Dichterlijke schrijfselkes voor contactonderhoud met de tijd en mezelf
11-05-2008
Metro en geem MacDonald
regels hebben nooit goed gekeurd om in de metro gezeten te eten alleen moest je nu ineens weten dat er akuut voor werd bekeurd
veel agenten met oog voor restanten zagen vijf vingers met klem iets omvatten eisten in functie maak open die jatten klokhuis haalt voor straf nu de kranten
eerst moesten de overtreders dokken deze sanctie werd later ingetrokken onbekend blijft van wie het idee kwam
misschien wel van iemand op de Vijgendam die beslag wilde leggen op alle klokhuizen of Adam en Eva ontpitten met muizen
is de mens als dierlijke soort er des te triester aan toe naar de mate van zijn onderwerping aan puur natuurlijke wetten zonder polder duin en verterping echte ellende begint aan het eind van poetische podia en alfabet bij namen beginnend met letter zet
zij oefenen in levenslang wachten en vallen als het programma uitloopt als eersten altijd buiten de boot hun laatste plaats is vast omlijnd en door letterverstrengeling taboe
Asjeblief europa draagt drie nieuwe zeegebieden aan om natuur in te beschermen de Doggersbank, het Friese Front voor de zeekomkommer zeekoeten en bolle papierschelp en de Klaverbank plus uitbreiding van de kustzone de centrale oestergronden met burchtenkreeftje en perkamentworm blijven gewoon aanbevolen staan
Onze regering aarzelt stil omdat ze niks zeggen al tijden over bescherming van zelfs één zeegebied waar moeten ze naartoe met alle PCB's oestrogenen in de haagse poepbuis die in zee steekt bij Scheveninge
het blijft maar snertweer, wat zeg ik was het maar snertweer
glad ijs schaatsen onder maagdelijk vanaf holysloot knaap voelt zich bijzonder her en der bossen takken ten teken van hier wakken af en toe hoor je rrrrrrrrrrrrr het barst en het scheurt
warme sjok in uitdam geurt geen rum of cognac aanpakken niet door die spiegels zakken pittoresk zuidwou blauw van de kou hier snijdt de vaderlandse leeuw door vers dwarrelende sneeuw
heb ik niet om gevraagd weerheer scheerslags komt ommekeer terug over broek in waterland lange vaarten en ondiepe sloten pootje over alle bochten door
zachtjes gaat het regenen glijden wordt duwen en slepen ijs gaat zienderogen smelten en verpappen ik zak er door heen en besluit te kappen
drijfnat vies uit die sloot liftend weer naar holysloot
hugo claus man die groot respect genoot ook van mij als literaire alleskunner leefde en stierf ni dieu ni maître hij was zelf die meester of soeverein hij bleek bij typisch een ouderdomshandicap zo ook regisseur van zijn eigen dood
wie en waar was de genodigde die op zijn cérémonie des adieux hem attendeerde op de velen levenslang met handicap of meer nog hen die na cesuur - metselaar verliest handen opticien verliest gezichtsvermogen - de moed opbrengen verder te leven leren aanpassen voor nieuw bestaan
en al die andere aftakelende senioren ook geliefd tot zelfs niet geliefd door familie en omgeving die de moed opbrengen door te gaan waar ze steeds minder kunnen wat ze voordien konden
waarom zo zonder meer respecteren van iemand die zijn bestaan lang als Übermensch meer dan de meesten van ons succesvol kon regeren zonder wanhopige uitzichtloosheid waar Louis-Auguste Blanqui van schreef of is dit de variant van het ik-tijdperk op Robespierres stelling en uitwerking van zijn dilemma Fraternité, ou la Mort
vrienden met pasen betekent zoeken in jaargangen wie laat zich nog horen soms is er eentje fout verbonden veel stilte valt op de haak vaak zie ik ze 'm nog net smeren zouden ze zich generen fier zelfverwijt in eerste aanleg zeker weer bruusk zitten stangen zedenverwildering in mijn ogen te veel woorden wat is gelogen of zieltogend appelleren gebrek aan empathie goede smaak
zo zoekt de mens wat af straks misschien met bloemen om mijn distantie te roemen betraand aan het graf
ik kleed me dan aan om een stuk weg te mailen ik hoor ze overal dan zeggen komt hij nog wel onder de mensen
allemaal eikels zonder besef van mijn immense kracht en lef om te kunnen afstoten uit gêne en huiver angst voor een schuiver onderuit tussen vreemden die vaak zo raar kijken terwijl ik onverdroten normaal dacht te lijken
met soms vals gedacht sodeju is dat straks dan mijn aperçu
zit ik kwetsbaar en bros met mijn tong los geschoten van de afwering goudeerlijk en hondstrouw zinderend vol teer gevoel lang en breed uit de vouw binnen in voor de verkering zeg maar op mijn praatstoel je kunt er donder op zeggen dat komt onder teveel invloed van drijfnat in leeg gemoed
mouten van haver om te pappen thuis weer droog op te lapp
na in de trein van amersfoort naar assen nog te zijn ingevouwen en plat gedrukt is het me op weg naar groningen gelukt weer uit te zetten in de eerste klasse
daar viel ik pas echt in de prijzen in lange rijen stonden complete massa's met pianoman aangeslagen voor kassa's als poppetjes te dansen na vrij reizen
uit ambtelijke rondetafelverslagen van de NTU oftewel taaluniversum blijkt mij inzake het grensverkeer van boeken dat nederlandse boekenvakkers die grenzen cijfermatig in ieder geval nog zoeken
vlamingen worden hier wel uitgegeven nadat ze eerst leesbaar zijn herschreven
gegevens aan vlaamse kant waren wel aanwezig wellicht door de geringe export-omvang weinig interesse door stijlverschillen ze schrijven zo eigenaardig zegt men algemeen in nederland
waarop een vlaamse boekenvakker liet notuleren dat lui als faulkner en joyce ook eigenaardig schreven terwijl die later toch een plaats in de geschiedenis hebben gekregen
van boven de rivieren een landgenoot die erop wees dat nederlanders niet naar herkomst maar naar inhoud kijken dus geen vlaamse namen discrimineren
alleen bij een schrijver als Erik Vlaminck realiseert men zich dat men met een Vlaming te maken heeft volgens dezelfde nl-boekenvakker zelfs opvallend hoeveel ruimte Dimitri Verhulst onlangs kreeg in een Nederlandse krant
inderdaad die dimitri maakt deel uit van de Grote Drie na DWDD eergister enigszins bekend volgens schrijfkannibaal Brusselmans (jeweetwel van "Bedankt voor uw wààndacht!") groot want volstrekt onbekend
erik heeft zijn naam niet echt mee Eric en Roger de Vlaeminck coureurs eric onder dope kampioen veldrijden roger 10e beste belg aller tijden
Hoge bergen besneeuwde toppen wit geeft naam aan dit gebied van Balabakk bij jupiter Baäl van Beka met romeinse ruines op monolieten Hajar el Hibla steen van de zwangere vrouw enige van vier reuzestenen onbebouwd
Qadisha en het Bos van Gods ceders driehonderd bomen torens boven de valei straks in China bij olympisch vlagvertoon zie je er één op tricolore's witte baan als symbool en vredessouvenir staan ze kappen wat rest is natuurmonument
Uit bast maakten ze papyrus in Byblos Fenicische havenstad voor faraos nog steeds purperroem van zeeslakken unieke schrifturen konden gekopieerd op papier hier als bijbel gearchiveerd
Tyrus roemruchte stad en eiland uw koningin Dido stichtte Carthago viel op Aenas kwam via Dante in inferno ooit onneembaar voor Nebukadnezar Alexander wel die heeft het aangedamd
Allemaal nu erkend Werelderfgoed Kanaäniten werden maronieten tussen druzen soennieten sjiieten neutraal en banquair als Zwitserland met het oog op tekens aan de rand
Tot schoeiingen gingen schroeien oude scheidslijnen rood aanlopen op straten open geschoten gebombardeerd
Niemands land niet mee bemoeien wat unifillers traumatisch nu bekopen duurzaam in nazorg op het oog ongedeerd
Toelichting: Laban is de oorsprong van de naam Libanon
de meerdaagse hooikoortsverwachting van Frederik van Eeden psychiater dromer auteur poëet tachtiger met roepnaam kees was hermeneutisch onder behandeling
gebogen werd zijn oeuvre herlezen op zoek naar de rol van zijn neus vanuit de vraag wat doet hem de geur daar hij jong zijn reuk verloor
kees stond minder alleen dan men veronderstelde door zijn geklaag en gezeur
ook zijn karakters en romanhelden blijken namelijk tijdens zijn vakantie door ontstemming mee te hebben geleden
zoals ik het nu zie ben ik ze op het spoor hij stalde ze in Walden één
hallo gladiool rij de koets maar voor achter haar van de prikkelmuziek aan diep van binnen zingt mijn engelenkoor holladiejee hoe tijdelijk is ons bestaan
we gaan voor rijpe vruchten uit de tropen in manden kijk haar druppen van de sappen het is inspannen voor ver gelegen biotopen met vrije aanleg bij stukken om te happen
schroom niet op weg naar het hemels gerecht achter hete paardenadem lonken de abrikozen gloeiend in te pikken uit versierde dozen
maak niet uit woens slie uut of waaldrecht bij klippen kom ik aan boord met extra zeil niets weerhoudt al is de dame nog zo steil
ze komen weer tevoorschijn zijn ze ooit wel weg geweest de schrijvers van de ingezonden stukken in rubrieken met namen als Maar Meneer de krant nog U in het sociaal verkeer
ze beginnen welsprekend kleur te bekennen namens anderen groepen zal nooit wennen zielig zijn ze zichzelf hoogst individueel eenzaam dreef klimplicht ze in vulpennen nu trillen hun toetsen gekrenkt van jennen
het gaat zoals veel kerels zich afrukken na twee zinnen wordt wijgevoel z'al teveel door wrijving gaat beheersing aan de haal algemeen belang vraagt bloed aan de paal wat eruit spuit mag er hoogstaand wezen
moe maar voldaan wordt nog eenmaal herlezen puntje extra een komma wordt uitroepteken max nog die was jarig van harte geen feest schrijver dezes loost thans zijn indignatie ter betengeling ener gerezen panificatie
werd eerst zeker vreemd piepen waargenomen bij buren die bij verhuizing stil meereizen om voor bij en na te delen in onze spijzen nu blijkt dat die zachte tonen fout doorkomen
na gekietel blijkt uit versterkt geluid het betreft geen smart maar schatergedrag ze stikken via decoders gewoon van de lach ultra hoog in toon flessen ze de kluit
toch is het unfair om van opzet te spreken bij minder beheersing van stotend ademhalen gaan ongewild vette klinken iel verschralen ze uiten zich modaal met ons vergeleken
trouwens gezien lachen aanstekelijk is wordt ons chagrijn niet beter te hanteren door ze te kietelen en daarna te imiteren daar hun vrindschap sociaal zo lonend is
zacht en teder met vingertoppen zoek je hun naden en plooien waar je je maatje je kinderen ook lachprikkelt om te verstrooien
tap even geen moppen die zijn nog niet aan ze besteed daarin lijken ze op chimpansees met slapstick kun je ze wel pakken
samen laurel&hardy te bekijken hou je adem daarbij wel in onze haha's doen die ratjes verschrikken piep subtiel mee om te blijven klikken
laatst op de middenweg trappend op de fiets midden in de meer groeide mijn besef hoe stil al weer de nieuwe ooster begraaf plaats aan de kruislaan waar men van harte ook de mens cremeert voorbij was gegaan
met pietje diep in gedachten afgedwaald op ieders lip bij de nu vergane middenstip
stond in mijn email van de wedstrijdsecretaris ik dacht weet die gast veel schoenmaker blijf bij je leest eigen branche gaat altijd voor al bundy viert zeker feest pas later drong tot mij door die vogel is voor t leven archivaris
vannacht in mijn droom was ma er even weer met favoriete gezegdes de appel valt niet ver van de boom waar een wil is is een weg dus
ze zei ook weet je niet meer als het een te groot paar is krijg je nu tot vermaan er naast te gaan lopen mischien kun je ze morgen aan dan hoef je geen nieuwe te kopen
weet u nu wat waar is het loopt zo raar door elkaar
gebogen over functies complexiteit en bruikbaarheid van leestekens ter voorbereiding ener academische verhandeling temidden der erudieten raakte de slammer in a speaker's block bij het uitroepteken
zijn veelheid aan uitstorting had hij tot op heden immer aangeleverd met !'s bij elke ademhaling op regels waar zich nu nuttwijfels voordeden vanwege surplus bij duidelijk dubbelop
hij besloot tot kanteling liggend als existentieel vraagteken op tafel bij presentatie van verhelderende lichtbeelden
hoeveel tolerantie kunnen wij verdragen kwam van het leidseplein als pestvraag de rede omkeren doen ze maar wat graag wachtend welke leipo's zich er aan wagen
bijna belandde een vis in de maresingel te leiden bij de uitlaat van de gasfabriek waar het water altijd stroomt het aangenaam warm toeven is in de maag van een reiger
onze steltloper streed op leven en dood met de vinnige opponent niet tussen de kaken voelde zelfs scherpe tanden zijn hals kraken kantje boord wie hier levend over schoot
dhr van der zwan aan de kant die zijn fiets tegen de boom keerde zag in één oogopslag - frappant later volgens de krant - in de vis een piranha die hij met bril determineerde als Pirapitinga hier gedumpt uit de Amazonerivier via aquaria toch gevaarlijk roofdier
blijkt uit studie het is niet waar de Pirapitinga is 100% tolerant houdt van alle zwemmers afstand hij zal die lui alleen attakeren zo ze zijn afzijdigheid niet tolereren
had zwan niet tijdig geintervenieerd vanwege ons natuurbehoud en monumenten de reiger was om zeep gebracht al dente daar de pirapitinga niet werd genegeerd
