We beginnen de dag weer met een vrolijk gezicht. Misschien nog niet helemaaaal uitgeslapen, maar toch met het goede been uit bed gestapt. De kamer ziet er weer bewoonbaar uit, als je ten minste de rondslingerende voorwerpen, die nog ik de kasten geplaatst moeten worden, voor lief neemt. Vandaag gaan we alle dingen weer hun plaatsje geven. Buiten waait de wind door de bomen en de goede Sint zal niet aankloppen; we hebben dan ook volop tijd om aan de herinrichting alle aandacht te geven.
De parketleggers hebben zich goed van hun taak gekweten: alles ligt mooi strak en ook de richels zijn vakkundig geplaatst. Zo kan je het zelf niet doen.
Na de mooie dag van gisteren, krijgen we vandaag een wat minder fraai weerbeeld: harde wind, regen, maar misschien wat later op de dag toch weer het zonnetje. Geniet van deze dag, want die krijg je maar een keer. Foto: na (bijna) gedane taak is het goed rusten: één van de twee parketleggers. Morgen krijgt u misschien de andere ook nog te zien: hij was nog niet helemaal klaar met zijn werk.

We zitten nog in de rommel. Tussentijds door hebben we toch besloten om ook de hal en de gang van parket te voorzien. Gisteren is de woonkamer gelegd. Vandaag nog de plinten, de serre(ca 3m2) en het reststukje van de gang(ca 3m2). Daarna kan er weer worden ingeruimd. De kasten op zijn plaats, de zitmeubelen, de eettafel e.d. Annemiek zit nu in bed te werken op een improvisatorisch geplaatste computer. Ik zit achter mijn eigen computer omgeven met een aantal dozen, waarin de inhoud zit, die normaal gesproken in de kasten zit. Maar ook dat komt vandaag wel weer voor een groot gedeelte in orde. Het ziet er nu al mooi uit, als je even de opgestapelde meubelen niet wilt zien.
Venus staat bij mij binnen te gluren. De zon moet nog komen. Hopelijk verslaapt die zich niet en zal hij spoedig de wolkendeken van zich afschudden; maar dat zal nog wel een uurtje duren. Voor foto’s heb ik de afgelopen dagen niet veel tijd gehad, maar op de bijgevoegde foto zult u wel zien waarom. Voor iedereen een fijne donderdag.

Goedemorgen, we beginnen weer aan een nieuwe dag. Vroeg deze ochtend; want de parketleggers komen dadelijk. Hoe eerder hoe liever: dan is dat karwei ook weer vlug achter de rug. Ik wil wel weer eens in een mooie opgeruimde kamer zitten; lekker onderuit en genieten van een borrel of een lekker glas wijn. Mijn verweer tegeneen door de gemeente genomen besluit heeft wel de aandacht gekregen. Mijn verweer betrof in hoofdzaak de veiligheid van de bewoners. Op dit moment geen goede vluchtroute bij een eventuele calamiteit. Daar moet snel een einde aan komen. Dat onderdeel heeft nu de volle aandacht van de gemeente, de architect en de opdrachtgever. Als er geen genoegdoening komt, dan gaan we opnieuw in het verweer tegen de bouwvergunning. Bij mij gaat veiligheid voor alles. Veiligheid en leefomgeving zijn de doelstellingen van de stichting, waarvan ik voorzitter ben: de stichting Zicht op Scheveningen. Het is nog donker als ik dit schrijf. Dadelijk ga ik de ochtendkrant halen en kijken wat het nieuws vandaag brengt. Iedereen wens ik een prettige en vooral zonnige dag. Hopelijk dat de zon dit ook leest. Foto:de kortste weg om van Scheveningen naar Katwijk te gaan is het strand.

De lucht heeft weer een rode gloed. De buitentemperatuur is bijna negen graden. De weerprofeten voorspellen een droge dag. Misschien toch weer een zonnige dag. Ik moet vanmorgen naar het gemeentehuis. Ik heb een bezwaar ingediend tegen een omgevingsvergunning en mag dat nu nader toelichten. Twintig minuten zijn daarvoor uitgetrokken. Maar er is nog een ander, die bezwaar heeft ingediend. Ik moet het dus kort houden en heb daarom mijn toelichting op papier gezet. Zodoende krijgt ook de ander nog tijd om zijn bezwaar toe te lichten.
Ik ga lekker op de fiets. Het is ongeveer twintig minuten fietsen naar het stadhuis, dat is sneller dan met het openbaar vervoer of met de auto. Met het openbaar vervoer moet je eerst naar de halte lopen, dan wachten op bus of tram. Iedere halte wachten op mensen, die in of uit willen stappen. Met de auto is het al even moeilijk: verkeerslichten, verkeersopstoppingen, zoeken naar parkeerplaats en daarna weer een eind lopen. Met de fiets heb je al die trammelant niet en de fiets kan je bijna tegen de gevel van het stadhuis parkeren. Bovendien is fietsen gezond.
Na thuiskomst nog wat kleine werkzaamheden, zoals viltjes onder de stoelen en tafels plakken. Bescherming tegen krassen op het nieuwe parket, dat morgen gelegd gaat worden.
Iedereen wens ik een prettige en droge dag, met een vrolijk zonnetje en een aangename temperatuur voor de tijd van het jaar. Foto: af en toe kook ik en dan ziet het avond er iets anders uit dan gebruikelijk; maar wel smakelijk.

In mijn kamertje is het bijna vijftien graden. Buiten net één graad boven nul. Sommige daken zijn wit en het zicht is beperkt. Het zicht op Kurhaus en Pier is mij ontnomen door een dikke deken mist. De wereld is klein en stil. Af en toe komt er uit de mist een tram tevoorschijn. Door de mist wordt het geluid gedempt. Morgen moet ik een bezwaar tegen een verbouwing verdedigen bij de gemeente. Vandaag heb ik even de tijd om mij voor te bereiden. Woensdag komen de parketleggers. Na twee dagen komen we uit ons bivak weer in een nieuwe woonkamer. Eindelijk de rommel, die zoiets maakt, achter de rug. Dat gaan we op zaterdag vieren bij gelegenheid van de inschrijving van mijn geboorte achtenzeventig jaar geleden. Eigenlijk niet juist: mijn vader ging op maandag 26 november 1934 de geboorte van zijn zoontje, dat op zondag 25 november geboren was, aangeven ten stadhuize van onze mooie stad Den Haag: notre bonne ville de L’Haye, zoals Lodewijk Napoleon onze stad beschreef. Zondagskind, maar toch Maria-kind: in de registers sta ik vermeld als geboren op zaterdag 24 november volgens de wens van mijn ouders.
Ik wens iedereen een fijne dag en bedankt voor de leuke reacties op mijn verhaaltje van gisteren. Foto: zo zal de dag er vandaag niet uit zien. Het is mistig, stil en koud.

Bij de categorie herinneringen/ervaringen zie ik, dat na mij sinds gisterochtend slechts vier personen hun blog hebben bijgewerkt. Daarbij moet ik dan nog opmerken dat in ieder geval één daarvan zijn blog op vandaag heeft bijgewerkt. Hebben die bloggers dan geen herinneringen of ervaringen meer. Lijkt mij sterk: iedere dag is toch een nieuwe ervaring? Misschien moeten die bloggers eens wakker geschud worden. Ik zelf probeer iedere dag wat te schrijven. Vaak weet ik als ik mijn toetsenbord aanraak nog niet eens waar over ik ga praten. De ene dag is het het weer, de andere dag de advent, dan weer Sinterklaas of St. Maarten. Er gebeurt toch iedere dag wel wat. Misschien zijn er vandaag wat meer bloggers actief om iets over hun eigen ervaringen te praten. Ik ben benieuwd naar de belevenissen van anderen. Misschien zijn er maar weinig bloggers, die mijn blog lezen, maar die bloggers wens ik in ieder geval  een fijne zondag. Foto: ook in de naherfst kan de wereld er nog mooi uitzien.

Zaterdag, 17 november 2012, de belangrijkste dag voor de kinderen: Sinterklaas arriveert per boot in Scheveningen. Zie, ginds komt de stoomboot… zullen ze zingen. Ze kunnen hem echt zien aankomen met op de voorplecht de Pieten, buitelend over het dek. De Sint, zoals gebruikelijk, vriendelijk wuivend naar de kinderen. Dit jaar zoekend naar een bekend gezicht: waar staan Maxima en Willem met de kinderen. Willemen staan er genoeg. Maar Maxima kan niet komen: zij is in Brazilië voor internationaal overleg. Soms zijn verplichtingen belangrijker. Maar de prinsesjes? Zullen ze er wel staan? Vol verwachting klopt zijn hart.
Vandaag moeten we naar de huisarts: de antigriepprik. Dat kan geen kwaad. Beter voorkomen dan genezen. We gaan vroeg: dan is het nog niet zo druk. Maar hopen, dat de andere mensen niet zo denken: anders wordt het wel druk. Niet zo erg, als de zon maar schijnt. Vandaag willen we de zon door de bomen zien schijnen. Misschien zullen de kinderen vanavond zingen: zie de maan schijnt door de bomen en zetten dan hun schoentje klaar in de hoop dat de Sint of één van zijn Pieten daarin wat lekkers achter laat. Ik wens iedereen een vrolijke, gezellige en zonnige dag. Foto: zie de zon schijnt door de bomen.

"Kom aan" zei de kapitein tegen de laars 'we moeten verder". Geen gezeur over het weer. Het is de eerste dag van de tweede helft van de maand. Morgen komt Sinterklaas uit Spanje aan in Scheveningen. Juichende kinderen, die uitkijken naar de Sint en de Pieten, die met pakjes beladen het schip zullen verlaten. Pakjes zonder inhoud, want de minister-president houdt de hand op de knip. Ruimte voor grote cadeaus zal er niet zijn in veel gezinnen. "Betaal uit" zegt de burger tegen de staat "we moeten verder". Maar de staat heeft geen geld meer; die heeft in het verleden al teveel uitgegeven. "Kom op" zegt de fiscus "we moeten verder".
"Kom op" zegt de weerprofeet tegen de zon "we willen je warmte'want de cv staat op een laag pitje. "Kom op" zei de optimist, "gebruik goed wat je hebt, kijk waar je kunt bezuinigen en wacht op betere tijden". Ja, ja, makkelijk praten, denken veel mensen, maar de kinderen willen een Sinterklaascadeautje en een vrolijk kerstfeest. "Kom op' zegt de commercie "ook wij hebben geld nodig". "Kom op"zegt" de werkloze, "ik wil werk, dan krijg ik geld en levensvreugde. Maar de overheid houdt de hand op de knip. "Wij moeten bezuinigen" en dan denk ik "overheid begin bij jezelf".
Maar als de zon schijnt, ziet de wereld er weer wat vrolijker uit; dus wens ik iedereen een zonnige dag, zo niet letterlijk dan toch in ieder geval figuurlijk.Foto: deze foto wilde ik gisteren al plaatsen, maar dat lukte niet door een technisch foutje van mij.

De ochtend begint als een grote vlag. Donker aan de horizon, daarboven een baan en oranje naar geel overlopend, daar boven een lichter blauw met daarin Venus, de Morgenster. Een rood flikkerend licht vertelt mij, dat de hoogste toren van Den Haag nog overeind staat. Zo begint de ochtend van deze nieuwe dag.
Gisteravond stond ik op de boulevard met een fotograaf, zijn camera op mij gericht. Kort na kerst staat er een artikel van mij in een seniorenblad: daar moest een goede foto bij. De fotograaf heeft een half uur lang op mij geschoten. Hij had ongetwijfeld moeite om er wat moois van te maken. Er was wel veel belangstelling: mensen stonden te kijken naar de fotograaf en zijn model. Ik voelde me een beetje een beroemdheid op de vier vierkante meter.
Gisteren zijn we even de polder in geweest en hebben een grote zwabber gekocht voor het te leggen parket. Het parket is net zo iets als het verlangen naar een verre vakantie. Het komt steeds dichterbij en dan opeens ligt het voor je en dan begint de vakantie pas echt.
Ik wens iedereen een heel mooie dag, als het kan met veel zon, weinig wind en een voor deze tijd nog aangename temperatuur op een beschut plekje.

De zon kwam op maar verstopt zich nu even achter een gebouw aan de horizon. Zo dadelijk komt hij weer als een vuurvlammende bol te voor schijn. Ik zie hem nu even niet, maar ik weet dat hij er is. De lucht is helder. Er is weinig wind. Het ziet er naar uit dat het vandaag een mooie dag wordt.
De kamer is klaar, voor zo ver het onze werkzaamheden betreft. Gisteren hebben mijn zoon en ik de grote kast gedemonteerd, de vloer er onder van het ondertapijt verlost en het kabinet opnieuw teruggeplaatst. Ook hebben we een glazen vitrine naar een ander deel van de kamer getransporteerd. De herindeling, zoals wij ons die gedacht hadden, is in principe bepaald. Nu is het wachten op de parketlegger, die 21 november komt. Wat geeft een vernieuwing toch veel werk. Even de vloerbedekking vernieuwen lijkt wel een volkomen verhuizing.
Ik wens iedereen een fijne dag. Foto: het lijkt wel of de herfst niet voorbij gaat.

We hoopten op een mooie dag, maar de mist heeft ons ingepakt. Eerst tegen de avond konden we de stad weer zien. Toen was het te laat voor een wandeling langs strand en duin. Morgen, dacht ik; misschien morgen. Maar ook nu hangt er een mist boven stand, land en zee. De wereld is dan zo klein. Maar altijd als het mist is dan denk ik: hij trekt wel op tie mist. Dat zal vandaag ook wel lukken; maar hoe laat. We zullen het wel zien. Met dit weer worden het toch niet echt die dagen, die ik verwacht had: lekker rusten en niets doen. Het was wel weer aanpakken geblazen. Vanavond het laatste deel van de kamer. Daarna is het zwaarste werk gedaan. Dan kan de stofzuiger aan het werk. Die heb ik alleen maar in de hand. Op een gladde vloer is stofzuigen geen kunst: hij doet het zelf wel. Daarna de kamer een beetje inrichten. De spulletjes zitten in dozen; alleen het meubilair is gebleven. Volgende week vrijdag is alles achter de rug. Dat vieren we dan een beetje op de zaterdag daarop volgend. Voor iedereen: werk met plezier, werk met een lach, dan duurt de werkdag ook niet zo lang. Foto: zo op afstand lijkt hij zo mooi.

Die feestdagen zijn weer achter de rug. Op naar de volgende. Gisteren heb ik sinds lang geleden weer zo een heerlijke wandeling door duin en langs strand gemaakt. Het was een wandeling van ongeveer anderhalf uur. Er was veel levendigheid in de duinen: mooi weer, dus veel lopers en fietsers. Ze leken allemaal haast te hebben. Gelukkig ben ik wat ouder: hard lopen is voor mijn niet meer weggelegd, maar daardoor kon ik des te meer van de mooie natuur genieten. Ook op het strand was het druk: zwemmers in zee, wielrenners ploeterend door het zand en soms paarden langs de vloedlijn, en natuurlijk ook veel honden en wandelaars. De zee was kalm, de lucht helder, fris en zuiver. De komende dagen ziet het weer er veelbelovend uit. Hopelijk komen de storingen geen roet in het eten strooien. De foto; het kan haast niet anders: ik begon de wandeling door de duinen.

In een land, hier ver vandaag, hebben alle gekken zich verzameld. Het is een belangrijke dag: deze dag wordt de grootste gek gekozen. Iedere gek wilde tot grootste gek gekozen worden en prees zichzelf als zodanig aan. Aan het eind van de dag werd dan de grootste gek gekozen. Die grootste gek hield zijn overwinningspeech en begon: “In een land, hier ver vandaan, hadden alle gekken besloten de grootste gek te kiezen.” Alle gekken begonnen gelijk te applaudisseren: zij allen waren er nu van overtuigd, dat daar voor hen de allergrootste knettergekke gek stond. Zij waren blij, dat zij toch nog niet zo gek waren. Met deze gedachte werd ik vanmorgen wakker. Dat land heette MUNDUS. Het Latijnse woord voor WERELD. Mundus vult decipi, ergo decipitatur vertaling: de wereld wil bedrogen worden, laat hem dan ook bedrogen worden.
Maar vandaag denk ik aan een andere wereld: de wereld van leut en jolijt: aan de 11^de van de 11^de om 11 over 11. De gekste dag en de gekste tijd van het jaar en van de dag. En juist op deze dag wordt prins Carnaval gekozen. Prins Carnaval mag dan wel eens de zotste van de zotten genoemd worden, maar zo zot is hij niet: hij weet, dat het een spelletje is. Ik wens iedereen een heel fijne dag, waarop de zon schijnt en ons vriendelijk toelacht. Foto: zo stond de zon vanmorgen op

Ondanks de zaterdag, toch weer vroeg uit de veren. De krant komt zaterdags wat later. Er wacht ons weer een drukke maar gezellige dag. Het werk in de kamer schiet op. De tweeling is jarig: samen zijn ze vierennegentig jaar: op naar de honderd. Dat is dus over drie jaar en dat willen we meebeleven. Wel zijn die hummeltjes van vroeger snel groot geworden.
Gisteren ben ik even naar Sealife geweest, het zeeaquarium in Scheveningen. Op doordeweekse dagen is het daar niet zo druk. Dan kan je rustiger rondkijken en de vissen, kreeften etc. beter observeren. Afgelopen zondag waren er zeepaardjes geboren, maar die zijn nu waarschijnlijk opgesoupeerd door hun familieleden: ik zag er geen een meer. Misschien zit er hier of daar nog eentje verstopt tussen de rotsen: vijf procent overleeft in de natuur, misschien geldt dat ook voor het aquarium. Maak er weer een mooie dag van. Foto:nog even herfst, maar spoedig zullen deze bomen ook bladerloos zijn.

Je hebt de tijd niet alijd zelf in handen.Soms wil je vroeg beginnen en dan verslaap je je. Of je wilt vroeg beginnen en dan trekt een artikel in de krant je aandacht, Of..., of... En zo kunnen we nog heel wat excuses aandragen, waarom we niet vroeg begonnen zijn. Vandaag ben ik wat later dan gebruikelijk, want een artikel in de krant vroeg extra aandacht. Geharrewar nu al in het nieuwe kabinet Een groot deel van de achterban van minister-president Rutte is het niet eens met de nieuw gesmede coalitie.
Dat is de reden, dat ik laat ben. De vloerbedekking en het daaronder liggende beschermtapijt zijn voor driekwart verwijderd. Vandaag volgt het laatste deel, behoudens een klein gedeelte onder twee kasten. Daarbij komt mijn zoon me nog helpen: volgende week denk ik, want morgen is hij jarig en dan heeft hij, denk ik, niet veel tijd. We zullen wel zien. Komt tijd, komt raad.
Het weer ziet er wat beter uit dan gsteren; misschien even tijd voor een bezoekje aan het zeeaquarium of een wandeling in de omgevinf, of... We zullen wel zien wat het wordt. In ieder geval weer een dag, waarvan we gaan genieten, want anders is het een verloren dag. Wat ik heb wil ik niet verliezen. Geniey van de dag. Foto: Tamme kastanjes, even snipperen en dan in de koekenpan met wat olijfolie. Lekker knapperig.

Ik werd even van mijn à propos afgebracht door e-mailberichten, die ik nog moest lezen. Een interview, maar dat was doorgestuurd in een .dat bestand en dat kan mijn programma niet lezen. Daarbij nog een bericht inzake een bezwaarschrift betreffende een verbouwing aan ons appartement. Dan zit ik gelijk op een heel andere frequentie, dan waarmee normaal opsta. Maar ja, die dingen kunnen gebeuren. Direct met je neus in zakelijke dingen gedrukt.
We zijn gisteren goed opgeschoten met het verwijderen van de vloerbedekking. Tapijttegels verwijderen en de daaronder gelegde ondervloer, die gedeeltelijk aan de betonvloer verlijmd is. Dat is wel stevig aanpakken, maar het is gelukt. Vandaag nog een klein gedeelte en dan kan wat mij betreft de nieuwe ondervloer en het parket gelegd worden. In ieder geval zit ik met mijn verjaardag en de overige feestdagen op een nieuwe vloerbedekking.
De dag zal er niet zo stralend uitzien, maar achter de wolken blijft de zon schijnen. U weet, wat ik al eens eerder heb gezegd: “schijnt de zon niet, wees dan zelf het zonnetje in huis”. Ik zal mijn best doen maar ik heb concurrentie.

Obama herkozen als president van de Verenigde Staten van Amerika. Is hij er echt wat mee opgeschoten? Echt wat realiseren is afhankelijk van de republikeinse meerderheid in de senaat.
Rutte minister –president in Nederland. Is hij er wat mee opgeschoten met een verscheurde VVD in de Eerste en Tweede Kamer? De tijd zal het leren.
Hedwige polder gaat eindelijk onder water en over de hsl-verbinding van Nederland naar Brussel gaat opnieuw worden gepraat. Misschien ook voor Den Haag een opsteker. Timmermans en Reynders lijken elkaar gevonden te hebben: (Frans Timmermans is de nieuwe Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken). De tijd zal het leren.
Zo moddert de politiek maar verder, misschien nog een keer stappen in helder water.
Over water hebben we niet te klagen: regen! Maar misschien vandaag toch wat verbetering. De tijd zal het leren.
Op het plein voor ons appartement heeft de Gemeentelijke Plantsoenendienst gisteren de beloofde bloembakken geplaatst. Hopelijk zal dit initiatief van de Stichting Zicht op Scheveningen overal worden gewaardeerd. In ons appartementencomplex werd een aankondiging van de plaatsing van deze bakken door een of ander snoodaard verwijderd. De tijd zal het leren.
Voor iedereen ook voor de snoodaard een prettige dag. Hij geniet van zijn wandaad en wij van de nieuwe dag. Foto: plaatsing van de bloembakken.

Ver weg hangt er nog een regenwolk. Zoals de strepen laten zien, regent het daar nog. Hier is de wolk voorbij en gloort de horizon al. Het wordt een mooie dag. De temperatuur buiten is nu 8,7 graden en met het zonnetje erbij zal het straks nog een paar graden hoger kunnen worden. Weer een dag om van te genieten, maar gewerkt worden, moet ook gebeuren.
Gisteren hebben we van buiten genoten. Op andere plaatsen in het land regende het, maar wij waren in het Westland en reden genietend van de zon door de kleine dorpen en tussen de kassen door.
Gisteren is de nieuwe Scheveningen kalender 2013 naar de drukker gegaan. Als u die kalender wilt hebben, stuur dan even een email naar mij en ik zend hem u toe in PDF-formaat. Foto: na regen komt zonneschijn.

Vanmorgen om ongeveer acht uur ging ik achter mijn computer zitten, om mijn dagelijks berichtje aan u door te zenden. Ineens floepte er iets en om half negen was mijn verbinding met de server verbroken. Geen internet, geen raceboot, geen telefoon: alles lag er uit. Ik heb mijn modem uitgezet en vijftien seconden gewacht en toen weer aangezet. Het enige antwoord was: ik kan de server niet vinden. Nu net tien minuten over zes probeerde ik het opnieuw. Nog steeds hetzelfde liedje. De computer opnieuw opgestart, geen succes. Tot een paar minuten geleden. Ik zette opnieuw voor de zoveelste keer het modem uit en na vijftien tellen weer aan. Plotseling was het rode lampje uit en een groen lampje begon te flikkeren. U ziet nu het resultaat: ik heb weer verbinding. Een storing van vele uren bij KPN was opgelost. Ik wens iedereen een prettige avond. Morgen zal ik alle berichtjes, die ik mocht ontvangen weer beantwoorden. Voor nu een heel gezellige en storingvrije avond. Foto: was zij het misschien; een wraakgodin, die mij straafen wilde voor de onzin die ik gisteren schreef? Nog een heel fijne avond.

Paddestoelen horen bij de herfst. Kabouters en paddestoelen horen bij elkaar. Wat hebben kabouters met de herfst te maken? Op een grote paddestoel, vol met witte stippen, zat kabouter Spillebeen heen en weer te wippen… In Nederland kent iedereen dit kinderliedje wel. Maar wat heeft kabouter Spillebeen nu weer met de herfst te maken? In veel winkels verschijnen nu al de kerstartikelen en een aantal straten zijn in Scheveningen de straten al verlicht door kerstversieringen. En… wat zien we in de etalages? Geraden… kabouters. Nu vraag ik me toch af, wat die kabouters met het kerstfeest te maken hebben. Engeltjes… dat begrijp ik en kerststerren ook. Oké. Hazen, konijnen, fazanten, kalkoenen en wildbraad… ik heb er niets mee. Maar dat kan ik me nog indenken. Het is toch een feest. Maar kaboutertjes? Misschien omdat de Kerstman, net als Sinterklaas een baard heeft? Misschien is de Kerstman een verre neef van Sinterklaas. Maar die kleine hummeltjes, die op een paddestoel zitten, die hebben wat te maken met elfjes en boze heksen. En toch… ik weet het niet. Misschien kan ik de oplossing vinden, als ik door het herfstbos loop en op een paddestoel een oude kabouter zie zetten, aan wie ik kan vragen: “wat is de relatie tussen Kerst en een kabouter?”. Hij zal waarschijnlijk zijn schouders ophalen en denken: “die man is niet goed snik.” Laten we het daar maar bij houden. Ik wens u een fijne wandeling door het bos met witte stippen en als u op mijn vraag een antwoord weet, dan wil ik dat graag horen. Foto: wat dacht u van een kerstkabouter?