Ik ben Loek en woon in Scheveningen. Ik ben geboren op 24/11/1934
golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid
Gisteren is geschiedenis morgen is toekomst vandaag leven we maak er iets moois van
water, mist, regen, samengevloeid in één beeld tot verwondering
hoog in de lucht door vleugels gedragen ongekende verten
ik wil als mijn tijd gekomen is stil wegglijden in de eeuwigheid waar geen licht is en geen duisternis waar geen dag is en geen nacht is maar alleen de stilte van het tijdloos samen zijn
Alle korreltjes samen maken het strand
De nieuwe dag: je krijgt hem cadeau, maar je moet er zelf iets van maken.
ZEE EN WIND EN WOLKEN: SCHEVENINGEN, WAAR IEDEREEN WELKOM IS.
foto's en tekst: Loek de Koning. Als het werk gedaan is
Als het werk gedaan is
de zon achter de kim verdwenen is
de wereld verdwijnt in duisternis
de wijn in het glas geschonken is
er alleen de stilte van de avond is
dan hef ik het glas
op wat mij vandaag overkomen is.
30-06-2012
koningskaars etc.
Zaterdag. Een dag met veel activiteiten, maar eerst even bloggen, daarna tuin en als ik terugkom en lekker gedoucht heb, mijn blogbezoekers begroeten. Vanmiddag een feestelijke opening van een muurschildering. Daarna op visite bij onze dochter. Hopelijk een dag met veel zon, zodat we toch nog even terug kunnen denken aan een zonnige dag in de zomermaand. Vanaf nu begint het aftellen weer: de dagen gaan weer korten. Morgen is het al weer 1 juli: het begin van de hooimaand: warm en droog. Foto: de koningskaars staat weer in volle bloei, begeleid door teunisbloem, slangenkruid en hartgespan.
We hebben een hele tijd zitten kletsen bij het ontbijt en ineens zie ik dat het al 8.45 uur is. Gisteren zijn we naar de tuin geweest: Annemiek om te genieten van de omgeving en ik om te werken. Ik loop de achterstand van de vakantie en ziekte van Annemiek al aardig in. Maar de tuin ziet er nog niet uit. Het meeste onkruid ligt nu te drogen in de zon, zodat ik het binnenkort kan verkruien. Vorig jaar had ik van iemand een witte aardbei gekregen; die neemt nu een paar vierkante meter in beslag. Zo een gewas groeit als onkruid en die moet ik dan ook een halt toeroepen. Vandaag weer even mijn spieren ontspannen, zodat ik morgen weer fit verder kan met de tuin. Foto: zoals gisteren beloofde het tweede boeket.
Het is onze gewoonte om van een boeket bloemen, dat wij gekocht of gekregen hebben, een foto te maken. Zo heeft een boeket een langer leven dan alleen een aantal dagen in een vaas. Gisteren kregen we twee boeketten: onverwacht. De eerste van een nicht, die wij al heel lang niet ontmoet hadden. Het tweede boeket kregen we van de mensen, waar ik gisteren over berichtte. Vandaag gaan we even naar de tuin. Niet te lang: er wordt door de weervoorspellers een broeierige dag aangekondigd en dat is voor Annemiek niet zo goed. Dus na de tuin weer snel terug naar de kust. Op de foto een opname van het eerste boeket en morgen misschien dat van onze vrienden uit het oosten.
Ongeveer een jaar geleden waren we een paar dagen in de Achterhoek. We maakten wat tochtjes met de auto. Op een van die dagen – het weer was wat twijfelachtig – werden we overvallen door een fiks regenbui. Daar het toch tijd was om een bakkie te doen, stopten wij bij een cafeetje vlak aan de grens met Duitsland. Daar kwamen we in gesprek met twee wat oudere mensen – zeg van onze leeftijd. We kwamen over Scheveningen te praten. Daar waren die mensen nog nooit geweest. We gaven wat tips over hotel e.d. Gistermorgen werden we opgebeld en uitgenodigd voor een drankje. Het waren die mensen van dat kleine cafeetje vlak aan de grens, maar nu waren zij voor een paar dagen naar Scheveningen gekomen. We hebben gezellig zitten kletsen en samen zijn we een avondwandeling door Scheveningen gaan maken. Vanavond komen ze bij ons thuis; de afstand van hun Scheveningen-hotel naar ons appartement is ongeveer 800 meter. Foto: een plaatje uit Turkije.
Verwonderd lees ik in de krant dat van Marwijk grote schoonmaak houdt. Bert van Marwijk is de coach van het Nederlands voetbalelftal. Deze week maakte Mark van Bommel bekend, dat hij zijn plaats ter beschikking stelt. Ik heb altijd gedacht dat het Nederlands elftal bestaat uit de beste spelers, die in de Nederlandse competitie spelen, maar niet uit spelers, die vinden dat zij de beste zijn en een plaats voor zichzelf kunnen opeisen. Een speler moet het een eer vinden om voor een Nederlands team uit te mogen komen. Zulke spelers worden gekozen omdat zij regelmatig laten zien, dat zij gemotiveerd en samen met de medespelers een prestatie neerzetten. Nederlandse voetballers, die niet in Nederland spelen, maar elders in de wereld, laten zich niet op de Nederlandse voetbalvelden zien. Af en toe zien we die in de krant verschijnen of in een flits op de televisie. Maar wat zijn ze waard, als zij in een Nederland vertegenwoordigend team spelen, samen met spelers, die spelen in de Nederlandse competitie? De feeling met het Nederlandse voetbal is er dan vaak niet en dat heeft dan vaak weer tot gevolg, dat er geen team staat bij internationale wedstrijden. Waar hier Nederland(s) staat kan je ook ieder ander land invullen. Foto: een samenspel van kleuren tot één harmonisch geheel. Foto gemaakt een paar dagen geleden.
Dat ziet er al een stuk beter uit. Gisteren kwam het weer pas laat op gang. Vandaag begint met zon. De daken zijn nog nat van de regen in de afgelopen nacht. De wind staat straf uit het westen. Nog een beetje fris; maar straks, als de zon wat meer warmte geeft en de wind wat luwt, kan het best nog wel een aardige dag worden. Nog geen zomer: die volgt later. De Scheveningse dag in Muzee Scheveningen was gezellig en het weer was aangenaam. De zondag heb ik gebruikt om de keuken te betegelen boven het nieuwe aanrechtblad. Dat ziet er nu fris en mooi strak uit. Eindelijk is de keuken nu naar onze zin. Heeft lang geduurd. Bijna een jaar. Maar toch… de aanhouder wint. Ik wens iedereen een gezellige dag en een goed begin van de nieuwe week, tevens de laatste week van juni. Foto: gisteren fotografeerde ik de zonsondergang, konijntjes in het duin, en reebok tussen kreupelhout, maar ik koos voor dit bloemstukje.
Op de eerste plaats: goede morgen. Of de zon schijnt of niet, of het regent of niet, of de wolken de hemel bedekken of niet: toch goede morgen. Aan het weer kunnen we niets veranderen, aan de beleving er van kunnen we wel wat doen. Denk bij voorbeeld aan: geen zon…, dan moet je zelf maar het zonnetje in huis zijn; of regen… dat heeft ook een voordeel: dan hoef je de tuin niet te sproeien; of veel wolken… dan kan je heerlijk op je rug gaan liggen en de droomwolken aan je voorbij laten gaan: de dwergen, de dieren en allerlei andere wolkenfiguren, waarbij je zo heerlijk kunt wegdromen. Daarom: goede morgen. Pluk de dag en geniet er van. Vandaag niet genoten is een verloren dag. Vandaag Scheveningse dag in Muzee Scheveningen. Foto: vandaag niet, maar als de zon goed doorkomt is er in Scheveningen veel moois te zien.
Weinig last gehad van het slechte weer. Af en toe een paar druppels regen en even een stevige bui, een enkele lichtflits, gevolgd door een donderslag boven zee. En dat was het dan. We hebben er wel wat koelte en een stevige bries aan overgehouden. Vandaag werk aan de winkel in huis. Gisteren is de keukenman geweest en heeft nu eindelijk de keuken een goed aanzicht gegeven. Vandaag nog wat ruimen en de kasten vullen. Daarna – en dat zal wel in de middag worden – gaan we onze proviand aanvullen en misschien nog even wat ruimen in de tuin. Morgen is het museumdag in Muzee Scheveningen. Daar moet ik toch even mijn gezicht laten zien en wat keuvelen met oude vrienden. Annemiek is nu de hele dag uit bed. Ze loopt nog wat onwennig door het huis, maar het gaat met de dag beter. Gelukkig maar. Ze kijkt zelfs weer in de kranten en tijdschriften op zoek naar ‘een paar daagjes er even tussen uit’. Foto: gisteren was er zeemeeminnenparade, maar door de slechte weersvoorspelling was er weinig belangstelling. Deze meermin bleef lachen.
Vandaag, de eerste dag van de astronomische zomer van het jaar 2012, begint met een laaghangend wolkendek, waar de zon af en toe wat bleekjes doorheen schijnt. Maar het zal niet lang duren voor de zon doorbreekt. Welkom, zomerzon. Volgens de weervoorspellers zal het weer vandaag ook wat knallende en flitsende zomerse weersverschijnselen gaan vertonen. Ze worden ons aangeboden door onze zuidelijke vrienden, nadat zij van dit schouwspel getuigen zijn geweest. Misschien wordt de kusstreek gevrijwaard van dat ongerief en zal de zon Scheveningen verblijden. Ik hoop voor iedereen, dat het onthutsende bericht van de weervoorspellers, minder erg zal zijn, dan zij verwachten. Hoe dan ook… de zomer is begonnen. Welkom, zomerzon. Foto: Na de donkere luchten zullen de wolken vluchten en komt de zomerzon.
Vandaag de laatste lentedag. Morgen begint de astronomische zomer om 01.09 uur in Nederland en om 02.00 uur in België. Maar vandaag lijkt het al een zomerse dag te worden en ook voor morgen is de verwachting goed; in ieder geval qua temperatuur. Of er regen komt of zonneschijn dat bepalen de weergoden. Vandaag eerst, al vroeg, naar de tuin. Daarna vanmiddag een feestelijke bijeenkomst en verder gewoon genieten van een mooie dag. Pessimisten zien direct al wolken hangen, maar ik kijk - en ik hoop u ook - naar de zonnige kant van het leven en hoop dat de zomer lang en stralend zal zijn. Foto: juni bloemenweelde
Eerst even met Annemiek naar de trombosedienst: controle. Met Annemiek gaat het goed: de ene dag wat beter dan de andere, maar het is duidelijk te merken dat ze goed vooruit gaat. Nog even en ik mag niets meer doen in huis. Ja, haar elastische kousen aan en uit trekken, maar dat is voor mij een peulenschilletje. De zon schijnt; we gaan een mooie dag tegemoet. Vandaag ga ik naar een bevriende relatie; ansichtkaarten bekijken van het oude Scheveningen. Mijn www.schoenendoos.eu zal binnenkort wel weer een flinke uitbreiding ondergaan. De www.scheveningen-haringroute.nl heeft nu ook een Spaanse versie gekregen: Frans, Duits, Engels, Spaans en Nederlands. Een goede vriendin heeft die Spaanse vertaling gemaakt. Foto: ergens in de polder
Vanuit België krijgen we vandaag een regencadeautje, maar later op de dag gaat daar de zon weer schijnen zal deze zal zich uitbreiden naar onze regio. Het oranjezonnetje is na drie nederlagen verbleekt. Het Deense, Duitse en Portugese elftal hebben die Hollanders weer eens geleerd, dat je moet pieken op het voetbalveld en niet in de krant. Voorbij een mooie droom van veel landgenoten. Gewoon weer opnieuw beginnen en maar hopen op de toekomst. Van de tuin komt vandaag niet veel. Gelukkig heb ik toch nog wat onkruid kunnen verwijderen. Waar eerst onkruid stond is nu een moeras ontstaan. “Simpe, sampe, sompe, de boeren dragen klompen… Oh wat zijn die straten nat, simpe, sampe sompe” Foto: donkere wolken boven de Nieuwe Waterweg.
Het is zondag en de zon schijnt. Wel omringd door wolken, maar toch… hij is er. Op het plein voor ons huis is er vandaag een braderiemarkt. Vandaag is het in Nederland Vaderdag. De kinderen komen vandaag even langs; op de eerste plaats om Annemiek wat op te beuren en ook voor Vaderdag. Vaderdag wordt in Holland niet zo gevierd, maar vandaag doen we er wel wat aan. Dadelijk na de koffie ga ik weer eens mijn ommetje maken. Daar is de laatste tijd niet veel van gekomen. Eens even kijken op de boulevard en bij de braderie. Hopelijk blijft het droog. Gisteren zijn we even de polder in geweest; het weer was best redelijk; alleen een harde koude wind maakte het wat onvriendelijk. Maar de natuur en de wolken waren mooi. Vandaar ook de foto van de polder bij de Wilck.
In het begin van de dag leek het weer niet zo gunstig: regen en wat mist, maar later klaarde de hemel en hoewel de wind wat fris en hard uit het zuidwesten woei, zijn we toch maar even naar de tuin gegaan. Annemiek voor de frisse lucht en ik om het onkruid te lijf te gaan. Daarna zijn we de polder ingegaan naar ons vaste plekje in de omgeving van Gelderswoude: de Wilck. Op de terugweg zagen we moeder zwaan met drie jongen. Vaak zijn zwanen agressief als je ze benadert, maar deze zwaan bleef rustig opletten en maakte geen aanstalten om aan te vallen. Daardoor kon ik van dichtbij een paar leuke familieopnamen maken. Foto: moederzwaan met haar kroost.
Gisteren, het was een mooie zonnige dag, ben ik weer naar mijn tuintje geweest. Samen met Annemiek. Zij vond het heer lijk om eindelijk weer eens wat langer buiten te zijn. Met hoed op heeft ze genoten van het mooie weer, de rust , de stilte en de frisse buitenlucht. Daarna zijn we nog even de noodzakelijke dingen voor het weekend gaan halen. Ik had gelijk nog wat rabarber geplukt en heb dat na thuiskomst gekookt en gedeeltelijk in de diepvries opgeborgen. Vannacht is onze dochter Marlies weer terug van vakantie en komt straks even langs om een bakkie te doen en over haar vakantie te vertellen. Daarna wilden we weer naar de tuin, maar het weer ziet er voor vandaag niet zo zonnig uit. Morgen misschien beter. Foto: vakantie in Turkije
Iemand stuurde mij gisteren een email met de mededeling dat hij een enorme verzameling ansichtkaarten geërfd had. Hij had mij gevonden via mijn website www.schoenendoos.eu. Ik belde hem en een paar uur later zaten we samen te genieten van een deel van die verzameling. Terwijl zaten te genieten kwam er een telefoontje van een oude vriend: de oud-directeur van Museum Scheveningen. Hij volgde mij al anderhalf jaar op het blog en had gelezen, dat Annemiek zo ziek is geweest. Met Annemiek gaat het al weer wat beter. Ze zat zelfs al weer even achter de computer. Vandaag gaan we even naar de opticien voor een nieuw glas in de bril van Annemiek. Tijdens ons verblijf in Kusadasi was ik er op gaan zitten. Toen kraakte er iets. Haar bril. Pech. Al met al was het gisteren ondanks het matige weer toch een gezellige dag. Daar komt zeker een vervolg op. Foto: toch nog een keertje een foto uit het ziekenhuis.
Als je na een lang verblijf elders terug keert achter je bureau, dan zijn er veel dingen die je aandacht vragen. Binnengekomen berichten, vergeten nota’s, contacten met verzekeringen, inkopen doen, koken, wassen en zo kan je nog wel even doorgaan. Tijd voor een ochtendwandeling, even kijken naar de nieuwe boulevard, even naar de duinen om naar de nachtegaal te luisteren: het zit er allemaal nog niet in. Zelfs bloggen, wat toch een bezigheid binnenshuis is, schiet er vaak bij in. Sorry hoor. Maar die tijd komt wel weer. Annemiek gaat langzaam vooruit. De ene dag is beter dan de andere, maar soms is het ook andersom. Het weer werkt natuurlijk ook niet erg mee. Even lekker buiten zitten en de frisse wind door je haren voelen waaien… daar moeten we nog op wachten. Misschien morgen of de dag daarna. Foto: een echte steun en toeverlaat in het Özel Kusadasi Hastanesi: KIM.
Het zonnetje schijnt in Scheveningen. Niet alleen buiten, maar ook binnen. Vanmorgen hebben we samen lekker een bakkie gedaan op ons balkon en genoten van het mooie wolkenspel boven de stad. Nu zit Annemiek in de serre en geniet van de bedrijvigheid op het plein, waar het vandaag markt is. U merkt het wel: het gaat goed met Annemiek. Ze is nog wel snel vermoeid, maar dat is ook te verwachten na alle trubbels van de afgelopen weken. We hebben net zelfs al zitten praten over een uitstapje van drie dagen, om weer helemaal op verhaal te komen. Bijgeplaatste foto: Annemiek zit lekker te genieten van een kopje koffie op ons balkon.
In het ziekenhuis van Kusadasi kreeg Annemiek een prima medische begeleiding. Een bekwame internist/hartspecialist en deskundig personeel en… ontzettend vriendelijke en lieve verpleegsters en overig personeel. Het eten en drinken waren goed, maaltijden op Turkse wijze. Eten zoals de mensen thuis gewend zijn. Het wassen of hulp daarbij is een taak van de familie. Ik had vanaf de eerste dag van opname een slaapbank op dezelfde kamer en kreeg ook hetzelfde eten en drinken, met dit verschil, dat Annemiek op dieet gesteld was. Er was televisie op de kamer, allemaal Turkse programma’s, en telefoon. Met Annemiek gaat het goed vooruit, zelf vindt ze dat het te langzaam gaat. Foto: samen met een aantal verplegenden.
Het is stil in huis. Annemiek slaapt rustig; de prikkelhoest, die haar de laatste dagen plaagde, lijkt overwonnen. Ze komt nu eindelijk aan volledige rust toe en dat heeft ze nodig. De vakantie voor oktober is geannuleerd. We nemen niet het risico om voor een tweede keer al die ellende te ondergaan. Geen vliegreizen meer, maar fijn ontspannen in eigen land of de omliggende landen. Wat meer korte vakanties. Misschien zelfs de blogmeeting. Maar voor alsnog geen definitieve besluiten. Het autoverkeer over de boulevard is sinds gisteren weer mogelijk; eenrichtingverkeer en met beperkte snelheid. Leuk ook voor Annemiek om ook eens de nieuwe boulevard van Scheveningen te ervaren. En misschien vindt ze het wel zo leuk, dat we dat dan een paar keer per week kunnen doen. De raampjes open en heerlijk frisse zuurstofrijke zeelucht in te ademen en/of op rustige dagen even stil te staan op de parkeerplaatsen om rustig te genieten van de zee en het strand. We gaan er voor. Foto: Annemiek had het volste vertrouwen in de haar behandelende specialist en de hoofdzuster(een Belgische!).
