Ondanks het minder mooie weer ben ik toch even de duinen in geweest. Het miezert een beetje. Hopelijk komt straks toch nog even een zonnetje. Vandaag is het rozendag in het Rosarium. Dan is de informatiekiosk open en zijn er kramen met informatie. Altijd weer gezellig. Maar als het regent komen er bijna geen bezoekers. Misschien blijft de regen weg of komt die pas in de namiddag. Gistermiddag scheen de zon; het was wel broeierig; de verwachte regen en een mogelijk onweer zijn aan ons voorbij gegaan. Met mij gaat het al weer een stuk beter. Ik gebruik al minder pijnstillers dan voorgeschreven. Voor een beetje zeurderige pijn neem ik geen pijnstiller. Van pijnstillers wordt je wat sloom en heb je vaak nergens zin in. Maar ik… ik wil genieten van iedere dag. Ik wens iedereen een heel fijne dag.

Vanmorgen moest ik even naar mijn dochter toe. Op de fiets. Toen ik bij haar in de buurt kwam, hoorde ik ineens mijn naam. En daar stond hij dan. Mijn vriend Koos. Wat was ik blij om hem te zien. Waarom. De afgelopen week stond zijn naam in de krant. Gelukkig was het alleen zijn naam. Want er stond vermeld dat een Scheveningse man met dezelfde naam en ongeveer dezelfde leefttijd overleden was. Mijn vriend was ook blij mij te zien. Via zijn zus, die in Groningen woont en een trouwe blogbezoekster is, had hij gehoord, dat ik ziek ben geweest, maar gelukkig weer aan de beterende hand. Zo waren er twee blijde mensen, dank zij een attente blogster in Scheveningen. Ik wens iedereen een blijde dag.

Het weer voor Scheveningen ziet er niet zo rooskleurig uit: het is grijs bewolkt, zicht één km, windstil en de temperatuur 16 graden. In de loop van de dag misschien wat regen en tegen de avond wat zon. We moeten het er mee doen. Wie weet komt de zon er wat eerder door en wordt de temperatuur wat aangenamer. Mooier kunnen we het niet maken. Vandaag begint in het zuiden de zomervakantie en zal het wat drukker gaan worden op de weg richting de zonbestemmingen. Volgende week beginnen in Midden-Nederland de schoolvakanties. Het oranje is op veel plaatsen niet meer de overheersende kleur. Ondanks alles gaan we toch weer genieten van de nieuwe dag; een dag niet genoten is een verloren dag. Ik wens iedereen een heel fijne dag.

De eerst helft van de wedstrijd Argentinië - Nederland was zo saai, dat ik om tien minuten voor elf in bed gedoken ben. Ik had geen goed gevoel bij deze wedstrijd. Nederland heeft veel inzet getoond tijdens het toernooi, maar in vind niet, dat Nederland bij de eerste vier van de wereld hoort. Misschien wel qua inzet, maar niet qua kwaliteit. Voorlopig staat het weer met beide voeten op de grond. Maar die dag toch geluk bij een ongeluk: Lars Boom wint de tour-etappe van gisteren en dat vind ik wel een hele prestatie.
De regen is uit de lucht en de zon schijnt. We gaan weer genieten van een mooie zomerse dag met misschien tegen de avond een verkwikkend buitje met hier en daar een bliksem en een donderslag. Ik wens iedereen een heel fijne dag.

Vanavond is het dan zo ver. Zal Nederland de finale halen? Argentinië heeft evenals Nederland tot nu toe een goede prestatie bij het WK geleverd. Jammer dat het zo laat wordt. Maar de eerste helft wil ik in ieder geval zien. Ik hoop dat Nederland wint: dan krijgen we in ieder geval een mooie finale. Ik houd niet zo van dat Zuid-Amerikaanse voetbal met veel gooi- en smijtwerk. Wie er ook wint… ik hoop op een mooie en sportieve wedstrijd. Het weer zal daar hopelijk beter zijn dan nu hier: een stevige bries, grijze wolken en natte daken. Ik wens iedereen een heel fijne dag en voor vanavond veel kijkplezier bij de wedstrijd Argentinië – Nederland. Dat de beste moge winnen.

Er ging iets fout met de foto van gisteren. Daarom nu de goede versie. Met de oorspronkelijk oname was er iets fout gegaan: druppel op de lens? Ik weet het niet. Maar die grote vlek middenop was niet de bedoeling. Daarom heb ik nu een uitsnede gemaakt. Ik wens iedereen een heel fijne en bloemmooie dag.

Iedere dag is nog een beetje te veel voor mij. Op de duur zal dat wel weer goed komen, maar nu is rust aan mijn hoofd belangrijker. Jammer dat België er uit ligt. Nederland is gelukkiger, maar de wedstrijd van gisteren vond ik beneden de maat. Er ging te veel fout in opbouw en afwerking. Met het getoonde spel vind ik Nederland niet bij de beste vier van de wereld horen. Zonder geluk vaart niemand wel. Er is op het plein vandaag een kunstmarkt. Ik hoop maar dat het droog blijft en de wind wat gaat liggen. Ik wens iedereen een heel fijne dag.

Gisteren was ik even voor controle bij de huisarts. “Het ziet er goed uit” zei hij “. “Maakt u zich maar geen zorgen. U mag weer alles doen, maar de pijn zal nog wel een lange tijd blijven. Dat kan nog wel een jaartje aan lopen.” Leuk bericht, maar met pijnstillers zal ik het voorlopig moeten doen. Ik doe maar net of er niets aan de hand is: met zeuren wordt het toch niet beter. Gisteren ben ik weer begonnen met de tuintjes op het plein: onkruid wieden en wat nieuwe plantjes er bij zetten. Het uitzicht wordt weer wat vriendelijker. De zon komt vandaag goed door; om mijn hoofd te beschermen moet ik nu met een zonnehoed lopen. Ik ben gisteren ook naar de kapper geweest. Dat was hard nodig. Maar met een nieuw kapsel en een nieuwe hoed zie ik er weer als een dandy uit. Ik wens iedereen een heel fijne dag.

Acht weken geleden, het was zondag 4 mei, kreeg ik veel pijn achter mijn linker oog. Ik slikte paracetamol om de pijn te onderdrukken. Die zondag hadden we uitgekozen om een paar dagen naar Moerdijk te gaan. We wilden de Biesbosch zien en genieten van de omgeving. Donderdag 8 mei zijn we weer naar huis gegaan; de pijn in mijn oog was gebleven en de paracetamol was op. Gelukkig hadden we thuis nog een voorraadje. De pijn verergerde de volgende dagen. Zaterdag was de pijn ondraaglijk. Mijn zoon heeft me toen naar de weekendarts in het ziekenhuis gebracht. Die constateerde direct: gordelroos op huid en zenuwen. Vooral dat laatste was de boosdoener. Nu, na acht weken, slik ik nog steeds pijnstillers. Het gaat nu wat beter, maar de pijn is er nog steeds. Wel minder dan in het begin. Het genezingsproces verloopt heel langzaam. Ik heb de afgelopen tijd niet veel zin gehad om het blog te bezoeken: af en toe ging ik even langs. Nu hoop ik weer regelmatig op het blog te zijn. Ik bedank iedereen voor hun bezoekjes en goede wensen.

Nog geen 100 procent, maar dat mag je ook niet verwachten. De constante pijn aan de linkerkant van mijn gezicht is minder. Maar ik ben koortsvrij en voel me weer een stuk fitter. Vandaag zijn we 52 jaar getrouwd voor de kerk. Dat is toch altijd een beetje feestelijke dag. Twee jaar geleden zaten we in Kusadasi in Turkije bij het ziekbed van Annemiek. We mocgten toen gelukkig de volgende dag naar huis. Wat kan er een twee jaar tijd toch veel gebeuren. Maar vandaag vieren we samen toch een fijne dag. Ik bedank iedereen voor de vele lieve wensen en wij wensen u een heel fijne zondag.

Het is vandaag, woensdag 28 mei. De laatste keer dat ik een berichtje achter liet op het blog was op 10 mei. Op 6 mei zei ik tegen Annemiek, dat ik op 5 mei waarschijnlijk wat te lang in zon gezeten had. Ik had namelijk wat bultjes op mijn hoofd en die jeukten. Het was echter geen zonnebrand maar het begin van gordelroos. In het begin hechtte ik er niet zoveel aandacht aan. Maar op zaterdag 10 mei voelde ik mij zo beroerd, dat ik mijn zoon belde om mij naar de weekenddokter in het ziekenhuis te brengen. De arts constateerde direct gordelroos en schreef mij een antibioticumkuur voor en een bezoek aan de dienstdoende oogarts. Gelukkig zat de ontsteking niet op mijn oog, maar daar vlakbij. Nu moet veel rust het werk doen. Geen prettig vooruitzicht, want dit ongemak kan nog een aantal weken duren. Geheel verdwijnen zal het waarschijnlijk, gezien mijn leeftijd, niet meer. Klagen helpt niet. Rust wel. En rust is nou net iets, waar ik weinig tijd voor heb. Toch zal ik me daar in moeten schikken. Geen rust…veel pijn, maar met rust goede vooruitzichten. Ik dank iedereen voor zijn medeleven en goede wensen. Ik zal de komende tijd misschien niet alle dagen iets op het blog schrijven, maar ik zal mijn best doen om toch regelmatig het blog te bezoeken en een berichtje achter te laten. Ik wens iedereen een heel fijn weekend.

Aangekomen bij de afvaartplaats moest ik eerst de voucher van het hotel omwisselen voor twee toegangsbewijzen om aan boord te komen. Annemiek werd aan boord geholpen, terwijl ik naar de kassa was. Het was niet erg druk aan boord. Het seizoen is ook nog niet gekomen. We konden dus zelf bepalen waar we wilden zitten. Annemiek bij het raam. Ik tegenover haar. Ik kon dan ook makkelijk weglopen om foto’s te maken. Maar eerst een kop koffie en een broodje kroket, die van goede kwaliteit was. De zon scheen, de wind was een beetje aan de straffe kant. Maar op het achterdek had ik daar niet veel last van, als ik foto’s ging maken. Na een twee uur durende tocht door de Biesbosch afmonsteren. Daarna zijn we nog even gaan wandelen in het plaatje Drimmelen. Op de terugweg naar ons hotel ben ik op de bonnefooi een smal weggetje ingegaan. Het werd een landweg langs de voet van de dijk. Waarheen wist ik niet, maar dat is juist het verrassende van zo een besluit. We kwamen langs een heel mooi plassengebied. Ik ben even de dijk opgegaan en te midden van veel schapen had ik een prachtig uitzicht op de Amer. Foto, foto, foto. Daarna zijn we doorgereden en kwamen uiteindelijk terecht in Lage Zwaluwe. Terug in het hotel “De Port of Moerdijk” kregen we een goed diner geserveerd. Daarna naar de kamer en uiteindelijk in het tweepersoonsbed met één tweepersoonsmatras gedoken. Thuis hebben we twee afzonderlijke matrassen. Het nachtelijke verblijf was dan ook een minpuntje, maar dan ook het enige minpuntje van ons arrangement.

Goedemorgen. Er staat ons vandaag een onstuimige dag te wachten. Dat is niet vanwege werkzaamheden, maar het weer laat ons vandaag een beetje in de steek. We hebben geluk gehad met het begin van deze week. Mooi weer voor een korte vakantie. Maar vandaag moeten we weer aan de slag. Na rust komt meestal wel weer werk te voorschijn. In het weekend komt onze dochter weer thuis van vakantie in Cuba. Die zal wel weer het een en ander te vertellen hebben.
Onze vakantie was in Moerdijk: een rustig dorpje grenzend aan een groot industriegebied. In ons hotel genoten we wel van de rust en het industrieterrein veroorzaakte geen onrust. Midden tussen de akkers lag het hotel. Hier en daar wat boomgroepen en verder ruimte en frisse lucht. In het arrangement was ook een boottocht door de Biesbosch begrepen. Daar hebben we twee keer gebruik van gemaakt. Maar daarvoor moesten we eerst naar Drimmelen: daar ligt rederij de Zeemeeuw. Drimmelen is een klein oud stadje. De toegangsweg is één personenautobreed. Als je het stadje binnenkwam lag aan de rechterkant een klein haventje(zie bijgevoegde foto). Aan de linkerkant was de jachthaven. Daar moesten we heen.
Ik wens iedereen een heel fijne dag.

Eindelijk even tijd om te bloggen. Hoewel we al om 10 uur vanmorgen thuis kwamen, heb ik nog geen moment tijd gehad om even een berichtje van thuiskomst op het blog te zetten. Nu weet u het: we zijn thuis. Het begon al met tegenslag: Annemiek haar computer wilde niet. Nu doet hij het weer, dankzij de medewerker van mijn vriend. We kunnen terug zien op een gezellige korte vakantie: het weer werkte mee: slechte een bui op de boot, maar daar zaten we beschermd tegen wind en regen. Verder zon met af en toe wat wolken. Het wat niet koud en ook niet warm. In het zonnetje op een beschut plekje, daar was het goed uit te houden. De omgeving van Moerdijk heeft veel mogelijkheden om je te vermaken. Ons hotel lag gunstig: vlak bij de Biesbosch. Daar hebben we twee boottochten gemaakt. In die omgeving is er veel watersport. Zeil- en motorboten lagen in de jachthavens. Nog niet zoveel erg actief. De zomer moet nog komen en dan zal het daar heel wat drukker worden. Ik heb veel foto’s gemaakt. Van de omgeving en de komende weken zal ik u er een aantal van tonen. Ik wens iedereen nog een heel fijne avond.

De wind is vrijwel weggevallen en de hemel lichtbewolkt. Als dat zo blijft, krijgt de zon volop kans om ons te verwarmen en te vergezellen. We gaan er even tussen uit. De computer gaat mee, zodat we het contact met de buitenwereld niet verliezen. Het weer kan tegen zitten, maar het kan ook mooi lenteweer worden. Het is mei en dat is een maand met wisselingen. Ze zeggen wel eens, dat het in mei even vaak vriest als in maart. In maart heeft het hier niet gevroren. Maar misschien kan een nachtvorstje ons nog verrassen nu we iets zuidelijke gaan. De camera’s gaan uiteraard mee. We hopen mooie opnamen te kunnen maken. Die komen achteraf wel weer op het blog. Ik wens iedereen een heel fraaie zondag.

De lucht is blauw en de zon schijnt. Het is nog vroeg en ik prima geslapen. Het is fris buiten. Straks kunnen we lekker buiten zitten en een bakkie doen. Er is een matige wind. Die komt uit het noorden. Op het balkon zitten we in de luwte. De krant is er nog niet: zaterdags komt de krant altijd wat later: dan kan de bezorger ook een keertje uitslapen. Gisteren was het nogal hectisch. De computer van Annemiek was een beetje van streek. Nu is die weer in orde. Ondanks mijn zere knie heb ik gisteren toch nog een wandeling van een uur kunnen maken. Lopen is beter dan stil zitten. IK heb me bij het ziekenhuis gemeld en moet 15 mei terugkomen bij de anesthesist voor bespreking van de kijkoperatie. Ze zetten er vaart achter. Hoe eerder gedaan, des te eerder minder pijn. Gisteren is ook een opkoper geweest voor wat spulletjes, die overbodig waren geworden. Een vitrinekastje met wat incompleet chinees porselein uit de vorige eeuw. Vandaag voorbereidingen voor een paar dagen elders. Met zijn drietjes gaan we op stap: Annemiek, ik en de computer. Als het weer tegen zit kunnen we altijd nog even achter de computer. Veel schrijven zullen we niet, maar kijken doen we wel. De bloggers worden in de gaten gehouden. Ik wens ieder een heel fijne en zonnige dag.

Daar komt de zon. De hemel is nog bedekt met wolken, maar de zon heeft toch een gaatje gevonden om even te melden dat hij wakker is. De wind is noord. Boven zee begint de lucht al te klaren. Wolken in een blauwe hemel. Wisselend bewolkt dus. Gisteren ben ik bij de orthopeed geweest. Mijn rechterknie is een beetje versleten. Vandaag ga ik een afspraak maken voor een kijkoperatie. Met een geleerd woord is dat arthroscopie. Na die kleine operatie betekent dat wel, dat ik een paar dagen met krukken moet lopen en mijn knie niet teveel mag belasten. Ook autorijden is dan even niet mogelijk. Dat heb ik er wel voor over. Vanmorgen wat werk moeten doen aan de computer van Annemiek. Die doet het nu weer, maar ik lig achter op het schema. Niet erg, dat maken we in de loop van de dag wel weer goed. Ik wens iedereen een heel fijne dag.

Buiten is het grijs en stil.
Ik hoor nog geen vogels zingen.
Het is donderdag,
dus marktdag in Scheveningen.

’t Is meie, ’t is meie

De kerzelaar zijn trouwgewaad
heeft aangedaan:
vandage moet hij, meidag is ‘t,
ter bruiloft gaan.

Komt vinken en klinken hier,
vroeg in de mei,
en zitten en zingen
en spelen.

Het is dichte mist rondom. De Pier is niet te zien, het Kurhaus is niet te zien en ook de duinen liggen onder een dikke deken van de mist. Maar er is hoop, want achter de dichte mist schijnt de zon. Nu maar hopen dat die komt. Ik heb al heel wat oud archief in de prullenmand zien belanden, maar iedere dag komt er nog wat bij. Ik heb een map met daarop te tekst “in behandeling”, maar waar die staat of ligt weet ik niet. Die komt vanzelf wel weer tevoorschijn. De badkamer hebben we gisteren behoorlijk leeg gemaakt. Vandaag moet daar schoongemaakt worden, maar met bijna niets meer op de grond is dat een makkelijke klus. Gelijk maar even de muren doen: die moeten ook af en toe gedaan worden. De badkamer is van boven tot beneden betegeld: dat is dus niet zo een lastig werkje, maar af en toe moeten die tegels ook even gedoucht worden. Het komend weekend gaan we er met zijn drietjes even tussen uit”Annemiek, de computer en ik. Als het weer tegen zit hebben we in ieder geval een maatje, waar tegen je alles kunt zeggen en die niet tegenspreekt. Ik wens iedereen, dat de mist snel verdwijnen mag en het weer een zonnige dag zal worden.

Het is mistig buiten. Om mij heen slechts wazige silhouetten. Dat zal wel even aanhouden. De vlag op het Kurhaus is nauwelijks te zien. Hij hangt als een slappe doek langs de vlaggenmast. Weinig wind dus en dat zal wel eens kunnen betekenen, dat de mist nog een hele tijd blijft hangen. Misschien breekt de zon door; dan zal de mist snel opgetrokken zijn. Voor vandaag hebben we geen plannen gemaakt. Rustig wat werken in huis. Een nieuw gordijn ophangen, maar daarvoor moet ik eerst even nieuwe runners halen. Dat is een karwijtje van hooguit een kwartier. Annemiek is even naar de artrosedienst voor controle. Daarna doen we een bakkie. Dan wat administratie of een spelletje op de computer. Misschien wat fotowerk of gewoon even rustig de krant of een tijdschrift door bladeren. Niets moet vandaag. Ik ben geen pest-ie-mist, want hij trekt wel op-tie-mist.Ik wens iedereen een heel fijne dag.