Eerst maar eens
 terugblikkend
op de kinderjaren
en wat dromen
 over toen!
Grote trappenhuizen
stil zijn in dat
hele grote huis
 de klant koning
zij waren ons brood!
Wij bleven dus als kinderen in onze eigen behuizing,
samen met het kindermeisje leefden we 
daar best wel heel leuk.
Mijn vaders kantoor grenstte aan onze afdeling en achter zijn rug was een luik,
waardoor hij af en toe eens een grapje door bezigde en heel soms mocht ik bij hem zitten, het liefste deet ik dat dan aan zijn voeten en luisterde naar zijn gesprekken met de mensen die kwamen,zoals klant, vertegenwoordiger.
Wat was ik gek met hem, heel erg trots op deze fijne man en ik keek dan ook  erg tegen hem op, want in die tijd hield je als kind je mond en mocht je je nergens mee bemoeien.
Zijn moeder, onze oma, woonde recht tegenover ons, vaak gingen we bij haar buurten en gezellig op afstand  kijken, naar alles wat er zoals bij ons thuis binnekwam.