Naar aanleiding van de Olympische Spelen krijgen wij erg veel foto's van China aangeboden. Deze reeks van agentschap AP, over Peking na zonsondergang, wil ik u niet onthouden omdat ze zo bevreemdend is.
Op de webstek van kophiepsvond ik deze misterieuze "foto van lezende man",zonder verdere uitleg Mijn interesse voor Fens bracht me bij een ander boekje,en daar vond ik deze tekst:
De vroege fotografie deed de schilderkunst na. Het spel van
licht en donker is door de fotograaf H. Osti (1826-1914) heel knap gespeeld. De
lichtvlekken van het hoofd, van de manchet, van het boek en van het decoratieve
randje van het salontafeltje - dat is alles. De rest is duisternis, al blijft
de zwarte omtrek van het lichaam van de lezer flauw zichtbaar tegen de iets
lichtere zwarte achtergrond. De man met zijn haast monastieke kruin is wel een
zeer eenzame lezer al zit hij aan een cafétafel. Daarom mag hij de laatste
zijn, want lezen is een eenzame bezigheid. Alle afbeeldingen in dit boekje zijn
dan ook blijken van onbescheidenheid. Ook het oog kan storen.
De man is het definitieve voorbeeld van de tafellezer, bij
wie doorgaans het hele lichaam meeleest. Hoe voorovergebogen zit hij; hoofd en
boek naderen elkaar zo dicht dat zijn geest en die van het boek in elkaar
overgaan. Wat bij alle intensief lezen het geval is. Daardoor is hij
exemplarisch voor hier afgebeelde lezers en lezeressen.
Hij is ook de laatste lezer van de negentiende eeuw, die tot
1914 duurde. En daarmee de laatste van eeuwen leescultuur. In de twintigste
wordt de lezer anders afgebeeld, soms niet zonder ironie. Maar in de meeste
gevallen poseert hij voor zijn boekenkast, een enkeling met een boek in de
hand, duidelijk quasi-lezend.
De waarschijnlijk meest gefotografeerde lezer van deze eeuw is de
krantenlezer, de vluchtige lezer bij uitstek. De onzichtbaarste ook, want
verdwenen achter de volle breedte van zijn blad. Met de krantenlezer is de
stilte van het lezen verdwenen: de pagina's worden omgeslagen onder gekraak van
papier. Iets van die stilte kan weer terugkeren bij de stijfste lezer van deze
eeuw: die van het scherm. Daar zit de robot. In de ruimte klinkt het heel
zachte gezoem van de computer. Voor sommigen een even mooi geluid als dat van
de eeuwen stilte waarin is gelezen. En voor bijna iedereen toekomstmuziek
Haar groene kleed is overdadig, ook in de plooien ervan. Het
valt aan alle kanten om haar heen, want zij zit op de grond, tegen een kastje.
Ze draagt een heel lichte witte sluier. In haar handen houdt ze een boek, een
getijdenboek, denk ik.
Haar hoofd buigt zij iets naar voren en naar rechts, want
zij leest de tekst op de linkerbladzijde onderaan. Die getijden moet ze kennen,
maar haar gezicht heeft de blankheid van de eerste lezing. Ze lijkt
nieuwsgierig naar het vervolg van het vertrouwde. Elke tekst van waarde blijft
nieuw. Een doekje beschermt het boek als de sluier haar hoofd. Boek en hoofd
gaan op elkaar lijken; ze geven elkaar en nemen van elkaar. Zij is de mooiste
lezer die ik ken. Naast haar op de grond staat de balsemfles. Zij is Maria
Magdalena, geschilderd door Rogier van der Weyden. Ze zit daar al bijna zes
eeuwen. Het is een dag. Zo mooi is lezen.
Dominicus was de eerste "lezer" van mijn verzameling;ik ben hier ook met deze afbeelding gestart In het boekje HANDGROOT van Kees Fens kwam ik deze tekst tegen;
mooier kan haast niet
Hij kijkt iets
langs het boek heen dat op zijn schoot ligt. Zijn linkerhand raakt net de
onderzijde van de linkerbladzijde, twee vingers van de rechterhand spelen in
gedachten langs zijn kin. Hij lijkt in zijn ruime koormantel te zitten. Uit de
kap steekt het gekruinde jongenshoofd, de ogen neerwaarts. Naar het boek? Naar
binnen. Hij leest niet, hij is iets verder: hij denkt over het net gelezene na.
Wat in het boek staat, neemt hij heel langzaam in zich op. Hij is de mooiste
lezer die ik ken. Fra Angelico schilderde hem: de stichter van zijn orde.
Dominicus. Direct valt het boek in de goed zichtbare slootjes. De ene helft
helt al naar de andere. Het heeft dan niet zijn werk gedaan. Het begint dan
pas. Hier is dat meditatieve hoofd, dat ook de consequenties overdenkt van het
gelezene. En die zijn duidelijk zwaar.
Ineens waaide die toevallige
letter L bij mij naar binnen, even onontkoombaar als rood haar of mijn
geboortejaar 1933. De L, met wie ik
mijn leven lang min of meer intiem omga in zijn meervoudige vorm van kleine
letter, opdringerige cursieveling met haast, wijdbenige Griekse labda en
hoofdletter die tegelijkertijd een getal wil zijn, ging in zijn gedaante van
hoofdletter tegenover mij zitten. U ziet het voor zich, hij is daarvoor
geschapen, en ik heb tamelijk rechte Spaanse boerenstoelen. Bij het binnenkomen
stond hij even in de deuropening in zijn rechtlijnige eenvoud die wij ten
onrechte kleine letter noemen, maar zittend kreeg hij de waardigheid van de
nadruk, waardoor ons eerste onderhoud iets plechtigs kreeg, maar ook iets van
een examen. Daarbij was hij gekleed in de strenge Hollandse Elsevier, wat hem een
haast calvinistische allure gaf. Letters, zoals u weet, spreken alle talen, en
zo sprak ook deze L een vlekkeloos Nederlands, een beetje zoals onze koningin
het uitspreekt, en ik neem aan dat u van mij wilt geloven dat het haast niet
mooier kan.
Su Blackwell maakt poetische kunstwerken met boeken en papier Klik en bewonder (vergeet ook de filmpjes niet) hier is ook nog een interview te vinden en mooie voorbeelden van haar kunst
Blood on Paper is de titel van een tentoonstelling die net(29 juni) is afgelopen in het Victoria & Albert Museum in Londen.Niet getreurd,want op de site is nog allerlei moois te vinden Hier vind je nog een site waarmee je wel een tijdje zoet bent als je geinteresseerd bent in "boeken als kunst"
M weet wel altijd een leuk kadootje te vinden deze snoepjes vond ze in Middelburg,in "De Drukkerij" volgens sommigen steekt deze boekenwinkel de Dominikanen van Maastricht naar de kroon als mooiste boekenwinkel van Nederland.We zullen weldra toch eens op inspectie moeten
vanaf vandaag mag er ook in Nederland niet meer gerookt worden in publieke ruimtes daarom hier: Cordelia Ik nam het ooit mee (2004) uit de cafetaria van de Antwerpse boekenbeurs
Dit plaatje dat ik geknipt heb uit het spelletje:"questionaut" doet mij onmiddellijk denken aan de befaamde Samorost spelletjes,en ja hoor:dezelfde mensen hebben dit gemaakt voor de BBC;
Oorspronkelijk
bedoeld voor 11-jarigen, kan iedereen hier zijn basiskennis van het
Engels, fysica, meetkunde, wiskunde en literatuur/poëzie nog eens testen. Daarenboven moet je je gezond verstand gebruiken om doorheen
de verschillende levels te navigeren op zoek naar het figuurtje dat je
de vragen stelt.
(geplukt van het pienternet)
Klik hier als je jezelf wil testen (er zijn 8 niveaus) Hier vind je meer over de andere spelletjes
CRUMB is normaal niet zo mijn ding,maar deze lezer is toch een wel exemplaar om te koesteren Ik ontdekte deze prent in een album bij De Slegte: "THE SWEETER SIDE OF R.CRUMB" heb het gekocht en W. was er blij mee (hoop ik)
dat kleine ventje heeft mij altijd al geboeid.Als je dan een kaartje vindt waarop hij de krant leest (of is het toch een stripboek?)..ja dan moet ie erop,zelfs al komt het de variatie niet ten goede we kochten dit in het museum van moderne kunst van Straatsburg
berend vonk is cartoonist bij o.a.het dagblad Trouw soms is het zoeken geblazen naar iets wat hierop thuishoort;dit cartoon met dubbele bodem leest lekker,zeg nu zelf
Dominicus was de eerste "lezer" van mijn verzameling;ik ben hier ook met deze afbeelding gestart
