26/9 Pater Daniel

Meditatie: Val en heropstanding van Israël
1 Samenvatting van de joods-christelijke geschiedenis van het heil volgens Romeinen 9-11

In zijn Romeinenbrief, hoofdstukken 9 tot 11, geeft de heilige Paulus enkele nuttige inlichtingen en waarschuwingen voor allen, joden én volkeren.

“Niet allen die uit Israël stammen, behoren tot Israël” (9, 6). Het voorwerp van Gods erbarming “… zijn wij, die Hij heeft geroepen niet alleen uit de joden, maar ook uit de heidenvolken” (9, 24). Israël heeft “met al zijn ijver voor de wet der gerechtigheid het doel (Grieks: telos) van de wet niet bereikt” (9, 31).

Immers “Christus betekent het doel van de wet en gerechtigheid voor ieder die gelooft” (10, 4). Door de fysische afstamming van de stammen van Israël behoort men nog niet tot het ware Israël, zoals een naam-christen nog niet behoort tot de ware kerk van Jezus Christus. Er is geen verschil meer: “Er bestaat geen verschil tussen jood en heiden” (10, 12).

Ook de toehoorders van Jezus beriepen er zich fier op dat zij afstammelingen van Abraham waren. Jezus antwoordt hierop dat dit niets betekent en dat God uit stenen kinderen van Abraham kan verwekken (cfr Mattheus 3, 9). In Hem geloven en Hem navolgen, dat is het enige beslissende voor iedereen.

Terwijl Israël een “ongehoorzaam en weerspannig volk” werd (10, 21), heeft God zich vertoond aan andere volken.

De ongehoorzaamheid van Israël kwam ten goede aan de heidenen: “… als gevolg van hun misstap ging het heil naar de heidenen, opdat zij zelf jaloers zouden worden” (11,11) en zo werd “hun falen voor de heidenen overvloed” (11, 12). Hierdoor werden de heidenvolken “als wilde loot” (11, 17) van de wilde olijfboom afgebroken en “tegen uw aard in geënt op de edele olijf” (11, 24). Gelovigen uit alle heidenvolken nemen volkomen deel aan het heil.

Paulus waarschuwt de heidenen echter dat ook zij daarom niet hoogmoedig moeten worden. Immers: “Wilt gij snoeven, bedenkt, dat de wortel u draagt en niet gij de wortel” (11, 18). Bovendien, als God het wangedrag van de joden heeft gestraft, zal Hij ook het wangedrag van de heidenen straffen. “Als God de takken die aan de boom thuishoorden, niet heeft ontzien, zal Hij ook u niet ontzien” (11, 21).

Toch “heeft God zijn uitverkoren volk niet verstoten” (11, 2) “Een rest is overgebleven, dankzij een genadige uitverkiezing” (11, 5). Er is hoop. Joden blijven “Gods vrienden krachtens zijn uitverkiezing omwille van de aartsvaders. Want God kent geen berouw over zijn genadegaven” (11, 28-29). God heeft allen, joden en heidenvolken “in ongehoorzaamheid opgesloten om allen in te sluiten in zijn ontferming” (11, 32). Joden én heidenen die Gods liefde in Jezus Christus verwerpen, bewerken hun eigen veroordeling. Alleen zij die in Hem geloven zullen gered worden en overvloedig leven ontvangen.

Tenslotte openbaart Paulus de eindoplossing die hij ziet als in een visioen: “de verharding die over een deel van Israël gekomen is, duurt slechts totdat de massa van heidenvolken is binnengegaan. En zo zal tenslotte heel Israël gered worden” (11, 25-26). Dit is als een verrijzenis en her opstanding: “Want als hun verwerping de wereld verzoening heeft gebracht, wat kan dan hun aanneming anders betekenen dan leven uit de doden” (11, 15).

Besluiten

De Zoon van God nam de zonde van het eerste mensenpaar op zich door mens te worden, onrecht op zich te nemen en aan het kruis te sterven, om vervolgens te worden opgewekt zoals de Schrift eeuwen daarvoor nauwkeurig had voorspeld. Alle menselijke beschavingen kennen slechts één manier om aan hun eigen ondergang te ontsnappen: de zondebok, dat wil zeggen, iemand die algemeen wordt erkend als de oorzaak van het kwaad, aanklagen en elimineren. Het is de vicieuze cirkel van het kwaad om het kwaad te verslaan.

Jezus werd in onze naam de zondebok voor allen, maar Hij verving dit idee door het heldere beeld van het Lam Gods dat de zonden van de wereld draagt. Het is niet langer de zondebok die de zonden van het volk Israël naar Azazel in de woestijn draagt; het is het Lam Gods dat de zonden van de wereld draagt ​​om hen te vergeven. Hij, de Onschuldige, onderging onze straf, het afschuwelijke geweld, in liefde en vrijheid, zonder er zelf aan deel te nemen.

Zo werd in Hem de kracht van de onuitroeibare vicieuze cirkel van menselijk geweld doorbroken. Hij werd de ware Messias van Israël, de Bevrijder en Redder van de hele mensheid voor altijd.

De leiders van Israël verwierpen Jezus echter uitdrukkelijk als hun Messias. Ze erkenden Hem niet als de vervulling van de Wet van Mozes.

Ze pochten dat ze afstammelingen van Abraham waren en zochten hun heil in het nauwgezet naleven van allerlei voorschriften, vooral die welke ze zelf hadden vastgesteld. In hun trots geloofden ze voor altijd veilig te zijn in de heilige stad Jeruzalem met haar glorieuze tempel. Vanwege de hardheid van hun harten voorspelde Jezus dat Jeruzalem en de tempel met de grond gelijk zouden worden gemaakt en dat ze Hem niet meer zouden zien totdat ze Hem als hun Messias zouden erkennen, zingend: “Gezegend is Hij die komt in de naam van de Heer.”

Is de huidige staat Israël het Israël van God? Verre van dat. De Apocalyps roept het idee op van een “synagoge van Satan“ (Openbaring 2, 9) die Christus verwerpt en uit eigen beweging onrechtvaardig handelt. Ze zijn erin geslaagd de publieke opinie onder een vals voorwendsel te misleiden. De Holocaust van de Tweede Wereldoorlog wordt gepresenteerd als de eerste en grootste genocide in de geschiedenis (wat helaas niet het geval is: Stalins goelags en deportaties hebben 50 miljoen mensen uitgemoord). Door de gruwel van de Holocaust uit te buiten, heeft de staat Israël zich het recht toegeëigend om zijn belangen te verdedigen ten koste van het internationaal recht en goddelijke geboden.

Voortaan worden de nazicriteria van rassenselectie toegepast onder het mom van zelfverdediging. Ze geven zichzelf het recht om vrouwen, ouderen en kinderen van dichtbij of door honger, dorst of dysenterie te doden en duizenden mensen van hun land te verdrijven. De herinnering aan de Holocaust wordt niet gebruikt om deze wreedheden te voorkomen, maar om ze opnieuw te plegen!

Met de hulp van de grootmachten werpen ze zich op als de nieuwe heersers van de wereld en vertrappen ze straffeloos de wet van God en die van de mensen. Daarmee veroorzaken ze de ondergang van hun eigen land en hun eigen volk.

De geschiedenis van het Joodse volk is een aaneenschakeling van ontrouw aan God. Maar telkens weer neemt God het initiatief om het volk tot trouw uit te nodigen om hen te redden. Intussen hebben andere volkeren Jezus al breed erkend als hun Redder. Ook zij hebben de verantwoordelijkheid om Hem bekend te maken en door iedereen te vereren, en Hem te laten regeren als Koning van het Universum, zodat Gods wil geschiede “op aarde zoals in de hemel“.

Toch is de geschiedenis van de “westerse christelijke beschaving“ ook een geschiedenis van ontrouw, morele perversie en verwerping van God tot aan afvalligheid. Wat Joden en heidenen betreft, God maakt geen onderscheid tussen personen. Ieder mens is potentieel een uitverkoren kind van God. Sinds het verlossingswerk van Jezus is ieder volk dat Christus aanvaardt, deel geworden van Gods uitverkoren volk, als onderdeel van de redding die aan Israël is aangeboden.

Zo is het Palestijnse volk ook “Gods oogappel“. Als dit principe zou worden toegepast, hoeveel oorlogen zouden er dan bespaard blijven en zou wraak door verzoening worden overtroffen? Elk land is potentieel heilige grond, want elke plek op aarde kan een Bethlehem, een Nazareth, een Galilea, een hof van Olijven, een Golgotha ​​en een Jeruzalem worden voor wie de ogen van het geloof heeft en de moed om ernaar te leven.

Iedereen die deze liefde van God schendt, roept zijn eigen ondergang over zich af. Wie in de voetsporen van Gods liefde in Christus treedt, zal het eeuwige leven beërven. Dit alles blijft een mysterie, maar het is niet onredelijk. Wie het wil begrijpen, kan het begrijpen en ernaar leven.

P. Daniel

2. Spiritualiteit : Eenheid met God (14) Derde verblijfplaats: de rede
Ongedisciplineerde gedachten kunnen kwalijke posities van het hart creëren

“Bewaar je hart met veel waakzaamheid, want daaruit vloeien de bronnen van het leven” (Spreuken 4, 23). Het gaat erom ons hart te bewaren tegen kwade gedachten die slechte posities van het hart kunnen voortbrengen: “Want vanbinnen, uit het hart van de mensen, komen de kwade gedachten, ontucht, … moord, diefstal, hebzucht, boosheden, … hoogmoed ” (Marcus 7, 21-22).

Op onze weg naar de eenheid met God zijn we aangekomen bij de derde verblijfplaats van ons innerlijk wezen: de rede, waar het mechanisme van de gedachten zich bevindt. Het is voor de mens essentieel om zijn gedachten te disciplineren, want slechte gedachten kunnen kwalijke, gevaarlijke posities van het hart creëren die ons vervreemden van God en de medemens.

Ik kan bijvoorbeeld eindeloos slechte gedachten cultiveren over mijn medemens en 1001 bewijzen aanvoeren hoe slecht hij/zij wel is. Beetje bij beetje zal ik een innerlijke hart positie tegen die persoon opbouwen die erg kwalijk is voor mijn geestelijke gezondheid en voor die persoon in kwestie.

Het doel is innerlijke vrijheid: het vermogen om te onderscheiden waar de kwade gedachten vandaan komen, ze te overstijgen en ons te plaatsen op de rots van het geloof. Laten we luisteren naar Moeder Agnès Mariam van het Kruis die dit onderwerp uitwerkt.

Ons hart leggen in wat wij doen

We kunnen geen vooruitgang boeken in het geestelijke/menselijke leven zonder onze gedachten te disciplineren want om werkelijk mens te zijn moeten we vrij zijn. Vrijheid bestaat erin beslissingen te nemen zonder dwang – geen geestelijk leven zonder vrijheid: “Waar de Geest van de Heer is, daar is vrijheid” (2 Korintiërs 3, 17) “want God heeft ons niet een geest van lafhartigheid gegeven, maar van kracht, liefde en zelfcontrole.” (2 Timotheüs 1, 7).

Vaak denken we dat het geestelijke leven gelijk staat met “zoals God het wil”, “als God het wil”, “Inch’Allah”. Akkoord, maar als ik niet wil, wat betekent “als God het wil” dan? Er is geen geestelijk leven zonder twee partners: God en de mens [die vrij antwoordt]. “Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel”. Wie zal de wil van God op aarde doen? Ik.

Het is belangrijk dat de mens meester en verantwoordelijk is voor zichzelf. Niet verantwoordelijk als “afgewerkt product”, zoals verantwoordelijk zijn om om 8 uur in de kerk te verschijnen bijvoorbeeld. Vóór men verantwoordelijk is om op tijd naar de kerk te gaan, is men verantwoordelijk voor zichzelf. Vóór men handelt, bestaat men.

Elke samenleving – of het nu de Kerk, de ouders of de maatschappij is – vraagt ons om werken: doe dit, doe dat, voltooi dit of dat, maar God doorgrondt het hart: “Een mens kijkt naar het uiterlijk, maar de Heer kijkt naar het hart” (1 Samuël 16, 7). Aan het einde der tijden zullen er twee vrouwen bezig zijn met malen, de een wordt meegenomen en de ander achtergelaten (vgl. Lucas 17, 35). Waarom, aangezien zij hetzelfde doen? Het belangrijkste is niet wat zij doen, maar hoe en waarom zij het doen. Vaak handelen wij als mensen zonder rede, op automatische piloot, zonder ons hart te leggen in wat we doen.

Onze gedachten richten de gesteldheid van het hart

Er is een strijd tegen de gedachten. Paulus spreekt hierover in de brief aan de Romeinen: “Wanneer heidenen, die de wet niet hebben, van nature doen wat de wet gebiedt, zijn zij, hoewel zij de wet niet hebben, zichzelf tot wet; zij tonen dat het werk van de wet in hun hart geschreven is, terwijl hun geweten daarvan getuigt en hun gedachten elkaar onderling aanklagen of ook verontschuldigen.” (Romeinen 2,14-15).

Hij zegt dat wie de Wet van Mozes niet hebben ontvangen, zonder de Wet geoordeeld zullen worden, op basis van het geweten. Zij zijn, hoewel zij de wet niet hebben, zichzelf tot wet door het getuigenis van hun geweten en hun gedachten die elkaar telkens aanklagen of verontschuldigen. St Paulus spreekt hier over de innerlijke gedachtendialoog tussen ik en mezelf.

“Dit zal blijken op de dag dat God, overeenkomstig mijn Evangelie, de verborgen dingen van de mensen door Christus Jezus zal oordelen” (Romeinen 2,16). “De verborgen dingen” zijn de verborgen gedachten. De bron van heiligheid begint in het hart. Wie doet alsof hij heilig is, speelt een rol, een komedie, hij zoekt verheerlijking, hij is een leugenaar. Ware heiligheid begint in het hart. Wij moeten dus waken bij de deur van ons hart en aandachtig zijn voor de slechte gedachten die schadelijke posities/houdingen van het hart kunnen smeden.

Waken bij de deur van het hart

De deur van het hart is de eerste trap van ons bewustzijn, de directe relatie tussen mij en het uiterlijke, of tussen mij en mijn gedachte. Daar moet het hart wakker zijn: “Waak en bid, opdat gij niet in verzoeking komt” (Marcus 14, 38). Dat lijkt zeer ingewikkeld: hoe zich bewust zijn van wat we doen, wat we voelen of wat we denken op elk moment? Het is een gewoonte, een habitus. Men went eraan, net zoals men went aan lopen, spreken, zich wassen, eten, enz.

Het is noodzakelijk om deze innerlijke mechanismen te onderscheiden. Daarom is het belangrijk om even stil te staan, minstens vijf minuten per dag, om zich daarin te oefenen. Vaak weten we niet wat er in ons innerlijk gebeurt omdat we nooit stoppen - zelfs tijdens het gebed! Veel mensen bidden op een uiterlijke manier, het louter reciteren van teksten “Dit volk eert Mij met de lippen, maar hun hart houdt zich ver van Mij” (Mattheüs 15, 8). God zegt: “Mijn zoon, geef Mij uw hart” (Spreuken 23, 26); maar men moet in zijn hart aanwezig zijn.

Wanneer ik alleen ben en mijn ogen sluit, moet ik aandachtig blijven voor wat er in mij omgaat, alsof het een film is. Dat is niet het hart, het is wat door het hart gaat. Het hart is wanneer ik een positie inneem ten opzichte van wat er in mijn hart gebeurt. Iemand groet mij niet. Ik word boos! Ik moet beseffen waarom ik boos word en hoe ik mij zal gedragen ten opzichte van dat gevoel. Waarom ben ik boos? Vaak weet men het niet. Er zijn mensen die op 50, 60-jarige leeftijd slechte daden verrichten zonder het zelf te beseffen. Door in onbewustheid te leven zijn ze als vreemden voor zichzelf geworden.

Wanneer ik handel moet ik weten waarom ik zo of zo handel. De Heer zegt dat wij rekenschap zullen moeten afleggen voor elk nutteloos woord dat wij uitspreken; hoeveel te meer voor elke nutteloze daad die wij verrichten. Wij mogen niet leven, handelen, zonder reden. Wij kunnen niet voor de Heer verschijnen zonder bruiloftskleed. Wat was de fout van die arme man die de bruiloftszaal was binnengegaan zonder kleed? De meester van het feest “zei tot hem: “Vriend, hoe bent u hier binnengekomen?” Hij wist niets te antwoorden” (Mattheüs 22, 12). Hij was daar toevallig. Vaak handelen zogezegde gelovigen zonder reden. Wij zullen geoordeeld worden op de reden van ons handelen.

Conclusie

“Wat gij ook doet, doe het van harte, als voor de Heer en niet voor mensen.” (Colossenzen 3, 23). Laten wij waken over onze gedachten, want zij kunnen slechte posities van het hart creëren. Laten wij ons hart vrij bewaren voor de dienst aan God en aan de broeders, door alle kwade gedachten te verdrijven. Zo bouwen wij ons innerlijk wezen op, door de valstrikken van de gedachten te vermijden in de derde innerlijke verblijfplaats, de rede, en kunnen we veilig verder op weg gaan naar de eenheid met God (Wordt vervolgd).

Fr. Jean

3. Kerk en wereld

Voor wie nog zou twijfelen: tussen Leo XIV en Franciscus is er geen verschil. Alleen de persoonlijke stijl van Leo XIV is wat bescheidener. Leo XIV wil helemaal de opvattingen van Franciscus volgen en verderzetten. “Van zijn aanvankelijke hoop op een “synodale kerk” tot zijn totale inzet voor Vaticanum II, van de rol van de vrouwen tot de homoseksualiteit, van het oecumenisme tot de liturgie, hij biedt zich aan als de opvolger die zal ‘verderzetten’ wat Franciscus begon”. Dit blijkt uit een interview van Elise Ann Allen, redactrice van Crux te Rome

De stichting Civitas Christiana samen met haar 16 zustercongregaties over de hele wereld heeft een “Respectvolle en bezorgde verzoekenbede aan Zijne Heiligheid Leo XIV” gericht om te vragen dat duidelijk zou bestaan ​​over de leer van de Kerk inzake seksuele moraal, inclusief relaties tussen personen van hetzelfde geslacht. Ze doet dit naar aanleiding van de recente “lgbtq-bedevaart” (6 september 2025) in het Vaticaan als deelname aan het jubileumjaar.

Hierbij specifiek ze naar de tekst van Paulus in 1 Timotheüs 6, 2-12: "Dierbare, zo moet gij leren en vermanen. Wie een afwijkende leer verkondigt en zich niet houdt aan de gezonde beginselen van Onze Heer Jezus Christus en aan de leer van onze godsdienst, is een verwaand mens: zonder echte wetenschap maar met een daadwerkelijke belanghebbende voor twistvragen en woordenstrijd. Hieruit kan niets anders voortkomen dan afgunst, onenigheid, gelaster, achterdocht en discussies, het werk van mensen wier geest verward is en van de waarheid verstoken ...”

***

Peter König was de voornaamste econoom bij de wereldbank en de wereldgezondheidsorganisatie, waarvoor hij meer dan dertig jaar in heel de wereld werkzaam was. Hij haalt de woorden van prof. Jeffey Sachs aan die zegt dat we geen woorden hebben om de gruwelen te beschrijven die Israël in Gaza begaat: uitgehongerde kinderen en vrouwen die wachten op een beetje voedsel of water krijgen een kogel in het hoofd vanwege het FDI (de zogenaamde verdedigingskrachten van Israël!).

“Dat is Israël. Dat is het zionisme. Maar vooral, wat nog erger is, dat is de wereld waarin we leven, waarbij we met de armen over elkaar blijven toekijken en zelfs tegelijkertijd Israël blijven bewapenen opdat het de genocide zo vlug mogelijk kan afwerken…” “Zo krijgen Netanyahu en zijn acolieten de vrije hand om hun slachting verder te zetten”.

Nauwelijks wordt ergens melding gemaakt van de enorme voorraad natuurlijk gas in Gaza, ter waarde van duizend miljard dollar en dat toebehoort aan het Palestijnse volk. Dit zou voldoende zijn om Gaza, deze “open en vernielde gevangenis”, weer op te bouwen en groot te maken in het kader van een onafhankelijke, autonome, soevereine staat.

Hiervoor is echter een grondige nieuwe mentaliteit nodig, een geestelijke en morele gevoeligheid van de wereldheersers. “Welke gebeurtenis zou in staat zijn om de mensheid te brengen tot dit geestelijk en moreel bewustzijn, nl dat het geld, het materialisme en de hebzucht onze beschaving zelf aan het doden is?” 

Betekent de dood van Charlie Kirk op 31-jarige leeftijd een ”turning point” in Amerika? Deze vraag stelt zich Gabriele Kuby. Zij is een bekende journaliste en schrijfster, die o.m. in haar langlopende bestseller “Mein Weg zu Maria” haar eigen weg beschrijft naar de katholieke Kerk.

Ze stelt Charlie Kirk voor als een man uit één stuk, die vanuit zijn vurig christelijk geloof onverbloemd en zonder compromissen de waarheid verkondigde en daarvoor zijn leven wilde geven. Hij zou een visionair en strateeg geweest zijn.

Al op 18-jarige leeftijd had hij de studentenorganisatie Turning Point opgericht, die afdelingen had in Canada en het Verenigd Koninkrijk. Ook zijn leven met zijn vrouw Erika blijkt een voorbeeld te zijn van het sacrament van het huwelijk, vanuit de kracht van Jezus Christus en zijn Evangelie. Openlijk getuigde hij dat het christelijk huwelijk het grootste geschenk van God is en predikte zonder enige terughoudendheid de visie van Paulus op het huwelijk in Efeziërs 5.

Erika was basketvoetbalster en in 2012 Miss Arizona. Ze richtte “BIBLE IN 365” op en heeft een miljoen volgers. Sommigen noemden hen “het powerkoppel van de eeuw”. Ze hebben twee kinderen. Erika heeft uitdrukkelijk beloofd de zending van haar man verder te zetten. Voor de moordenaar en hen die zich verheugen om zijn dood heeft zij deze boodschap: “Jullie hebben geen idee wat jullie hebben ontketend”! 

Zo kan uit een tragische moord een groot enthousiasme voortkomen, wat ons erg verheugt. Hierdoor kan de openlijke erkenning van Jezus als de Weg, de Waarheid en het Leven sterker worden. Toch behouden we enige argwaan of de beweging die nu gewekt wordt wel authentiek is en niet gemanipuleerd wordt. Er is immers erg veel media-aandacht mee verbonden. Zowat de hele Amerikaanse regering nam het woord op de massale begrafenis!