Hallo lieve bloggers , vandaag met dit vuile regenweer wil ik jullie verrassen met nog maar eens een liefdesgedichtje , dit zijn wel het soort gedichtjes dat op de wereld het meest op papier lomen denk ik, over de liefde is al heel wat afgeschreven , daarom wil ik ook hier een bescheiden bijdrage doen .
IK WIL .... -------------
Mijn lief , ik wil je zien naar je kijken , hoe mooi je bent dat is al meer dan ik verdien bij jou wordt ik totaal verwent nooit was er iets mooiers voordien
Mijn lief , ik wil je voelen geheel , met elke zenuwtop nu weet ik wat ze bedoelen met zacht en teder op en top voel ik de vlinders met miljoenen
Mijn lief , ik wil je horen naar je luisteren , dag en nacht door jou stem mij laten bekoren daaruit put ik steeds weer nieuwe kracht je laten fluisteren zonder te storen
Mijn lief , ik wil je ruiken je geur maakt mij aan jou verslaaft ik moet bij jou geen dope gebruiken omdat jij al mijn zinnen laaft jij doet mijn liefde steeds opnieuw ontluiken
Mijn lief , ik wil je proeven je laten wonen , diep in mijn hart steeds dicht bij jou te mogen vertoeven maakt mij gelukkig , maakt het heel apart geen seconde wil ik je zieltje bedroeven
Mijn hart verlangt met al mijn zinnen altijd weer en meer naar jou het enige wat ik wil is jou beminnen omdat ik oneindig van je hou dat voel ik elke dag heel diep van binnen.
Als toemaatje vandaag eens eentje over poezie zelve
POEZIE ---------
De poezie die heeft voorwaar veel mensen reeds gebeten ikzelf , werd het voor 't eerst gewaar toen we naar de zee toe reden. Een dichter droomt al zeer vlug weg als op een wolk gezeten reeds als de zon schijnt op een heg of om een lief verleden. Heel snel voelt hij zijn hart geroerd of drukt verdriet hem neder 't kan zijn dat schoonheid hem beroerd of heimwee maakt hem teder De lente wordt dan wondermooi dezomer is een feest de winter lijkt een lichtekooi en d' herfst wild als een beest Mijn dichtkunst staat wellicht niet hoog haast niemand zal het lezen maar wat ik in mijn rijm betoog komt uit mijn hart gerezen Mijn ziel , die stort ik op 't papier mijn aard , die ligt hier open maar ik zeg u ook een beetje fier 'n dichtershart is niet te kopen.
Hallo bloggers , het is weer een tijdje geleden dat ik nog eens iets schreef , maar ja met de zomermaanden zit een mens niet zoveel voor zijn computer , dan is het mooi weer en moet men buiten zijn , om andere dingen te doen en er van te genieten , vandaag wil ik u een gedichtje geven over vriendschap , want dat is toch ook belangrijk in het leven , men zegt dat een mens maar een paar echte vrienden heeft in heel zijn leven , dus voor hen dit schrijfsel , hen waar het voor bedoeld is die zullen het wel weten als zij het lezen.
ALS JE WEG ZOU GAAN.... --------------------------------
Als je uit mijn leven zou verdwijnen voorgoed van me weg zou gaan dan zal de zon voor mij weg gaan kwijnen mijn wereld zou kompleet vergaan nooit zal er een licht nog schijnen mijn hart zou wijgeren nog te slaan.
Je stem nooit meer te horen zou voor mij ondragelijk zijn je gezicht me niet meer laten bekoren ik denk dat ik dood ga aan deze pijn die ogen , die zich niet meer in de mijne boren dan is de rest van het leven maar chagrijn.
Als ik je niet meer een beetje graag mag zien en je nooit meer zou mogen voelen geen gedicht zou ooit nog 't papier nog zien n ik weet wat ze met vriendschap bedoelen krijg ik er meer van dan ik verdien voor neeuwig zou ik het gemis blijven voelen.
Daarom , laat me toch niet in de steek blijf mijn beste maat , wat er ook gebeurt ik weet het , 't klinkt misschien wat week en soms geburen dingen die men betreurd ik wil je niet kwijt , het klinkt als een preek jij bent mijn vriendin , die mijn leven nog wat kleurt.
Hallo bloggers , hier ben ik nog eens met een kort gedichtje , toen ik jaren geleden eens een meisje kende en het zogenaamd aan was , heb ik veel verdriet gehad toen zij het uitmaakte, enkele dagen geleden vond ik daar in een vergeeld boekje nog een gedichtje over dat ik toen schreef , ziehier de emotionele ontknoping van een vroegere kalverliefde.
LEDEVEDE. -------------
De mooiste kleuren van mijn leven die heb ik aan jou gegeven je hebt ze mee genomen samen met al mijn dromen mijn hart , dat jou zo lief had heb je in 't passere , ook nog mee gejat nadat je wat met mijn gevoelens had gespeeld heb je me laten vallen , als een kind dat zich verveeld 't verdriet en de pijn die mij dat deed was als een mes dat door mijn ziele sneed maar ik kan niet anders dan je vergeven want mijn gevoelens voor jou , zijn steeds gebleven mijn liefde zal steeds blijven bestaan hopelijk zal het deurtje naar je hart ooit weer opengaan. ----------------------------------------------------------------
Nog een klein toemaatje op het goede weer ,sommigen zullen hem alweer van stal hebben gehaald, dus hier een ode aan de fiets
FIETS --------
Mijn fiets , dat is mijn vrijheid daarmee kom ik waar ik wil bij zonneschijn , met veel blijheid als 't regent , nat en stil met wind , dan is het vechten bij vriesweer , rillend koud dan doe ik als de echten ik houd mij flink , al zie ik blauwd
Omdat het zo lang geleden is wil ik jullie nog een klein toemaatje geven in de vorm van een troostgedichtje dat ik ooit eens voor iemand schreef , een heel tijdje geleden
WEES NIET BANG -----------------------
Wees niet bang en kom naar me toe als je hartje weer eens breekt ik zal luisteren en wordt nooit moe als je huilt en tot me spreekt
Wees niet bang , hier mag je wenen als de liefde heeft gefaald ik zal je troosten , tot de pijn is verdwenen als je van alles en de wereld baalt
Wees niet bang ik neem je in mijn armen als je zieltje barst van pijn ik zal je strelen , je hart verwarmen en er altijd voor je zijn.
hallo bloggers het is weer een tijdje geleden dat ik nog eens iets geschreven heb , met dat mooie weer is het er niet van gekomen , daar moet ge in dit landje van profiteren, maar nu het vandaag even gestopt is met lenteweer , zal ik er nog maar eens tegen aan gaan , daarom nog maar eens een klein liefdesgedichtje dat kan nooit kwaad , hier komt het , veel leesgenot.
GOUDEN HART --------------------
Een gouden hart is freel en broos bij leed en smart breekt het na een poos. 't Is als zuiver kristal doorzichtig en puur als het vaak huilen zal begeeft het op den duur
Een gouden hart is duurzaam bezit al is het soms verward 't weet waar liefde zit. Het kan steeds weer geven zonder wederdienst houdt van het leven geeft liefde , wil geen winst.
Een gouden hart zoals dat van jou dat is heel appart dat ik steeds vertrouw. Wil het aan mij geven dat ik het steeds bemin zonder jou kan ik niet leven met jou heeft het leven zin.
Hallo liefste bloggers , het is door omstandigheden weer een tijdje geleden dat ik nog iets uitgericht heb op mijn blog , maar nu de lente echt schijnt doorgebroken kan ik me toch weer niet inhouden, ziehier wat de uitwerking op mij is van de zon en lente.
LENTEDAGEN ------------------
Lentedagen breken aan ik voel mij opnieuw beginnen leven mijn hart, zolang in winterslaap gebleven begint weer meer en meer te slaan.
Het leven ontwaakt in boom en heg mijn bloed gaat al maar feller jagen en met het lengen van de dagen lijkt ijs en sneeuw steeds verder weg.
Voor mij wordt 't leven als maar mooier ik voel het tintelen in gans mijn lijf kan weer volop lachen , knies noch kijf koning winter wordt nu steeds maar dooier
Niets kan mij nu nog deren ik dans en spring de wereld door veel warme , mooie maanden staan nog voor eer dat de winterslaap weer zal keren.
Hallo vrienden hier weer een gedichtje, ge kent wel dat gevoel dat ge iets verloren bent en zoekt in alle hoekjes en kantjes ,maar toch niet te vinden, dat heb ik vorige week meegemaakt, maar na een hele poos heb ik het wel weer gevonden hoor , veel leesplezier
KWIJT --------
Waar ben je nu toch henen ik zocht je overal als van de aardbodem verdwenen net of ik je nooit meer vinden zal
Ik keek naar alle kanten uit op straat en in de winkels maar je was weg, ik zag geen fluit nu ben je kwijt, ik ben een kinkel
Zelfs in de kast en in de la niets te bekennen, alleen wat vaagsel laatst zag ik je nog, naast een fles spa en in mijn zakken, maar een beetje zaagsel
Nu sta ik hier weer mooi te schilderen ik kan niet meer weg, want moet je horen mijn frustratie is niet te milderen de autosleutel, ik ben hem verloren.
Ik kan het niet laten , een gedichtje schrijven voor je liefste is een van de mooiste bezigheden daarom nog een toemaatje voor Valentijn.
BLOEMENIDYLE.
Ik heb een bloem ontmoet die alle bloemen verbleken doet en steeds weer mijn ogen streelt zodoende al mijn zielepijn heelt
Zij weet mijn wereld op te fleuren mijn dagen heerlijk in te kleuren haar warme huid, zacht als fluweel wacht op 'n ku,'n aai of streel
Orcide of lelie, zijn naast haar miniem mijn liefste wens is zeer intiem ik wil haar plukken, in mijn hart bewaren liefhebben, koesteren, beschermen tegen alle gevaren.
Hallo vrienden vandaag eens een gedichtje over steun en troost,ik heb het geschreven toen een echte vriend in de put zat , en ik zo mijn steun wou betuigen , veel leesgenot.
ALS JE OOIT....
Als je ooit in de fout gaan zou en niemand je volgen of begrijpen wil de wereld behandeld je dan hard en koud alles wat je kent wordt grijs en kil. Dan hoef je niet alleen verder te gaan omdat ik dan naast je zal staan.
Als je het ooit niet meer zitten ziet 'n bodemloze put, waarvan je ziel zal scheuren, met hartepijn en oeverloos verdriet alom verliest alles dan zijn kleuren. Dan hoef je niet alleen verder te gaan omdat ik dan naast je zal staan.
Als je ooit de gelukkigste mens op aarde bent en plezier schept in alles en in 't leven net of je zweeft en iedere vlinder persoonlijk kent je alles krijgt wat het leven je kan geven. Dan zal ik tevreden aan de kant gaan staan om jou gelukkig verder te zien gaan.
Ja vrienden ik kon het toch niet laten van er nog een schepje boven op te doen dus hier nog een extraatje om even de winter te vergeten.
HOUDEN VAN... --------------------
Van iemand te houden, is steeds weer bijzonder, immer weer 'n wonder, zonder er bij na te denken, wil men steeds alles schenken, men vraagt nooit om te krijgen, laat de zorgen steeds zwijgen, kan onuitputtelijk geven, heeft steeds zin in het leven, 't is een vreugd en 'n lust, als zo iemand je kust, je hart gaat dan jagen, alles fleurt op zo bij vlagen, beschrijvingen hebben 't steeds mis, maar 't mooiste van al is gewis, van iemand te houden.
Hallo lieve mensen , na een beetje een droeve periode ,vandaag wat luchtiger , wat dacht je van nog maar eens een liefdesrijmpje, want liefde is toch nog altijd het mooiste dat er is denk ik , hier gaan we.
MIJN LIEF ------------
Slaap zacht , mijn lief, droom de zoetste aller dromen, wees niet eenzaam , hartedief, morgen zal ik wederkomen.
Ik zal je in mijn armen sluiten, en kus je op je lieve mond, ook al regent en stormt het buiten, 'k ben nog verliefd , zoals toen ik je 't eerste vond.
Ik heb je lief , tot in mijn kleinste vezel, als ik je zie , dan wordt mijn hemel blauw, deed ik dit niet , dan was ik nen groten dikken ezel, slaap wel mijn lief , ik hou van jou.
Hallo vrienden , nu we stilaan naar de donkere dagen van de winter gaan , en we deze week onze familie en vrienden herdenken die van ons zijn heengegaan , wil ik hier ook even bij stilstaan. Laten we bij het gedenken van onze dierbaren , niet alleen stilstaan bij het trieste gebeuren dat ze ons ontvallen zijn , maar ook vooral denken aan de mooie momenten die we met hen beleefd hebben , de keren dat ze ons geholpen hebben , of wanneer we met hen veel ,plezier en lol gehad hebben, ik weet het trieste gevoel dat ze er niet meer zijn gaat nooit weg , maar de herinnering aan de mooie momenten mogen we zeker niet overslaan . Daarom drie gedichtjes die er een beetje bij aansluiten, ze zijn kort , maar ik hoop dat ze een beetje troost brengen.
VADER. ---------
Vader, Kon ik je ruwe hand Nog eens in de mijne voelen, Zodat jij zoveel jonger, En ik zoveel kleiner was, Kon ik je stoppelbaard, Nog eens tegen mijn wang aan voelen, Zodat ik wist, Dat jij oneindig om me gaf.
Moeder, Kon ik op je schoot, Nog eens dicht tegen je kruipen, Zodat ik je warmte, Tot in mijn ziele voel, Kon ik je hand nog maar eens even, Door mijn wilde haren voelen gaan, Zodat ik wist, Dat je mij zo oneindig je liefde gaf.
hallo allemaal ,vandaag wil ik jullie even onderhouden over de herfst , de zomer is al weer voorbij en dan worden sommigen van ons een beetje triest , ik ben een van hen , daarom dit kleine poeterietje.
HERFSTGEBEUREN. ___________________
Steeds minder licht wordt ons geschonken, als d' Herfst voor de deure staat. Het Eikenblad rood staat te vonken, en de natuur stil slapen gaat.
Paddestoelen schieten boven, als boodschappers van 't vergaan. Wanneer in bossen en in hoven, weldra alles kaal zal staan.
Kil en nat staan nu voor de deure, geen vogel zingt nog in 't struweel. De wind blijft koud maar zeuren, plukt blaren van Berk en van Abeel.
Elke boom zal nu verkleuren, de Herfst geeft elke plant zijn deel. Maar ik zie ook 't mooie van 't gebeuren, even wordt elke boom 'n enorm gouden juweel.
Hallo lieve mensen , sorry dat ik wat langer weg ben gebleven dan gewoonlijk , maar we hadden een triestige gebeurtenis in de famillie , een overlijden ,daarom heb ik een gedichtje geschreven voor de mensen die ook zulke dingen hebben meegemaakt , ik hoop dat het voor hun misschien een kleine troost zal zijn.
WAAR BEN JE NU ?
Waar ben je nu ? Je ging plotseling van ons heen, Niemand kon afscheid van je nemen, Plots liet je ons alleen, naar ergens waar je niemand mee kon nemen.
Waar ben je nu ? we missen je zachtheid en je liefde, je glimlach en je warme stem, vergeef ons als we je ooit griefden, of je ooit pijn deden , ik vraag het je met klem.
Waar ben je nu ? Jer was de beste moeder die je kinderen konden wensen, altijd daar , niets was te veel, niets was er dat je liefde begrensde, rust in vrede , ik vraag God , geef haar haar deel.
Waar ben je nu ? Achter de maan ? Ver voorbij de sterren ? ik vraag je nu , waak over ons allen, blijf naar ons kijken , al is het van verre, we voelen je naast ons , laat ons nooit vallen, Waar ben je nu ?
Hallo bloggers, vandaag wil ik voor jullie nog maar eens een liefdesgedichtje brengen , want zeg nu eerlijk de liefde is toch onuitputtelijk , daarom kan ik er altijd over schrijven , want er bestaat niks mooier.
IK ZIE JE...
Overal zie ik je gezicht, in de spiegel , op het werk , op de straat, in de wolken , zelf bij tegenlicht, steeds je mooie , lieve gelaat.
Overal zie ik je weer gaan, op de tram , in de bus of lift, aan elke halte zie ik je weer staan, alsof je in mijn netvlies bent gegrift.
Overal , altijd zit je in mijn gedachten, eender wat ik doe , of waar ik ben, altijd bezig met naar jou te trachten, dat is al lang , vanaf dat ik je ken,
Steeds zal ik je zien en aan je denken, waarschijnlijk zal dit nooit meer overgaan, mijn liefde zal ik je altijd blijven schenken, ook als het bij jou al lang is overgegaan.
beste vrienden, ik kom nu iets vroeger dan gewend, maar er is iets dat ik jullie wil laten lezen , ik heb het geschreven tijdens de verdwijningen en moorden van M Dutroux, maar nu er weer twee meisjes vermoord zijn , is het nog steeds spijtig genoeg actueel , ik schreef het omdat ik ook vader ben , en dit zaken zijn die voor iedere ouder zeer pijnlijk zijn, daarom wil ik het hier neer schrijven, het moet wel gezien worden in de tijdsgeest van toen , maar er schijnt in de wereld op dat gebied niet veel te veranderen , hopelijk wordt de dader of daders zeer zwaar gestraft en hopen we dat zoiets nooit of nooit meer mag gebeuren.
KINDERLEED
Wie wil de wereld toch bedotten ? met die schandalen overal, is de maatschapij dan toch aan 't rotten ? en de beschaving in verval ? Niemand is er nog betrouwbaar, of ben ik toch zo bang van aard ? dat kindren , oh , zo onvervangbaar, niet eens meer worden gespaard.
Als z' 'n kind knuflen niet meer mag, of 't incest verwijt ligt op de loer, een kleuter op je schoot men zag, men schelt u voor pedofiele hoer, zelfs de liefde van een ouder, wordt nu verkeerdlijk uitgelegd, uw lievling op uw sterke schouder, maakt u 'n viespeuk , naar men zegt.
Dat alles , door die enklen, verstoken van gebod en wet, die zich in satanse riten wentlen, en 't zuiver , mooie voor schut gezet, zij namen jonge levens, en spekten er hun beurzen mee, verwoesten er ook tevens, vele familielevens mee.
Ik hoop dat God hen kan vergeven, want ik , nee , kan dat niet, zal ik het ooit nog mee beleven, dat men 'n kind onschendbaar ziet, even beschermt als een minister, aan wie men ook niet raken mag, maar ja , de wereld wordt steeds triester, onbetrouwbaar is zelfs het gezag.
Laten we onze kroost beschermen, met wetten en met straffen zwaar, ons over ieder kind ontfermen, 't leven is heilig , zonder gemaar, pas dan heeft hier op aarde, liefde en leven echt weer zin, niet geld bepaald dan alle waarden, maar onbezoedelde liefde in een gezin.
hallo lieve mensen, toen van de week de temperatuur wat redelijk werd om buiten te zitten ,waren we op bezoek bij vrienden en op hun terras hebben we een gezellige avond doorgemaakt , ze vroegen mij of ik daar eens een gedichtje wou over schrijven, dit schrijfseltje is daa het gevolg van , veel leesgenot.
AVOND.
Op een mooie zomeravond, met vrienden ondereen, gezellig wat getafeld, elk hondje kreeg een been.
Toen kwamen de flessen boven, wat bier , of wijn en meer, de verhalen , niet te geloven, lachsalvo's keer op keer.
De avond werd al donker, bonte lampjes gingen aan, alle kleuren , wat 'n geflonker, zelfs in 't zwembad dreven ze aan.
De flessen , als maar leger, gezelligheid , op en top, het gebabbel volume steeg er, met zo menig glaasje op.
als afsluiter kwam op de proppen, een mutsje voor de slaap, elk ging weer zijn eigen boontjes doppen, met morgen een flinke kater voor z''n raap.
Ik hou van zulken avond, het maakt vriendschap echt en hecht, ook al maak je 't soms wat bont, 't geeft een band , waar je als 't moet voor vecht.
hallo bloggers, het is een tijdje geleden maar nu ben ik er weer , door familiale omstandigheden heb ik even geen tijd gehad. vandaag wil ik het eens hebben over iets eenvoudigs , toen ik van de week over de autostrade reed zag ik een vosje liggen dat overreden was , dit bracht mij op het volgende gedichtje , veel leesgenot
nb: het is maar kort , maar ik hoop dat ge het met evenveel plezier zult lezen.
VOSJE.
Een vosje zat ver weggedoken, in zijn hol , diep in het bos, Nu had hij weer wat uitgestoken, en waren voor hem alle duivels los. Hij was brutaal daar ingebroken, in 't kiekenkot, van boer jos, Had vier hoender , de nek gebroken, en ook de haan , die was de klos. Het boerke , in woede toen ontstoken, liet alle tien zijn honden los, Die hadden nu zijn spoor geroken, en kwamen af , 't was net een cros. Ze waren van alle humor, gans verstoken, en wilden 't bloed van onze vos. Daarom zat 't vosje ver weggestoken, in zijn hol , diep in donkere bos.
Hoi vrienden van seniorenet, vandaag wil ik het even over een natuurlijke boeg gooien , nu het regelmatig regernt heb ik eens een regendruppel gevolgt van begin tot einde , ziehier het resultaat veel leesgenot.
WATERDRUPPEL.
'n Waterdruppel , viel met de regen, uit de hemel naar beneen, in 'n wei , daar was niks op tegen, tussen het gras , vloeide hij heen.
In 'n greppel aangekomen, slijkerig , langs een koeienvla, kabbelde hij , vol van dromen, in een gracht , andere druppels achterna.
Eendenkroos , dat vond hij prachtig, hij zag het , als hij om zich keek, ook algen en lis , die waren machtig, blij van zin , kwam hij in een beek.
Helder , liet hij zich medevoeren, langs de beemden , ver van hier, lachend , om stekelbaarse toeren, kwam hij terecht , in de rivier.
Proefde hier het eerst vervuiling, van fabrieken , zonder schroom, niets was hier al naar zijn gading, spoedde zich naar de brede stroom.
Breed en machtig , lui en loom, nam deze hem met zich mee, traag en eeuwig , bijna vroom, werd hij gedragen , naar de zee.
Zout , diep , branding die het land bekampte, van geluk werd onze druppel warm en licht, de hete zon , zorgde dat hij verdampte, daar steeg hij naar de hemel , wat 'n gezicht.
Hij zweefde nu boven de aarde, wat was zijn leven mooi en vol, zag nu alles , in zijn echte waarde, 's mensen werk , was maar klein en dol.
afgekoeld werd hij weer wat dichter, waar hij terecht kwam , hij had geen keus, misschien als regen , op een logge lichter, of als 'n sneeuwvlok , op jou lieve , kleine neus.
Hallo bloggers , nu de zon soms al eens wat langer komt kijken ,voelen we dat de lente niet zo ver meer af is , daarom dit lentegedicht.
POLDERLENTE.
Het bruine is er aan 't vervagen, hij kleedt zich weer in 't prille groen, of hij ook ons wenst te behagen, de polder in zijn beste doen.
Het vee komt stilaan weer naar buiten, de zon giet 't al in warm en goud, rondom de vogels , die weer fluiten, de polder , neen , die wordt nooit oud.
Een regenbui , wast alle planten, de geur erna , vol levenslust, men leest er niets van in de kranten, de polder leeft , zeer en bewust.
De boer moet heel de dag nu wroeten, zijn werk , dat groeit hem boven 't hoofd, hij werkt om 't land te kunnen voeden, de polder geeft , wat hij beloofd.
Laat ons het restje polder sparen, dat God 't behoed voor elke ramp, als de vernielzucht niet wil bedaren, dan rest ons slechts de hongerkramp.
En nergens meer zult gij het vinden, langs 't Scheldeboord , dit polderland, niet geld of goed kan alles binden, ook landschapsliefde , schept een band.
