28/9 Boodschap van St Michaël aan Luz de Maria op 22/9 - Virgin Mary Prophecies

Luz: De versnelling in tijd duidt de komst en nabijheid van de laatste gebeurtenissen aan. We zijn bijna middenin de grote Verdrukking gekomen. We leven reeds in het begin van de Derde Wereldoorlog. Het enige dat nog kan komen is dat het wereldwijd is. We moeten ook oppassen voor de taktiek van de duivel: de strategie van verdeeldheid te zaaien.

De ziekten waarover St Michaël spreekt zijn reeds in de lucht, en in een of twee maanden zullen we de gevolgen zien op onze organismen. We zullen zien dat symptomen zichtbaar beginnen worden die we niet verwachten. Symptomen die dokters misschien niet gemakkelijk herkennen omdat het symptomen zijn die zich in het verleden voordeden, maar die nu terugkeren en krachtiger zijn. Luz vroeg wat te doen om haar immuunsysteem te versterken.

St Michaël had het over de Guave. We moeten kijken naar de grote Guave, niet de kleinere soort van Peru. Er zijn verschillende soorten Guave: de witte guave en de peer guave. Hier wordt de groen kleurige guave bedoeld met rood vruchtvlees en pitten. Luz de Maria zei specifiek de zaden niet te consumeren omdat ze schadelijk zijn voor ons verteringsstelsel. We moeten ze goed wassen en met schil consumeren.

En voor de spirituele bescherming: we moeten op de deurposten van onze woningen aan de buitenkant gewijde olijfolie aanbrengen en het gebed van St Michael bidden ondertussen. (Het kan ook met wijwater) en doe dit ook aan de binnenkant.

De zonne-activiteit is steeds intenser. Er komen grote uitbarstingen die zonnevlammen in de ruimte voeren. De zon heeft een groot coronaal gat met een hartvorm dat op het punt staat te exploderen. Luz verbond dit met het Carrington-effect uit 1859, dat waarschuwde dat de zonnewind elektrische bedrading zou kunnen doen smelten. Het zou ons jaren en jaren terug in de tijd kunnen brengen in de technologie.

GUAVA (zienenweten.blogspot.com)

De guave, Latijnse naam Psidium guajava, de citroen- en appelguave, komt voor in veel tropische en subtropische gebieden.

De Azteken noemde het de zand pruim, en de Spaanse conquistadors brachten de vrucht naar Azië.

In Indonesië spreekt men over de jambu klutuk, jambu biji of jambu buta, en op Bali is de benaming nyambu sotong.

De vrucht groeit aan lage struikachtige boompjes.

De plant heeft taaie donkere zware bladeren die tegenover , een voudig , elliptisch tot ovaal en 5 tot 15 centimeter lang zijn.

De bloemen kunnen afhankelijk van het soort guave wit, rood of lila zijn, met vijf bloemblaadjes en talrijke meeldraden.

Qua vorm verschillende soorten guaves: peervormig of rond als een appel, smal en lang en klein als kersen.

Vruchten met geel en vruchten met rode zaden en vruchtvlees.

De naam guave lijkt ontstaan te zijn in het midden van de 16e eeuw. De naam is adgeleid van de Taíno, een taal van de Awaks als guayabo voor guaveboom via het Spaans voor guayaba.

De guave is afkomstig uit een gebied waarvan wordt gedacht dat het zich uitstrekt van Mexico, Midden-Amerika, het noordelijke deel van Zuid-Amerika en het Caribische gebied. Opgravingen toonden aan de in 2500 v.Chr. in Peru reeds guaveteelt was.

De guave wordt in veel tropische en subtropische landen verbouwd en zelfs in het zuidwesten van Europa, met name de Costa del Sol bij Málaga, Spanje en Griekenland. De volwassen boom kan redelijk winterhard zijn tot minus vier graden.

GUAVE VRUCHT.

Guava vruchten worden afhankelijk van het soort 4 tot 12 centimeter lang, zijn rond of ovaal, afhankelijk van de soort. Ze hebben een typische geur te vergelijken met die van een citroenschil maar iets minder scherp. De buitenschil kan ruw zijn, vaak met een bittere smaak, of zacht en zoet. De schil varieert van soort tot soort en kan elke dikte hebben. De kleur is meestal groen voordat de vrucht rijp is, maar kan ook geel of kastanjebruin o0f zelfs groen zijn al deze rijp is.

Het vruchtvlees kan zoet of zuur zijn en van kleur gebroken wit tot dieproze. De zaden in de centrale pulp variëren in aantal en hardheid, weer afhankelijk van het soort.

CONSUMPTIE.

De Balinezen eten rijpe guave of maken er een soort fruit salade van. Het rauwe fruit wordt ook gebruikt als medicijn tegen buikklachten.

In Mexico en ander Latijns-Amerikaanse landen wordt uit de guave de populaire drank agua fresca gemaakt. De hele vrucht is een belangrijk ingrediënt in punch, en het sap wordt vaak gebruikt in culinaire sauzen.

Pulque de guayaba is een populaire alcoholische drank in deze regio's.
Rode guaves worden gebruikt als basis van gezouten gerechten zoals sauzen, ter vervanging van tomaten, vooral om de zuurgraad te minimaliseren. 

De vrucht wordt in veel landen als een guave-ananas mix als vruchten drank aangeboden.

Carrington-gebeurtenis 

Het was een zonnestorm die plaatsvond op 1 en 2 september 1859. Het wordt gezien als de krachtigste geomagnetische storm die ooit is gemeten op aarde, al is er een grote kans dat er vóór 1859 al zonnestormen zijn geweest die nog krachtiger waren. De gebeurtenis is vernoemd naar Richard Carrington, een astronoom die de zonnestorm documenteerde en als eerste een verband legde tussen zonneactiviteit en geomagnetische storingen op aarde.

Uitbarsting

Op 1 september 1859 keek Richard Carrington rond het middaguur met een telescoop naar de zon en tekende hij een groep zonnevlekken. Plotseling zag hij in die zonnevlekken twee kleine, felle lichtvlekken oplichten. Na ongeveer vijf minuten verdwenen ze weer. Zijn collega, Richard Hodgson, zag hetzelfde, maar omschreef het als een heldere lichtster waaruit stralen naar buiten kwamen.

Wat Carrington en Hodgson zagen, was een krachtige uitbarsting op het oppervlak van de zon. Hierbij werd een wolk van heet plasma, vol met geladen deeltjes, met hoge snelheid naar de aarde gestuurd. Normaal duurt het drie tot vier dagen voordat zo'n wolk bij de aarde is, maar deze kwam al na 17 uur en 40 minuten aan. Waarschijnlijk kreeg de wolk extra vaart door eerdere uitbarstingen op de zon. Door deze snelle stroom van geladen deeltjes ontstond er een sterke verstoring in het magnetisch veld van de aarde.

Effecten en gevolgen

In de nacht van 1 op 2 september 1859 verlichtte het poollicht de hemel op veel plaatsen over de hele wereld. De gloed was zo sterk dat het bijna leek alsof het dag was. Vogels begonnen te fluiten en sommige mensen dachten dat de zon was opgekomen. Normaal zie je het noorder- en zuiderlicht vooral in de buurt van de polen, maar deze nacht was het licht tot diep in de tropen zichtbaar. Het noorderlicht was zelfs in Cuba en Hawaii zichtbaar, en het zuiderlicht was tot in Chili te zien. In het noordoosten van de Verenigde Staten kon men 's nachts bij het licht van het poollicht de krant lezen.

De zonnestorm had vooral grote impact op telegraafkantoren, die destijds een belangrijke rol speelden in de communicatie. De storm verstoorde de elektronica van de telegraafsystemen, waardoor de kantoren niet meer met elkaar konden communiceren. Er ontstonden vonken in de telegraafapparaten en op sommige locaties raakte het telegraafpapier door de sterke stroomstoten beschadigd.

Deze storing speelde zich wereldwijd af. Volgens E. W. Culgan, een telegraafmanager uit Pittsburgh, waren de elektrische stromen zo krachtig dat de platinacontacten bijna smolten en er vuurstromen uit de schakelingen kwamen. In Washinton D.C. kreeg een telegraafoperator een flinke schok toen hij met zijn voorhoofd een aarddraad raakte.

De dag na de Carrington-gebeurtenis was er nog steeds veel magnetische activiteit bij de telegraafstations. Medewerkers van de American Telegraph Company in Boston konden geen berichten versturen of ontvangen via hun batterijen.

Tot hun verrassing ontdekten ze dat ze berichten konden verzenden zonder de batterijen te gebruiken, puur door de stroom die werd opgewekt door de magnetische activiteit veroorzaakt door het poollicht. Hoewel dit minder soepel verliep dan normaal, was het voldoende om berichten over te brengen. Later die ochtend nam de magnetische storing af en konden de batterijen weer worden aangesloten.