Mijn woorden wachten... Alsof dit vers een eind genomen heeft. Raak mijn gedachten Jaaglijn die trouw jouw schoonheid sleept Al die nachten Naar vele havens waar nooit wordt aangemeerd.
Ik herkende je meteen al kwam je uit een ver verleden waarin ik jou 't voldaan zijn leerde en alles wat een man een vrouw kon geven.
Je mond behield die volle lippen je stempelde mijn lichaam vol met onderhuids genot en lust ijskoude droom nu jij hem gulzig kust.
Je schudt je hoofd, je haren deinen een waaier van vertrouwd satijn weer voel ik z' over mijn lichaam glijden zijn warrelende hand laat striemen op mijn lijf.
Je stapt zelfzeker, je lenden soepel langzaam verdwijnend uit mijn troebel zicht mijn ogen tranen tot de laatste druppel 't verleden spat uiteen en dooft het licht.
