Vanavond, 70 jaar geleden, zat ik alleen op een stoepje tegenover het huis, waar ik in februari 1945 bij pleegouders was ondergebracht. In het westen van het land heerste hongersnood: ’s morgens een sneedje brood en ’s avonds tulpenbollen, suikerbieten of holle veenaardappelen.
Mijn pleegouders waren naar een feestje. Ik wist niet waarom. Later heb ik het begrepen. ’s Middags was ik nog bij een vriendje wezen spelen. Toen ik terug naar huis liep stond de Eierwaag in brand. In brand gestoken door de bezetter. Omstreeks 20.00 uur kwam er om de hoek vandaan een kleine tank aanrijden. Even verkennen, maar hij verdween weer spoedig. Het was stil op straat. Mijn pleegouders waren nog niet thuis en ik ging slapen, moe van de warme dag. Ik wist niet wat er aan de hand was. Het was 15 april 1945. De volgende dag begreep ik, dat de oorlog voorbij was.
Gisteren hebben we een tocht door de Bollenstreek gemaakt. Annemiek maakte bijgevoegde foto.

De aanhef van dit praatje heeft niets te maken met wat we vandaag gaan doen. Met het mooie weer gaan we juist de andere kant uit. Vandaag gaan we een rondje bollenstreek maken. Niet zo een rondje zoals de bussen gaan, maar een rondje volgens eigen route. Daar kunnen geen bussen komen. In het bollenland zijn we wel een beetje bekend. Vroeger al. Ik kwam al in de Keukenhof, voordat de Keukenhof geopend werd. Mijn zwager, Rinus, werkte als bollenkwekersknecht in het park Keukenhof in Lisse. Voor mij was het toen nog even op de fiets van Den Haag naar Lisse. 29 kilometer heen  en 29 kilometer terug. Via Sassenheim, waar een studiegenoot van mij woonde. Samen gingen we dan Rinus in de Keukenhof opzoeken. Ja dat is al lang geleden. Vandaag gaan we naar de bollenstreek. Niet naar de Keukenhof: dat kan Annemiek niet meer belopen. Maar ik ken wel plekjes, waar zij plezier aan zal beleven.
De foto hierboven werd gemaakt op afgelopen vrijdag in Hoek van Holland.
Ik wens iedereen een zonnige en lentegeurende dag. Morgen een foto van de bollenstreek.

Dat plaatje kan ik twee keer gebruiken dacht ik. Dus vandaag de omgekeerde heks. Het weer ziet er ook wat anders uit dan gisteren. De wind komt uit een andere hoek en er zijn wat meer wolken. Regen... ik weet het nog niet. Zon... die is er al, al is het magertjes. Maar de nieuwe dag is al begonnen en daar moeten we het vandaag mee doen. Dadelijk eerst even naar de bank: mijn pinpas weigert. Tegen de wind in, maar tussendoor om de wind te verschalken op de fiets naar de bank. Vroeger zat de bank om de hoek, maar nu moet je er een stuk voor trappen. Maar fietsen is gezond, dat is dan weer het positieve.
Ik wens iedereen een heel fijne en gezellige dag.

Vandaag dan ook sluitng van de Paastijd. Maar waar komt dat woord "beloken" dan vandaan. Toch even opzoeken. En ja hoor na lang zoeken kwam ik er achter, dat beloken af komt van ket oude woord beluiken, dat sluiten betekende: daarna is het niet meer zo moeilijk te verklaren: beluik, belook, beloken: zo hebben de kinderen in het verleden misschien op de lagere school - zo die er al was - het geleerd. Het bijna vergeten woord wordt tegenwoordig alleen nog maar gebruikt in de combinatie "Beloken Pasen". Toch weer wat geleerd. Nooit te oud om te leren, maar soms wel te oud om het te onthouden.
De zon schijnt; het ziet er een stuk beter uit dan dat van gisteren. We moesten naar Heiloo: motregen, regen en uiteindelijk zelfs een stortbui onderweg. Daarna werd het even wat minder. Maar zeven uur later vanuit Heiloo huiswaarts: regen, minder regen en uiteindelijk de zon.
O ja, laatst vertelde ik u over dn windwijzer, die ik veertig jaar geleden maakte als huwelijsgeschenk voor het zusje van Annemiek. Gisteren heb ik hem gefotografeerd en vandaag voeg ik hem bij als mijn plaatje.
Ik wens iedereen eeen heel mooie en zonnige dag. Geniet er van.

Vandaag zaterdag. Het lijkt een redelijk goede dag te worden. De zon zag ik vanmorgen als een oranje bal boven het appartement  verderop verschijnen. Nu is hij even achter de vroege wolken. Het kan nog alle kanten op vandaag. We gaan even naar het noorden: mijn zwager viert zijn verjaardag. Gisteren was hij jarig, maar in een weekend is hij langer jarig: dan hoeft hij niet te werken. Vandaag is ook mijn oudste zus jarig. Die mag ik vanavond niet vergeten te feliciteren. We waren thuis met zijn negenen, nu nog met zijn zessen. We wonen allemaal nogal verspreid en zien elkaar niet zo vaak. Maar af en toe een telefoontje herinnert je er aan, dat je niet de laatst overgeblevene bent.
Gisteren zijn we  naar Hoek van Holland gegaan. Onderweg wat echte Hollandse parika's gehaald. Het was druk op de Nieuwe Waterweg. We hebben er  lekker in het zonnetje gezeten en ik heb een paar foto's gemaakt, waarvan één bijgevoegd.
Ik wens iedereen een heel fijne dag.

Soms is het echt een rommeltje bij ons op de eettafel: een bos bloemen, geflankeerd, door allerlei dingen, die niet op de tafel horen: een fototas, een lege vaas, een laptop en dan nog de dingen die ik uit schaamte(hm, hm) niet laat zien. Zo te zien is het dus een tafel in een kamer, waarin ook gewoond wordt. En dat is toch de bedoeling van een woonkamer. Vroeger thuis hadden we twee kamers: een kamer waar gewoond werd en een kamer, die deftig de naam salon kreeg. Die was bestemd voor belangrijke mensen, zoals de pastoor en de huisarts. Op feestdagen mochten ook wij, de kinderen in die kamer komen, maar dan wel netjes zittend op een stoel.
De zon staat als een vage schim aan de hemel. Hij is er wel, maar de mist loopt hem voor de voeten. Gisteren was het hier een stralende dag. Om negen uur zaten we al buiten op ons balkon, maar vandaag moeten we nog even wachten. Maar ik denk dat de zon vandaag wel zal winnen van de mist.
Ik wens iedereen een heel fijne en lenteachtige dag.

Geduld is een goede zaak. Na twee dagen mist zit ik nu in het zonnetje. Er hangt nog wel een beetje grondmist in de duinen. Vandaag zal ook hier de zon schijnen. Gisteren hebben we de zon opgezocht en zijn met de auto de polder in gegaan richting Gouda. Dat ging wel met zoeken en omwegen. Maar uiteindelijk kwamen we terecht waar we moesten zijn. We kwamen weer thuis in de mist, maar die is vannacht langzaam opgelost. De noordenwind is gedraaid naar het zuidoosten. Eindelijk wordt het hier ook lente. Straks kunnen we op ons balkon een bakkie doen. Met een kookie uiteraard. Nu moet ik aan de slag. Een fototentoonstelling voorbereiden. De lijsten heb ik en ook de passe-parouts. Nu nog de foto's selecteren. Daar krijg ik wat hulp bij. Om uit duizenden foto's te kiezen is niet zo makkelijk. Maar de actie is in gang gezet. Foto: damherten in de Blauwe Kamer.
Ik wens iedereen, ook namens Annemiek, een heel gezellige en zonnige dag.

Het zit hier weer potdicht. Net als gisteren. De Pier is onzichtbaar en het Kurhaus slechts een schim. Maar de temperatuur valt mee. Ook de wind... ja was er maar wat wind, dan zou de mist snel verdwijnen. Als het mist is, ga ik meestal de deur niet uit. Gisteren wilde ik naar Gouda, maar dat moest ik uitstellen naar vandaag. Maar vandaag ga ik niet naar Gouda: dat stel ik weer uit naar vrijdag. Morgen kan ik niet dan krijg ik visitie en die wil ik niet afzeggen. Maar misschien gaat de zon toch nog schijnen vandaag. Dan kan ik alsnog naar Gouda. Maar voorlopig ziet het daar niet naar uit. Thuiswerken dus. Daar is ook nog genoeg te doen, Vervelen hoef ik me niet.
Mist of geen mist... wens ik toch iedereen een heel fijne en gezellige dag.

Je weet dat de zon er is, maar je kunt hem pas zien als hij schijnt. Dat is een waarheid als een koe. Maar het geeft gelijk aan, hoe betrekkelijk alles is. Wat een filosoof is die vent, zult u wel denken. Maar zo gek is het niet: straks zag ik de zon en nu is het potdicht van de mist. Toch weet ik dat de zon er is: achter de wolken schijnt de zon., maar ik zie hem niet. Volgens de weerprofeten zal ik straks de zon weer zien. Het is wel eens vaker voor gekomen, dat Scheveningen dicht zit van de mist en er elders het land in zonlicht baadt. Zo hebben wij dat hier al een keer meegemaakt. Het was in de zomer van 2013, dat wij hier op Scheveningen 10 dagen achter elkaar in de mist zaten en twee/drie kilometer landinwaarts de zon de hele dag scheen. Ik hoop dat straks de zon weer schijnt en we een bakkie kunnen doen op ons balkon in de zon. Ik wens iedereen vandaag een bakkie troost in het zonnetje.

Vroeger moest je er niet aan denken, dat de winkels open waren. Neen, alleen de kerk was open: het was een zondagsviering. Tegenwoordig zijn er veel winkels open. Dat is wel een stuk gezelliger.  Hier zijn in de Palacepromenade de winkels altijd open. Als je in het weekend wat vergeten bent, kan je het bijna altijd wel in de Palacepromenade halen: er is een supermarkt voor de levensmiddelen, en  bijna alles wat je verder nodig hebt. Daarnaast nog veel luxe artikelen. Het is dan ook meestel wel druk in die winkelgallerei. Vandaag is er nog markt op het plein. Zaterdag en gisteren ook, maar erg druk was het niet. De zon scheen niet op zaterdag en het was behoorlijk guur weer, gisteren scheen de zon, maar die lokte de mensen naar zee, strand en boulevard. Jammer voor de marktkooplui. Wij zelf vinden de markt niet gezellig op ons plein. Het geeft altijd onrust en de waren, die daar verkocht worden, kan je dagelijks ook al kopen op de boulevard. Vandaag is het weer nog niet zo aangenaam: wolken, misschien een spatje regen en later op de dag wat zon. Afwachten maar. Oh ja, het was een mooie cours gisteren: de Ronde van Vlaanderen; jammer geen Belgische overwinning, maar wel voor die Engelsman en die Ollander Terpstra als tweede. Niet getreurd. Vandaag weer een nieuwe dag. Maak er wat moois van. Ik geef u vast een bloemetje.

Pasen, Pasen, feest der feesten. Zo jubelde Guido Gezelle. Alleluja, alleluja galmt het door de kerkgewelven. Het belangrijkste liturgische feest in de christelijke traditie. Het lentefeest van onze voorouders. De paasvuren zijn ontstoken. En de zon werkt mee vandaag. Bij een matige wind uit het noordoosten wordt het een feestelijke lentedag. De eerste handelaren voor de paasmarkt pakken hun spulletjes al weer uit. Met het mooie weer van vandaag zal het een mooie paasmarkt kunnen worden. In de loop van de dag kunnen zich wat stapelwolken ontwikkelen, maar het blijft droog. Vandaag is het feest, is het Paasfeest. Veel toeristen zijn naar Holland gekomen om te genieten van de zee en de bollenvelden. De natuur is een groot lentefeest. Daarom voor iedereen een heel mooi Paasfeest. “Zalig Pasen” zeiden we vroeger. Nu staat dat alleen nog maar op de wenskaarten. 
Ik wens u een heel fijne feestdag

Het is Paaszaterdag. Ik heb de muziek op gezet van Pietro Mascagni; de Caballeria Rusticana. Paasmuziek. De klokken komen weer terug uit Rome. Ik vind dit heerlijke muziek. Annemiek houdt niet zo van klassieke muziek. Maar bij mij zit het waarschijnlijk in mijn bloed. Klassieke opleiding. Gisteren heb ik luisterd nasar J.S. Bach, de Mattheus Passie. Bij Bach: rust en berusting. Bij Mascagni vreugde en blijdschap. Het is (bijna) Pasen.
De klokken zullen het moeilijk hebben: er zijn bijna geen kerken meer, die de klokken luiden. Maar toch: Pasen… verrijzenis.
Ik wens iedereen een heel fijne dag en een Zalig Paasfeest.

Afgelopen woensdag hebben we een bezoek gebracht aan de Blauwe Kamer, een natuurreservaat in de Betuwe. We hadden gehoopt op mooi weer. Maar wat is mooi? Het is niet van “onze lieve Heertje , geef mooi weertje”. We hadden veel wind, regen en af en toe zelfs ijsregen. De temperatuur had soms een gevoelswaarde van dik onder de 0 graden. Maar we hebben ons er doorheen geslagen. De Koniks en de galloways trokken zich van het weer niet veel aan: die dieren zijn winterhard. De lepelaars zaten te broeden en ook de aalscholvers zaten op hun nest. Wij hadden vanuit een uitkijkpost daar een fraai zicht op. Echt door het gebied wandelen was vanwege het weer vrijwel niet mogelijk. We hebben het geprobeerd, maar hebben het toch op moeten geven. Een nieuwe reden voor een bezoek op latere datum. Ik wens iedereen een heel mooi paasweekend.

We waren er even een dagje tussenuit: om wat te vieren. Het weer zat ons gisteren wat tegen. Maar ook in de (ijs)regen viel er veel te genieten in De Blauwe Kamer. De bijgevoegde foto was echter iets eerder: op 31 maart. We zaten aan het diner de zon even verscheen en het bos tegenover ons hotel leek wel in vuur en vlam te staan. Deze kans mocht ik niet missen. Ik maakte deze foto. Een paar tellen later was het schouwspel voorbij. Zo een mooie zonsondergang had ik nog niet meegemaakt. Er valt natuurlijk echt nog wel meer te vertellen over dit korte verblijf elders, maar dat zal ik u mogen over vertellen. Het is nu al bijn middag.

Als het weer morgen net zo is als vandaag, dan valt het best wel mee. Voor een wandeling door een natuurgebied heb je niet altijd de zon nodig. Gisteren is het allemaal nog meegevallen: fris, wat zon, maar droog. En dat is belangrijk. Maar we hebben het niet voor het zeggen. Gisteren heb ik de computerkant van mijn kamertje op orde gebracht. Daarna volgt de boekenkant en daarna volgt het puinruimen in de middenstrook. Alles bij elkaar is het onder de huidige weersomstandigheden redelijk goed gelukt.
Morgen maken we met het gezelschap een wandeling door het natuurgebied De Blauwe Kamer. Annemiek loopt niet mee: voor haar is het pad onbegaanbaar. Zij blijft achter in een behaaglijke omgeving en als alles mee zit lekker in het zonnetje met een versnapering bij de hand.
Ik wens iedereen een heel aangename dag. Donderdag zijn we weer terug op het honk.

We zijn weer aan een nieuwe week begonnen: de Paasweek. De zon schijnt en er staat een stevige westenwind. De straten zijn droog, maar op de daken ligt hier en daar nog wat water. Ja, het was gisteren boos weer. Ik ben er wel even uit geweest, maar in een lange wandeling had ik echt geen trek. Ik ben een fototentoonstelling aan het voorbereiden, maar met zo een grote hoeveelheid foto’s is het moeilijk een keuze te maken.
Woensdag gaan we er een dagje tussenuit. Wij vieren die dag een speciale verjaardag: Annemiek en ik zijn op 1 april samen 160 jaar en dat is weer eens een rede voor een extra feestje. Dit is geen 1 aprilgrap. Het is echt waar. Wij vieren het in De Blauwe Kamer. Dat is niet een vertrek in ons huis, maar een bijzonder mooi natuurgebied in de provincie Utrecht. Wij hopen op mooi weer en dat wensen wij u ook voor de hele paasweek.

Vannacht is de klok een uur vooruit gegaan: de zomertijd is ingegaan. Maar de zon zelf heeft daar niets van gemerkt: die zit nog verscholen achter de wolken. Die heeft vast gedacht: ik slaap lekker uit vandaag. Terwijl de mensen denken, dat ze zich verslapen hebben, slaapt de zon rustig verder. De wind slaapt niet: de vlag op het Kurhaus staat strak vanuit het zuidwesten. Het zal hier aan de kust een stormachtige dag worden. Geen dag om buiten te zijn. Als de Pier al open was, dan zou ik vandaag de wind op de Pier getrotseerd hebben. Maar vandaag blijf ik (voorlopig) nog binnen. Misschien wordt het later op de dag wat aangenamer buiten.
Hoe het ook wordt vandaag... het is een nieuwe dag, die ons om niet wordt gegeven. Geniet er van en doe er wat mee: deze dag komt nooit weerom.

Wachten op seniorennet.be. Vervolgens: HTTP-fout500-Interne Ser...; uiteindelijk: Kan de pagina niet weergeven.
En daar zit je dan achter je computer: wat nu te doen. Nog maar eens proberen en uiteindelijk dan toch op het blog. Maar ik ben er nu en daar moet ik van profiteren.
Het is droog, maar de zon zit nog verscholen achter de wolken. Toch zal hij wel te voorschijn komen vandaag. Het is zaterdag: we moeten inkopen doen voor vandaag en de komende dagen. Komende week woensdag zijn Annemiek en ik samen 160 jaar jong en dat gaan we even vieren op een andere locatie. Ergens midden in de natuur. En nu maar bidden, dat het mooi weer: Onze Lieve Heertje, geef mooi weertje (zie tekst van gisteren). Maar voor vandaag: werk aan de winkel, zoals we dat in Holland zeggen.
Ik wens iedereen een heel fijne dag en de lieve groeten van Annemiek.

“Onze Lieve Heertje
Geef mooi weertje
Geef een mooie dag
Dat het zonnetje weer schijnen mag”
Dat zongen we vroeger als de volgende dag een vrije dag zou zijn.
Toen wisten we nog niet, dat de natuur de dag indeelde en dat het Lieve Heertje daarin niets te vertellen had. En dat was maar goed ook. Want met alle wensen van de mensen kan het Lieve Heertje geen rekening houden.
Ik zong het in mijzelf vanmorgen in de hoop dat de zonsopgang vandaag weer net zo mooi zou zijn als de zonsopgang op bijgevoegde foto.
Wist u, dat u, als u op het plaatje klikte, een fraai vergroting kon zijn. Waarschijnlijk wel, maar misschien niet iedereen weet dat.
Ik wens u in ieder geval een heel mooie dag. Hier trekt de bewolking weg en straks zal de zon gaan schijnen.