Er hangt mist. Maar de zon probeert er al door heen te priemen. Weinig wind uit de westhoek. De temperatuur is 14.6 graden. Gisteren zijn we even voor een informatie naar Katwijk gereden. We vertrokken bij een temperatuur van ongeveer 14 graden. Maar na een paar kilometer liep de temperatuur toch behoorlijk op. Nog verder rijdend werd het zelfs aangenaam warm zomerweer, alleen wat broeierig. Raampjes open om toch ook van de rijwind te kunnen genieten: de temperatuur in de auto was al gestegen tot 35 graden. Met een blik op de buitentemperatuurmeter schrok ik van de warmte: 27 graden. Richting terug naar Scheveningen daalde de temperatuur iets. Terug thuis wees de thermometer 23 graden. Even een verfrissend pilsje genomen. Daar kom je dan weer wat van bij. Hopelijk wordt de temperatuur vandaag niet zo hoog. Ik ben tevreden met een temperatuur van ongeveer 23 graden. Hoger hoeft van mij niet.
O ja, onderweg hebben we nog wat plantjes voor de voortuin gekocht: saxifraga, de roze variëteit. Eigenlijk een rotsplantje, maar ik denk dat die het in de schaduw van de bomen wel zal volhouden. Gewoon proberen. Volgend jaar weten we wat meer van de mogelijkheden op ons voorplein.
Ik wens iedereen een heel fijne dag. Foto: ik heb in mijn huis een mooie originele ikoon hangen. Die wilde ik u graag deze maand laten zien.

Geen regen? Dan moeten we zelf de bloemen en planten beregenen. Dus heb ik gisteren twee slangen aan elkaar gekoppeld en ben de droogte te lijf gegaan. Nu staan de planten weer fier rechtop. Het weer ziet er niet zo uit als gisteren. Lichtbewolkt, wat mistig en een noordelijke zeewind. De temperatuur aan de kust zal daardoor lager blijven dan gisteren, maar toch nog lenteachtig. Normaal zo rond de vijftien graden aan de kust en boven land een paar graden hoger. Er is wel kans op regen vandaag. Waar en hoeveel? Afwachten maar.
Vandaag is Scanner weer terug van een korte vakantie. Dat wordt dus weer een wandeling boulevard of duingebied. Zal hij nog een beetje gehoorzaam zijn? Een beagle is nu eenmaal geen makkelijke hond. Hij luistert niet goed en gaat graag snuffelend zijn eigen gang. Zolang hij niet rekt aan de lijn vind ik dat wel goed. Ook dat is afwachten.
Over twee dagen is er weer een braderie voor de deur. Leuk voor de eventuele toerist, maar voor de bewoners van ons appartement is er meestal niet veel te halen. Ook dat is afwachten.
We gaan er vandaag weer een mooie dag van maken: een dag niet gelachen is een verloren dag.
Foto: de grote vijver in park Clingendael

Het is doodstil op het blog. Ik zit in de categorie ‘herinneringen/ervaringen’ en sinds mijn bericht van gistermorgen acht uur hebben slechts vier bloggers in die categorie een nieuw bericht geschreven. Deze categorie is sowieso al niet erg royaal met nieuwe berichten; soms vraag ik mij af of er bloggers zijn, die wel herinneringen en/of ervaringen hebben. Misschien hebben ze die wel, maar delen die niet met andere bloggers. Het blijkt, dat er veel bloggers een eigen blog hebben, maar hun eigen blog niet onderhouden. Ik vind dat jammer. Het is soms net als een gesprek waarin één persoon iets zegt en twintig mensen half of niet luisteren. Ik zou het prettig vinden als er wat meer reactie was. Dat maakt het blog en ook de bloggers wat actiever. De meeste bloggers, die dit lezen, zijn de actievere bloggers. Die hoef je ook niet aan te sporen.
Vandaag wordt het weer een nieuwe en mooie dag; een dag met nieuwe ervaringen of nieuwe herinneringen. Een dag, om lekker te luieren in de zon, zo’n dag van ‘dolce far niente’. Geniet van die dag. De temperatuur kan oplopen tot twintig/vijfentwintig graden, aan de kust wat lager: de zee is nog koud. Geniet van de dag, geniet van het leven. Foto: de stilte van de natuur.

Gisteren ben ik naar de Japanse tuin in park Clingendael geweest. Het park ligt op Wassenaars grondgebied, maar de wijk Clingendael ligt in Den Haag. De grillige historische grens van Wassenaar slingert als een bergbeekje langs de Haagse grens. Vanuit Wassenaar is het park moeilijk bereikbaar. Met de fiets gaat nog wel, maar voor een wandelaar uit het dorp Wassenaar is het een stevige wandeling. Van mijn huis uit een peulenschilletje. Tien minuten op de fiets of wandelend krap een half uur. Ieder jaar ga ik naar dit park, waar veel rododendrons groeien en bloeien. Maar dit jaar zijn de rododendrons nog niet in bloei. Hier en daar een heel klein beetje. In deze tijd van het jaar is de Japanse tuin voor een paar weken vrij toegankelijk. Een park vol geur en kleur, maar dit jaar niet. In het mooi aangelegde park heeft de winter zijn sporen achtergelaten. Veel bomen staan nog niet in bloei. Hoewel zaterdag waren er maar weinig bezoekers. Er moeten echt nog een paar echte lentedagen komen, maar die komen dit jaar wel erg laat. Misschien wordt het park dit jaar wat langer opengesteld, zodat bezoekers kunnen genieten van het vele moois. Door de rust kon ik wel makkelijk mooie foto’s maken. Ik hoefde niet iedere keer rekening te houden met de bezoekers en kon vrijwel ongehinderd door de tuin wandelen. Foto: zonder kleuren is de tuin ook erg mooi.

Een zonnig weekend staat ons te wachten. Een matige zuidwestenwind. We kunnen lekker op ons balkon tussen de bloemen onze bakkie dien en genieten van het zomers aandoende uitzicht. De bomen zien er weer allemaal fris groen gekleurd uit. Ik moet nog wel even de vloer in de huiskamer doen. Gisteren heb ik de ene helft gedaan, vandaag de andere helft. Ongeveer nog twintig vierkant meter. Onze huiskamer inclusief de kookhoek is ongeveer vijftig vierkante meter. Eerst de meubels verplaatsen; dat is het meeste en het zwaarste werk. Daarna vegen en de vloer afnemen met een in sop vochtig gemaakte doek. Daar waar nodig op de knieën en verder met de stok. Het is niet zo veel werk, maar het moet toch iedere maand gedaan worden. Als het werk gedaan is, dan is er koffie en rusten we uit op ons balkon lekker in de zon.
Gisteren wilden wij naar Oud Bijerland. Maar onze Amor – zo noemen we onze tomtom - had het niet goed begrepen. Na de pontoversteek bij Maassluis werden we richting de Botlektunnel gestuurd. Foute boel. We hebben het heft maar in eigen handen genomen en zijn via en Oudewater en Haastrecht naar huis gereden. Mooi weer onderweg en lekker genoten van een wandeling door het rustige Haastrecht. Kleine weggetjes met uitvoeghavens: want normaal passeren kan je niet.
Foto: twee keer onkruid, maar oh wat mooi is de natuur.

Waar moeten we vandaag de dag mee beginnen. De plantjes groeien, de zon schijnt, de vlag op het Kurhaus wijst op niet te veel wind en de hemel alom is blauw gekleurd. Het is vrijdag. Vandaag een echte vrijdag. Geen verplichtingen. Niets moet vandaag. Overleg plegen met Annemiek, hoe we deze dag zullen invullen. Skanner is een paar dagen op vakantie. In het binnenland kunnen zich enkele wolken ontwikkelen, maar dat zal niet tot problemen leiden.
Er zat wel weer een brief in de brievenbus; een convocatie voor een Algemene Ledenvergadering met een agenda, maar zonder verdere belangrijke informatie. Ik geloof niet dat ik gehoor ga geven aan deze uitnodiging. Vaak zijn het ruzievergaderingen, omdat de een niet wil toegeven aan de ander of andersom. Rechten en plichten zijn binnen onze VvE onbekende begrippen. Daar moet je dan ook niet over beginnen. Eigenlijk zou je daarover juist moeten praten; maar als je dat doet, breekt de hel los. Ik geniet liever van het leven en ga mijn gang; laat de anderen het maar uitvechten, dan komt er vanzelf rust. Waar twee honden vechten om een been, daar loopt de derde ras mee heen.
Ik wens iedereen een heel fijne en gezellige dag met een vriendelijk zonnetje en een aangename temperatuur.
Ik wandelde gisteravond even door de duinen; daar ging de vos tevreden huiswaarts; het konijntje dat hij kort tevoor gevangen had, was niet meer. In het struweel zong de nachtegaal.

Hebt u dat ook? Wachtwoord vergeten. Wachtwoord voor dit, wachtwoord voor dat. Ik ben al blij dat ik mijn pincode kan onthouden en zelfs daar twijfel ik nog aan. Wachtwoord weer kwijt; één van de vele. Ik heb het toch opgeschreven; maar waar is nu weer dat boek waar het in staat. Opnieuw aanvragen? Komt ook weer in dat boek te staan. Volgende keer weer vergeten. Dan vind je ze ineens. Allemaal op een rijtje; maar wat is nu het geldige. O ja, de datum schrijf ik er tegenwoordig bij. Dan weet ik ten minste dat ik de laatste en dus de goede heb. Wachtwoord KPN, wachtwoord bank, wachtwoord website, wachtwoord andere website en ga zo nog maar even door; het zou makkelijker zijn, als je maar één wachtwoord hebt, maar dat is weer niet veilig genoeg. Dan maar weer een nieuw wachtwoord verzinnen. Het oude vervalt weer. Juist als je een nieuw wachtwoord hebt aangevraagd, vind je het boek, waarin het oude wachtwoord vermeld staat. Je vergeet het door te halen en een paar dagen later begint het zoeken opnieuw. Een nieuw systeem aanleggen en dat met een wachtwoord beveiligen. Dat wachtwoord kan je dan maar beter meteen in je arm laten tatoeëren. Dan kan je dat in ieder geval niet meer vergeten. Alleen waar is nou dat systeem weer opgeborgen? Je wordt er soms tureluurs van.
Pak al de zorgen maar in je plunjezak en lach de nieuwe dag maar weer toe. Goedemorgen, nieuwe dag, ik ben blij dat ik zonder wachtwoord van jou gebruik mag maken. Foto: op de koninginnemarkt hebben ze niet naar mijn wachtwoord gevraagd: een vriendelijke lach is al voldoende.

Nu breekt uit alle twijgen, 
Het frisse jonge groen, 
De leeuwerikken stijgen 
De hemel tegemoet, de hemel tegemoet
De bloemen staan in bonte tooi, 
Natuur, wat ben je wondermooi! 
'T is meie, 't is meie ! 
'T is meie, 't is meie !

Hoe kan ik de dag beter beginnen
dan met het zingen
van het kinderliedje uit mijn kindertijd
t’s meie. ’t Is meie.

De dag begint stralend met een wolkenloze hemel . Het kalenderblaadje mag verwijderd worden: ’t is meie. Een nieuw maand en het geluid van vogels Overal. Langs berg en dal klink hoorngeschal: ’t is meie. De boomgaarden staan in bloei. De bloemen kleuren en geuren. De mensen kijken vrolijk en lachen je vriendelijk toe. Eindelik: ’t is meie. De zomer kan beginnen. De zee en de stranden lokken. De natuur is blij, de kinderen zijn blij, alles en iedereen is blij: ’t meie.
Ons land is blij met zijn nieuwe koning, zijn nieuwe koningin en een nieuw tijdperk is begonnen. Een nieuw tijdperk voor ons allemaal? Moet kunnen, zou ik denken, als we er allemaal maar aan mee willen werken. De koning gaf het in zijn prachtige openingswoord van de vergadering van de Staten Generaal al aan. Samen moeten we verder, samen kunnen we het aan. Een nieuwe tijd is aangebroken; een mooie tijd ligt achter ons. De nieuwe tijd moet ook een mooie tijd worden.
Ik wens iedereen een heel mooie dag; een dag met opnieuw een nieuwe toekomst: vandaag was gisteren toekomst, nu is de tijd dat we leven, morgen is de nieuwe toekomst. We leven nu en bereiden ons voor op de toekomst. Samen kan dat een mooie toekomst zijn.
’t is meie, ’t is meie.

Foto: een nieuwe maand , een nieuwe koning en koningin. 't is meie. 

In mijn tekst van deze morgen staat bij foto: maart; dit moet natuurlijk april zijn.

Bijgevoegd: foto van de koninklijke familie: Koning Willem Alexander, Koningin Maxima, Prinses van Oranje Amalia en de prinsessen Alexia en Ariane. Foto genomen vanaf TV.

Het oranjezonnetje is nog niet op kleur. Maar hij is er wel. Op de laatste dag, dat Beatrix nog even koningin is. Haar Koninginnedag is om 10.15 uur voorbij, dan hebben we een koning en een nieuwe koningin. Een spannende dag voor haar en het nieuw koningspaar. Een vreugdevolle dag voor het koninkrijk en een vrolijke dag voor alle inwoners van Nederland. Een feestelijk programma op de televisie en de radio en buiten vieren de mensen de feestmarkt: de vrije markt, waar iedereen zijn kunsten mag vertonen en vrij goederen mag verkopen. Het is een dag van in en uit lopen. Naar binnen voor de tv en naar buiten voor vrijmarkt en volksfeesten. De Oranjezon zal de hele dag schijnen… zelfs na zonsondergang, want het feesten gaat door tot laat in de avond. En morgen staan we vroeg weer op en zeggen tegen elkaar: dat was een mooie dag gisteren.
Ik wens iedereen een vrolijke en zonnige dag. Foto: dertig maart een feestelijke lentedag.

Goed weer voor de planten vandaag. Eerst wat regen, niet te warm en later op de dag zonneschijn. Morgen op de laatste Koninginnedag nemen we afscheid van onze geliefde Koningin Beatrix. Morgenochtend abdiceert zij en wordt Prins Willem Alexander Koning Willem Alexander. Daarna volgt in de middag de inhuldiging. In Nederland kennen we geen kroning, maar een inhuldiging. De kroon is een symbool voor het koningschap. Na drie koningen en drie koninginnen volgt er nu weer een koning en daarna weer een koningin? Tegen die tijd zullen wij wel vanaf een wolkje glimlachend toekijken hoe het daar beneden reilt en zeilt. Morgen vieren wij feest en heten wij onze koning van harte welkom. Op 1 mei gaat de lente en de dagelijkse sleur gewoon weer verder. We mopperen dan weer op het politieke gesteggel, de soms wispelturige zon en de onverwachte regenbuitjes. ‘Morgen wordt het beter’ zingen we dan weer; want iedere dag er bij is een cadeautje, dat ik niet graag zal missen.
Ik wens iedereen een fijne en fleurige dag en voor morgen veel zomers zonneschijn.

Het is ZONdag. Hij schijnt mijn kamertje binnen, maar aan de zeekant zie ik grijze wolken en de vlag boven op het Kurhaus geeft geen teken van leven. De buiten temperatuur is 5.2 graden. Die verdubbelt zich vandaag; veel warmer zal het niet worden. In ieder geval schijnt NU de zon mijn kamertje binnen. Voorlopig een goed begin van de dag.
Gisteren hebben Annemiek en ik een bezoekje aan de Bollenstreek gebracht. Volop kleur en fleur van hyacinten. Veelal hyacinten in dezelfde kleur; op dit plekkie echter niet. Het is moeilijk bereikbaar als je de weg niet kent. Voor mijn is dit een van de mooiste plekkies, waar je in alle rust van de hyacinten in allerlei kleurvarianten kunt genieten. De grote bussen vol met toeristen rijden via de hoofdweg en de passagiers kunnen dan links of rechts kijken in snelle vaart. Op naar de Keukenhof, waar alles prachtig gearrangeerd is. Voor het eerst kwam ik daar in 1949. Mijn zwager, een bollenkwekerknecht, werkte daar in opdracht van zijn baas. In 1950 werd de Keukenhof voor het publiek opengesteld. Ik ben in die jaren daar vaak geweest. De laatste vijftig jaar ben ik daar niet meer geweest. Mij te druk. Ik zoek de bollenvelden zelf wel op via kleine landweggetjes. Veel vrijer, veel leuker. Foto: mijn plekkie in de bollenstreek.

De regen heeft de natuur goed gedaan. Het was hard nodig. Ik had juist een lange tuinslang geregeld toen het begon te regenen. Nu schijnt de zon, maar buiten is het nog fris 5.5 graden. Maar misschien verdubbelt zich dat nog vandaag. Een warme dag wordt het niet: we zitten weer in de noordelijke koude stroom. De meeste plantjes in de voortuin staan nu fier rechtop.
Dadelijk heb ik weer tijd om een wandeling met Scanner te maken. Gisteren ging ik even met hem de duinen in, maar dat vindt hij niet leuk. Misschien nieuwigheid en moet hij nog wennen aan die stilte en die nieuwe geuren. Niks forceren.
Zo te horen aan het constant piepen van mijn barometer moet het erg onrustig zijn in de lucht. Hij waarschuwt steeds bij snelle wijzigingen in de luchtdruk. In ieder geval verschijnt vandaag de zon langdurig. Dat vertellen de weerprofeten. Ik zal toch maar wat warms aantrekken als ik naar buiten ga. Ik ben al wat verkouden en dat moet niet erger worden.
Ik wens iedereen een heel fijne dag met veel zonneschijn. Foto: een meerkoet op het nest.

De weervoorspellers beloofden regen. Er kwam regen… boven zee, waar alleen maar waterplanten welig tieren. De weerradar van gisteren gaf een regenwolkendek aan, dat zich uitspreidde over een groot deel van het vasteland van West-Nederland. De weerradar van deze morgen gaf echter wat anders aan: geen regenwolken boven het land maar wel boven de zee. Jammer voor de pas gepote plantjes in onze voortuin. Dat zal sproeien moeten worden: anders is een groot stuk werk voor niets geweest. Nu maar afwachten of we de tuinslang kunnen lenen van de vereniging; anders moeten we met emmertjes en gieters gaan lopen. Misschien komt er nog een oplossing van boven, waar Pluvius de scepter zwaait. Ik heb één gieter voor vierentwintig perkjes en vijf grote bloembakken. Dat is zwaar werk; misschien komt er een behulpzaam persoon, die een stukje van mijn taak overneemt. Ik krijg zojuist bericht, dat er hulp met slang onderweg is. Gelukkig. Dat maakt de dag wat vrolijker.
Ik wens iedereen een fijne en vrolijke dag. Er staat een druk lang weekend voor de Nederlandse deur. Foto:  magnolia's sieren de straten.

Dat werk zit er voorlopig op. De tuinaardeberg is weg, verdeeld over vierentwintig perkjes en vijf bloembakken. In de perkjes zijn winterharde planten geplaatst, heel jonge stekken, maar snelgroeiers. In korte tijd zullen zij zich snel gaan ontwikkelen. Het enige dat zij nu nodig hebben is regenwater en die is door de weervoorspellers beloofd. In de bloembakken zijn een paar nieuwe planten gezet: Pieris in drie variëteiten. Gisternacht hebben een paar ‘lolbroeken’ een aantal planten uit de bakken getrokken en een straat verder weggegooid. Gelukkig had een dame dat gezien en heeft deze planten weer teruggebracht. Hartelijk dank daarvoor. Dit burgerinitiatief ondervindt veel waardering. Dank aan de donateurs en de vrijwilligers, die dit hebben gerealiseerd. Hopelijk blijft dit nu mooie plein voor lange tijd mooi. Met Hemelvaart en Pinksteren wordt hier voor de deur weer een braderie gehouden. Hopelijk, dat ook de standhouders respect voor het plein zullen tonen en de perkjes niet als urinoir of afvalbak van etensresten zullen gebruiken.
Ik wens iedereen een heel fijne dag. Het weer hebben we niet in de hand, maar een vriendelijke groet moet altijd kunnen. Foto: Annemiek maakte deze foto van de werkzaamheden op het plein.

Het is weer woensdag. De zon schijnt al en de temperatuur is 9.5 graden. Het wordt weer een dag van buiten zijn. Goede vitamines opdoen en genieten van het mooie weer. Een ommetje met Scanner en even genieten de zee. Daarna weer planten halen voor de perkjes in onze voortuin: het Palaceplein. Die net geplante stekken hebben extra water nodig om goed te kunnen wortelen. Dat zal waarschijnlijk morgen of overmorgen weer gratis verstrekt worden door Pluvius, de regengod. Je mag best een beetje hekel hebben aan stortbuien, maar Pluvius trekt zich daar niets van aan: die plast als hij behoefte heeft. De plassen, die Pluvius maakt, ruimt de zon weer op. Pluvius kan dan ook maar beter zijn gang gaan in de nacht: dan kan de plas verdwijnen in de grond en heeft de zon daar minder vat op. De planten kunnen dan gretig drinken vóór de zon kans gekregen heeft. Maar we hebben het niet voor het zeggen; gelukkig maar, anders zou het een janboel worden.
Ik wens iedereen een fijne, zonnige dag. Geniet er vandaag van. Misschien kan morgen de regen vallen. Foto: trap-schildpadden in Scheveningen gesignaleerd.

Deze morgen was ik uitgenodigd tot het bijwonen van een ontbijtbijeenkomst van BNI(Business Network International). Dit is de meest succesvolle organisatie voor zakelijke aanbevelingen in de wereld. Het was wel vroeg op. De ontvangst was om 06.45 uur en het ontbijt begon om 07.00 uur. Tijdens het ontbijt begroeting van de leden en de genodigden. Uitwisseling van adreskaartjes en een korte presentatie over de activiteiten sinds de vorige vergadering. Ook de genodigden kregen even de tijd om over de werkzaamheden en/of doelstellingen van zijn of haar bedrijf te praten Daarna een presentatie van een van de aanwezige bedrijven. Na de vergadering nog even tijd voor een gesprekje met de leden en uitwisseling van gegevens.
Op de terugweg naar huis zag ik langs het fietspad boshyacinten in bloei staan. Ik sprong van de fiets en met mijn pocketcamera maakte ik een paar opnamen. Waarvan er één deze ervaring siert.

Het zal de meeste bloggers wel zijn opgevallen, dat de lente haar schuchtere intrede heeft gedaan. Wel een beet laat maar toch. De camelia’s staan in bloei en ook de magnolia’s vieren uitbundig feest. Maar niet zij alleen: ook de mensen gaan opvallend in lentekleuren gekleed en versieren de boulevard met hun fleurige dracht. De vogels fluiten in de duinen en binnenkort zullen we ook de nachtegalen weer kunnen horen. Zien doe je ze bijna niet, maar verscholen in het struweel zingen zij om de gunst van de vrouwtjes.
Jonge konijntjes heb ik nog niet gezien, maar die zullen spoedig komen om het al grote konijnenbestand nog groter te maken. Je hoeft maar een stap in het duingebied te gaan en om je heenl zie je nu al honderden konijnen vaak in groepjes bij elkaar. Altijd een leuk gezicht die kopjebuitelende diertjes te zien spelen. Het is niet alleen spel, maar ook strijd om de vrouwtjes: die wellustelingen grijpen iedere kans waar om voor gezinsuitbreiding te zorgen.
Ik wens iedereen een heel fijne en vrolijke lentedag. Foto: konijntjes in het duingebied

Het is 21 april. De lente is al weer een maand oud, maar we beginnen er nu pas wat van te merken. De daken zijn wat wit aangeslagen. De zon schijnt al weer meer dan een uur en is voorlopig nog niet van plan om onder te gaan of zich te gaan verschuilen achter sombere wolken. Zonsondergang is vandaag om 20.48 uur. We hebben dus een lange dag voor de boeg. Een dag die voorlopig iedere dag weer wat langer wordt en de nachten steeds korter en zo blijft dat voorlopig tot 21 juni door gaan. Dan gaat de zomer beginnen met warme zwoele avonden.
De afgelopen dagen heb ik hard gewerkt op ons plein; niet alleen, gelukkig ook met hulp. Een foto hoe het was heb ik niet gemaakt, daar schaamde ik me een beetje voor. Maar wel een foto hoe het plein er nu bij ligt met opgeschoonde perkjes om de bomen en zelfs al in twee perken bloemen. Gisteren heb ik met een leraar op tuingebied een gesprek gehad en die neemt deze week contact op om ons verder van advies te dienen. Iedere hulp is belangrijk en welkom. Materieel en met centjes.
Komende week gaan er meer parkjes beplant worden. Er zijn weer een paar donateurs langs geweest.
Ik laat altijd voor de zekerheid even een spelling- en grammaticacontrole over mijn blog gaan. Mocht er toch nog een foutje zijn achtergebleven dan geef ik de controle maar de schuld: ik heb mijn best gedaan. Voor iedereen een heel fijne en zonnige zondag. Vandaag de eerste foto van ons vernieuwende voorplein.

Gisteren zijn de eerste plantjes in de gemaakte perkjes op ons plein gezet: Armeria maritima. De Armeria maritima is een zoutminnende plant, die van origine langs Europese kusten groeit. In Nederland heet de plant Engels gras of ook wel Strandkruid. In de zilte omgeving van ons plein lijkt mij dat een goede eerste keus. In het wild is deze plant in Nederland vrij zeldzaam en staat dan ook op de Rode Lijst.
Vandaag volg ik een korte cursus over het scheuren van planten. Meestal mogen we na de cursus die plantjes dan mee naar huis nemen. Misschien goede exemplaren voor onze voortuin( want zo ga ik ons plein voorlopig noemen. In de vierentwintig perkjes willen we een zo groot mogelijke variëteit van planten zetten. Niet alles door elkaar, maar per perkje één soort. Ook moeten we rekening houden met het seizoen.
Vandaag of anders maandag of dinsdag krijgen we van een bloemist uit de buurt planten om een perkje te vullen.
In de grote bloembakken op het plein plaatsen we een Pieris japonica(Mountain Fire). Deze plant wordt in Nederland ook wel eens Rotsheide genoemd. Het is een sterke plant met verrassende bloeiwijze.
Ik wens iedereen een gezellige en zonnige dag; uit de wind een mooie lentedag.
Foto: met een vrolijke lach begint deze dag.