Ik ben Loek en woon in Scheveningen. Ik ben geboren op 24/11/1934
golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid
Gisteren is geschiedenis morgen is toekomst vandaag leven we maak er iets moois van
water, mist, regen, samengevloeid in één beeld tot verwondering
hoog in de lucht door vleugels gedragen ongekende verten
ik wil als mijn tijd gekomen is stil wegglijden in de eeuwigheid waar geen licht is en geen duisternis waar geen dag is en geen nacht is maar alleen de stilte van het tijdloos samen zijn
Alle korreltjes samen maken het strand
De nieuwe dag: je krijgt hem cadeau, maar je moet er zelf iets van maken.
ZEE EN WIND EN WOLKEN: SCHEVENINGEN, WAAR IEDEREEN WELKOM IS.
foto's en tekst: Loek de Koning. Als het werk gedaan is
Als het werk gedaan is
de zon achter de kim verdwenen is
de wereld verdwijnt in duisternis
de wijn in het glas geschonken is
er alleen de stilte van de avond is
dan hef ik het glas
op wat mij vandaag overkomen is.
20-01-2008
lentegeluiden
Het is middag. Ik ben zo juist terug van een wandeling. Even genieten van het weer; er is weliswaar geen zon, maar zonder de zon kan de natuur ook mooi zijn. Ik maakte een paar foto's die ik u vandaag als een vroege lentegroet aanbied.
ook bij somber weer kan de wereld er mooi uitzien, je moet het alleen willen zien.
Dadelijk gaan we even boodschappen doen en dan via Stompwijk door de polders terug naar huis. Maar we nemen wel onze cameras mee: fotograferen kan je altijd en overal. Ook bij mistig over somber weer kan de wereld er heel mooi en anders uitzien. Vanmiddag zal ik zeker, misschien wel een paar fotos plaatsen, die vandaag geschoten zijn.
Als de temperatuur gaat stijgen, dan krijgen we weer de vakantiekriebels. De vakantie is al besproken en in mei gaan we genieten van het zonnige en gastvrije Turkije. We tellen de dagen al. Maar we hebben nog wel wat weken te gaan. Eerst carnaval, dan Pasen en op Pinkstezondag vertrekken we voor een welverdiende rustperiode.
Vanmorgen om 8.24 uur maakte deze opname van de noordoostelijke hemel boven Den Haag. Dat de lente in de lucht zit was ook buiten al weer te voelen: weinig wind en een temperatuur van 7,5 graden; abnormaal voor deze tijd van het jaar; maar wij genieten er van. Wat de rest van de dag ons gaat brengen is niet meer van belang: het is als een goede morgen. Alleen al een vriendelijk goede morgenkan voor een ander de dag al tot een feestdag maken.
Wat is er toch aan de hand op het blog. Sommige blogs staan dubbel vermeld en andere blogs worden niet meer vermeld. Pascal lijkt wel een goochelaar: hij haalt iedere keer een nieuw konijn uit zijn hoed. Misschien wordt het morgen beter. Of wordt het soms een carnavalskraker? Wie weet. Of heeft hij al de lente in zijn hoofd.
Soms berg je je spulletjes erg goed op. Maar als je dan een paar dagen later een van die dingetjes nodig hebt, dan kan je dat niet meer vinden. Vanmorgen wilde ik twee batterijen opladen. Ik pak de batterijoplader, die ik meestal gebruikt, maar daarvan branden de controlelampjes niet meer. Dan maar even een andere pakken ik heb er meer dan één -, maar een andere kan ik niet vinden, die heb ik weer te goed opgeborgen. Straks zal wel weer ineens te voorschijn komen. Zo iets overkomt mij wel eens vaker; ik weet dat ik het heb, maar kan het niet vinden. Foto: misschien kan hij me helpen zoeken.
Weet u dat je op de meeste openbare recepties heel vaak dezelfde mensen tegenkomt. Gisteravond was ik aanwezig op de nieuwjaarsreceptie van de wijk, vanavond om 16.00 uur begint de nieuwjaarsreceptie van het stadsdeel Scheveningen, een week later is er een receptie van de Ondernemerssociëteit en zo zijn er nog veel meer recepties en het valt iedere keer weer op, dat er mensen zijn, die je ook al op andere recepties ontmoet heb. Je hoeft zelfs bijna geen gelukkig nieuwjaar meer te wensen: dat heb je al op die andere receptie gedaan. En toch heb je die recepties nodig, want het is een van die schaarse momenten, dat je eens even met elkaar kunt praten. Veel mensen hebben het altijd druk en dan is zon'n receptie net even de gelegenheid om iets te bespreken. Ik ga dan ook dadelijk maar weer naar die receptie, waar ik uiteraard ook een uitnodiging voor ontvangen heb.
De wind is weer gaan liggen na een regenachtige en bij tijd en wijle (wat is dit toch een mooie en bijna vergeten ouderwetse uitdrukking!) stormachtige dag. De vlag op koepel van het Kurhaus staat nog wel strak, maar de vlaggenmast staat niet meer krom. De windkracht zal inmiddels wel in de buurt van de Bft 5 liggen en dat is voor ons een stevige bries. Boven het land wordt de lucht al weer helder en het zal me niets verbazen, als we in de loop van de dag het zonnetje weer zien schijnen.
Binnen de Europese instellingen kennen we inmiddels 23 talen: vraag me op dit moment niet welke dat allemaal zijn. De voormalige Belgische premier en thans Europarlementariër Jean-Luc Dehaene vindt dat iedere burger zich in zijn eigen taal tot de EU moet kunnen blijven wenden en staat op de bres voor het Nederlands. Hij vindt ook dat Nederland best wel wat meer actieve steun zou kunnen geven. En ik ben het met deze grote Belg eens. We mogen best trots zijn op onze eigen taal. De Belgen zijn gewend om voor hun eigen taal te vechten; ik vind dat wij dat in Nederland ook moeten doen.
In de Telegraaf van deze morgen staat een opmerkelijke zin: Op de avond dat de Russen volgens de Juliaanse jaartelling oud en nieuw vieren .; de rest van de zin is niet van belang. Onze huidige kalender danken we voor een belangrijk deel aan Julius Caesar. Bij de Romeinen was de maand Maart de eerste maand van het jaar en werden ook zo genoemd; we kunnen dat nog goed zien aan de namen van de maand september, oktober, november en december (septem, octo, novem,decem resp. zeven, acht, negen en tien). De vijfde maand Quintilis noemde Julius Caesar naar zich zelf: Julius en Augustus vernoemde de maand Sextilis naar zich zelf. De Juliaans kalender was ingedeeld in 12 maanden van 28 (maan) dagen en één maand van 29 dagen(tevens de laatste dag van het jaar). Daar deze indeling niet parallel liep met de seizoenen werd in de 16e eeuw de Gregriaanse kalender ingevoerd. Omdat niet alle landen de Gregoriaanse de paapse kalender accepteerden ontstonden er verschillende nieuwjaarsdagen dagen: denk aan het Chinese, Joodse, Russische nieuwjaar. En de Russen vieren dit jaar op 13 januari oud- en op 14 januari nieuwjaar.
Na een drukke week eindelijk even tijd om mijn werkbureau en omliggende vloer wat op te ruimen en al die paperassen te ordenen; het grootste gedeelte kan meestal direct in de prullenbak, maar soms kan er wel eens een vergeten briefje tussen liggen en dat moet dan toch nog even snel verwerkt worden. Nu ziet het er weer een beetje geordend uit. Foto: golvenspel onder de Pier
Een druk weekend staat ons te wachten: voorbereiding van de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie in ons complex, eigen huis ruimen en daarnaast ook even het huis van onze dochter, die morgen thuiskomt van vakantie en daarna, maar dat is niet het minst onplezierige deel van de dag een gezellige nieuwjaarsreceptie, waarvan we wel het begin, maar niet het einde weten. Er staat nog veel wind vanuit het westen, maar in het oosten breekt hier en daar al de bewolking. Wie weet wordt het toch nog een aardige dag. Foto gemaakt van het al eerder besproken diorama.
Een oud Nederlands liedje, dat ik al heel vroeg leerde zingen, maar waarvan ik de volledige tekst vergeten ben, begon als volgt: Het regent, o wat regent het, ik hoor het in mijn warme bed. Ik hoor de regen zingen .. Vandaag was het dan zon dag. Ik lag wel niet in mijn bed, dan had ik er de hele dag in kunnen blijven liggen, want het regent al de hele dag. Maar achter de wolken schijnt de zon en zoals mijn vader altijd zei: het meeste valt er toch naast. Laat de regen maar zingen: na regen komt zonneschijn.
Er was deze morgen een behoorlijke vertraging op het blog. We kregen alleen de voorpagina en verder konden we niet bij ons eigen blog komen. Annemiek bleef maar proberen en zojuist riep ze me toe(ze zit in de woonkamer en ik in mijn werkkamertje): Loek, hij doet het weer en daar bedoelde ze het blog mee. Maar we moeten nu eerst boodschappen gaan doen. Het is weer bijna weekend en Marlies, onze dochter, komt zondag weer terug van haar vakantie. Het zal wel een druk weekend worden.
Jammer genoeg heb ik tot nu toe weinig reactie gekregen op mijn blogberichtje van hedenmorgen, maar misschien zijn er toch nog Belgen, die mij een goede raad kunnen geven. Tot nu toe heeft ook Pasc@al nog niet gereageerd. Afgelopen zondag was dit even mijn eigen eilandje. Ik voelde mij even een koning toen ik op dit eilandje stond.
"Jammer genoeg is het tijdschrift PASC@L nog niet in Nederland te koop. Zou het mogelijk zijn om het tijdschrift ook digitaal te plaatsen of tegen een vergoeding als nieuwsbrief beschikbaar te stellen. Wij, Hollanders, willen ook graag op de hoogte blijven. Waarschijnlijk zal ik ook dit keer geen tegenberichtje van u ontvangen, maar ik denk maar "de aanhouder wint"Met vriendelijke groeten uit ScheveningenLoek de Koning met blognaam /loek2_1934. en Annemiek de Koning met blognaam /annemiek."
Sorry, maar het moet mij even van het hart. Bovenstaande email heb ik vandaag aan Pascal gestuurd, maar wij worden nog steeds niet serieus genomen, anders zouden wij wel antwoord krijgen. Maar misschien is het mogelijk, dat onze wens ook door Belgische medebloggers kan worden ondersteund
Meerdere foto's plaatsen bij een bericht. Maar dan moet je natuurlijk wel rekening houden met de grootte van de foto; in plaats van 800 pixels, zou je dan naar 300 pixels kunnen gaan: dan blijft het blog tenminste zijn rustige vorm behouden. Maar ik blijf toch maar liever met één kleine foto werken, die dan aanklikbaar blijft en alsnog een groter beeld geeft.
Als de mist laag hangt over de weilanden, dan lijkt het soms net alsof de koeien geen poten hebben: wij noemen dat dan koeien-zonder-poten weer. En zoiets ervaar je ook als je s morgens vroeg door de duinen wandelt en daarna richting strand loopt: dan loopt er voor je uit een hele lange schaduw, die je als een wegwijzer leidt naar het strand. Op de foto sta ik richting strand met de lage zon in mijn rug: het moment-van-de-lange-schaduw. Meestal fotografeer je zo iets niet, maar toch heeft het wel iets.
