Ik ben Loek en woon in Scheveningen. Ik ben geboren op 24/11/1934
golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid
Gisteren is geschiedenis morgen is toekomst vandaag leven we maak er iets moois van
water, mist, regen, samengevloeid in één beeld tot verwondering
hoog in de lucht door vleugels gedragen ongekende verten
ik wil als mijn tijd gekomen is stil wegglijden in de eeuwigheid waar geen licht is en geen duisternis waar geen dag is en geen nacht is maar alleen de stilte van het tijdloos samen zijn
Alle korreltjes samen maken het strand
De nieuwe dag: je krijgt hem cadeau, maar je moet er zelf iets van maken.
ZEE EN WIND EN WOLKEN: SCHEVENINGEN, WAAR IEDEREEN WELKOM IS.
foto's en tekst: Loek de Koning. Als het werk gedaan is
Als het werk gedaan is
de zon achter de kim verdwenen is
de wereld verdwijnt in duisternis
de wijn in het glas geschonken is
er alleen de stilte van de avond is
dan hef ik het glas
op wat mij vandaag overkomen is.
16-11-2013
Puk en Muk en Moortje
“Puk en Muk en Moortje”; kent u die strip nog van vroeger: de drie vriendjes, die allerlei leuke dingen beleefden. Kent u nog het vrolijke kinderliedje: Moriaantje, zo zwart als roet, ging eens wandelen zonder hoed en de zon scheen op haar bolletje, daarom droeg zij een parasolletje? Dacht u daarbij aan slavernij. Koning Melchior, de zwarte koning bij de kerststal. Ze kwamen alle drie uit het oosten. Dacht u aan slavernij. Die rijke koning uit het oosten. Heel bijzonder en mooi zag hij er uit. Weet u nog, dat Koningin Wilhelmina in 1945 verkondigde, dat alle inwoners van Nederland gelijk waren. Wij werden niet opgevoed met slavernij. Mijn moeder zei al, dat ze kleurenblind was en daarmee bedoelde zij te zeggen, dat alle mensen ongeacht hun huidskleur gelijk waren. Ze zei ook wel eens dat de mensen zijn zoals de regenboog, die alle kleuren vertegenwoordigt. Aan wie we een hekel hadden: dat was de gestapo( ik weiger dit woord met een hoofdletter te schrijven) in dat zwarte uniform. Maar vandaag komt Sinterklaas in Scheveningen met de stoomboot - of mag die er ook niet meer zijn, vanwege zijn zwarte rookwolk – en zij vele mannelijke en vrouwelijke Pieten. En de kinderen zijn blij als ze van die Piet een handje of een snoepje of een mandarijntje krijgen. Wij gunnen hun dat plezier. De Sint en de Piet zij bestaan niet. Sinterklaas en Zwarte Piet, allebei bestaan niet; vroeger hebben ze wel bestaan, later zijn ze dood gegaan(ook al weer zo een oud liedje). Lieve Sint en lieve Piet, komt a.u.b. en vergeet de kinderen niet. Foto: het moet wel een kleurenfoto zijn.
Gisteren had ik een drukke dag. Dat lag niet in de verwachting. Eerst Annemiek helpen met haar blog. Toen naar een tuincentrum, waar Annemiek foto’s voor het blog wilde maken. Daarna naar Lisse om naar een nieuw aquarium te gaan kijken, dat ik voor mijn verjaardag krijg. Thuis het aquarium uitpakken en inrichten. Voedingsbodem, planten, filter, verwarming en water organiseren. Morgen worden de vissen uit het oude aquarium over gezet. Het nieuwe aquarium moet eerst even bezinken. Daarna weer aan het blog werken met Annemiek. Voor mijn eigen blog had ik niet veel tijd. Dat ga ik dadelijk gelijk verzorgen. Daarna boodschappen voor het weekend. Vanmiddag visite en daarna beginnen we aan een hopelijk rustig weekend. Ik wens iedereen een fijne en gezellige dag. Foto: de kerstman is al bezig Sinterklaas te verjagen.
14 november. Dit kan een heel bijzondere dag worden. Kan… of het dat wordt dat ligt geheel bij u zelf. Maak er een bijzondere dag van. Want deze dag komt nooit weerom. Voor Annemiek geldt dat ook: zij gaat vandaag voor het eerst bloggen op haar nieuwe computer. Ze heeft er vannacht bijna niet van kunnen slapen. Nu zit ze er, nadat ik hem voor haar heb opgestart, een beetje angstig achter en denkt dat alles in de war is. Terwijl ik dit berichtje schrijf zit ze met schrikogen te kijken naar haar toetsenbord en aarzelt bij iedere letter, die ze aan raakt. Dadelijk roept ze mij voor de volgende stap. Helaas heeft ze nog geen plaatjes, die zijn bij de crash allemaal verloren gegaan. Vandaag gaat ze weer wat nieuwe foto’s maken. Misschien kan ik ze dan goed ordenen voor haar en tijdig met het goede formaat maken, zodat de webmaster niet zegt: deze foto kan niet geplaatst worden, het formaat is te groot. Foto: Hoek van Holland.
De ochtend begint mooi en helder. Een enkel ochtendwolkje. De wind komt uit het noorden. Zal wat kou meebrengen. Maar de zon zal over een uur of twee weer warme zonnestralen naar de aarde sturen. Ik heb Spotify op mijn computer. Keuze uit duizenden melodieën. Zo geniet ik dubbel van de computer. Brahms en Mozart wisselen elkaar af. Misschien dadelijk Beethoven of Grieg. In ieder geval veel variatie. Vandaag ga ik wat planten ophalen en op het plein planten. De komende dagen wordt er hier geen vorst verwacht. Wel in het binnenland, maar daar hebben we hier aan de kunst geen last van. Daarna – blijft vandaag mooi weer – misschien even weg. Genieten van het buiten zijn. Maar eerst tanken. Niet vergeten. Ik wens iedereen een heel fijne woensdag e.a.v.d. ( en alle volgende dagen). Foto: Uitzicht. Iedere dag een wonder.
Nog even een laatste blik geworpen op de Scheveningen Kalender 2014. Klopt alles wel? Zitten er geen foutjes in? Nee, hij is klaar. Vandaag gaat hij naar de drukker en op 30 november in de aanbieding; voor slechts één euro(meer mag natuurlijk ook)donatie aan de Stichting Zicht op Scheveningen. Vandaag mag u hem als eerste zien. In het klein dan wel: het werkelijke formaat is 32 x 45 cm. Nu maar hopen op alle dagen mooi weer en gezondheid, samen sterk en een lach ook als het leven je even niet toelacht. Nu moeten we weer aan de slag. Het wordt vandaag een beetje grijze dag, maar misschien tegen zonsondergang nog een glimpje van de in de zee zinkende zon. Morgen wordt het beter. Vandaag weer wat ruimen, luisteren naar muziek en … wat de dag mag brengen. Ik wens iedereen een mooie dag.
De dag begint met een helder hemel. Een enkel ochtendwolkje aan de hemel. Dat wordt een dag van na regen komt zonneschijn. Zulke dagen mogen van mij vroeger beginnen. De drukte van de afgelopen weken is achter de rug. Kalender en Eindejaarskrant zijn nu in handen van de drukker. Nu kunnen we ontspannen aan nieuwe uitdagingen beginnen. Nog een klein boekje van ongeveer 20 pagina’s komt nog voor layout. Misschien vóór de kerst nog een paar dagen ergens anders in het land genieten van de natuur of van wandelen door een stad, waar we nog niet eerder waren. Maar het kan ook zijn, dat we lekker thuis blijven en af en toe een dagtripje maken. Alles is afhankelijk van korte termijn: het weer moet meewerken. Ik de regen of in de kou lopen is niet altijd een leuke gewaarwording. Maar zo een dag als vandaag lokt wel. Gisteren was het een drukke dag. Eerst (koffie)visite bij de jarige zoon, even blogvisite en daarna avondvisite bij de jarige dochter. Omstreeks half negen waren we weer thuis. Even een borrel – het afleggen van de verjaardagvisites ging per auto: dus geen alcohol in mijn lijf – en uitrusten van de toch wel vermoeiende dag. Ik wens iedereen een heel mooie, zonnige en gezellige dag. Misschien een beetje fris buiten, maar het zonnetje zal veel goed maken. Foto: zonsopkomst boven Den Haag(mijn uitzicht).
10 november 1965; Annemiek ligt in de kraamkliniek, vandaag is het dan zover. Ons eerste kindje zal geboren worden, wat zal het zijn, het werden er diezelfde avond nog twee; de eerste was een meisje, de tweede een jongentje. Het eerste wat mijn zoontje deed was zijn zusje nat pissen. Vandaag is dat achtenveertig jaar geleden. Ik zie het allemaal nog gebeuren. Ik was zo trots als een aap. Ik belde mijn schoonmoeder op en vertelde dat ze oma was geworden van een gezonde tweeling. Het eerste wat ze zei was: “hoe is het met Annemiek” en daarna pas feliciteerde ze ons. Op de tiende dag na de geboorte mocht ze naar huis. Met zijn vieren gingen we naar huis in ons Fiatje 500. Het paste allemaal net. Vandaag moeten we naar twee verjaardagen; bij de een op de koffie, bij de ander voor het avondeten. Op die tiende november van toen regende het en was het koud. Het was een vroege winter. Nu zitten we nog in de herfst met wat aangenamere temperaturen. Misschien valt er een buitje, misschien komt de zon. We zullen het wel zien. Ik wens u in ieder geval een fijne en opgewekte dag. Foto: soms lijken ze net echt.
Het is nog vroeg voor de zaterdag. Maar de hemel kleurt al. Zal het een mooie dag worden? Of moeten we hem zelf mooi maken. Hopelijk doen we het samen: de zon en ik. Als de zon het niet doet, dan moet ik het zonnetje zijn. Opgewekt ben ik in ieder geval. Hopelijk straalt dat uit naar anderen. Dit weekend vieren onze kinderen hun verjaardag. Vanmorgen even met mijn dochter inkopen doen. Zij geeft een fuif voor vrienden en kennissen. Morgen is ze jarig en aangezien ze een tweelingbroer heeft is het dubbel feest. Eerst bij de één, daarna bij de ander. Zij worden samen zesennegentig. Ik kan er geen cijferspelletje van maken. Gisteren ben ik met Annemiek naar een kerstshow in een tuincentrum geweest. Zij wilde foto’s maken voor haar blog. Voorlopig heeft ze er weer genoeg. Ik heb er natuurlijk ook een paar gemaakt. Niet zo zeer voor de kerst, maar meer voor de situatie. Zo zag ik een engeltje hangen met een strop om zijn(of is het haar) nek. Ik laat haar nog wel eens zien. Ik vond het een beetje sinister. Ik wens iedereen een heel fijne dag en hoop dat de zon zijn steentje zal bijdragen. Foto: avondlicht op de Waterweg.
De ene keer zit het mee; de andere keer zit het tegen. Zo ervaren we toch vaak onze dagen. Gelukkig zit het bij mij de meeste dagen mee. Als ik mijn eisen te hoog stel voor de nieuwe dag, dan zit het soms tegen. Daarom stel ik geen eisen en laat komen wat komt. Dan valt het bijna altijd wel mee. Als ik ’s morgen een mooie dag wens, terwijl het weerbericht juist slecht weer meldt, dan kan het weer mij tegenvallen, maar daarmee is mijn dag niet verpest. Ik laat komen, wat komt. Als het mij niet zint, dan kijk ik gewoon de andere kant uit en denk: laat maar zitten, ik zoek het zelf wel uit. Dan komt alles wel weer op zijn pootjes terecht. Verlang ik zon en krijg ik regen, dan pak ik de paraplu of trek een regenjas aan en denk: het meest valt er toch naast. Dan lach ik om de mensen, die tegen mij zeggen:”wat een rot weer”. Ik kan het toch niet veranderen en dan zeg ik vaak: ach, het meeste valt er toch naast en zonder regen is er geen leven. Morgen wordt het beter, maar het kan net zo goed overmorgen zijn. Wat het vandaag wordt? Van alles wat. Ik wens u in ieder geval een aangename dag. Foto: komt hij wel of komt hij niet. Straks weten we het.
Tegen of voor. In de politiek kan het bijna dagelijks wisselen. Gisteren was het die grote schuit, vandaag is het de aanschaf van 37 Joint Strike Fighter. Kosten 4, 5 miljard euro. PvdA was altijd tegen, sinds gisteravond zijn ze voor. Voor hoe lang. Het definitieve ja-woord zal nog wel even op zich laten wachten. Er zijn nog te veel mitsen en maren. Maar politiek gezien is nu de kogel door de kerk. Is het prestige of veilig stellen van de werkgelegenheid. In beide gevallen betaalt de belastingbetaler. Wij dus. Het wordt voor de PvdA in ieder geval een probleem bij de volgende verkiezingen. Tegen die tijd is de wereld misschien al weer helemaal veranderd en hebben we geen JSF’s meer nodig. De tijd zal het leren of het voor of het tegen een juiste beslissing was(is). Vandaag is het al weer 7 november. De volgende week doet de Sint zijn intrede. Het paard staat al te trappelen en de Pieten zijn zich al aan het inkleuren. De kerstman staat al om de hoek te gluren. De krant is er nog niet. Vertraging? Dan maar eerst eten en later nog een keer gaan kijken. Voor iedereen wens ik een fijne dag. Benut hem goed: morgen is hij voorbij. Foto: Hij is gesloten, maar gelukkig kunnen wij er nog van genieten.
De nieuwe dag is weer begonnen. Trams rijden af en aan. Mensen spoeden zich naar hun werk. De store fietsers wringen zich tussen de auto’s door en negeren het rode licht om snel op hun werk te zijn. De lunchpakketjes in de tas of onder de snelbinders. Eigenlijk niet meer nodig want op het werk wordt een lunchpakket tegen een zeer redelijke prijs aangeboden. De werkers willen vroeg naar kantoor om het ook weer vroeg(iets later) achter te kunnen laten: vrije tijd is onontbeerlijk: de televisie lokt met weinig zeggende programma’s met iedere keer dezelfde gezichten. De verplichte glimlach en bulderend lachen om oude mopjes. Het enige nieuws, dat de aandacht trekt, zijn de berichten van de overheden, die alles in hun vaste en goed controleerbare banen willen lijden. Naast het potje pissen is bijna niet meer mogelijk zonder een bon aan je broek. Genoeg voor vandaag. Ondanks al onze beperkingen gaan we er toch weer een vrolijke werkzame en gezellige dag van maken. Wat we morgen gaan doen, dat zien we morgen wel weer. Vandaag hebben we; morgen moeten we afwachten. Foto: de natuur gaat zijn gang.
Vandaag was het geen uitslapen. Weer vroeg uit de veren, dan heb je ook weer een lange dag om van te genieten. Het weer is niet om er over naar huis te schrijven. Dat hoeft ook niet want ik ben thuis. De postbode - vooral die met die blauwe enveloppen – mag altijd mijn huis voorbij gaan, alleen niet als hij een echt cadeautje voor me heeft, zo in de geest van: de overheid heeft zich gebeterd en komt u wat brengen en niet halen. Dat zou toch een mooie dag zijn. Ergens in de haven ligt een mooi groot schip, dat bestemd is voor de marine, maar de marine heeft het niet nodig. Het heeft wel een slordige 406 miljoen gekost. Het is een tanker en bevoorradingsschip: twee voetbalvelden lang, een hangar voor zes helikopters, een groot ziekenhuis en zeventien miljoen kilo’s zwaar. Nu mag iemand langs komen, die het voor een habbekrats mag meenemen. Weg bootje, weg centen. De belastingbetaler is er goed voor. Als er nu eens een goochelaar langs zou komen, die van dat monster heel veel kleine bootjes kon maken, dan zouden er heel veel mensen daar plezier van kunnen hebben. Maar goochelen is bedrog en behendigheid; dat zal dus wel niet lukken. Enfin, wij zullen er niet mee gaan varen, maar gaan genieten van een nieuwe dag. Ik wens u voor vandaag geen ergernis, maar plezier in het leven. Foto: herfstweer op Scheveningen.
Het gebeurt niet vaak, maar ik heb me verslapen. Het is al licht, maar de lucht is grijs en de straten zijn nat. Maandag, 4 november. Annemiek was bang, dat ik boos zou worden, als zij mij zou wekken. Ik was in dromenland en droomde van Rome, waar ik nog nooit eerder was geweest. Dat bleek ook wel: er klopte niets van. Maar in mijn dromen was het werkelijkheid: ik was niet alleen, maar samen met Annemiek en gezien mijn vitaliteit en die van haar daar ter plekke, moet het alleen al heel lang geleden zijn geweest. Maar dromen zijn bedrog: het is 4 november en de lucht is grijs en de straten zijn nat. De tijd heeft even stilgestaan. Ik wens iedereen, die al wakker is of nog wakker moet worden, een heel fijne dag. Een dag van dagdromen: buiten is nu niet veel te beleven. Het wordt zitten bij de kachel vandaag of bij een warm haardvuur met de krant of boek in de ene hand en een glas wijn in de andere. Prettige dag. Foto: het is 4 november ook op deze foto, maar dan een jaar geleden.
Ik dacht gisteren, dat het een saaie dag zou worden. Alleen even boodschappen doen en dan naar huis. Mis dus: we moesten nog even naar de polder om wat goederen te brengen voor een inzameling ten behoeven van het herstel van de katholieke kerk in Stompwijk. We dachten, dat snel even te doen. Maar opeens stond er een motoragent dwars op de weg. Wat is er nu weer aan de hand. Al spoedig bleek dat de weg tijdelijk afgesloten was. Waarom? Dat wisten we op dat moment nog niet. Gelukkig ken ik de weg goed in de polder en had dus al snel een ander alternatief. Toen we daar aan kwamen, stond daar een bord op de weg: wegens werkzaamheden ernstige vertraging wegens wegwerkzaamheden van 4 tot 7 november. Het was de 2e dus geen probleem, dacht ik. Hier en daar waren stukken weg verwijderd, maar met enige voorzichtigheid was dat geen belemmering. Na een paar kilometer stond er ineens een motoragent op de weg. Omdraaien, u mag er niet door. Waarom dan niet? Er is in de polder een vliegtuigbom uit WOII gevonden en die wordt vandaag – gisteren dus – onklaar gemaakt, was de mededeling van de daar geposteerde politieagent. Inmiddels had zich achter ons een hele rij auto’s opgesteld. We moesten allemaal omkeren en terug. Als alternatief werd ons een route aanbevolen via Leiden. Dat hebben we niet gedaan. Op de terugweg wist ik nog een andere liefdadige instelling en daar hebben we goederen maar afgegeven. Na onze andere boodschappen te hebben gedaan, zijn we naar huis gegaan. Gisteravond zagen we dat de vliegtuigbom onschadelijk was gemaakt. Ik wens u een heel fijne dag en geen bom of bon onderweg. Foto: hier liggen geen bommen maar watersporters in zee.
De dag begint met veel bewolking, maar de kans op een regenbui is klein. In de loop van de dag zal vooral in het westen de zon zijn gezicht laten zien. Echt koud zal het niet worden. Toch nog wel een dag om buiten te zijn. Kastanjes, eikels en beukennootjes zoeken. Of gewoon genieten van de mooie herfst. Over twee weken komt Sint Nicolaas aan in de haven van Scheveningen met honderden Pieten. Dat zal wel weer veel drukte geven. Nu maar hopen op mooi weer. Lekkers heeft de Sint altijd bij zich: pepernoten en mandarijntjes. Of de hele hofhouding mee komt is nog een verrassing. Vandaag zal het stil zijn op Scheveningen. Een enkel wandelaar op de boulevard. De levendigheid komt pas weer als Sint Nicolaas er is. Dan brandt de feestverlichting in de winkelstraten. Nog even geduld. Ik wens iedereen een heel fijne dag. Deze dag komt nooit weerom. Foto: Toch wel mooi, zo een gevel in herfstkleuren.
1 november, slachtmaand. Gisteren was het stil op het blog. Halloween vroeg de aandacht. Vandaag is het Allerheiligen: een feest ter gedachtenis van alle heiligen. Morgen is het Allerzielen: dan gedenken we alle overledenen en in het bijzonder onze eigen dierbare overledenen. Dat rijtje wordt steeds langer als je ouder wordt. Over een tijdje zullen wij ook in dat rijtje staan. Gelukkig weten we niet wanneer en we schuiven deze datum het liefst naar de verre toekomst. Bij slachtmaand denk ik aan de man die bij de dokter kwam: “man: dokter is heb zo een jeuk overal. dokter: trek je kleren maar eens uit. Oh, ik zie het al: je hebt een venerische ziekte. man: wat is dat dokter; is dat erg? dokter: een venerische ziekte is een geslachtsziekte Óh, zei de man; hoe kan dat nou: ik heb nog nooit geslacht”. Ik wens iedereen een mooie dag. Foto: herfst in het bos.
Vandaag is het dan echt Halloween: Allerheiligenavond. In de kloosters worden de vespers gezongen en morgen is het dan het feest van Allerheiligen. De dag daarop van Allerzielen. Die twee horen bij elkaar. Je moet eerst dood zijn om heilig verklaard te worden. Maar met Allerheiligen is tevens de nieuwe maand begonnen: november, de slachtmaand. Na een zachte oktobermaand zou nu de kou wel eens in kunnen vallen. Hier wordt Allerheiligen alleen nog maar in de kerk gevierd. Wij vieren vandaag de verjaardag van de broer van Annemiek. Ze heeft maar één broer en die gaan we vandaag ook bezoeken. In de loop van de middag keren we dan weer terug. Er is nog werk aan de winkel: op het seniorenblog. Vanmorgen hebben we weinig tijd, maar dat halen we in de middag wel weer in. Alle mensen, die Halloween vieren wensen we een heel gezellige dag en avond. Morgen is het weer gewoon de eerste dag van november en kijken we met verlangen uit naar de komst van de Sint en zijn Pieten. Ik wens iedereen een heel fijne, gezellige dag.
Het oude kookboek. Het lag weer in de gang bij het oud papier. Recepten van de Haagsche Kookschool. 1907. Getuige de oplage een veel gebruikt boek: drie en twintigste druk. Met woorden, die ik nooit eerder gehoord, gelezen of gezien heb, bij voorbeeld: Braziliaanse pot, haverschleimsuppe, vladen. Dit boek was de kookbijbel van de moeder van Annemiek. Ik heb het weer opgepakt, er even in gekeken en terug geplaatst op de plaats waar het lag. Niet meer bij het oude papier, maar op een plaats, waar het altijd lag. Sommige dingen, al zijn ze nog zo oud en lijken ze zo nutteloos, hebben iets, dat moeilijk te omschrijven valt. Bewaren we daarom zo vaak oude dingen. Zo staan er twee dozen met schilderijen, die mijn vader gemaakt heeft. Eenvoudig maar echt. Er hangen van hem twee schilderijen in mijn werkkamertje en ik kijk er nog iedere dag naar. Steeds met meer bewondering. Is het sentimentaliteit of hang naar het oude? Of hoort het gewoon bij het ouder worden? Ik ben weer terug uit mijn mijmeringen en zit als een moderne oude man achter mijn splinternieuwe computer met Windows 8. Ik schrijf over het verleden en ik denk. Dat u ook van die gedachten hebt, zoals ik die heb. Maar we gaan verder. Het wordt licht en straks schijnt de zon. Laten we genieten van de nieuwe dag: iedere dag is er één. Geniet er van. Want deze dag komt nooit weerom. Foto: oude bomen moet je niet verplaatsen.
Gisteren was ik bij windkracht 10 op de boulevard. De wind suisde om me oren en zandwolken belemmerden mijn uitzicht. Zwoegend tegen de wind kwam ik op een plaats, die ik me wenste: in de luwte van de Pier. Daar kon ik genieten van het geweld van de wind en de wolken. De zee was niet zo onstuimig: door de zuidwesten wind kwamen er geen woeste golven op de kust, maar belandde ik in zandstormen over het strand. Daar maakte ik foto’s van, waarvan ik er vandaag één op het blog zet. Het was hard werken op het strand. Met de storm in de rug werd je bijna pootje gelicht; tegen de wind in werd je gezandstraald. Ogen en camera bedekkend liep ik met behulp van geparkeerde auto’s en een leuning terug naar de bebouwde zijde van de boulevard, waar enige luwte was. Het was wel weer een fijne ervaring tegen deze stormwind te worstelen. Één keer werd ik pootje gelicht, maar ik kon me gelukkig herstellen en kwam zonder kleerscheuren weer tevreden thuis. Vandaag kleurt de zon de horizon al weer. Ik kan hem nog niet zien: hij zit nog achter een wolk verscholen. Maar dadelijk zal hij mijn kamertje binnen schijnen. Ik wens iedereen een heel fijne dag.
De wind fluit langs de achtergevel. Een symfonie van stormgeluiden. Nog maar aan het begin van die symfonie. Straks zal de wind nog toenemen en omstreeks tien uur zal het hele orkest de stormwind weg proberen te blazen. Dat zal nog niet direct lukken. Later op de ochtend trekt de storm aan ons voorbij, om in het noorden van ons land nog even aan te wakkeren tot een zeer zware storm. Waarschijnlijk nog even tot BFT 11. Het binnenland zal er niet veel last van hebben: daar zal wel een stevige wind waaien: BFT 5 misschien even 6. Ik houd van de muziek van de wind. Ik zou graag weer op de Pier staan, maar die is hermetisch afgesloten. Dan maar even proberen in de luwte daarvan een mooie foto te schieten. De wind is zuidzuidwest: dus hier bij de kust aflandig. Waarschijnlijk niet van die hoge golven, die de havenhoofden in een waaier van water zullen hullen. Misschien zullen het vandaag de voortrazende wolken zijn. Het is altijd afwachten. Na de storm komt de zon weer, zodat we vandaag toch nog even van de zon kunnen genieten. Ik wens u een heel mooie dag; misschien met zee en wind en wolken. Foto: als de storm voorbij is zullen aan deze bomen niet veel blaadjes meer zitten.
