Dichterlijke schrijfselkes voor contactonderhoud met de tijd en mezelf
28-05-2007
Muggen met een Koepelring
Wij vertrokken ooit heel stiekem bepakt voor wereldreis naar Istanboel per Oriënt Express naar ons gevoel De eerste trein liep via Haarlem
Hadden we maar een andere weg gegaan via Abcoude - misschien was het geplooid Nu werden we bezopen uit de trein gegooid En op de derde Koepelring in bed gedaan
Die bavomuggen legden ook onwettig beslag op onze sokken tickets liters peyotesap voor in Turkije om te leven zonder tap
Ook onwijs geflikt door locos van gezag Onze bestemming zeiden ze was knap schizo ik retourtje Byzantium zij enkel Hengelo
klinkt vreemd en kras de snor zingt als moustache volgens de encyclopedie trilt-ie zonder melodie onopvallend klein eentonig snorrrrrrerrrrrig
geen begroeiing voor de knip zelfs geen upper of hazelip s winters in de woestijn maar nu in het riet met krekelzanger en karekiet
truus zei no way geen bezwaar zo nam hij met microfoon de snor aan zijn broer waar luidruchtig maar niet monotoon schoonzus zei stop stijfkop je hoort niet synchroon t snurkt met een slok op
crazy my dear wat een bof dat hij ene wim bij de plas trof die zei luisteren niet pielen geef eens volgas op rijwielen met trommelremmen als je je trappers stilhoudt gaat de fiets vanzelf snorren maar dan wel zonder te remmen
hij gaf toe dat die fietsen zonder te rijden zich niet van snorren laten onderscheiden
als ik iets voor het leven uit wat er valt na te gaan uit belering training inplug heb meegenomen is dat het besef doe af en toe een stapje terug soms grote sprongen terug vooral helemaal terug
met kleine stappen voor het inzicht zet soms een stop op je voortgang desnoods bewust door hard tegen een muur te lopen
als ik iets zo om me heen zie is dat niets sommigen weerhoudt om als in een perseveratie ijlend in een klaagzang van algemene strekking zonder ik-beperking gewoon maar door te lopen tegenstribbelaars onderweg in het voorbijgaan alsof het gewoon is terloops zo maar op te knopen
vraag mij niet bovenstaand hard te maken er staat mij al te veel hard gemaakt voor ogen en ook in mijn beeld valt te veel te kraken om te worden gedeeld
twee boerenzonen waren als water en vuur hun bloed kolkte zodra ze elkaar zagen steeds bang voor of zelf in hinderlagen maakten zich alledag het leven zuur
los van elkaar sloegen ze in vinkeveen twee tweelingzussies schoon aan de haak ongewild kwamen zij in een gemene zaak twee eeneiigen voor elk nog één alleen
omdat hun liefjes niet waren te onderscheiden sloten de twee onzeker met wie zij vrijden als zwagers in gewetensnood maar herenvrede
zij werden dikke maten alle leed leek geleden hun kinderen voelden zich echter vies genomen bij de prik om hun vader te weten te komen
plaatsvervanging na wederopstanding van Jezus de christus - bij opstijging in wolken aan het gezicht ontrokken - uit zittend surplus in stenen gebouwen uit rotsen gehouwen door één op één na hoogste eerwaarde
achter en vóór prikken en verdoven daar kwam die eikel met zijn tang trok drie kiezen onder en boven draaien rukken heer wees niet bang
vier dagen geleden gingen ze eruit door gemaskerde witjas aan een spuit met watjes afgedekt nog geen klagen daarna de verwekelijking en al dagen ben ik in het gelijknamige beleid één van mijn twee sporen kwijt
maar vandaag ga ik weer laden eerst flink schelden vloeken schreeuwen tot in alle hoeken wees gerust - nu achter de facade
het is toch van de zotte dat de juffrouw van de vis bij mij van kleur verschiet als ik gekleed beleefd verzoek om 400 gram venusmosselvlees 500 gram lulas in ringen haar baas erbij haalt die er politie bij haalt die er een professor bij haalt die het dan uit het hoofd vertaalt in 400 gram Miolo de améijoa en 500 gram calamares in anilhas
dat iedereen dan opgelucht adem haalt de juffrouw deze waren uit de vries haalt mij met een pokerface zegt gij zij van den zotten dat gij dat niet meteen zegt mijn recept vraagt om te kopiëren waarna ik de hele dag moet nablijven omdat iedereen het wil overschrijven
zodat 's nachts de conclusie thuis was dat ik niet goed wijs was dat ik te goed voor deze aarde was
500g calamares (Lulas), diepvries in ringen ("anilhas") 400 g venusmosselvlees ("Miolo de améijoa") of hartschelpvlees ("Miolo de berbigao") 300 g garnalen (Miolo de camarao) 1-2 stukken bleekselderij 1 sjalot verse thijm en peterselie 1-2 teentjes knoflook olijfolie van een goede kwaliteit, witte wijnazijn (witte Balsamico) zout, witte peper, citroensap
de winter was nog niet voorbij of we zaten al weer in de lente tijd om mijn imago op te poetsen gelijk de vogels en de koetsen in wat heet de poetsmaand mei
breekbaar maar wel met glans greep ik de eerste beste kans om het publiekelijk te testen in scherven en gruzelementen lig ik nu te blinken bij de resten
waar ook ter wereld in onze kolonies neukten onze mensen geil en opgewonden vele inheemsen zonder besef van zonde in hun daad alles behalve xenofobisch
niet dat het op papier staat wij en die inlanders hadden het land wij voor onszelf de burgerlijke stand het zaad kruipt waar de vrij gaat
men ziet waar wij kwamen vaak nu toch nog onze namen gewoon die van toen de dader
neem nu bij voorbeeld op ceylon een vrouw genaamd pietvanson voelt van ons door onze voorvader
is er anders dan weemoed onzekerheid ijdele hoop en wanhoop vroeg ik mijzelf af verzonken in gedachten toen haastig aangeschoven om een tijd te wachten ongeduldig in een rij ik haar opeens zag midden in de hema
ik rende van die kassa langs wenkbrauwen bij de pasta en het kindergoed ze keek licht geschokt daarna blij bij mijn aankomst hoewel lichte spot zit er altijd bij begrepen in ogen die knijpen ik sprak het is nu spannend hoewel kantje boord die tekst nou ja je kent mij
haar ogen lachten ja zei ze inderdaad een tikje vulgair hoort er bij jou altijd bij waarna ze zonder mij heel vrolijk werd
even later stond ik weer in gedachten vol van haar te wachten achteraan de stoet met afgeprijsde zalmfilet indische gehaktballetjes om mee te pingpongen
terwijl ik toen ook nog dacht wat is de wereld mooi en goed ik hoor er echt wel bij zij het in de rij mooi wel half zacht
stel de bol was plat kaptein karel kortland van ontspanning in het spant gevoelig voor vagijn en rok boven dat al voor aanlok in hemels verre vergezichten hij voer door zeeën grif recht toe recht aan op de bodemloze af om één tel er vanaf te zien klaar onder te gaan in een ruimtelijk graf
de man is zo aquatiel dat n dagje doggersbank gister hem al teveel viel hij riep tij voor vertrek alle boenders aan dek pomp leeg de kamelen wind op die kardelen we gaan ankers lichten stevenen rechtstreeks af op het bermudaga
op straat kleefde de bal geheid als gelijmd aan mijn voeten die hooguit voor de schijn af en toe bewogen ik wachtte net zo lang tot de keeper bedrogen in mijn schijnbeweging trapte
spel op straat en strand werd voorgezet in clubverband mijn benen trilden bij het debuut ja hoor in de zevende minuut was ik iedereen eindelijk voorbij kwam helemaal vrij alleen voor de keeper
mijn vader achter de goal zoals hij nog vele jaren met verjaardagen verhaalde telde hem al als mijn eerste officiële doelpunt
vóór ik het echter wist rolde voor de eerste keer voorzover men kan herinneren het lederen geval zomaar van mijn voeten om rustig te laten rapen leek wel een terugspeelbal
het vrijheidsgevoel vrij voor het doel was van de schrik voor het bindende karakter van de voetbal wedstrijd wreed in de knop gebroken
het kwam later nooit meer goed met alles wat door binding moet
U zendt mij zojuist een foto met boven op elkaar twee kikkers die doen het ja benoemt ú het maar en dan ook nog van achter zodat de ene over de ander heen ook naar de grond kijkt zodat je eigenlijk denkt wat zien ze daar dat ze het niet gewoon doen
vraag is meer specifiek die onderste zeg het vrouwtje aangenomen dat ze natuurlijk doen je moet van het gezonde uitgaan zolang je er niet onder uit kan van kwaker tot vlies oranje uitziet dat u dan zegt misschien heikikkers terwijl mij dus juist opviel dat die onderste het vrouwtje dus er precies zo uit ziet als mijn man als hij uit onze sloot thuis komt waar hij zich elke dag dompelt
niet alleen oranje doorlopen dat zou me niet ontrusten nee ook met die bolle ogen waar de honden zal ik maar zeggen geen brood van lusten ik weet ik klink knap bezopen maar stante pede geen woord gelogen hij gaat ook steeds meer glanzen hij zal toch niet in onze wateren een beetje met kikkers voor echt liggen te stanzen
lente schroeit heuvels tong smelt bij bloei der kroosjes fris dauwen roosjes
was eerder
lente schroeit heuvels tong smelt bij bloei der kroosjes nat bedauwde roosjes
kroosjes zijn(of waren) kleine groene pruimpjes, ze smelten op je tong; ik weet het want mijn opa en oma ver weg van de bewoonde wereld zonder telefoon etc hadden een boompje en alle kleinkinderen waren er verzot op; wat ik toevallig ontdekte is dat alle pruimen tot de familie der rozen worden gerekend evenals het japanse krentenboompje
Bonusvraag: wie herkent zijn eigen naam in deze stanka? Hij of zij krijgt vanmiddag een drankje naar eigen keuze met medeneming vam paspoort of rijbewijs ter overtuiging. Voorts wordt een inhoudelijke reactie verwacht. En dan van mij in Americain op het Leidseplein in Asd
Voorbehoud: om reden van gefundeerde kritiek kan het vers vervormen en bij lawines zelfs van het scherm verdwijnen;
ze woont maar vrij zeker niet in zwitserland hetgeen wel aan maar niet waar te nemen is door springerigheid blijft namelijk ongewis waar ze bij mail of telefoon exact uit hangt
sprekend herkenbaar aan haar hartelijke lach twee borsten breed hippend gul qua postuur veel in beweging met neiging tot avontuur ze snikt als de lijn breekt voor het harde gelag
ééns in levende lijve door mij te aanschouwen stapte uit autos prompt binnen met grote zin ging snel uitgekleed rechtstreeks mijn bed in waar ik fluks bij kroop om met haar te trouwen
dat kon niet ze sprak nee ben al getrouwd op haar rug nam ze mij toen eerst stil waar waarna ze zich slingerde in woord en gebaar in korte tijd is toen veel hevigs verstouwd
tot zij opstond niet omdat het haar niet geriefde eerder om zich te kleden wegens een knoop en wel die van mogelijk vlak en goedkoop waarbij ze mij nog in haar toonaard geliefde
ze vertrok schielijk per vliegende schotel wel na met vet linkse oogopslag innig tongen waarbij ze sprak wat voelt het nu uitgezongen maar dubbel dus eigenlijk hotel-de-botel
verbluft vraag ik mij nog steeds af hoe ze heet dagelijks staan we innig veelvuldig in contact vaak zo onstuimig dat haar broek er van afzakt we gaan plat met veel jeuk in het zweet
als u mij vraagt om waarachtige karakteristieken dan zeg ik vol wellust eigen zinnen geen retro lief manipulatief als lieve zazie in de métro in de verleiding veel prikkel met teder in pieken
