Ik liet u afgelopen week een icoon zien, die in mijn bezit is. Ik heb nog een andere originele icoon: een drieluik met een totale breedte van 23 centimeter en een hoogte van 19 cm. Van beide iconen heb ik een certificaat van echtheid. Het zijn allebei juweeltjes uit mijn verzameling ‘kunstvoorwerpen’ – kunst met een kleine k - . Deze meimaand vind ik een mooie gelegenheid om deze iconen aan u te laten zien. Ik laat niet vaak iets zien uit mijn collectie. Af en toe een enkel stuk. Ik hoop dat ik u hiermee een plezier doe. Een ander deel van mijn collectie heb ik bij mijn verhuizing geschonken aan het wereldmuseum in Rotterdam: dat betreft een verzameling drinkbekers en koffiebekerhouders uit Turkije uit de (pre)Osmaanse periode. Het is alles bij elkaar geen kostbare verzameling, maar ik hecht er voor mij wel veel waarde aan. De meeste voorwerpen heb ik verworven als contraprestatie van door mij geleverde diensten. Ik vind het leuk iets tastbaars te mogen ontvangen i.p.v. geld, als ik iemand heb kunnen en mogen helpen. Geld verdwijnt, maar goederen blijven. Zo kleven aan veel voorwerpen voor mijn prettige herinneringen. Foto: het drieluik

Eerst even wat rondgeneusd op het blog en op veel plaatsen hetzelfde liedje: het weer. Het weer werkt niet mee: prachtige wolken, die te vaak vocht naar de aarde sturen. Pluvius heerst. Gelukkig is er wat opstandigheid in het godenrijk. Een soort revolutie. De tegenpartij wil aan het bewind. Wie zal er winnen.Net een fikse regenbui, nu weer een zon, die de straat opdroogt. Wat zal het worden vandaag. Het is net de politiek: vandaag ja, morgen neen. Morgen linksom, morgen rechtsom, zelden recht door het midden. Dat schijnt bij het leven te horen. Soms lach ik, soms huil ik. Ik lach liever dan ik huil. Echt huilen doe ik niet vaak, maar een traantje wegpinken van emotie, dat overkomt mij wel vaker. Een dag zonder een lach is een verloren dag. Een dag met huilen is een trieste dag. Maar dan denk ik toch weer: morgen gaat het beter. Zo is het ook met het weer. De zon heeft zo ongeveer het zelfde wapen als de provincie Zeeland, maar dan met de spreuk: lukt het nou niet, dan lukt het merrege. Merrege wordt het beter. Ik weet nog niet welke morgen, maar die morgen komt en het zal heus niet zo lang meer duren. Ik wens iedereen een mooie dag en voor merrege een nog mooiere. Foto: het leven gaat door.

Over bijna vijf weken begint de zomer. Kunt u zich dat voorstellen. Hier en daar staan de seringen te pronken i hun witte en paarse bloemenkleed; van de meidoorn - normaal omstreeks deze tijd in volle bloei - zijn de eerste nog nauwelijks zichtbare bloemknoppen knoppen – schuchter aanwezig. De nachtegaal - in mei de uitbundige muzikant – heeft zijn winterjasje nog steeds aan. “Je hoort hem wel, maar ziet hem niet” is nu niet van toepassing: je hoort hem niet. Soms een aarzelend pogen, maar nog niet uitbundig. Ook hij is verlaat. Maar misschien komt morgen de weersomslag of overmorgen of… misschien komt de zomer eerder. Sommige dingen zou je willen bespoedigen, maar moeder natuur is wispelturig en maakt haar eigen regels. Wat niet is kan komen en wat is kan verdwijnen.
We maken er maar een mooie dag van: de verwarming weer een paar graden hoger, een stevige borrel om de spieren te warmen en lui onderuitgezakt. Morgen wordt het beter… zullen we maar denken. Foto: zomaar wat bloemtjes

De dag is weer vroeg begonnen; een beetje met somber weer, maar allengs schijnt de zon schuchter mijn kamertje binnen. Moederdag hier, moederkensdag daar. Zo hebben we vandaag allemaal wat te vieren. Ik wens dan ook iedereen een heel fijne en gezellige dag. Er zullen niet veel bloggers achter de computer zitten vandaag. De drukte ligt ergens anders: koffie maken en gebakjes op schoteltjes zetten, koffie schenken en taartjes eten, bloemen schikken en lieve wensen van kinderen en kleinkinderen ontvangen: moeder zijn is een zware en dankbare taak, maar het geeft vaak ook vreugde, als je ziet wat er van de kinderen geworden is. Goed voorbeeld doet goed volgen.
Onze kinderen zijn al groot en hebben de middelbare leeftijd; kleinkinderen zijn er niet gekomen. Wij gaan vanmorgen op de koffie bij onze zoon en schoondochter, die juist gisteren teruggekomen zijn van een vakantie naar Amerika. Die zullen wel veel te vertellen hebben. Onze dochter lag gisteren met migraine te bed. Hopelijk voelt ze zich vandaag wat beter en komt ze later op de dag nog even langs. De wolken trekken verder weg. De lucht wordt blauwer. Misschien toch een zonnige zondag.
Foto: moederdag zonder bloemetje bestaat niet, daarom veel bloemetje aan één tak

Het is weer gewoon zaterdag. Gewoon, nee: morgen is het Moederdag en dat betekent voor veel kinderen iets leuks voor moeder bedenken. Voor ons is die tijd voorbij: wij hebben alleen nog de herinnering. Bij mij ligt nog steeds het papiertje, veilig in een plastic hoes geborgen, de in rood geschreven spreuk die zij mij naliet: het omzien is de haas zijn dood. Deze spreuk heb ik in veel woordenboeken nagezocht, maar nergens de een verklaring daarvoor gevonden. De enige verwijzing op internet – via Google Chrome – is een verwijzing naar mijn eigen blog. Waar komt dit spreekwoord of gezegde eigenlijk vandaan. Het schijnt een spreuk te zijn uit de jagerswereld te zijn. Een haas moet stilstaan om achterom te kunnen kijken, maar dat betekent voor de haas tevens dat hij daardoor een vast richtpunt wordt voor een jager. Één schot en de haas is het haasje. De betekenis van de spreuk is: kijk niet naar het verleden, maar richt je op de toekomst. De humoristische verklaring van de Zeeuwse wapenspreuk “Luctor et emergo” is “lukt ’t nou niet dan lukt ’t merrege” , net zo iets als “het omzien is de haas zijn dood”.
Ik wens iedereen een heel fijne dag van niet omzien maar kijken naar de toekomst. Foto: dit is geen haas maar en duinkonijn met afwijkende kleur. Twee jaar geleden zag ik hem voor het eerst. Hij is wel wat groter gegroeid.

Het lijkt wel of alles in bloei staat, alleen de vlaggenmasten en de lantaarnpalen niet. Vannacht heeft het nog een klein beetje geregend en nu hangen er alleen nog wat wolken in allerlei grijze kleuren als ballonnen in de lucht. De wind is zuidwest en een beetje aan de stevige kant. Hier en daar zie ik blauw tussen de wolken en soms even een zonnestraal. Het wordt niet zo mooi als gisteren, maar toch nog wel redelijk. In iedere geval geen dag om binnen te zitten kniesoren.
Na een vrije donderdag volgt er nu een vrije vrijdag: veel mensen hebben van het Hemelvaartweekend maar gelijk een kort vakantieweekend gemaakt. De volgende week volgt het Pinksterweekend.
Iedereen dacht dat hier gisteren voor de deur een braderie zou zijn. De markttenten en –kooplui zijn niet gekomen; het was een dag om heerlijk te genieten van ons nieuwe plein: zo wordt het door menigeen ervaren. Vandaag gaan we boodschappen doen en gelijk wat geraniums kopen om in de bloembakken op het plein te zetten. Zo wordt het plein met de dag fleuriger en kleuriger.
Ik wens iedereen een heel fijne dag. Als foto een kleurig overzicht van ons park: het Westbroekpark.

Het is donderdag. Hemelvaart. De meeste mensen weten niet meer wat dat betekent. Het is in ieder geval een vrije dag. De zon schijnt. Op de daken ligt nog een restant van de overvloedige regen van gisteravond. Ik liep net in de duinen, toen donker wolken zich samenpakten. Ik dacht ‘die bui trekt achter mij langs voorbij’. Verkeerde gedachte: die bui overviel mij en zelfs onder de schaarse bomen kon ik geen droge schuilplaats vinden. Geleund tegen een dikke dennenboom heb ik maar gewacht in het gezelschap van een fietser, die ook overvallen was: ook hij had gedacht, dat haal ik nog net. Gelukkig duurde de bui niet erg lang en kon ik half verzopen op weg naar huis. Kort daarna volgde er nog een bui en daarna was het droog en het blijft droog vandaag. Welbewolkt met af en toe zon. De natuur heeft zijn bad weer gehad. De planten op het plein hebben er van genoten. Foto: in het avondlicht gevangen.

Er hangt mist. Maar de zon probeert er al door heen te priemen. Weinig wind uit de westhoek. De temperatuur is 14.6 graden. Gisteren zijn we even voor een informatie naar Katwijk gereden. We vertrokken bij een temperatuur van ongeveer 14 graden. Maar na een paar kilometer liep de temperatuur toch behoorlijk op. Nog verder rijdend werd het zelfs aangenaam warm zomerweer, alleen wat broeierig. Raampjes open om toch ook van de rijwind te kunnen genieten: de temperatuur in de auto was al gestegen tot 35 graden. Met een blik op de buitentemperatuurmeter schrok ik van de warmte: 27 graden. Richting terug naar Scheveningen daalde de temperatuur iets. Terug thuis wees de thermometer 23 graden. Even een verfrissend pilsje genomen. Daar kom je dan weer wat van bij. Hopelijk wordt de temperatuur vandaag niet zo hoog. Ik ben tevreden met een temperatuur van ongeveer 23 graden. Hoger hoeft van mij niet.
O ja, onderweg hebben we nog wat plantjes voor de voortuin gekocht: saxifraga, de roze variëteit. Eigenlijk een rotsplantje, maar ik denk dat die het in de schaduw van de bomen wel zal volhouden. Gewoon proberen. Volgend jaar weten we wat meer van de mogelijkheden op ons voorplein.
Ik wens iedereen een heel fijne dag. Foto: ik heb in mijn huis een mooie originele ikoon hangen. Die wilde ik u graag deze maand laten zien.

Geen regen? Dan moeten we zelf de bloemen en planten beregenen. Dus heb ik gisteren twee slangen aan elkaar gekoppeld en ben de droogte te lijf gegaan. Nu staan de planten weer fier rechtop. Het weer ziet er niet zo uit als gisteren. Lichtbewolkt, wat mistig en een noordelijke zeewind. De temperatuur aan de kust zal daardoor lager blijven dan gisteren, maar toch nog lenteachtig. Normaal zo rond de vijftien graden aan de kust en boven land een paar graden hoger. Er is wel kans op regen vandaag. Waar en hoeveel? Afwachten maar.
Vandaag is Scanner weer terug van een korte vakantie. Dat wordt dus weer een wandeling boulevard of duingebied. Zal hij nog een beetje gehoorzaam zijn? Een beagle is nu eenmaal geen makkelijke hond. Hij luistert niet goed en gaat graag snuffelend zijn eigen gang. Zolang hij niet rekt aan de lijn vind ik dat wel goed. Ook dat is afwachten.
Over twee dagen is er weer een braderie voor de deur. Leuk voor de eventuele toerist, maar voor de bewoners van ons appartement is er meestal niet veel te halen. Ook dat is afwachten.
We gaan er vandaag weer een mooie dag van maken: een dag niet gelachen is een verloren dag.
Foto: de grote vijver in park Clingendael

Het is doodstil op het blog. Ik zit in de categorie ‘herinneringen/ervaringen’ en sinds mijn bericht van gistermorgen acht uur hebben slechts vier bloggers in die categorie een nieuw bericht geschreven. Deze categorie is sowieso al niet erg royaal met nieuwe berichten; soms vraag ik mij af of er bloggers zijn, die wel herinneringen en/of ervaringen hebben. Misschien hebben ze die wel, maar delen die niet met andere bloggers. Het blijkt, dat er veel bloggers een eigen blog hebben, maar hun eigen blog niet onderhouden. Ik vind dat jammer. Het is soms net als een gesprek waarin één persoon iets zegt en twintig mensen half of niet luisteren. Ik zou het prettig vinden als er wat meer reactie was. Dat maakt het blog en ook de bloggers wat actiever. De meeste bloggers, die dit lezen, zijn de actievere bloggers. Die hoef je ook niet aan te sporen.
Vandaag wordt het weer een nieuwe en mooie dag; een dag met nieuwe ervaringen of nieuwe herinneringen. Een dag, om lekker te luieren in de zon, zo’n dag van ‘dolce far niente’. Geniet van die dag. De temperatuur kan oplopen tot twintig/vijfentwintig graden, aan de kust wat lager: de zee is nog koud. Geniet van de dag, geniet van het leven. Foto: de stilte van de natuur.

Gisteren ben ik naar de Japanse tuin in park Clingendael geweest. Het park ligt op Wassenaars grondgebied, maar de wijk Clingendael ligt in Den Haag. De grillige historische grens van Wassenaar slingert als een bergbeekje langs de Haagse grens. Vanuit Wassenaar is het park moeilijk bereikbaar. Met de fiets gaat nog wel, maar voor een wandelaar uit het dorp Wassenaar is het een stevige wandeling. Van mijn huis uit een peulenschilletje. Tien minuten op de fiets of wandelend krap een half uur. Ieder jaar ga ik naar dit park, waar veel rododendrons groeien en bloeien. Maar dit jaar zijn de rododendrons nog niet in bloei. Hier en daar een heel klein beetje. In deze tijd van het jaar is de Japanse tuin voor een paar weken vrij toegankelijk. Een park vol geur en kleur, maar dit jaar niet. In het mooi aangelegde park heeft de winter zijn sporen achtergelaten. Veel bomen staan nog niet in bloei. Hoewel zaterdag waren er maar weinig bezoekers. Er moeten echt nog een paar echte lentedagen komen, maar die komen dit jaar wel erg laat. Misschien wordt het park dit jaar wat langer opengesteld, zodat bezoekers kunnen genieten van het vele moois. Door de rust kon ik wel makkelijk mooie foto’s maken. Ik hoefde niet iedere keer rekening te houden met de bezoekers en kon vrijwel ongehinderd door de tuin wandelen. Foto: zonder kleuren is de tuin ook erg mooi.

Een zonnig weekend staat ons te wachten. Een matige zuidwestenwind. We kunnen lekker op ons balkon tussen de bloemen onze bakkie dien en genieten van het zomers aandoende uitzicht. De bomen zien er weer allemaal fris groen gekleurd uit. Ik moet nog wel even de vloer in de huiskamer doen. Gisteren heb ik de ene helft gedaan, vandaag de andere helft. Ongeveer nog twintig vierkant meter. Onze huiskamer inclusief de kookhoek is ongeveer vijftig vierkante meter. Eerst de meubels verplaatsen; dat is het meeste en het zwaarste werk. Daarna vegen en de vloer afnemen met een in sop vochtig gemaakte doek. Daar waar nodig op de knieën en verder met de stok. Het is niet zo veel werk, maar het moet toch iedere maand gedaan worden. Als het werk gedaan is, dan is er koffie en rusten we uit op ons balkon lekker in de zon.
Gisteren wilden wij naar Oud Bijerland. Maar onze Amor – zo noemen we onze tomtom - had het niet goed begrepen. Na de pontoversteek bij Maassluis werden we richting de Botlektunnel gestuurd. Foute boel. We hebben het heft maar in eigen handen genomen en zijn via en Oudewater en Haastrecht naar huis gereden. Mooi weer onderweg en lekker genoten van een wandeling door het rustige Haastrecht. Kleine weggetjes met uitvoeghavens: want normaal passeren kan je niet.
Foto: twee keer onkruid, maar oh wat mooi is de natuur.

Waar moeten we vandaag de dag mee beginnen. De plantjes groeien, de zon schijnt, de vlag op het Kurhaus wijst op niet te veel wind en de hemel alom is blauw gekleurd. Het is vrijdag. Vandaag een echte vrijdag. Geen verplichtingen. Niets moet vandaag. Overleg plegen met Annemiek, hoe we deze dag zullen invullen. Skanner is een paar dagen op vakantie. In het binnenland kunnen zich enkele wolken ontwikkelen, maar dat zal niet tot problemen leiden.
Er zat wel weer een brief in de brievenbus; een convocatie voor een Algemene Ledenvergadering met een agenda, maar zonder verdere belangrijke informatie. Ik geloof niet dat ik gehoor ga geven aan deze uitnodiging. Vaak zijn het ruzievergaderingen, omdat de een niet wil toegeven aan de ander of andersom. Rechten en plichten zijn binnen onze VvE onbekende begrippen. Daar moet je dan ook niet over beginnen. Eigenlijk zou je daarover juist moeten praten; maar als je dat doet, breekt de hel los. Ik geniet liever van het leven en ga mijn gang; laat de anderen het maar uitvechten, dan komt er vanzelf rust. Waar twee honden vechten om een been, daar loopt de derde ras mee heen.
Ik wens iedereen een heel fijne en gezellige dag met een vriendelijk zonnetje en een aangename temperatuur.
Ik wandelde gisteravond even door de duinen; daar ging de vos tevreden huiswaarts; het konijntje dat hij kort tevoor gevangen had, was niet meer. In het struweel zong de nachtegaal.

Hebt u dat ook? Wachtwoord vergeten. Wachtwoord voor dit, wachtwoord voor dat. Ik ben al blij dat ik mijn pincode kan onthouden en zelfs daar twijfel ik nog aan. Wachtwoord weer kwijt; één van de vele. Ik heb het toch opgeschreven; maar waar is nu weer dat boek waar het in staat. Opnieuw aanvragen? Komt ook weer in dat boek te staan. Volgende keer weer vergeten. Dan vind je ze ineens. Allemaal op een rijtje; maar wat is nu het geldige. O ja, de datum schrijf ik er tegenwoordig bij. Dan weet ik ten minste dat ik de laatste en dus de goede heb. Wachtwoord KPN, wachtwoord bank, wachtwoord website, wachtwoord andere website en ga zo nog maar even door; het zou makkelijker zijn, als je maar één wachtwoord hebt, maar dat is weer niet veilig genoeg. Dan maar weer een nieuw wachtwoord verzinnen. Het oude vervalt weer. Juist als je een nieuw wachtwoord hebt aangevraagd, vind je het boek, waarin het oude wachtwoord vermeld staat. Je vergeet het door te halen en een paar dagen later begint het zoeken opnieuw. Een nieuw systeem aanleggen en dat met een wachtwoord beveiligen. Dat wachtwoord kan je dan maar beter meteen in je arm laten tatoeëren. Dan kan je dat in ieder geval niet meer vergeten. Alleen waar is nou dat systeem weer opgeborgen? Je wordt er soms tureluurs van.
Pak al de zorgen maar in je plunjezak en lach de nieuwe dag maar weer toe. Goedemorgen, nieuwe dag, ik ben blij dat ik zonder wachtwoord van jou gebruik mag maken. Foto: op de koninginnemarkt hebben ze niet naar mijn wachtwoord gevraagd: een vriendelijke lach is al voldoende.

Nu breekt uit alle twijgen, 
Het frisse jonge groen, 
De leeuwerikken stijgen 
De hemel tegemoet, de hemel tegemoet
De bloemen staan in bonte tooi, 
Natuur, wat ben je wondermooi! 
'T is meie, 't is meie ! 
'T is meie, 't is meie !

Hoe kan ik de dag beter beginnen
dan met het zingen
van het kinderliedje uit mijn kindertijd
t’s meie. ’t Is meie.

De dag begint stralend met een wolkenloze hemel . Het kalenderblaadje mag verwijderd worden: ’t is meie. Een nieuw maand en het geluid van vogels Overal. Langs berg en dal klink hoorngeschal: ’t is meie. De boomgaarden staan in bloei. De bloemen kleuren en geuren. De mensen kijken vrolijk en lachen je vriendelijk toe. Eindelik: ’t is meie. De zomer kan beginnen. De zee en de stranden lokken. De natuur is blij, de kinderen zijn blij, alles en iedereen is blij: ’t meie.
Ons land is blij met zijn nieuwe koning, zijn nieuwe koningin en een nieuw tijdperk is begonnen. Een nieuw tijdperk voor ons allemaal? Moet kunnen, zou ik denken, als we er allemaal maar aan mee willen werken. De koning gaf het in zijn prachtige openingswoord van de vergadering van de Staten Generaal al aan. Samen moeten we verder, samen kunnen we het aan. Een nieuwe tijd is aangebroken; een mooie tijd ligt achter ons. De nieuwe tijd moet ook een mooie tijd worden.
Ik wens iedereen een heel mooie dag; een dag met opnieuw een nieuwe toekomst: vandaag was gisteren toekomst, nu is de tijd dat we leven, morgen is de nieuwe toekomst. We leven nu en bereiden ons voor op de toekomst. Samen kan dat een mooie toekomst zijn.
’t is meie, ’t is meie.

Foto: een nieuwe maand , een nieuwe koning en koningin. 't is meie. 

In mijn tekst van deze morgen staat bij foto: maart; dit moet natuurlijk april zijn.

Bijgevoegd: foto van de koninklijke familie: Koning Willem Alexander, Koningin Maxima, Prinses van Oranje Amalia en de prinsessen Alexia en Ariane. Foto genomen vanaf TV.

Het oranjezonnetje is nog niet op kleur. Maar hij is er wel. Op de laatste dag, dat Beatrix nog even koningin is. Haar Koninginnedag is om 10.15 uur voorbij, dan hebben we een koning en een nieuwe koningin. Een spannende dag voor haar en het nieuw koningspaar. Een vreugdevolle dag voor het koninkrijk en een vrolijke dag voor alle inwoners van Nederland. Een feestelijk programma op de televisie en de radio en buiten vieren de mensen de feestmarkt: de vrije markt, waar iedereen zijn kunsten mag vertonen en vrij goederen mag verkopen. Het is een dag van in en uit lopen. Naar binnen voor de tv en naar buiten voor vrijmarkt en volksfeesten. De Oranjezon zal de hele dag schijnen… zelfs na zonsondergang, want het feesten gaat door tot laat in de avond. En morgen staan we vroeg weer op en zeggen tegen elkaar: dat was een mooie dag gisteren.
Ik wens iedereen een vrolijke en zonnige dag. Foto: dertig maart een feestelijke lentedag.

Goed weer voor de planten vandaag. Eerst wat regen, niet te warm en later op de dag zonneschijn. Morgen op de laatste Koninginnedag nemen we afscheid van onze geliefde Koningin Beatrix. Morgenochtend abdiceert zij en wordt Prins Willem Alexander Koning Willem Alexander. Daarna volgt in de middag de inhuldiging. In Nederland kennen we geen kroning, maar een inhuldiging. De kroon is een symbool voor het koningschap. Na drie koningen en drie koninginnen volgt er nu weer een koning en daarna weer een koningin? Tegen die tijd zullen wij wel vanaf een wolkje glimlachend toekijken hoe het daar beneden reilt en zeilt. Morgen vieren wij feest en heten wij onze koning van harte welkom. Op 1 mei gaat de lente en de dagelijkse sleur gewoon weer verder. We mopperen dan weer op het politieke gesteggel, de soms wispelturige zon en de onverwachte regenbuitjes. ‘Morgen wordt het beter’ zingen we dan weer; want iedere dag er bij is een cadeautje, dat ik niet graag zal missen.
Ik wens iedereen een fijne en fleurige dag en voor morgen veel zomers zonneschijn.

Het is ZONdag. Hij schijnt mijn kamertje binnen, maar aan de zeekant zie ik grijze wolken en de vlag boven op het Kurhaus geeft geen teken van leven. De buiten temperatuur is 5.2 graden. Die verdubbelt zich vandaag; veel warmer zal het niet worden. In ieder geval schijnt NU de zon mijn kamertje binnen. Voorlopig een goed begin van de dag.
Gisteren hebben Annemiek en ik een bezoekje aan de Bollenstreek gebracht. Volop kleur en fleur van hyacinten. Veelal hyacinten in dezelfde kleur; op dit plekkie echter niet. Het is moeilijk bereikbaar als je de weg niet kent. Voor mijn is dit een van de mooiste plekkies, waar je in alle rust van de hyacinten in allerlei kleurvarianten kunt genieten. De grote bussen vol met toeristen rijden via de hoofdweg en de passagiers kunnen dan links of rechts kijken in snelle vaart. Op naar de Keukenhof, waar alles prachtig gearrangeerd is. Voor het eerst kwam ik daar in 1949. Mijn zwager, een bollenkwekerknecht, werkte daar in opdracht van zijn baas. In 1950 werd de Keukenhof voor het publiek opengesteld. Ik ben in die jaren daar vaak geweest. De laatste vijftig jaar ben ik daar niet meer geweest. Mij te druk. Ik zoek de bollenvelden zelf wel op via kleine landweggetjes. Veel vrijer, veel leuker. Foto: mijn plekkie in de bollenstreek.

De regen heeft de natuur goed gedaan. Het was hard nodig. Ik had juist een lange tuinslang geregeld toen het begon te regenen. Nu schijnt de zon, maar buiten is het nog fris 5.5 graden. Maar misschien verdubbelt zich dat nog vandaag. Een warme dag wordt het niet: we zitten weer in de noordelijke koude stroom. De meeste plantjes in de voortuin staan nu fier rechtop.
Dadelijk heb ik weer tijd om een wandeling met Scanner te maken. Gisteren ging ik even met hem de duinen in, maar dat vindt hij niet leuk. Misschien nieuwigheid en moet hij nog wennen aan die stilte en die nieuwe geuren. Niks forceren.
Zo te horen aan het constant piepen van mijn barometer moet het erg onrustig zijn in de lucht. Hij waarschuwt steeds bij snelle wijzigingen in de luchtdruk. In ieder geval verschijnt vandaag de zon langdurig. Dat vertellen de weerprofeten. Ik zal toch maar wat warms aantrekken als ik naar buiten ga. Ik ben al wat verkouden en dat moet niet erger worden.
Ik wens iedereen een heel fijne dag met veel zonneschijn. Foto: een meerkoet op het nest.