Ik ga weer over het weer praten, als er weer weer is. Gisteren zijn wij weer even de polder in gegaan. We wilden er gewoon eventjes tussenuit en dan is het gebied rond de Weipoort in Zoeterwoude ons favoriete plekkie. De route daarheen gaat via lokale wegen, waarop weinig verkeer is. Lekker rustig rijden: alleen even uitwijken als er auto langs moet, die wat haast heeft. Maar vaak lijk je helemaal alleen op zo’n weg te rijden. Je stopt wanneer je wilt om even van de natuur te genieten of een foto te maken. Gewoon lekker genieten van de weidsheid van de natuur.

We praten niet meer over het weer: over en sluiten maar. In Scheveningen richten we ons op vlaggetjesdag. Een groot jaarlijks feest, dat herinnert aan het jaarlijkse vertrek van de vissersvloot ter haringvangst. En dit jaar wordt dat gevierd op zaterdag 7 juni: een grote dagmarkt op het haventerrein, sport, spel, amusement, oude ambachten, een vlootschouw, muziekoptredens en bovenal haring eten en gezelligheid. Lekker slenterend tussen al dat gedoe en voor je het weet is de dag voorbij. Lekker genieten samen met al die tienduizenden bezoekers, die dit echt Scheveningse feest willen meemaken.

Het zonnetje heeft gisteren vrijwel niet geschenen; eventjes maar. We zijn bijna geneigd om de verwarming weer hoger te zetten, maar voorlopig houden we het nog op een warme trui. Misschien sturen onze zuiderburen vandaag de zon wat door naar het noorden. De weerprofeten voorspellen wel hogere temperaturen, maar zijn wat de zon betreft een beetje terughoudend. Wie weet gaan we vandaag toch van een mooie zomerse dag genieten. Na een warme vakantie is zo’n terugval in temperatuur niet aangenaam. We blijven optimistisch en zien de eerste zomermaand met vertrouwen tegemoet. Op de foto: een zonnig landschap in Turkije.

Nee, vandaag nog geen foto van het zonnige weer in Scheveningen, om de dood eenvoudige reden, omdat de zon er nog niet is. Het is nog koud en ik heb maar een wollen vest aangetrokken. Ik zal maar een foto uitzoeken van het zonnige en warme vakantieland Turkije. Misschien wordt dan de Scheveningse zon jaloers en gaat dan alsnog zijn beste beentje voor zetten.

Deze bijzonder mooie bloem fotografeerde ik midden in een woonwijk, gelegen tegenover ons hotel in Kusadasi. De plant waaraan deze bloem groeide was geen struik, maar ook weer geen boom. De plant had wel een stevige onderstam. In dat hele wijkje stond deze boom in zijn eentje. Een tweede heb ik niet gevonden. Vooral de kleur van de bloem vond ik erg mooi; de vorm van de bloem deed enigszins denken aan een aronskelk, maar dan heel veel op een rijtje. Misschien weet iemand wat voor een plant dit is.

Na een zeer zonnige vakantie in een land, waar wij veel Belgische vrienden ontmoet en gemaakt hebben, zijn we weer terug op ons honk. En waar ontmoet je in het buitenland veel Belgen: in Turkije. Zij waren in hotel Fantasia heel duidelijk aanwezig. Gezellig keuvelen, af en toe een spelletje biljart, waarbij ik altijd het onderspit moest delven,  of samen een pintje nemen en nababbelen aan de bar. Op de foto de buitenbar.

Vanmorgen even aan de wandel door duin en over strand. In de duinen staat overal de witte meidoorn in volle bloei en met het gezang van de nachtegaal op de achtergrond waan ik me al helemaal in vakantiestemming. Vroeger zongen we een liedje en ik weet niet of de tekst het refrein was of zo maar een korte tekst: ’t is mei-ei-ei ei-ei-je, ’t is mei-ei-ei-je(herhaal)” Het ziet ernaar uit dat wij geen hinder zullen ondervinden van de staking op Schiphol. Maar ja, je weet maar nooit. Afwachten maar. Het is nog geen 21.30 uur; dat is het tijdstip dat ons vliegtuig vertrekt. En als het allemaal niet doorgaat, dan ziet u dat morgen wel bij mij op het blog.

Je weet gewoon niet hoe je het hebt. Vorig jaar was april een zomermaand en dit jaar lijkt de maand mei wel hoogzomer. Vorig jaar volgde op de maand april een grillige zomer; misschien wordt mei wel een hele lange stralende zomer. Wij nemen morgen het zekere voor het onzekere en gaan lekker op vakantie naar Turkije, daar is de maand mei altijd een mooie maand. Tenminste dat was tot nu toe onze ervaring. Maar ja, je weet toch niet hoe je het hebt. Mysterieuze nachten.

In België heeft Leterme problemen, op Schiphol worden de vakantiegangers geplaagd door stakende werknemers en dat allemaal terwijl een zomerse lentezon de mensen naar het strand lokt. Pinksteren staat voor de deur met een fantastisch weekend. Laten we de problemen maar even buiten beschouwing en laten we maar genieten van het mooie weekend.

Het is wel een mooi gezicht: dat groene algenschuim, dat gisteren op het Scheveningse Noorderstrand te zien was. Alleen de geur was niet zo aangenaam. Waar deze algen vandaan komen weet ik niet, maar ik heb een vermoeden, dat het te maken heeft met koud water, aflandige wind en de zomerse temperaturen. Het zeewater is nog te koud om te gaan zwemmen, de meeste strandgasten zullen er dan ook niet al te veel last van hebben: zij komen in het voorjaar op de eerste plaats voor de zon.

Op vakantie gaan is altijd hartstikke leuk, maar toch kleeft er voor mij altijd een klein vervelend kantje aan: ik moet er namelijk altijd voor zorgen, dat ik geen rommel achterlaat en aan opruimen heb ik een hekel. Bij mij in mijn werkkamer is het altijd een chaos, waaraan ik mezelf soms erger, omdat ik sommige dingen niet kan vinden. Maar ja, zo ben ik nu eenmaal. Annemiek loopt vaak op me te foeteren: bij haar moet alles er piekfijn uitzien. Maar ja, zo is zij nu eenmaal. Maar nu heb ik alles redelijk op orde. Mijn administratie is bijgewerkt, de rekeningen zijn betaald en van het restje, dat nog over blijft, kan ik nog net op vakantie gaan. Geen zorgen aan mijn kop en lekker ontspannen gaan luieren. Nog een paar dagen en dan genieten we van een zonnige vakantie in ons favoriete vakantieland Turkije.

Annemiek gaat vandaag met haar vriendin een dag naar Noordwijk en ze hebben nog geluk ook, want de bus is vandaag gratis. De buschauffeurs zijn in staking voor een hoger loon en willen van de reizigers geen reisgeld aannemen. Gratis vervoer dus vandaag met het streekvervoer. En als ze dadelijk de deur uitstapt zegt ze ongetwijfeld: “nu tot vanavond,  je vermaakt je wel”. Met dit mooie weer zal ik ook niet de hele dag thuis zitten. 
Foto: drukte op Scheveningen  

Wij zitten ontspannen van bovenaf de wereld beneden ons te bekijken. Het is druk op Scheveningen op deze eerste zomerse dag. De enige plaats waar het nog niet druk is, is in de zee: daar is het water nog ijzig koud. Nee, dan liever een ijsje met slagroom. Dat valt nog te overzien. Als het in de zomer druk is op Scheveningen, dat is het stil op het plein en druk in de zee. Maar nu is het druk op het plein en rustig in zee. Er zullen wel veel mensen lekker op het strand zitten, maar verkoeling zoeken in de zee, is er vandaag nog niet bij.

Vanaf gistermiddag tot 01.00 uur vanmorgen heerste er grote bedrijvigheid op het plein voor ons gebouw. Er was een grote verkeerscontrole georganiseerd. Politie, douane en belastingdienst waren aanwezig. Ook een wegsleepauto en een boevenwagen. Bij de belastingdienst stonden geregeld auto’s, die waarschijnlijk nog een schuld te vereffenen hadden bij de dienst. De wegsleepauto werd af en toe gebruikt om niet goedgekeurde wagens naar een andere plaats te vervoeren en ook de boevenwagen werd af en toe gebruikt. Bij elkaar een levendig schouwspel.

Een vroege start van een nieuwe dag. De zon laat zich in al zijn glorie zien. Een lichtblauwe hemel, een zwakke wind en voor heel veel Nederlanders een extra vrije dag. Dat zal wel drukte geven op het strand. Annemiek zal haar stalen ros beklimmen om weer wat fietservaring op te doen. En ik: ik ga naar de sport: wat conditietraining, zwemmen en daarna lekker liggen luieren in de zon.

De Japanse Tuin, gelegen in het landgoed Clingendaal, is in het begin van de 20ste eeuw aangelegd door Marguerite M. Baronesse van Brienen (1871-1939. In 2001 is de tuin op de lijst van rijksmonumenten geplaatst. De tuin is in de bloeiperiode voor vijf tot zes weken per jaar opengesteld voor het publiek. Op 28 april is hij dit jaar geopend door de ambassadeur van Japan, Minoru Shibuya, en de wethouder Leefbaarheid, Rabin Baldewsingh. Dit jaar blijft hij open tot en met zondag 8 juni.

Deze morgen ben ik er even wezen kijken en heb een aantal foto’s gemaakt.

Koninginnedag. In België moet er gewoon gewerkt worden, maar in Nederland is iedereen vrij. Oranjegebak en Oranjebitter. Vrijmarkten overal in het land. En velen lopen fraai uitgedost in oranje lappen feestvierend over de straat. Zelfs de gebouwen bij mij aan de overkant staan omhuld in oranje werkschorten. Toevallig, want soms gebruiken ze groene werkzeilen. Maar toch is het een leuk gezicht.

Wat wil je met dit mooie weer: dan ga je toch niet achter of voor sommigen voor je computer zitten. Maar zit je liever in de tuin of maak je een wandeling door bos, duin of langs het strand. Ik ben vanmorgen al om 7.45 op pad gegaan; lekker even door de duinen en vervolgens langs het strand terug. Door de duinen wandelend zag ik de konijntjes en hoorde ik de nachtegalen. Een concert van vogelgeluiden, met op de achtergrond de bas met zijn koekoekgeluid en boven alles uit de nachtegaal, waarvan Guido Gezelle al vertelde: “dat hij vóór de zonne zingt, en, na de zonne, zoetjes avondklinkt”. Ik heb een foto gemaakt, ik had geen telelens bij me, maar hoog in de middelste boom op de foto zit een nachtegaal; ik weet het is een zoekplaatje; als u dit leest, maar het vogeltje niet ziet, misschien hoort u hem dan wel slaan.

Nederland is op vakantie en dat zullen we in Scheveningen best merken. Maar de zon schijnt ook op vakantie te zijn gegaan: op dit moment, zaterdag 8.43 uur, laat de zon nog verstek gaan. Misschien is die nog bezig aan zijn ochtendwandeling. De wind komt vanuit het zuiden en de buitentemperatuur is 13,6 graden Celsius. Gisteravond is door de burgemeester van Den Haag officieel het strandseizoen geopend.
Op de foto: burgemeester Jozias van Aartsen opent het strandseizoen 2008

Dat niet alleen Belgen Frieteters zijn maar ook Nederlanders mag wel blijken uit de bordjes, die op veel plaatsen in Nederland bij de ingang van winkels, trams, winkels, musea etc. hangen. Een bordje met een zak frites of ijsje erop met daarover heen een dikke rode streep of het woordje “verboden”. Het kan zijn dat u dit bordje nog nooit eerder hebt opgemerkt, maar in een bos van Nederlandse verboden valt een verbodsbordje al lang niet meer op. Misschien zal zo’s bordje ook wel in het toekomstige Belgische Frietmuseum komen te hangen: niet bij de ingang natuurlijk, maar in de collectie als een door een Nederlandse frieteter geschonken curiositeit. Gisteren heb ik in een restaurant wat foto’s gemaakt en natuurlijk met frites op tafel.