederland zeer algemeen gevierd wordt. Nu zijn er weer muggenzifters aan het werk, die zelfs het kruis op het gewaad van de Sint willen verbannen, de mijter echter was oorsponkelijk altijd al zonder kruis Het gaat deze muggenzifters echter niet om neutraliteit, deze rakkers uit de linkse kerk zijn bang enkele moslim stemmen de verlieren. Deze bisschop van Myra moet wel een bezondere man geweest zijn, als hij zeven eeuwen later nog zoveel stof doet opwaaien, dat zal met de linkse rakkers zeker niet het geval zijn.
De blogwereld heeft de oorlog verklaard aan Crembo nadat deze een van ons gebroodroofd heeft, omdat zij het gewaagd heeft het wangedrag van zijne exellentie op haar blog openbaar te maken. Het venijnige ventje vindt dat het nu maar eens moet afgelopen zijn met die bloggers, die ongekontroleerd zo maar de waarheid durven te schrijven. In het nazi-Duitsland ging dat toen ook zo, eerst het geschreven woord verbieden en dan het gesproken woord, system Göbbels. Minister, is een latijns woord voor Dienaar, en Ministerie is het latijnse woord voor Dienst. In een democratie worden deze dienaars voor een bepaalde legislatuur door het volk, van wie alle macht uitgaat, gekozen. Het hoort tot de opgaven van de pers, het beleid van deze dienaars te kontroleren en als het nodig is te bekritiseren. Onze politiek correcte kranten doen dat echter niet, omdat zij afhankelijk zijn van overheidssubsidies en daardoor niet meer onafhankelijk zijn. De bloggers echter zijn totaal onafhankelijk en kunnen vrij de waarheid schrijven en dat is goed zo, er wordt in de politiek al genoeg gelogen. Deze bloggers zijn al langer een doorn in het oog van dezen die vergeten hebben, dat zij dienaars van het volk zijn en door het volk betaald worden. Het venijnige ventje uit Aalter verdiend de naam dienaar van het volk zeker niet!
Bij het lezen van de nieuwsberichten, stel ik vast dat de wereld overspoeld wordt door godsdienstfanaten. Aanhangers van een pseudogodsdienst met middeleeuwse ideeen terorriseren de hele wereld. De "democratische" leiders van het decadente westen, die deze fanaten ook in onze contreien hebben binnengehaald, doen hun uiterste best om de ware naam van deze godsdienstwaanzinnigen te verzwijgen. Ook onze politiek correcte pers verzwijgd angstvallig de waarheid. Ook over sommige ministers in ons eigen land kunnen we ons alleen nog maar schamen. Een minister van landsverdediging, die stomdronken in New-York rondloopt, terwijl onze soldaten in Afganistan hun leven riskeren, die dan ook nog het lef heeft, de vrouw die dit bekend maakte, te broodroven door haar werkgever te bellen en hem te vertellen dat zijn bardame het ministeriele wangedrag op haar blog bekend gemaakt had. Schaamte kent Baas Ganzendonk II. helemaal niet. Het gaat niet goed in deze wereld, en in ons eigen land al helemaal niet, terwijl vele mensen het moeilijk hebben, de eindjes nog aan elkaar te knopen, gaan onze heren ministers rustig verder met hun plezierreisjes op kosten der gemeenschap.
Door de opheffing van de onschendbaarheid van Frank Vanhecke, heeft het Europees Parlement zichzelf tot politieke poppenkast gedegradeerd. Zelfs mensen die nooit sympatieen hadden voor het Vlaams Belang noemen dit een politieke moord. Het is wel in het voordeel van het Vlaams Belang, de volgende verkiezingen zullen voor de nagende en graaiende ratten der zogenaamde "democratische" partijen beslist geen Vlaamse Kermis worden.
"Vijf miljard Euro besparen inplaats van cadeaus te geven!" Zei Leterme op 13 september 2008. Ik dacht dat hij toen aan de dotaties van de koninklijke nietsnutten dacht. Fout gedacht van mij! Twee maanden later verdedigt dezelfde man de 6 procentige verhoging van deze dotaties. Vele werkende belgen kunnen de eindjes amper nog aan elkaar knopen, terwijl deze dotaties aan het koninklijke circus van hun belastinggeld betaald worden. Het wordt hoogste tijd, dat men deze koninklijke club terugstuurd naar daar waar zij vandaan gekomen zijn, samen met de hele club leugenachtige en graaiende "democratische" ratten. Hopelijk krijgen we ooit nog eens een regering waar we respect kunnen voor hebben en die geloofwaardig is.
Telkens als ik deze foto van de man met de rode hoed zie, word ik een beetje nostalgisch, onwillekeurig denk ik dan ook aan het bekende mosselhuis "De rode Hoed" in Antwerpen. Benedictus heeft deze hoed wel uit de vaticaanse mottenkist gehaald, zijn laatmiddeleeuwse voorgangers droegen hem ook, en ik moet eerlijk toegeven, hij staat hem goed. Hij heeft nog wel meer spullen uit die mottenkist gehaald, want ik zie hem regelmatig getooid met prachtige middeleeuwse koormantels en stolas. Ik zou wel eens willen weten, of hij ook nog geloofd dat hij de plaatsvervanger van God op aarde is, hij kent de kerkgeschiedenis beslist veel beter als ik... Ik zou ook wel eens willen weten of hij in het hemelse paradijs geloofd. Zijn voorgangers wilden in elk geval steeds zo lang mogelijk in dit aardse tranendal blijven en hadden blijkbaar niet veel lust om naar het paradijs te verhuizen. Onwillekeurig denk ik dan ook terug aan mijn tienerjaren in Antwerpen. Toen ik 1966 na vijf jaren verblijf in Duitsland naar Antwerpen terugkeerde miste ik iets in het straatbeeld, ik wist eerst niet wat, de ortodoxe Joden waren het niet, want die waren er nog, maar door hen wist ik opeens wat het was, ik zag geen Franciskanen, geen Kapucijners geen Dominikanen, geen Redemptoristen, geen pastoors en onderpastoors meer op straat, ook de nonnen die als Pinguins gekleed waren ontbraken en ook van de gevleugelde nonnen, die met hun breede witte kap, geen spoor meer. Ik ging dan eens een kijkje nemen bij de Redemptoristen in het Hopland, want die kende ik van vroeger, maar ook de broeder portier was nu gewoon in civiel gekleed. Met die Redemptoristen had ik in het verleden een speciale band gehad, ik was als zeventienjarige een jaar in het noviciaat in Essen. Dat was gekomen door de dikke Broeder koster van het Hopland, als vijftienjarige was ik in de leer als banketbakker, mijn baas was een overtuigde katholiek en daar wij op zondag werkten stond hij erop dat ik zondagavond naar de avondmis in het Hopland ging. Bij mijn eerste bezoek daar, kwam kort voor de mis de dikke broeder Koster uit de sakristij en keek in de kerk rond, hij liet zijn blik op mij vallen en kwam dan op mij toegewakkeld en vroeg mij of ik de mis kon dienen. Ik kon dat, want als tien-elfjarige was ik, nadat mijn moeder gestorven was in Niel in het Jongenstehuis van de E,Heer Cornelis geweest en ik had vaak de mis van de heer Cornelis gediend. De broeder koster nam mij dan mee naar de sakristij en stak mij in een toog en een koorhemd en van toen aan diende ik elke zondagavond in het Hopland de mis. Zo kwam het dan, dat ik als zeventienjarige in het noviciaat van de Redemptoristen in Essen kwam. Uit mij is nooit een Redemptorist geworden, want na negen maanden had ik het wel bekeken. Om nu terug te keren naar het straatbeeld in Antwerpen, als ik nu in de stad kom, zie ik daar allerhande vreemdgeklede Imams rondlopen, die met onze Cultuur niets te maken hebben. Daarom zou ik toch liever het oude straatbeeld met Dominikanen, Kapucijners Franziskanen, Jesuiten, Redemptoristen, nonnen en pastoors en onderpastoors in toog en vooral de gevleugelde nonnen terugzien. De enigen, die trouw gebleven zijn aan hun overtuiging en traditie zijn de orthodoxe Joden en die horen bij het Antwerpse straatbeeld en zijn ook een deel van onze cultuur. Men kan van Rome en de hele katholieke Kerk zeggen wat men wil, maar het hoorde bij onze cultuur, daarop zijn toch al onze waarden opgebouwd. Daarom word ik steeds een beetje nostalgisch als ik de man met de rode hoed zie.
De jonge Rubens. , In het jaar 1590 keerde de weduwe Rubens, Maria Pypelelinckx, met haar drie kinderen, Blandina, Fhilip en Peter uit Keulen naar Antwerpen terug. De dertienjarige Peter kreeg toen les van meester Rombout Verdonck in een huis achter de kathedraal, hij zat er in dezelfde klas als de toen zestienjarige Balthasar Plantijn-Moretus. In het klaslokaal was geen verwarming en de winters waren nog zodanig koud dat de Schelde dichtvroor. Peter, Balthasar en de elfjarige Nicolaas Liemaeckers, die uit Gent naar Antwerpen gekomen was, waren met elkaar goed bevriend. Toen bleek, dat Peter bij meester Verdonck niets meer kon leren, stuurde zijn moeder hem als page naar gravin de Lalaing naar Oudenaarde, Peter legde zich eerst daarbij neer, toen zijn jongere vriend Nicolaas Liemaeckers ook als page bij de gravin werd aangenomen.
