TEDERHEID een magisch middel voor mensen die liefhebben.
Hoe dikwijls gebruiken we het woord liefde niet.
In vele uitdrukkingen komt het aan bod.
Kunnen wij het begrip ervan inschatten?
Het woordje liefde is een werkwoord - we moeten eraan werken om het tot een goed einde te brengen. Fout, want liefde kent een begin maar heeft geen einde; althans als het over ware liefde gaat. Soms zegt men wel “eerste liefde roest niet” en toch gaan mensen uit elkaar. Blijft er iets hangen van die eerste liefde. Ze was wellicht puur en onberekend. Men kende nog niet veel van het leven. Geen ervaring.
Maar onder de mantel van de verliefdheid verandert dat. Zo mooi, zo schoon.
Liefde wordt al te dikwijls gedomineerd door de lichamelijke aantrekkelijkheid, de drang naar mekaar. Mekaar kunnen bezitten. De zintuigelijke behoeften mekaar
te kunnen aanraken; één te worden. Mekaar echt te willen beminnen.
Verliefdheid is het begin van een lang en intens verhaal van verlangen. De verwezenlijking van onze droom. Verliefdheid met de snelle hartklop en de kriebels in de buik. Mekaar willen verwennen met lieve attenties allerhande.
Maar is dit het essentiële. Toch leuk als het zo begint. Verlangen naar mekaar. Mekaar beter willen leren kennen. Alles willen weten.
Het woord tederheid is veel gemakkelijker te omschrijven dan liefde.
De inhoud van tederheid trekt over de grenzen heen van de liefde.
In tederheid zit méér liefde vervat dan er in liefde tederheid zit.
En nu hebben we ons klem gereden want bij echte liefde speelt tederheid de grootste rol. Tederheid brengt ook geborgenheid met zich mee. Wie zich geborgen voelt, voelt zich bemind.
Tederheid is de warme knuffel, het attentvolle gebaar bij een verjaardag, de warme handdruk en het schouderklopje. Het is de aanmoediging en de waardering. Het is het aandachtig luisteren, niet de bemoeizieke betweterij.
Tederheid kent geen grenzen als de partner er voor openstaat.
Want wie niet liefheeft , wil en kan ook geen tederheid ontvangen.
Wie zich afzet tegen vriendschap en wantrouwig is, kan geen liefde ontvangen. Als het hart niet kan spreken is er geen opening tot echte vriendschap.
Ik meng soms de twee uitdrukkingen, liefde en tederheid, maar ze zijn zo sterk in mekaar gestrengeld dat het ene niet zonder het andere kan.
Bij tederheid is het lichamelijke contact niet persé nodig.
Een doordringende blik, een verliefde blik, een knipoog en een schaterlach zijn even sterke signalen als het vrijen met de partner.
Tederheid is een menselijke band die er is tussen ouders en hun kinderen maar ook tussen collega’s op het werk of in de vereniging.
Kent tederheid verschillende stadia ? Jazeker.
Men kan niet met iedere persoon dezelfde intimiteiten beleven.
De huwelijkspartner is zowat de nummer één omdat daar een levensengagement mee verbonden is. “Ik heb u mijn jawoord gegeven”.
Hier kent liefde en tederheid geen grenzen.
Bij collega’s bijvoorbeeld is er een respectabele afstand geboden. Wel waardering.
Bij kinderen een vorm van beschermende tederheid omdat zij nog moeten leren omgaan met affectiviteit.
Het is een hele opgave, die echt niet gemakkelijk is, om de grenzen te kennen. Enerzijds zegt men wel “liefde kent geen grenzen.”
Mekaar tomeloos liefhebben en het uiten in gestes van tederheid, het klinkt gemakkelijk maar het is het niet.
Wellicht juist omdat we tegenover personen grenzen moeten stellen.
Het vraagt op de eerste plaats mensenkennis. Met wie heb ik te doen ?
Hoe interpreteert men mijn openheid en/of hoe misbruikt men mijn
gevoelens. Het gaat om “feeling”. Attentvol zijn en tevens hoppelijk.
Hierbij is verliefdheid het wonderlijkste gevoelen maar ook het meest
kwetsbare. Verliefdheid heeft liefde en tederheid in zich met een dimensie die nog niet is afgebakend. Door verliefd te worden is men bekwaam alle regels van de welvoeglijkheid over boord te werpen. Het gevoelen primeert denkt men.
Voor hoelang ?
Als het echte liefde wordt, zal tederheid de bovenhand krijgen.
Dan zit respect verweven in waardering en aanvaarding.
Dan zitten we op het spoor van een groei naar openheid en
een hoopvolle toekomst voor mensen met een engagement.
Dan is tederheid het zachte wapen van de durver.
Ware vriendschap is dan weer het bindend element tussen dit alles.
Een leven verweven in vriendschap en muziek voert onsdan in hogere sferen.
Nuttig zijn
Heb jij ook dat gevoel nuttig te moeten zijn ?
Heb jij ook die drang om te slagen in het leven ?
Ben jij ook zo gestresseerd door het jachtige gedoe op het werk,
in de huiskring en in de fitnesszaal ?
Een TV-spot illustreert :
Mannen presteren beter als men naar hen kijkt
een lachertje natuurlijk maar er zit wel waarheid in.
Dit geldt trouwens voor iedereen, gezien wij bemoediging nodig hebben.
We hebben steun nodig van de anderen, waardering. We willen gezien
worden en we willen iemand zijn in deze maatschappij we willen er bij horen.
Dat wensen we althans. En ook dit is waar.
Hierdoor zijn we op hol geslagen in ons doen en laten.
We kennen nog nauwelijks rust. Rust daar hebben we geen tijd meer voor.
Trouwens als we in een hoekje duikelen met een boekje, geeft dit de indruk dat we lui zijn.
We maken voortdurend veronderstellingen over wat anderen
over ons denken.
Nuttig zijn is dus aktief zijn. Alweer juist. Het alles in zijn juiste tijdspanne
zetten is ook een opdracht en een kunst.
Laten we ons niet langer vele gezegden en opinies van anderen opdringen.
We mogen toch ook onszelf zijn. Laten we onszelf aanvaarden
zoals we zijn, met veel begrip voor het anders zijn van vrienden en collegas.
Mensen zijn nu eenmaal erg verschillend van elkaar. Ieder zijn eigenheid,
ieder zijn blik op het leven en hoe het leven kan beleefd worden.
Gemakkelijk om zeggen natuurlijk. Enerzijds zijn we heel egocentrisch gaan
leven. Ieder voor zich; we kennen met moeite onze buren. Het nieuws over de
grenzen heen raakt ons niet echt en de maanverkenning interesseert ons niet langer.
Nuttig zijn dit was toch de aanzet van dit verhaal.
We zouden kunnen beginnen met ons leven eens even te overschouwen en
na te denken over onze snelle manier van leven. De gejaagdheid, het niet kunnen loslaten
van situaties, geen afstand kunnen nemen van bepaalde problemen. Altijd zin in
vernieuwen, want we leven in een wegwerpmaatschappij.
Een heerlijke tijd wordt het als men even kan gaan zitten zonder iets te doen.
Even overdenken wat we teveel hebben aan materiële welstand; even gaan
opzoeken welke vrienden we reeds lange tijd wat vergeten zijn door
gebrek aan tijd. Nemen we dan die tijd want het is de hoogste tijd.
Op het internet kunnen we niet vinden wat we missen : tijd vriendschap
geborgenheid. We willen nuttig zijn ! OK. Laat ons tijd maken voor onszelf
en de aangenaamste dingen doen die we graag doen en tijd maken voor
ontmoeting in een rustige gezellige sfeer. Eenvoud wordt het sleutelwoord.
Gluren achter de schermen van ons eigen bestaan.
Zien hoeveel moois er schuilt in een brokje natuur.
Ontdekken hoe lieflijk kinderen kunnen zijn.
Op zoek gaan naar de schoonheid in ieder mens.
Ja, de schoonheid zit dikwijls van binnen.
Mijmeren en dromen
Ik droom van een wereld vol sterren en fonkellichtjes.
Ik droom van een wereld vol kindergezichtjes en warme smoutebollen.
Ik droom van een wereld vol zachte muziek, met mensen die praten en lachen.
Mocht morgen de zon weer schijnen over bergen en dalen.
Mocht regen de droge akkers in het verre oosten bevochtigen voor een goede oogst.
Mocht de opkomende zon veel werkgelegenheid brengen aan zoekenden.
Mocht de dalende avondzon de mensen gewoon gelukkig maken rond een
glaasje, een gesprek, een kaartspel, een smakelijke maaltijd en een romer wijn.
Het kind mag dan krijsen en rondhuppelen, de grijsaard mag zijn dutje doen.
De jonge man streelt zijn liefje en maakt beloftevolle plannen terwijl de
uitverkorene haar lieveling innig kust.
De gehandikapte vindt zijn plaats temidden de menigte en weet zich gedragen en
geliefd. Hij hoort erbij en krijgt alle aandacht en een schouderklopje.
Politiekers zorgen toch voor ons welzijn en zijn bekommerd om werkgelegenheid
en ziekenzorg. Wie oud en ziek is krijgt verzorging. Wie jong is krijgt opleiding en
studie. Opvoeding is een must en een levensstijl waar iedereen zich goed bij voelt. Studeren doen we gans ons leven, met zorg en doorzettingsvermogen. We
willen het weten, we geven het door, we ijveren voor verdere ontplooiïng en
vergeten niet te filosoferen over wat voorbij is en nog komen moet.
Van aanrandingen geen sprake, van diefstallen evenmin. We leven in een open wereld waar iedereen thuishoort en zich honderd procent inzet. Iedereen. Elk met zijn gaven en beperkingen.
Niemand blijft aan de kant staan, en iedereen doet mee. Iedereen werkt !
Iedereen zet zich in voor een job, een klus, een hulp, een service en wordt hiervoor beloond.
Geen dopgeld voor wie geen werk heeft. Dit hoeft dan niet meer.
Beroepsfierheid bovenal. Ik laat de pen nu echt los over het papier glijden; de gedachten houden niet op.
Het lijkt absurd en toch
Positief leven is leven niet van de anderen maar voor de anderen.
De tijd dringt en dwingt.
Geen dopgeld zonder tegenprestatie.
Iedereen doet wat voor den brode.
Er komen in het leven, betekent nog altijd : inzet, offergave, wilskracht, werken
gericht op de toekomst en het goede dat we anderen willen aandoen.
Dat het rondom ons, en ook in eigen land verkeerd kan aflopen dat hebben we de laatste
jaren en maanden al elke dag door de media voorgeschoteld gekregen, maar wordt het
niet de hoogste tijd om het positieve in vedette te stellen want pas dan zal onze balans
doorwegen met .
Ik laat het je zelf invullen
Hoffelijkheid
Het leven gekruid ook met kritiek.
Een blijkbaar overbekend gezegde: Hoge bomen vatten veel wind of duidelijker gesteld : grote pieten hebben veel kritiek te verduren en te verwerken.
Er is tevens de kleine man die dagelijks vele opmerkingen te verwerken
heeft van een baas, van huisgenoten en/of vrienden.
Kritiek uiten is te vermijden als de pest. Kritiek moet men kunnen ombuigen, of accepteren of weerleggen. Inslikken zegt men dan; maar dat hoeft niet. We moeten ons verdedigen.
Ombuigen, accepteren, weerleggen; het zijn vele werkwoorden naast mekaar geplaatst met een vrij verschillende inslag.
Kritiek verwerken is geen koud kunstje. Het vraagt inzicht, beoordeling, een zekere vorm van aanvaarding, een sportieve houding, begrip en nog zoveel meer.
Hoge bomen vatten veel wind. Hoe belangrijker iemand is, hoe méér aandacht hij zal krijgen, hoe meer hij zal blootgesteld worden aan onfatsoenlijke opmerkingen.
Niet zo gemakkelijk. Een eerste minister, krijgt nogal wat te verduren voor zijn besluitvorming, zijn voorstellen en zijn uitspraken. Het verwondert mij met welke ontspannen houding vele van die hoge pieten de kritiek naast zich neerleggen of ze op een diplomatische manier weerleggen.
Steeds met de glimlach ; dikwijls met dossierkennis.
Een woordje van troost hierbij is dit : « wie niets doet, kan niets misdoen ».
Wie actief en ondernemend is, durft risico te nemen. Goed doen voor iedereen is trouwens onmogelijk. Elke mens heeft ergens een tegenstander rondlopen en die moet zijn reden van bestaan rechtvaardigen door kritiek te uiten. Negatieve kritiek.
Vraag steeds als tegenzet dat men een positief argument aanbrengt.
Stel voor dat het slangengif (de kritiek ) een antidot krijgt door een positieve inbreng.
Hoffelijkheid is het antigif voor kritiek want inderdaad kritiek kan dodelijk zijn.
Jonge mensen hebben zeker al ervaren hoe ouders en leraars hen de grond kunnen inboren met platte kritiek die ver van opbouwend is. Het werkt frustrerend op het gemoed en belemmert maar al te vaak de verdere ontplooïng van het individu. Zeker bij jonge mensen.
Waarom mensen niet bemoedigen met hoffelijke woorden.
Geef de mens een pluim en hij vliegt!!!
Mensen attent maken op de talenten die zij bezitten en ze aansporen deze verder te ontwikkelen.
Een hoffelijk woord stimuleert tot actie.
Hoffelijkheid staat bij mij hoog in het vaandel omdat het de menselijke relaties bevordert en een hart onder de riem steekt van hen die gebukt gaan onder de druk van kritiek. We hebben allemaal bemoediging nodig.
Laat ons vandaag opzoek gaan naar wat mensen rondom ons graag hebben. Wat bezielt ze en waarmee zijn ze bezig. Laat ze vertellen en veroordeel ze niet nog voor ze zijn uitgesproken.
Let op hun kunde en de specifieke eigenheid want eenieder heeft zo iets net wat een ander niet heeft. Een manier van vertellen een manier van zich voor te doen. Laten we kritiek bannen.
Iedereen mag er zijn. Als we maar respect hebben voor mekaar en luisterbereidheid hebben.
Hoffelijkheid is hierin onze grote troef.
Durven
Durven. Wie zei ooit het leven is aan de durvers.
Met de letter D uit ons alfabet, kunnen we nog andere kanten uit : Dansen.
Is er een relatie tussen beide woorden.
Natuurlijk : wanneer wij springend en dansend de mooie
momenten beleven die we elke dag ontmoeten zijn we Durvers.
Durven leven is afstand doen van wat achter ons ligt.
Is durven vooruitkijken zonder schroom.
Durven staat hier tevens voor een keuze kunnen maken in het leven.
Dagdagelijks worden we uitgenodigd te kiezen.
Hoezo ? Wel we kunnen bijvoorbeeld een avondje uitgaan of
beter op de kinderen passen. Wat doen we ?
We kunnen nog jarenlang dezelfde job aanhouden of met durf en moed
een nieuwe baan aanpakken.
Er zijn risicos aan verbonden maar we wagen het. We doen het.
Het kan ons een heel nieuwe wereld openen van mogelijkheden en
ontmoetingen. Een sprong wagen in het grote universum dat ons omringt.
Durven doordenken.
Mensen durven meenemen op het pad van een vernieuwing.
Durven stilstaan bij bekommernissen ze onder ogen zien en KIEZEN.
Telkens heeft een mens de mogelijkheid om een of andere beslissing
te nemen. En daar is durf voor nodig.
Dansen wijst op soepelheid van het lichaam. Het zich geven het zich uitleven op de klanken van een mooie melodie. Een soepel lichaam bewerkstelligt algauw een soepele geest. En dan dansen we zo meteen de wereld binnen van de durvers.
Ons soepele lichaam komt dan ten dienste te staan van onze durf.
Daarom moet je natuurlijk in jezelf geloven en volle vertrouwen hebben.
Waarom zouden we dat niet hebben ?
Laten we even op een rijtje zetten de vele goede dingen die we reeds gepresteerd hebben in ons leven.
Laat ons niet spreken over onze mislukkingen. Uiteindelijk zijn er dat heel weinig in vergelijking met onze prestaties. Schrijf het op een velletje papier en je zal versteld staan hoeveel méér positieve punten of realisaties je kan neerpennen dan mislukkingen.
In weze blijven we natuurlijk gemakkelijker stilstaan bij wat niet lukte.
Nemen we het voorbeeld van een mislukt huwelijk.
Ruzies hoge woorden klappende deuren tranen en ga zo maar voort.
Heb je al eens bedacht wat een prachtige kinderen je wellicht op deze wereld
hebt gezet; aan wie je een toekomst hebt geboden; vele kansen hebt gegeven
en die weliswaar ook vroeg volwassen zijn geworden omwille van de onenigheden,
en het vele kibbelen in het gezin. Maar die jonge mensen, je eigen vlees en bloed,
die slaan zich door het leven.
Ook zij zullen lessen trekken voor de toekomst uit dergelijke situaties.
Leven is geven.
Lukt het ergens niet dan gaan we door.
Al dansend als het moet; maar we gaan door. Nooit opgeven.
Kijk niet om; wie je vandaag bent is dank zij wat achter je ligt.
Achteruitkijken is tijd verliezen en het doel van het leven in de schaduw stellen.
Niet doen. Voortgaan. Remember all the beautifull things we made.
Denk slechts terug aan alle mooie dingen die je hebt verwezenlijkt.
Durven dansen op de melodie van het leven.
Ik wens je die durf van harte toe.
Charme in het leven en creatief door het leven gaan
Met de letter C in het vaandel beginnen we een nieuw onderwerp.
A stond voor Alert zijn in het leven.
B stond voor bewust leven.
C staat nu voor charme in het leven.
We kunnen erop aan dat charme een grote rol speelt in ons leven.
Het is een vorm van hoffelijkheid onder mekaar.
Een stijl die we hanteren in onze omgang met mensen.
Charme heeft niets te maken met verleiden of toch wel soms ?
Wie zich netjes kleedt en een mooie uitspraak nastreeft komt sowieso aangenaam over. Heb je dan daarbovenop nog iets zinnigs te vertellen dan scoor je hoog. Kan je bovendien met mensen omgaan zonder ze te kwetsen; zonder je op te dringen dat is prima.
Charme is een tikkeltje mysterieus. Een openhartige glimlach wekt dikwijls intrige op; wat wil men van mij ? Waarom die lach?
Charme opent alvast een deurtje waarlangs we ongedwongen, bij de andere, een kijkje kunnen nemen.
Charme hoort bij het leven. Het heeft niets te maken met oneerlijkheid of opdringerigheid. Het heeft veeleer te maken met een respectvol benaderen van de partner of toehoorder.
Charme kan men aanwenden in gesprekken die zodoende de positieve toer opgaan.
Charme kan men aanwenden in benaderingen van mensen die ons nog vreemd zijn.
Een charmant iemand kan je wel vertrouwen. Niets is geveinsd en niets is theatraal gebracht. In tegendeel, charme nodigt uit tot luisterbereidheid.
Is het U ook reeds opgevallen hoe weinig verzorgd mensen op straat lopen. Slordige kledij typeert een mens. Wat zegt de volksmond ook weer : de kleren maken de man niet maar daartegenover staat het feit dat een verzorgd voorkomen, de contacten vergemakkelijkt.
Ik denk bijvoorbeeld aan een doktersbezoek.
Ik hou liever van een arts die een witte overjas draagt dan hij of zij die in bluejeans en loszittend hemd mijn diagnose gaat stellen.
Een licht parfum ruikt aangenaam en wekt de aandacht. Hoort dit bij charme ?
Ik tracht op een ietwat charmante manier uit te leggen dat een verzorgd iemand dat gewoonlijk is in voorkomen en denken.
Welk verschil zou er bestaan tussen charmant zijn en charme hebben ?
Even doordenken. Charmant zijn in de omgangsvorm is synoniem van hoffelijkheid. Charme hebben is de kunst om op een ongedwongen en verzorgde manier met zijn medemens om te gaan.
Deze benaderingen hebben hun beperkingen. Ik weet het. Wellicht kan het ons aanzetten om wat méér pit in ons levenspatroon te brengen.
Wat meer pimento in ons levensmenu en we krijgen een heerlijke
cocktail van menselijke waardigheid. God die ons schiep en alle vrijheid liet, hoeft dan niet te blozen. En als toemaatje weten we met zekerheid dat we, dank zij onze charme veel gemakkelijker zullen aanvaard worden. Wat is er heerlijker dan zich bemind te weten.
Dagdagelijks moeten we aan onszelf blijven werken.
Geef toe, was dit geen charmante opmerking.
Rustig worden
Het leven is gekruid met vredige rust
Het leven is jachtig
Onrust en twijfel overmannen ons
We zijn prikkelbaar en zenuwachtig
Slordig in doen en laten.
We krijgen de boel niet meer geordend.
In ons hoofd gonst het van agendapunten.
De wagen is ons hoogste heil
want met onze voeten geraken we niet meer
bij de bakker, de kruidenier of de electrozaak.
Vakantie is bijna de meest stresserende taak.
Vroeg uit bed, koffers proppensvol,
vliegtuigperikelen en hoteloverboekingen.
Weg willen we uit de sleur van het leven.
Het leven is geen sleur.
Het leven is er om te leven.
De organisatie is ons toevertrouwd.
Willen we teveel misschien ?
Pakken we teveel zaken tegelijkertijd aan ?
Kan het niet wat eenvoudiger ?
Antwoord : JA
Hoe ? : lees dan verder
Ga even zitten en ween over je lot.
Laat de tranen eens vloeien en
voel hoe kracht en weerstand uit je lichaam verdwijnen.
Roep het uit : ik kan niet meer.
Blijf vooral zitten.
Wacht verdrijf het denken en
laat de rust stilaan in je hoofd binnentreden
Blijf vooral zitten
Luister naar de stilte.
Na een poosje, dat je zolang mogelijk rekt,
overschouw je de situatie waarin je terecht gekomen bent.
Ontevredenheid alom !
Nochtans was de start heel goed bedoeld :
De kinderjaren zoek naar de leukste momenten
Je studies zoek naar de best behaalde resultaten.
Je huwelijk zoek naar de pittigste belevenissen.
De plannen die gesmeed werden
De kinderen die gewenst werden
Dit alles is er nog !!! zowel de herinneringen
aan de goede momenten, als de kinderen, de
vrienden, de buren, en de vakanties in t vooruitzicht
Aan gezondheid kan gesleuteld worden
indien dat ook een probleem is.
Doe het rustig, doe het rustiger
dan doe je het bewuster.
Het mooiste geschenk hier op aarde
is het leven
Neem het rustig in overschouwing.
Wie bij jou rust vindt, wordt zelf rustiger.
Het is het beste en goedkoopste medicijn.
Yes ons ja woord geven aan het leven
De mensenwereld is koud en harteloos.
Ieder voor zich en ik voor mezelf.
Wie durft het aan een kind niet te beschermen maar te misbruiken ?
Wie kan zo iets doen ? en iedere dag komt een nieuwsbericht
overgewaaid met gegevens via het internet of de televisie,
over volwassenen die kinderen misleiden.
Hoe is het in Godsnaam mogelijk !
In Godsnaam dit kan niet.
Want God schiep de mens naar zijn beeld zegt men.
Wat moet men dan veronderstellen van mensen die een kind
niet beschermen maar beloeren en het oneerbare voorstellen doen.
De dader van dergelijk bewezen feit moet gestraft worden daar twijfelen we niet aan.
Voor deze mensen moet het onmogelijk gemaakt worden te hervallen.
Werken langs de psyche zou ontoereikend zijn en teveel tijd in beslag nemen.
Mogelijk gaat het om een verkeerd ingeworteld denkpatroon en een onstuimig
natuurelement in de mens zelf. Wetenschappers dienen er over te waken dat
voyeurs bv. gekortwiekt worden. Een medische ingreep kan een oplossing brengen.
Het gaat hier over afwijkingen in het gedragspatroon van mensen en dit is botweg gevaarlijk voor onze maatschappij.
Vele heelkundige ingrepen gebeuren om mensen opnieuw een kans te geven gewoon te kunnen leven, zonder pijn en met weinig hinder. Zo moet het mogelijk zijn, te rectifieëren wat verkeerd is in het menszijn en een gevaar betekent voor kinderen
en de maatschappij
Yenny is zo iemand, die leeft en overleeft in een gebroken gezin; waar zussen geen
echte zussen zijn, waar stiefbroers haar verkracht hebben en de tweede vader
voor dagelijkse angst en geweld zorgt in het gezin.
Please, waar gaan we naartoe. Wat voor leven heeft Yenny nog te verwachten.
Hoe gebroken komt zij uit dergelijk ervaring. Hoe ziet zij de opvoeding van haar
eigen kinderen. Waar is het beeld gebleven van een knus gezinsleven met vader
en moeder, broers en zussen, vrienden en familieleden.
Vandaag de daag moet men echt voorzichtig zijn met de vriend des huizes; er wordt
zoveel kommedie opgevoerd, zoveel gelogen en bedrogen. Sommigen mogen zich gelukkig achten niet in verwachting te zijn geraakt nadat ze de liefde bedreven hebben.
Ik vind zelf deze uitdrukking de liefde bedrijven een verschrikkelijk woord; ik geef de voorkeur aan de franse uitdrukking faire lamour;
Yenny, staat nu midden deze karoesel vol vrees en angst. Wantrouwig tegenover
mannen; een lage dunk over het liefdesleven.
Verplicht zijn om te gaan werken voor den brode, gelijk welke job moeten aannemen
om te overleven. Kunnen leven met de stress van deze tijd. Vertrouwen geven
aan buren en vrienden en toch bedrogen uitkomen. Dat is Yenny. Een vondeling als het ware neergelegd tussen een groep havikken. Hoge huurgelden betalen voor een krot.
TV programmas opgedrongen krijgen die vooral de misdaadfilm en sex verfilmen.
Neen genoeg stop ermee.
Laat ons werken aan een wereld van vredig samenwonen met nette huisjes en
nette mensen van vertrouwen rondom ons. Laster en hoogdunk mogen we vergeten.
Er is zoveel méér in deze wereld. Laat ons leren leven met een minimum aan
komfort; met een kleine geldbeurs maar met menselijke warmte om ons heen.
Laten we beginnen in kleine kernen van mensen die het ook zo zien.
Laat ons delen met de anderen; veeg de tranen weg van hen die zo verdrietig zijn.
Laat ons een steun en toeverlaat zijn voor hen die dwalen.
Vandaag nog kijken we rondom ons en trachten we een glimlach te toveren op het gezicht van wie niet meer lachen kan, omwille van pijn en mislukking.
Laat ons een wereld bedenken met huisjes versierd met bloemen en fotos van vrienden.
Een wereld waar ieder mens kan binnenstappen voor een groet, een tasje koffie, een
biechtstoelverhaaltje dat men graag kwijt wil, een momentje van stilte.
Laat ons weer de wol verwerken tot bedspreiën en truien terwijl we gezellig keuvelen
met aandacht voor de grond waarop we leven, de lucht die we ademen en het water dat we drinken. Wie een tuintje heeft plant bloemen en ook groentjes !
Wie een regenput kan krijgen, verspilt minder water en wast met zacht water.
Wie kippen en konijntjes heeft, weet alvast dat die niet opgefokt zijn.
Wie zijn afvalberg kan verkleinen door te versnipperen of samen te persen helpt aan
een beter milieu. De fiets wordt het vervoermiddel bij uitstek.
Geef kinderen de ruimte om buiten te spelen; zet een rem op tv en electro-spelletjes die
ophitsen en de tijd in ledigheid verdrijven.
Ik wou dat Yenny niet langer een vondelinge zou zijn, maar haar weg zou vinden en kunnen maken in een wereld waar rust en liefde heerst. Waar een oase van stilte te vinden is ; momenten van intense verbondenheid met het scheppingswerk. Verbondenheid met mensen die zachtjes praten en hulpvaardig zijn; die geen kritiek kennen; die aanvoelen wat een ander nodig heeft zonder veel getater en ophef; er zijn.
Dit verhaal geraakt nooit af omdat jij het steeds verder moet schrijven.
Yenny is een willekeurig gekozen naam, maar elk van ons kent wel iemand die als een vondeling door het leven gaat.
Laten we onverschrokken yes zeggen tegen het leven.
Het leven en beleven.
Het positieve in vedette stellen
Het overvalt ons dagelijks ! de krantenkoppen die ons overweldigen
met dramatische berichten. De televisie die ons beelden brengt van branden,
moorden en verkrachtingen. Oorlog en corruptie. Wreedheden en bedrog.
Ik kan de lijst nog veel langer maken.
Ik doe het niet want ik wil opzoek gaan naar het positieve.
Tussen al de krantenregels wil ik positief nieuws vinden en dat is er.
De kolommen zijn korter. De titels heel wat minder beduidend.
Het gaat niet om sensatie, dus is het niet belangrijk. Maar het is positief nieuws.
Prestaties van een studentengroep die erin geslaagd is een auto
te laten rijden op zonne-energie. Jonge mensen die hun vakantie opofferen om naar
het buitenland te trekken; niet als toerist maar als stagiaire in een dorp waar
medische hulp geboden wordt aan slachtoffers van hongersnood en ellende.
Heb je ook opgemerkt hoeveel uren verpleegsters presteren bij zieken in dag- en
nachtverband. Steeds op de bres; mensen nabij zijn die lijden en dikwijls klagen vanpijn, verdriet en eenzaamheid. Maar het medisch team is er.
Al eens nagedacht wat een moeder presteert met twee of drie kinderen en uithuis
gaat werken. Als zij thuis komt is er niet enkel de opvang van de schoolgaande kinderen
maar er wacht nog het klaarmaken van het avondmaal, de was en de strijk, het nazicht
van de klasopdrachten van de kinderen en de planning al voor morgen.
Ik denk aan de culturele centra in de dorpen en steden in ons land. Wat een aanbod van
aktiviteiten, cursussen, uitstappen, musea, tentoonstellingen. Achter die aktiviteiten
zit een brein, een bekommernis, een dynamiek om steeds opnieuw andere initiatieven uit te dokteren.
Er is het werk van het stripverhaal. De kunstenaar die dank zij een vlotte pen, een
kleurrijk penseel, verhalen brengt die aangenaam zijn voor het oog en de geest.
Moet het geestig zijn, de realiteit van het leven benaderen, de politieke kwinkslagen
weergeven en wereldleiders in hun hemd zetten ?. Het moet alles doordacht worden
en prettig, commercieel, uitgewerkt worden.
Denk aan de beeldhouwster die met geoefende vingers een beeld creëert in hout of in steen.
Geen gemakkelijke klus. Hoeveel uren denkwerk gaan hier aan vooraf. Hoeveel uren
boetseren, beitelen, kappen, schaven en afwerken, gaan hier bij gepaard.
De tennis-ster die uren en uren oefent om voor ons een match neer te zetten om u tegen te zeggen.
Het zal ons geboeid hebben; misschien hebben we nooit gedacht dat die talentvol iemand
tranen en zweet verloren heeft om tot zo een prestatie te komen.
De stratenlegger die elke steen in een waaiervorm neerlegt met een hamerklop en een precisie
die waardering verdient.
Soms denk ik wel hoe nors kijkt die man die daar over de straat loopt.
Nooit heb ik mij de vraag gesteld : wie weet wat een zware dag hij achter de rug heeft.
Zangers zet ik bij de grote groep kunstenaars die almaar creëeren en presteren.
Mijn smaak of niet, er werd gewerkt, gedacht en gerealiseerd.
Duidelijk is dat zonder inspanning er geen echt kunstwerk gewonnen wordt.
En dat moet onze bewondering zijn. Iedereen heeft talent. De ene weet het, de andere niet.
Het moet uit de mens gehaald worden. Bemoediging en aanmoediging zijn hiervoor een
stimulans. Studie een hulpmiddel. Geduld een vleugje zalf om het raderwerk in het
proces van creatie vlot te laten verlopen.
Bij het verouderingsproces bij de mens moeten we steeds voor ogen houden dat er nog
veel te beleven valt. Sommige dingen zullen moeilijker worden en zullen we niet meer
aankunnen. Bekijk alvast al wat we nog wel kunnen realiseren.
Bij de student is het behaalde resultaat van groot belang en een cursus gemist of gefaald
bij het examen is nog geen reden om te vergeten hoeveel goede punten er behaald werden.
Indien we allen het positieve zouden bovenhalen in onszelf en bij de anderen, zouden we
dan nog tot ruzies, negativisme en onverdraagzaamheid in staat zijn ?
Zouden we een godsdienst kunnen beleven waar we respect hebben voor andere religies ?
Geen enkele godsdienst lijkt mij uit op vernietiging van het individu maar veeleer uit op
een beter inzicht in het leefpatroon. Het komt er dan niet meer op aan, hoe we ons kleden,
welke ritus we volgen. We zouden allen aangetrokken zijn door een drang om goed te leven.
Alsook te genieten van ons bestaan zonder de aarde uit te putten, zonder onze kinderen
te negeren, maar veeleer denkend aan een toekomst die onze generatie al opbouwt
zodat hun voortbestaan verzekerd is in een wereld waar het goed en aangenaam is om leven.
Dringend is de oproep om het positieve in vedette te stellen.
We moeten permanent aan ons geluk werken; de goede kansen waarnemen; de mislukkingenaanvaarden maar nooit mogen we opgeven.
Het beste moet nog komen.
Rustig de dingen van het leven overschouwen
Mijmeren en dromen
Ik droom van een wereld vol sterren en fonkellichtjes.
Ik droom van een wereld vol kindergezichtjes en warme smoutebollen.
Ik droom van een wereld vol zachte muziek, met mensen die praten en lachen.
Mocht morgen de zon weer schijnen over bergen en dalen.
Mocht regen de droge akkers in het verre oosten bevochtigen voor een goede oogst.
Mocht de opkomende zon veel werkgelegenheid brengen aan zoekenden.
Mocht de dalende avondzon de mensen gewoon gelukkig maken rond een
glaasje, een gesprek, een kaartspel, een smakelijke maaltijd en een romer wijn.
Het kind mag dan krijsen en rondhuppelen, de grijsaard mag zijn dutje doen.
De jonge man streelt zijn liefje en maakt beloftevolle plannen terwijl de
uitverkorene haar lieveling innig kust.
De gehandikapte vindt zijn plaats temidden de menigte en weet zich gedragen en
geliefd. Hij hoort erbij en krijgt alle aandacht en een schouderklopje.
Politiekers zorgen toch voor ons welzijn en zijn bekommerd om werkgelegenheid
en ziekenzorg. Wie oud en ziek is krijgt verzorging. Wie jong is krijgt opleiding en
studie. Opvoeding is een must en een levensstijl waar iedereen zich goed bij voelt. Studeren doen we gans ons leven, met zorg en doorzettingsvermogen. We
willen het weten, we geven het door, we ijveren voor verdere ontplooiïng en
vergeten niet te filosoferen over wat voorbij is en nog komen moet.
Van aanrandingen geen sprake, van diefstallen evenmin. We leven in een open wereld waar iedereen thuishoort en zich honderd procent inzet. Iedereen. Elk met zijn gaven en beperkingen.
Niemand blijft aan de kant staan, en iedereen doet mee. Iedereen werkt !
Iedereen zet zich in voor een job, een klus, een hulp, een service en wordt hiervoor beloond.
Geen dopgeld voor wie geen werk heeft. Dit hoeft dan niet meer.
Beroepsfierheid bovenal. Ik laat de pen nu echt los over het papier glijden; de gedachten houden niet op.
Het lijkt absurd en toch
Positief leven is leven niet van de anderen maar voor de anderen.
De tijd dringt en dwingt.
Geen dopgeld zonder tegenprestatie.
Iedereen doet wat voor den brode.
Er komen in het leven, betekent nog altijd : inzet, offergave, wilskracht, werken
gericht op de toekomst en het goede dat we anderen willen aandoen.
Dat het rondom ons, en ook in eigen land verkeerd kan aflopen dat hebben we de laatste
jaren en maanden al elke dag door de media voorgeschoteld gekregen, maar wordt het
niet de hoogste tijd om het positieve in vedette te stellen want pas dan zal onze balans
doorwegen met .
Ik laat het je zelf invullen
Hoffelijkheid Het leven gekruid ook met kritiek.
Een blijkbaar overbekend gezegde: Hoge bomen vatten veel wind of duidelijker gesteld : grote pieten hebben veel kritiek te verduren en te verwerken.
Er is tevens de kleine man die dagelijks vele opmerkingen te verwerken
heeft van een baas, van huisgenoten en/of vrienden.
Kritiek uiten is te vermijden als de pest. Kritiek moet men kunnen ombuigen, of accepteren of weerleggen. Inslikken zegt men dan; maar dat hoeft niet. We moeten ons verdedigen.
Ombuigen, accepteren, weerleggen; het zijn vele werkwoorden naast mekaar geplaatst met een vrij verschillende inslag.
Kritiek verwerken is geen koud kunstje. Het vraagt inzicht, beoordeling, een zekere vorm van aanvaarding, een sportieve houding, begrip en nog zoveel meer.
Hoge bomen vatten veel wind. Hoe belangrijker iemand is, hoe méér aandacht hij zal krijgen, hoe meer hij zal blootgesteld worden aan onfatsoenlijke opmerkingen.
Niet zo gemakkelijk. Een eerste minister, krijgt nogal wat te verduren voor zijn besluitvorming, zijn voorstellen en zijn uitspraken. Het verwondert mij met welke ontspannen houding vele van die hoge pieten de kritiek naast zich neerleggen of ze op een diplomatische manier weerleggen.
Steeds met de glimlach ; dikwijls met dossierkennis.
Een woordje van troost hierbij is dit : « wie niets doet, kan niets misdoen ».
Wie actief en ondernemend is, durft risico te nemen. Goed doen voor iedereen is trouwens onmogelijk. Elke mens heeft ergens een tegenstander rondlopen en die moet zijn reden van bestaan rechtvaardigen door kritiek te uiten. Negatieve kritiek.
Vraag steeds als tegenzet dat men een positief argument aanbrengt.
Stel voor dat het slangengif (de kritiek ) een antidot krijgt door een positieve inbreng.
Hoffelijkheid is het antigif voor kritiek want inderdaad kritiek kan dodelijk zijn.
Jonge mensen hebben zeker al ervaren hoe ouders en leraars hen de grond kunnen inboren met platte kritiek die ver van opbouwend is. Het werkt frustrerend op het gemoed en belemmert maar al te vaak de verdere ontplooïng van het individu. Zeker bij jonge mensen.
Waarom mensen niet bemoedigen met hoffelijke woorden.
Geef de mens een pluim en hij vliegt!!!
Mensen attent maken op de talenten die zij bezitten en ze aansporen deze verder te ontwikkelen.
Een hoffelijk woord stimuleert tot actie.
Hoffelijkheid staat bij mij hoog in het vaandel omdat het de menselijke relaties bevordert en een hart onder de riem steekt van hen die gebukt gaan onder de druk van kritiek. We hebben allemaal bemoediging nodig.
Laat ons vandaag opzoek gaan naar wat mensen rondom ons graag hebben. Wat bezielt ze en waarmee zijn ze bezig. Laat ze vertellen en veroordeel ze niet nog voor ze zijn uitgesproken.
Let op hun kunde en de specifieke eigenheid want eenieder heeft zo iets net wat een ander niet heeft. Een manier van vertellen een manier van zich voor te doen. Laten we kritiek bannen.
Iedereen mag er zijn. Als we maar respect hebben voor mekaar en luisterbereidheid hebben.
Hoffelijkheid is hierin onze grote troef.
Lina
De natuur in rep en roer (liedtekst)
Heel de aarde ligt te beven
Opgeschrikt door ons verleden.
In de zeeën sterven vissen met de vleet.
Donkre wolken over t land,
Geen voorraad goud of diamant !
Kom neem de teugels van je levenskar in dhand.
De natuur in rep en roer
Een atoombom op de loer.
Ons testament is een blanco papier.
Onze toekomst hopeloos,
Onze gezondheid zwak en broos !
Je bijt met alle tanden nu reeds in het zand.
Ik hoor het lied van een verscholen karekiet
Op klagende toon zingt hij luid
arme mens, met je rijk is t bijna uit,
herbouw een tempel van liefde, niet van steen.
Dit lied heb ik op single en kan gratis aangevraagd worden.
Een leuk liedje vol ritme en brandend aktueel.
linavano@skynet.be
Ga ook luisteren bij You Tube "Ban de bomen niet"
Om de veren is de pauw bemind
Men hoeft niet perse een topmodel te zijn om er fris en begeerlijk uit te zien.
Men dient geen masker te dragen om er gezellig en vrolijk uit te zien.
Men hoeft niet gemaquilleerd te zijn om er aantrekkelijk uit te zien.
Zo bondig zou ik dit verhaal kunnen maken.
En toch zien we hoe mensen dag in dag uit, zich opsmukken en bepoederen.
Vrouwen heel wat meer dan mannen.
In de natuur, en dan voornamelijk in de dierenwereld, zijn het maar al te dikwijls de mannetjes die een mooiere vacht hebben dan de wijfjes ; met mooiere kleuren getooid zijn ; groter en sterker zijn.
Vrouwen hebben blijkbaar meer nood zich op te maken.
In de Afrikaanse stammen, zijn het ook de vrouwen die hun klederdracht bijzonder verzorgen, zelfs met het weinige materiaal dat ze voorhanden hebben en sieraden ontbreken nooit.
Kleur speelt een grote rol. Het vertoon moet er zijn. Kleurige stoffen en sieraden uit gelijk welk metaal. Het alles met zorg en toewijding gerealiseerd.
Sieraden hebben , door de eeuwen heen, mensen gefacineerd. In de tijd van de Romeinen waren de sieraden altijd een bron van inspiratie. Bij de Grieken, de nomaden, de rijken en de armen, sieraden moesten er zijn.
In kerken en kapellen, zijn het de gewaden, de versierde kelken en monstransen die de ogen strelen. Juwelen hebben daarenboven de emotionele en intentionele waarde van de schenker.
Schoonheid wordt aan de buitenkant blootgelegd. De innerlijke schoonheid van de mens is minder opvallend.
Hoe kan men trouwens iemand in zijn innerlijke schoonheid tonen ?
De schoonheid van de mens ligt hem niet alleen aan de buitenkant maar voornamelijk aan wat hij of zij uitstraalt. Het kan hem in de gebaren liggen, de manier van kijken, de klank van de stem, de zachte aanraking, de liefdevolle bekommernis om het verhaal van de medemens.
Onze innerlijke gemoedstoestand gaat hier een grote rol krijgen.
We kunnen wel een mooi gezicht opzetten, maar onze gemoedstoestand zal op een gegeven moment toch de bovenhand hebben. Gelaatsuitdrukking tijdens en geanimeerd gesprek !
De klank van de stem, de boze of scherpe blik.
De kille afwezigheid bij een dovenmansgesprek..
Door de jaren heen wordt dit duidelijk voornamelijk door de rimpels, de mondtrekken, de uitdrukking van de ogen. Soms zegt men wel die mens heeft een open gezicht.
Sta eens even voor de spiegel en bekijk jezelf met aandacht.
Kijk eens nors en tel de rimpels.
Kijk eens vrolijk en zie de metamorfose. Je wordt een ander mens.
Een mens die straalt en uitstraalt.
Om de veren is de pauw bemind.
In de wereld van de dieren wordt er dagelijks aan make-up gedaan. Veel zorg wordt er besteed aan het gladstrijken van veren; aan het pikken naar kleine insecten en allerhande gedierte dat de vacht komt irriteren.
Een mooi voorbeeld is dat van de witte vogels die liften op de rug van buffels.
De natuur zelf houdt van schoonheid.
Succes bekomt men soms door de uiterlijke schijn. Succes komt soms spontaan.
Mensen worden gewaardeerd als ze veel werken. Als ze veel presteren.
Nietsdoeners hebben weinig aanzien.
Daarom dienen we in het leven steeds veel initiatieven te nemen.
De wereld is aan de durvers. Ook al bevalt je genomen initiatief of actie niet iedereen, doe het.
Initiatieven nemen ! dat is pas kleur geven aan het leven.
Om de veren is de pauw bemind.
Ja, want wie mooi en aantrekkelijk is oogst succes, zeker wanneer de schoonheid van binnen zit. De uitstraling zal des te geweldiger zijn.
Wie rijkdom heeft wordt gegeerd. Ja, want goud haalt het op klatergoud.
Wie kennis bezit wordt gerespecteerd, want kennis is macht.
Eigenlijk wordt er van de mens heel veel gevraagd. Maar het loont de moeite.
Doe iets dat niet in het klassieke ligt van de verwachtingen.
Steek de kop op. Ga vooral nooit bij de pakken zitten. Elke periode in het leven is de moeite waard. En dat het leven in fazen is ingedeeld dat weten we : kind zijn en dan mens worden.
De wereld ingestuurd worden met een wetenschappelijke en emotionele bagage.
Kortom een rugzak vol proviand die we moeten dragen met verantwoordelijkheid.
De wereld rekent op ons. Op u en mij.
Wees sterk als kritiek als balast op je schouders wordt gelegd.
Wie kritiek aankan, blijft rechtopstaan en weet dat hij belangrijk is.
Wie kritiek oogst heeft uitzonderlijke dingen gedaan die de mensen niet altijd begrijpen; verkeerd interpreteren of naast zich neerleggen.
Ze kunnen er niet bij.
Ga door. Neem initiatief. Wees vooral je zelf.
Het uiterlijke is belangrijk. Mooi verzorgd staat netjes en is bovendien lieflijk en bekoorlijk.
Als je iemand wat wil doorgeven, wees dan zo aangenaam mogelijk in je voorkomen, je spreken, je zijn.
Vergeet nooit dat je zijn beïnvloed wordt door je innerlijke kracht.
En deze is groot als je gelukkig kan zijn, niet enkel met wat je hebt maar met wat je geworden bent door de jaren heen.
Door je studie wellicht, je opvoeding, je werkervaring en ook je vrienden.
Deze laatsten zullen je bemind of ontgoocheld hebben; ze zullen je gesteund of afgebroken hebben.
Als je in hen geloofd hebt, is het een vruchtbare tijd geweest. Als je bovendien in jezelf gelooft, ligt nog een vriendrijke toekomst voor je klaar.
De veren van de pauw mogen dan rechtopstaan, voor glorie en eer; als ze gaan liggen
blijven ze sierlijk en bekoorlijk. Ze zullen altijd deel zijn van een uniek wezen.
Schoonheid zit niet enkel van binnen !
Het leven gekruid met wijsheid
Met de L van levenslijn
Een gezellige babbel met vrienden kan soms echt inspirerend werken.
Dit overviel me toen ik daarstraks met vrienden rond de tafel zat.
Keuvelen, wereldnieuws bespreken, het ontleden van feiten;
de informaties langs radio en televisie onder de loepe nemen.
We genoten van het samenzijn en werden wat onrustig bij al die verhalen die ons dagelijks bezighouden.
Verhalen en gebeurtenissen die onze denkwereld bijna beheersen.
Ik zeg wel bijna beheersen. Want dat is de kunst. Informatie kunnen
opnemen en selectief in vakjes en schuifjes indelen; een juiste plaats in het geheel geven.
De media zijn uit op sensatie, grote oplagen, speciale nummers
De media zijn uit op provocatie; zijn uit op sentimentele uitbuiting van dramas en gebeurtenissen. En wij mensen, laten ons door de electronische, onzichtbare draden van het Internet en satelietverbindingen, vele overbodige, en onnuttigegegevens opsolferen. Onbewust wordt onze denkwereld gekneed tot een
brei die indigest kan worden.
Handen in de schoot, geeft nog geen brood. Niet reageren, niet werken en het alles ondergaan geeft geen geestelijk brood als voedsel.
De volksuitdrukking zinspeelt natuurlijk op het feit dat wanneer mensen niet werken, ze geen brood hebben of verdienen om onder de tand te steken.
Maar in onze huidige maatschappij kunnen we deze wenk wel doortrekken.
Wie passief alles slikt wat de media verspreiden is een sufferd. Om den brode wordt er geroddeld, wordt er verzonnen, wordt er gelogen.
Maar er is meer !
Laten we de levenslijn van de huidige mens eens indenken als een lange draad.
Een lijn die we ons voorstellen met opeenvolgende punten. Een levenslijn.
De 25 eerste puntjes zijn de studieperiode waarin een mens zich vormt.
Hij brengt nog niets op ; hij kost aan de maatschappij en zijn thuis.
De 5 volgende punten ; hij is werkzoekende; hij kost geld aan de maatschappij.
Vanaf punt 30 tot circa 60 punten op de levenslijn die we voor onze
ogen trekken, is hij werkzaam. Hij verdient geld; hij laat het rollen en betaalt veel, heel veel belasting op zijn arbeid.
Vanaf circa 65 punten(jaren dus) wordt hij minder actief en gaat opnieuw aan de gemeenschap kosten, wellicht nog 30/35 jaar lang.
Het lang leven is hem van harte toegewenst.
Bekijken we even deze redenering van dichterbij :
25 eerste levensjaren : kosten geld
circa 5 volgende levensjaren : kosten alweer geld
Van 30 tot 60/65 : betekenen 30/35 jaren productiviteit
Vanaf circa 60/65 gaat hij opnieuw kosten.
Laten we even een kleine berekening maken : Slechts 30/35 jaar aktief
voor 60/65 jaar inactief qua broodwinnen.
Eigenaardig als we die proporties zien. Misschien begrijpen we dan beter dat het normaal is dat we veel betalen aan taksen om onze eigen toekomst en deze van onze kinderen te vrijwaren.
Kinderen moeten we de kans geven te studeren, zich te vormen. (circa 25 jaar)
Maar we moeten niet toelaten dat zij hun dolle jeugdjaren verbrassen op de kosten van de maatschappij, want daar betaalt de gemeenschap voor.
Jonge mensen, moeten de kans krijgen op leerschool te gaan in bedrijven en ondernemingen; eens te struikelen en eens te zoeken naar de job die bij hun karakter en studieopleiding past.
Rond die leeftijd zullen zij wellicht denken aan het stichten van een gezin of een samen op weg gaan met een mooie toekomst voor ogen. Velen zullen nochtans struikelen onderweg. En daar moeten we begrip voor opbrengen. Er is altijd iemand die het net niet zo gewild heeft.
Tot de pensioenleeftijd in zicht komt en bedrijven ons stilaan maar zeker diets maken dat we beter op brugpensioen gaan.
Dan blijft ons nog in het beste geval een zee van tijd over om te genieten van het leven.
Beter gezegd : om verder te genieten van het leven maar op een ander ritme.
De aktieve bevolking heeft geïnvesteerd in de de spaarpot voor de oude dag. Het pensioen.
Werken moeten we dus voor ons zelf en de anderen. Onze kinderen, onze toekomst.
Mogen leven in een land zoals het onze , waar alles nog geur en kleur heeft, is nog niet zo slecht. We genieten van een grote welstand maar moeten alert blijven voor onze medemens
die de snelle evolutie van computers - Internet - digitale snufjes allerhande niet méér kan volgen. Een hele generatie die onmondig wordt. Hier moeten we alert voor blijven.
We willen er komen in het leven !
Er komen in het leven, betekent nog altijd : inzet, offergave, wilskracht, de ogen gericht op de toekomst en het goede dat we anderen willen aandoen.
Dat het rondom ons, en ook in eigen land verkeerd kan aflopen dat hebben we de laatste jaren en maanden al elke dag door de media voorgeschoteld gekregen, catastrofen, oorlogen, zelfmoorden, verkrachtingen, kindermishandelingn verwaarlozingen enz.
Wordt het niet de hoogste tijd om het positieve nieuws in vedette te stellen zodat we kunnen leven in een sfeer van gelukkig zijn met dankbaarheid tevens voor al het positieve dat we mogen beleven.
Onze levenslijn moet er een zijn van steeds opnieuw op zoek gaan
naar het goede in deze wereld. Datgene waar niet over gesproken en geschreven wordt zodat we ons veilig en gelukkig kunnen voelen en
blijdschap alom kunnen verspreiden.
Kleine dingen zijn inderdaad klein
Maar trouw zijn in kleine dingen is iets groots.
Met de letter Kvan klein.
Fijn weer even achter het scherm van de computer te kunnen zitten
en te bezinnen over de tekst die Moeder Teresa ons naliet. Trouw zijn in kleine dingen.
Kleine voorwerpen kunnen we met minachting benaderen tenzij we ze met grote ogen bekijken. Met verwondering met bewondering. Dan krijgen ze kleur en geur.
Een eigen identiteit.
Wat klein is, trekt ons aan ; het wordt aantrekkelijk ; we kunnen het de baas.
Kleine diertjes zijn over het algemeen heel lief en we gaan ze strelen en koesteren.
Babies trekken ons bijzonder aan omdat ze zo teer lijken, zo freel en schalks.
We willen het ook hebben over grootse dingen.
Grootse dingen doen in het leven is niet voor iedereen weggelegd.
Niet iedereen krijgt de kans uit de band te springen en op te vallen.
Denk maar even aan de zorgende moeder, die onafgebroken zich dag en
nacht inzet voor haar kroost. Ook al gaat ze buitenshuis werken , dan nog
blijft ze permanent bezig met de kinderen. « Wat spoken ze uit tijdens onze
afwezigheid »; « hoever staat het met het huiswerk », « waar spelen ze »,
« met wie en met wat. »
« Staat de televisie niet te luid en welk programma volgen ze », « zijn ze aan het
surfen op het internet ? » Surfen maar ; de telefoonrekening vliegt de hoogte in.
Spaarpotjes werden tot nog toe niet aangelegd om spelletjes te kopen via internet.
Het zijn nog steeds de ouders die opdraaien of zijn er uitzonderingen ?
Spectaculaire dingen zijn er niet altijd om de kans te bieden aan mensen die even op TV of radio willen komen. Men kan niet elke dag een drenkeling redden of
hier en daar een heldendaad verrichten. Kleine dagdagelijkse dingen zijn
zo banaal, zo vanzelfsprekend ; toch worden ze achter pot en pint luidkeels besproken.
Gewikt en gewogen.
En er gebeuren echt vele kleine dingen in de loop van de dag.
Onopvallend, geruisloos : een helpende hand bij een gehandicapt kind ; de tafel
die wordt afgeruimd ; de tv die op een laag pitje wordt gezet omdat klank storend kan zijn voor wie in de nabijheid ervan, wil studeren of lezen.
Wanneer worden kleine dingen dan groot ?
Als we trouw blijven aan een gegeven woord.
Wanneer onze inzet koppig naar de eindmeet loopt.
Wanneer het engagement tegenover de partner gerespecteerd wordt.
Wanneer twijfel wordt verbannen ; het ongeloof weer plaats maakt voor geloof.
Waar vriendschap uitgroeit tot ware liefde in permanente zorg voor elkaar.
Toen Moeder Teresa zei « kleine dingen zijn inderdaad klein, maar trouw zijn in kleine dingen is iets groots » dacht ze wellicht aan haar eigen inzet. De dagelijkse zorg voor de misdeelden ; de warme handdruk aan de zieke, weze het dan met haar kleine, magere, knokige hand ; haar bemoedigende woorden voor haar medezusters.
Haar tere blik en het luisterend hart. Die kleine gestes heeft ze ons voorgedaan.
Haar beeld zal ons nog lang bijblijven.
Zelf was ze niet groot van gestalte ; alle proporties gerespecteerd, zal ze ook een klein hart gehad hebben maar zo groots voor wie haar mocht ontmoeten.
Bij haar was het niet op afspraak, en in functie van een volle agenda, dat je kon aankloppen.
Waar er moest gewerkt worden was ze ; waar er moest verzorgd worden was ze.
Als er moest gebeden worden was ze er ; permanent in kontakt met God en mens.
Is dit geen prachtig voorbeeld voor wie even de bekommernissen van elke dag onder ogen wil zien.
Is het sleur of is het gave ? Is het bitter maar toch drinkbaar ? Is het banaal of overweldigend ?
Ik heb het over het leven. Gewikt en gewogen. Zo kwaad hebben we het hier in het Westen niet.
We mogen daarom niet de ogen sluiten voor het leed rondom ons, de groeiende armoede, ook bij ons. De vereenzaming. Het individualisme. Het gevoel er niet méér bij te horen.
We hebben mekaar nodig. Laten we weinig wikken en wegen maar present zijn.
Een klein gebaar kan wonderen doen; een lief woord kan helend zijn; een kleine traan die meevoelt met het grote leed van iemand kan verzachtend werken en een duidelijk teken zijn van ik ben er voor u ik leef met je mee. In kleine daden schuilen grote levenswaarden.
Lina Van Obergen
Kiezen - een nieuwe aflevering in de reeks Paprika
Paprika
Een leven gekruid met wijsheid !
Met de K van kiezen.
Kies zorgvuldig de mens die met je gaat.
Het leven zit dikwijls vol verrassingen.
Pijn, vreugde en verdriet volgen mekaar soms in snel tempo op.
Mensen komen en gaan. Kinderen krijsen en moeders verwijzen.
Allen groeien we op in wijsheid en deugd. Dit is natuurlijk een hartewens.
Opgroeien betekent kans krijgen om op zelfstandige manier het leven in te stappen.
Wijsheid doet men op in scholen en vriendenkringen tijdens symposiums en
Ronde Tafelgesprekken; als boekenworm neuzend in dag- en weekbladen.
Leergierig snuffelend in boeken over wijsbegeerte en filosofie.
Als ik dan even mijn eerste stappen zet in de grote mensenwereld wordt het ernst.
Ik word gewikt en gewogen voor mijn kennis en snuggerheid.
Ik word besnuffeld en afgetast voor mijn hebben en zijn.
Ik word in het vizier genomen voor al mijn kleine ondeugden en onvolkomendheden.
Ik leef. Ik roep het uit beter één die met mij meegaat want de weg naar volwassenheid
is zwaar, lang en hard. De weg doorheen de immense mensenwoestijn is dor en verlaten.
Op wie kan ik mij verlaten.
En dit is de cruciale vraag : op wie kan ik mij verlaten ?.
Wie met mij gaat, kan bogen op mijn eerlijkheid en steun. Die iemand staat aan mijn zijde
al ben ik alleen in drukke of droeve dagen. Ik vertrouw op die iemand in goede en kwade
dagen. Vreugde wordt uitgezongen, verdriet uitgepraat. Woede wordt lam gelegd terwijl
triomfen uitbundig uit de doeken worden gedaan. Maar ik LEEF.
Wie mij beloofde ter hulp te komen wanneer het stilaan avond werd, en de lichten rondom
mij verbleekten, zie ik niet. Ik bespeur geen aanwezigheid. Het was een holle belofte.
Liever iemand die met mij gaat. Dragend vreugd en pijn, geluk en voorspoed.
Want beloven en het niet waarmaken daar heeft niemand een boodschap aan.
Een woord is een woord; een daad een daad.
Slechts op die basis kan een wereld draaien en vooruitgaan.
Zo niet verliest men tijd en energie. Verspilling van wat ons zo kostbaar is.
Een wereld vol leugens, geweld en verraad kent momenten van opgang maar moet blijvend
attent blijven op de tegenaanvallen. Vroeg of laat loopt men tegen de lamp en doven
de lichten. Wie eerlijk en oprtecht is, haalt de koppen van de kranten niet maar leeft in
vrede met zichzelf. Wie vrede zegt; zegt geluk. Wie geluk zegt ervaart de echte
rede van zijn bestaan. We zijn hier om gelukkig te zijn. Kies daarom heel nauwkeurig
de medemens die met je gaat; een heel eind weegs. Wie volgt is slechts een naloper
bereid om te spieken. Wie met je gaat deelt in alle goeds.
Een hartewens voor iedereen : vind de vriendschap die je waardig is.
In geborgenheid en oprechte interesse ligt de parel van t geluk.
Wat zegt de volksmond ook weer : Beter één die met mij gaat
dan twee die mij volgen.
Lina Van Obergen
Met de I van INITIATIEVEN NEMEN
Het leven zit vol wensen en verwachtingen.
We blikken niet graag naar het verleden ; neen want onze ogen zijn
gericht op onze toekomst. Momenten van blijde en soms angstige
vooruitzichten. Maar we leven. We kennen goede en kwade dagen.
Dagen van vreugde en dagen van verdriet. En telkens slagen we
er ons door. Met de moed der wanhoop ? neen, juist niet. We slagen
er ons door met de sprankels van hoop. We blijven geloven dat het
ooit eens beter zal gaan. Zoniet waren we reeds van deze aardbol
verdwenen. We zouden een einde gesteld hebben aan ons bestaan.
Maar we doen het niet. Ergens bespeuren we nog altijd een lichtpunt.
Kennen we nog de juiste betekenis van Kerstmis , of hebben we als
zovelen de kerstboom vol gehangen met flikkerende lichtjes,
zonder in onszelf de warme gloeilamp te hebben aangestoken om
mensen, vrienden om ons heen te verwarmen.Met Pasen worden de
eitjes geschilderd en ergens verdoken omdat de kinderen de zoektocht zouden inzetten naar het onbekende.
Een gekleurd eitje spreekt aan. Pasen is wel heel wat belangrijker en duidt op de verrijzenis van het dode leven.
Maar dat is een heel ander verhaal waar we het nog zullen over hebben.
Wat zegt de volksmond ook weer ? :
Tussen de mond en het bord valt er al te dikwijls veel pap op de grond.
We starten een project, beginnen is niet zo moeilijk, maar voor we het
eindresultaat bereikt hebben, hebben we tranen en bloed gezweet.
Door twijfels overmand. Met kritiek overstelpt. Met geldgebrek
geconfronteerd. Met ziekte bedreigd. Maar we hebben het hoofd geboden.
We zijn er geraakt. En pas dan kunnen we fier zijn op onze prestaties.
De aanhouder wint. Geloven in onszelf. Geloven in de anderen.
Een hele opgave dat ons elke dag wordt voorgehouden.
Laat dan wat pap op de grond vallen; het is belangrijk vol te houden.
Dat we de tegenkantingen aankunnen. Dat we kritiek kunnen ombuigen
met juiste argumenten. Niet afgeven. Recht door zee. Zo willen
we varen op de nieuwe golven van hoop die ons ook in het nieuwe werkjaar
zullen worden aangereikt. Durf en lef maken het leven boeiend en
interessant. Anderen hebben maar al te gauw de neiging om ons hun
wetten en interne regels op te dringen. Met sterk geloof lukt dit niet.
Stress mag onze denkwereld niet overheersen. Daarom moeten we af
en toe tijd willen maken voor momenten van rust en bezinning.
Daar hebben we recht op. We moeten hiervoor wel het roer stevig
in handen houden. Onze agenda wordt door onszelf ingevuld.
Anderen doen hierbij slechts voorstellen. Wij zeggen amen of beter
we beamen. We kunnen het allemaal een zekere richting uitsturen,
zodat we baas blijven, grotendeels althans over onze dagindeling.
Dit vraagt natuurlijk dat we zelf veel initiatieven nemen en
zodoende ons eigen leven in hand houden. Op die manier geven
we onze bezieling mee aan anderen.
We hoeven dan zelf niet mee te lopen. We hebben het zelf uitgedacht
en we verwezenlijken ons project samen met anderen.
Dit kan zowel in eigen huiskring, op het werk waar we ook staan.
Mag elke nieuwe dag ons blijven bezielen en ons alert houden.
Elke dag dat God ons geeft, willen we bewust beleven.
Met animo en dankbaarheid.
Tussen de start van een project en het einde zitten veel inspanningen vervat.
Alles lukt niet van de eerste keer. Telkens weer opnieuw beginnen
brengt beslist het einddoel naderbij.
Geloven in onszelf; de eindmeet halen en dan met een dankbaar
hart kunnen loven : onszelf en al wie met ons ging.
Mag elke nieuwe uitdaging vol vreugde en geluk zitten voor allen
die moedig en met zin voor humor de wipplank gebruiken
om een verre sprong te wagen in de toekomst die elke dag nieuw
en hoopvol is.
Lina Van Obergen
Over spreuken en gezegden
Beter één die met mij gaat dan twee die mij volgen.
Het leven zit dikwijls vol verrassingen.
Pijn, vreugde en verdriet volgen mekaar soms in snel tempo op.
Mensen komen en gaan. Kinderen krijsen en moeders verwijzen.
Allen groeien we op in wijsheid en deugd. Dit is natuurlijk een hartewens.
Opgroeien betekent kans krijgen om op zelfstandige manier het leven in te stappen.
Wijsheid doet men op in scholen en vriendenkringen tijdens symposiums en
Ronde Tafelgesprekken; als boekenworm neuzend in dag- en weekbladen.
Leergierig snuffelend in boeken over wijsbegeerte en filosofie.
Als ik dan even mijn eerste stappen zet in de grote mensenwereld wordt het ernst.
Ik word gewikt en gewogen voor mijn kennis en snuggerheid.
Ik word besnuffeld en afgetast voor mijn hebben en zijn.
Ik word in het vizier genomen voor al mijn kleine ondeugden en onvolkomendheden.
Ik leef. Ik roep het uit beter één die met mij meegaat want de weg naar volwassenheid
is zwaar, lang en hard. De weg doorheen de immense mensenwoestijn is dor en verlaten.
Op wie kan ik mij verlaten.
En dit is de cruciale vraag : op wie kan ik mij verlaten ?.
Wie met mij gaat, kan bogen op mijn eerlijkheid en steun. Die iemand staat aan mijn zijde
al ben ik alleen in drukke of droeve dagen. Ik vertrouw op die iemand in goede en kwade
dagen. Vreugde wordt uitgezongen, verdriet uitgepraat. Woede wordt lam gelegd terwijl
triomfen uitbundig uit de doeken worden gedaan. Maar ik LEEF.
Wie mij beloofde ter hulp te komen wanneer het stilaan avond werd, en de lichten rondom
mij verbleekten, zie ik niet. Ik bespeur geen aanwezigheid. Het was een holle belofte.
Liever iamand die met mij gaat. Dragend vreugd en pijn, geluk en voorspoed.
Want beloven en het niet waarmaken daar heeft niemand een boodschap aan.
Een woord is een woord; een daad een daad.
Slechts op die basis kan een wereld draaien en vooruitgaan.
Zo niet verliest mijn tijd en energie. Verspilling van wat ons zo kostbaar is.
Een wereld vol leugens, geweld en verraad kent momenten van opgang maar moet blijvend
attent blijven op de tegenaanvallen. Vroeg of laat loopt men tegen de lamp en doven
de lichten. Wie eerlijk en oprtecht is, haalt de koppen van de kranten niet maar leeft in
vrede met zichzelf. Wie vrede zegt; zegt geluk. Wie geluk zegt ervaart de echte
rede van ons bestaan. We zijn hier om gelukkig te zijn. Kies daarom heel nauwkeurig
de medemens die met je gaat; een heel eind weegs. Wie volgt is slechts een naloper
bereid om te spieken. Wie met je gaat deelt in alle goeds.
Een hartewens voor iedereen : vind de vriendschap die je waardig is.
In geborgenheid en oprechte interesse ligt de parel van t geluk.
Lina Van Obergen
Charme in het leven en creatief door het leven gaan
Met de letter C in het vaandel beginnen we een nieuw onderwerp.
A stond voor Alert zijn in het leven.
B stond voor bewust leven.
C staat nu voor charme in het leven.
We kunnen erop aan dat charme een grote rol speelt in ons leven.
Het is een vorm van hoffelijkheid onder mekaar.
Een stijl die we hanteren in onze omgang met mensen.
Charme heeft niets te maken met verleiden of toch wel soms ?
Wie zich netjes kleedt en een mooie uitspraak nastreeft komt sowieso aangenaam over. Heb je dan daarbovenop nog iets zinnigs te vertellen dan scoor je hoog. Kan je bovendien met mensen omgaan zonder ze te kwetsen; zonder je op te dringen
dat is prima.
Charme is een tikkeltje mysterieus. Een openhartige glimlach wekt dikwijls intrige op; wat wil men van mij ? Waarom die lach?
Charme opent alvast een deurtje waarlangs we ongedwongen, bij de andere, een kijkje kunnen nemen.
Charme hoort bij het leven. Het heeft niets te maken met oneerlijkheid of opdringerigheid. Het heeft veeleer te maken met een respectvol benaderen van de partner of toehoorder.
Charme kan men aanwenden in gesprekken die zodoende de positieve toer opgaan.
Charme kan men aanwenden in benaderingen van mensen die ons nog vreemd zijn.
Een charmant iemand kan je wel vertrouwen. Niets is geveinsd en niets is theatraal gebracht. In tegendeel, charme nodigt uit tot luisterbereidheid.
Is het U ook reeds opgevallen hoe weinig verzorgd mensen op straat lopen. Slordige kledij typeert een mens. Wat zegt de volksmond ook weer : de kleren maken de man niet maar
daartegenover staat het feit dat een verzorgd voorkomen, de contacten vergemakkelijkt.
Ik denk bijvoorbeeld aan een doktersbezoek.
Ik hou liever van een arts die een witte overjas draagt dan hij of zij die in bluejeans en loszittend hemd mijn diagnose gaat stellen.
Een licht parfum ruikt aangenaam en wekt de aandacht. Hoort dit bij charme ?
Ik tracht op een ietwat charmante manier uit te leggen dat een verzorgd iemand dat gewoonlijk is in voorkomen en denken.
Welk verschil zou er bestaan tussen charmant zijn en charme hebben ?
Even doordenken. Charmant zijn in de omgangsvorm is synoniem van hoffelijkheid. Charme hebben is de kunst om op een ongedwongen en verzorgde manier met zijn medemens om te gaan.
Deze benaderingen hebben hun beperkingen. Ik weet het. Wellicht kan het ons aanzetten om wat méér pit in ons levenspatroon te brengen.
Wat meer pimento in ons levensmenu en we krijgen een heerlijke
cocktail van menselijke waardigheid. God die ons schiep en alle vrijheid liet, hoeft dan niet te blozen. En als toemaatje weten we met zekerheid dat we, dank zij onze charme veel gemakkelijker zullen aanvaard worden. Wat is er heerlijker dan zich bemind te weten.
Dagdagelijks moeten we aan onszelf blijven werken.
Geef toe, was dit geen charmante opmerking.
Rustig worden
Het leven is gekruid met vredige rust
Het leven is jachtig
Onrust en twijfel overmannen ons
We zijn prikkelbaar en zenuwachtig
Slordig in doen en laten.
We krijgen de boel niet meer geordend.
In ons hoofd gonst het van agendapunten.
De wagen is ons hoogste heil
want met onze voeten geraken we niet meer
bij de bakker, de kruidenier of de electrozaak.
Vakantie is bijna de meest stresserende taak.
Vroeg uit bed, koffers proppensvol,
vliegtuigperikelen en hoteloverboekingen.
Weg willen we uit de sleur van het leven.
Het leven is geen sleur.
Het leven is er om te leven.
De organisatie is ons toevertrouwd.
Willen we teveel misschien ?
Pakken we teveel zaken tegelijkertijd aan ?
Kan het niet wat eenvoudiger ?
Antwoord : JA
Hoe ? : lees dan verder
Ga even zitten en ween over je lot.
Laat de tranen eens vloeien en
voel hoe kracht en weerstand uit je lichaam verdwijnen.
Roep het uit : ik kan niet meer.
Blijf vooral zitten.
Wacht verdrijf het denken en
laat de rust stilaan in je hoofd binnentreden
Blijf vooral zitten
Luister naar de stilte.
Na een poosje, dat je zolang mogelijk rekt,
overschouw je de situatie waarin je terecht gekomen bent.
Ontevredenheid alom !
Nochtans was de start heel goed bedoeld :
De kinderjaren
zoek naar de leukste momenten
Je studies
zoek naar de best behaalde resultaten.
Je huwelijk
zoek naar de pittigste belevenissen.
De plannen die gesmeed werden
De kinderen die gewenst werden
Dit alles is er nog !!! zowel de herinneringen
aan de goede momenten, als de kinderen, de
vrienden, de buren, en de vakanties in t vooruitzicht
Aan gezondheid kan gesleuteld worden
indien dat ook een probleem is.
Doe het rustig, doe het rustiger
dan doe je het bewuster.
Het mooiste geschenk hier op aarde
is het leven
Neem het rustig in overschouwing.
Wie bij jou rust vindt, wordt zelf rustiger.
Het is het beste en goedkoopste medicijn.
Rustig de dingen van het leven overschouwen
Mijmeren en dromen
Ik droom van een wereld vol sterren en fonkellichtjes.
Ik droom van een wereld vol kindergezichtjes en warme smoutebollen.
Ik droom van een wereld vol zachte muziek, met mensen die praten en lachen.
Mocht morgen de zon weer schijnen over bergen en dalen.
Mocht regen de droge akkers in het verre oosten bevochtigen voor een goede oogst.
Mocht de opkomende zon veel werkgelegenheid brengen aan zoekenden.
Mocht de dalende avondzon de mensen gewoon gelukkig maken rond een
glaasje, een gesprek, een kaartspel, een smakelijke maaltijd en een romer wijn.
Het kind mag dan krijsen en rondhuppelen, de grijsaard mag zijn dutje doen.
De jonge man streelt zijn liefje en maakt beloftevolle plannen terwijl de
uitverkorene haar lieveling innig kust.
De gehandikapte vindt zijn plaats temidden de menigte en weet zich gedragen en
geliefd. Hij hoort erbij en krijgt alle aandacht en een schouderklopje.
Politiekers zorgen toch voor ons welzijn en zijn bekommerd om werkgelegenheid
en ziekenzorg. Wie oud en ziek is krijgt verzorging. Wie jong is krijgt opleiding en
studie. Opvoeding is een must en een levensstijl waar iedereen zich goed bij voelt. Studeren doen we gans ons leven, met zorg en doorzettingsvermogen. We
willen het weten, we geven het door, we ijveren voor verdere ontplooiïng en
vergeten niet te filosoferen over wat voorbij is en nog komen moet.
Van aanrandingen geen sprake, van diefstallen evenmin. We leven in een open wereld waar iedereen thuishoort en zich honderd procent inzet. Iedereen. Elk met zijn gaven en beperkingen.
Niemand blijft aan de kant staan, en iedereen doet mee. Iedereen werkt !
Iedereen zet zich in voor een job, een klus, een hulp, een service en wordt hiervoor beloond.
Geen dopgeld voor wie geen werk heeft. Dit hoeft dan niet meer.
Beroepsfierheid bovenal. Ik laat de pen nu echt los over het papier glijden; de gedachten houden niet op.
Het lijkt absurd en toch
Positief leven is leven niet van de anderen maar voor de anderen.
De tijd dringt en dwingt.
Geen dopgeld zonder tegenprestatie.
Iedereen doet wat voor den brode.
Er komen in het leven, betekent nog altijd : inzet, offergave, wilskracht, werken
gericht op de toekomst en het goede dat we anderen willen aandoen.
Dat het rondom ons, en ook in eigen land verkeerd kan aflopen dat hebben we de laatste
jaren en maanden al elke dag door de media voorgeschoteld gekregen, maar wordt het
niet de hoogste tijd om het positieve in vedette te stellen want pas dan zal onze balans
doorwegen met
.
Ik laat het je zelf invullen
