Ik ben Loek en woon in Scheveningen. Ik ben geboren op 24/11/1934
golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid
Gisteren is geschiedenis morgen is toekomst vandaag leven we maak er iets moois van
water, mist, regen, samengevloeid in één beeld tot verwondering
hoog in de lucht door vleugels gedragen ongekende verten
ik wil als mijn tijd gekomen is stil wegglijden in de eeuwigheid waar geen licht is en geen duisternis waar geen dag is en geen nacht is maar alleen de stilte van het tijdloos samen zijn
Alle korreltjes samen maken het strand
De nieuwe dag: je krijgt hem cadeau, maar je moet er zelf iets van maken.
ZEE EN WIND EN WOLKEN: SCHEVENINGEN, WAAR IEDEREEN WELKOM IS.
foto's en tekst: Loek de Koning. Als het werk gedaan is
Als het werk gedaan is
de zon achter de kim verdwenen is
de wereld verdwijnt in duisternis
de wijn in het glas geschonken is
er alleen de stilte van de avond is
dan hef ik het glas
op wat mij vandaag overkomen is.
12-01-2007
Het Belgenvignet
De kranten in Nederland staan er vol van. In 2008 moeten niet alleen Nederlanders maar alle mensen - behalve de Belgen: want zij worden gecompenseerd - betalen om gebruik te mogen maken van het Belgische hoofdwegennet. Nog even en we moeten ook nog gaan betalen voor de internetsnelweg in België!! Kunnen we niet meer even over de grens om onze Belgische blogvrienden een prettige dag te wensen of om met hen onze gevoelens te delen. Zal best jammer zijn, want ik vind het op het Belgenblog best gezellig, maar ik denk, dat Pascal Vyncke nog wel een omweggetje vindt. Ik zal in ieder geval alvast het - in de Telegraaf gelanceerde - Belgenvignet op mijn blog zetten, zodat ik ongestoord kan blijven internetten.
Even een foto van de storm van vandaag. Windkracht negen. Windstoten tot 120 km per uur. En door de harde wind een zandverstuiving op het stand. Hierbij de beloofde foto.
De grote dirigent zwaait weer het dirigeerstokje voor het muzikale fluitconcert van de natuurcomponist Storm. Het eerste deel, waarnaar ik nu zit te luisteren, begon vannacht heel andante, maar allengs is het geluid aangezwollen en spelen de fluiten de boventoon; langzaam gaat het andante over in het tweede deel, dat gelijk inzet met het doordreunende geluid van bas en pauk. De wind neemt toe en zal windkracht 9 worden. Dit deel zal ongeveer aanhouden tot 11.00 uur: dan volgt deel 3 en dat zal oorverdovend zijn met windvlagen tot een snelheid van ongeveer 120 km per uur; het doet bijna denken aan Sturm und Gewitter uit Beethovens 6e symfonie. Als het eventjes kan zal ik dan buiten zijn midden in het orkest en de geluidsgolven over mee heen laten gaan. Ik zal genieten: ik houd van de storm en de elementen.
Misschien volgt straks nog een foto van het (nood)weer.
In 1969 wordt het Kurhaus gesloten. Zeven jaar lang was het Kurhaus de speelbal van allerlei organisaties. Veel prominente Nederlanders strijden voor het behoud van het Kurhaus. In 1976 wordt het Kurhaus behoudens het gedeelte met de koepel tot de grond toe afgebroken en vervolgens in de oude stijl herbouwd. Op 8 mei 1979 wordt in aanwezigheid van HKH Prinses Beatrix het Kurhaus Hotel officieel geopend. De totale herbouwkosten bedroegen f 110 miljoen. Het hotel beschikt nu over 245 kamers en 10 suites. Het Kurhaus heeft sinds 1997 15 zalen voor congressen en vergaderingen.
Foto: het huidige Kurhaus maar nu aan de binnenkant.
In 1820 wordt het houten gebouwtje vervangen door een groter stenen gebouw. In 1826 wordt Pronk uitgekocht en zijn badbedrijf overgenomen. De stedelijke exploitatie wil echter niet vlotten totdat Dr. Mess in 1852 de zaak nieuw leven inblaast. Het badhuis wordt met 2 zijvleugels uitgebreid en is gereed in 1856. Nog later, in 1873, wordt een Theaterzaal en een Kurzaal toegevoegd. In 1885 wordt het oude badhuis afgebroken en opent burgemeester Mr. J.G.Patijn het nieuwe Kurhaus. Na een alles vernietigende brand op 1 september 1886 wordt op 19 juni 1887 het Kurhaus weer op feestelijke wijze heropend.
Foto: het nieuwste Kurhaus, gezien vanafde boulevard.
In het jaar 1800 waren er twee Franse bataljons infanterie gelegerd in Den Haag, die in Scheveningen in de zee gingen baden met uitstekendgevolg, maar van een badkuur was toen nog geen sprake. In 1814 bemoeide de stedelijke overheid zich met het stichten van een badgelegenheid. Het bestuur drong aan, maar de zaak bleef in advies en er kwam niets van terecht. In 1818 verwierfJacob Pronk een perceel grond, waar nu het Rederserf staat, en bouwde daarop een houten badhuisje, dat in de winter werd afgebroken. In het eerste jaar hielp hij 1400 baders en een jaar later 1900.
Foto: Scheveningen nu op een zomerse dag ter hoogte van het perceel grond dat Jacob Pronk in 1818 verwierf.
Jan de Kouwe nodigde mij uit voor een rondleiding door het schip. Daar ik zelf een keer meegevaren heb op de SCH23 en dus redelijk goed op de hoogte was hoe zon schip er van binnen uitziet wilde ik graag dit al wat oudere schip(bouwjaar 1986 of 87) graag zien. Na de rondleiding gingen we even een bakkie doen. Het is de gewoonte aan boord, dat je zelf bedient. Jan met al ruim 25 jaar zee-ervaring is een aangenaam causeur. Hij vertelde over zijn ervaringen en ik over mijn ervaring op de SCH23. Hij had nog nooit in span gevaren en was daarover erg geïnteresseerd. Ik beloofde hem de cd met fotos van het spanvaren en ik kreeg van hem een dvd over blauwe wijting. Gistermiddag ben ik nog even langs de SCH333 gereden en heb hem de cd gegeven. Ik moest aanschuiven, maar kon dat helaas niet, want Annemiek zat buiten op me te wachten. Wanneer zal zijn schip de haven van Scheveningen opnieuw aandoen? Het was een erg leuke ontmoeting. Jan, tot ziens.
Vaak bekijk ik s morgens nog eens de fotos, die ik de dag daarvoor heb gemaakt. Zo ook vanmorgen. Gistermorgen ging ik even naar de haven om te kijken naar de schepen, die daar liggen. Het zijn er tegenwoordig niet zoveel meer: maar ik had dit keer toch succes. Op de eerste plaats lag er de SCH333, die de afgelopen 13 maanden niet meer in Scheveningen was geweest. Brutaal als ik ben stapte ik aan boord om even een foto te maken van een Panamees schip, de Tasman Bay,met Filipijnse bemanning die vis in cargo vervoert. Beide schepen zijn voor Scheveningse begrippen vrij groot. Aan boord van de SCH33 kwam ik in contact met Jan de Kouwe, machinist, die wacht liep. In de loop van de dag zal ik daar nog een keer op terugkomen, want het was een interessante kennismaking.
Foto: de Tasman Bay, De SCH333 komt later aan bod.
In Nederland wordt vandaag het feest van Driekoningen gevierd; in Nederland is Driekoningen alleen nog maar een kerkelijke feestdag. Wat vroeger de Verschijning des Heren werd genoemd en alom in de katholieke wereld werd gevierd als de dag van de geboorte van Jezus gaat nu aan de meeste mensen voorbij. In België heeft deze dag toch nog een beetje van zijn oude glans behouden: want ook buiten de kerk wordt dit feest nog gevierd met wafels en pannenkoeken. Op de foto zitten de drie koningen in lang vervlogen dagen. Op bijgeplaatste foto staan de drie koningen: links mijn oudste broer, midden de jongste en rechts dat ben ik. Gezien onze achternaam( de Koning) werden we vroeger wel de drie koningen genoemd.(foto omstreeks 1939)
Zoals u gezien en gelezen hebt was de foto van het fluitenkruid slecht. Daarom ging ik vandaag naar dezelfde plaats terug om de foto opnieuw te maken. Daarom hier de goede foto.
Zoals gebruikelijk zijn wij vanmorgen ook weer vroeg uit de veren. Gisteravond was er nieuwjaarsreceptie bij de KNRM ik heb mezelf voorlopig op dieet gezet, dus handjes af van de drankjes en de hapjes en vandaag de nieuwjaarsreceptie in Muzee Scheveningen. Bij beide recepties ontmoet je veel kennissen; dat komt misschien omdat er in dat circuit veel vrijwilligers en donateurs zijn; die nieuwjaarsbijeenkomsten zijn ook echt feestelijk omdat dan de vrijwilligers en de donateurs eens extra in het zonnetje worden gezet. Aan de andere kant zijn het ook belangrijke bijeenkomsten om te lobbyen en het belang van je eigen stichting of vereniging naar voren te brengen. In 2008 viert onze wijk het 125-jarig bestaan; ik ben gevraagd als voorzitter van het actiecomité; dat vraagt heel wat voorbereiding en contact; we willen er dan ook een groot feest van maken: Belgisch Park 125 jaar en dat in Scheveningen. U zult er ongetwijfeld nog meer van horen.
Vorig jaar is in ons appartementencomplex een tijdschriftentafel geplaatst. Op deze tafel kunnen bewoners hun uitgelezen tijdschriften en/of boeken neerleggen ten behoeve van hun medebewoners. Vanmorgen vond ik op die tafel het boekje Parels en Parelmoer. Dit boekje werd in 1987 uitgegeven ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van het Zeebiologisch Museum Scheveningen. Het boekje is geschreven door Dr. H.E. Coomans en René Brus. Dr. H.E. Coomans is een pareldeskundige bij uitstek en René Brus is edelsmid en expert op het gebied van kroonjuwelen. Thans maakt het Zeebiologisch museum deel uit van Muzee Scheveningen. Wat andere mensen weg doen is nu een nieuw leven begonnen in mijn boekenkast en staat tussen de boeken over Scheveningen. Zo kan ik mijn kennis weer verrijken.
Foto: ik bezit geen fotos van oesters, maar een schelpenfoto heb ik wel een foto met zwaardscheden, maar dat was wel even zoeken.
Annemiek kent deze algemene bermplant ook onder de naam zere-ogen-bloemen. Deze plant schijnt, naar men zegt, een onaangename geur te verspreiden, die binnenshuis pijnlijke ogen veroorzaakt. Of het waar is weet ik niet; we hebben het nooit uitgeprobeerd. Deze schermbloemige plant bloeit in de periode april juni. Vandaag, 4 januari 2007, maakte ik de bijgevoegde foto bij de Leidschendamse vogelplas Starrevaart. Dit is namelijk het fluitenkruid. Het groeide in een open veld, met om hem heen nog veel meer fluitenkruid met nog niet ontloken knoppen. Ik kon mijn ogen niet geloven. Ook bij de bloemen heerst al de voorjaarsstemming. Helaas is de foto niet scherp(foutje vam mij); ik was zo verbouwereerd dat ik vergat scherp te stellen.
Als de dagen lengen, dan komen bij mij de vakantiekriebels. De zomergidsen voor het nieuwe jaar hebben we al een paar weken in huis, maar een definitieve vakantiebestemming hebben we nog niet kunnen maken. De periode hangt af van de huwelijksdatum van zoon en (schoon)dochter. Zodra die bekend is kunnen we gaan boeken. Waar zal de vakantie dit jaar heen gaan: Turkije of op de bonnefooi naar Frankrijk? Nog maar even in spanning. Foto: een vakantiefoto, maar het had er ook een van Frankrijk kunnen zijn.
Nieuwjaar werd niet altijd op 1 januari gevierd. In de christelijke oudheid werd 25 maart gezien als de eerste dag van het jaar: de dag dat de engel Gabriël aan Maria vertelde dat ze zwanger was. De dag van het nieuwe leven. Nog steeds kennen we in de wereld verschillende data voor het nieuwe jaar; denk bijvoorbeeld maar een aan het Chinese Nieuwjaar. Maar wij vieren het op 1 januari. We kunnen iedere dag wel Nieuwjaar vieren: want iedere dag ligt er een nieuw jaar voor ons. Nieuwjaar schrijven we aan elkaar en dat is de aanduiding voor een eendagsfeest, maar het nieuwe jaar gaat opnieuw 365 dagen tellen. En als we elkaar een gelukkig nieuw jaar toewensen, dan bedoelen we dat voor alle 365 dagen. En daarom gaan we er iedere dag voor. Foto: verborgen in een achtertuin
Uiteindelijk is het toch gelukt om op het blog te komen. Vanaf vanmorgen 7.00 uur kon ik geen verbinding krijgen met het seniorennet. Annemiek werd al onrustig: 'we zijn er af gegooid', riep ze teleurgesteld. Ik heb haar een beetje gerust kunnen stellen, want waarom zouden ze haar er af gooien: ze doet toch geen vlieg kwaad. Maar ja, het internet is nu eenmaal haar hobby en als haar iets tegenzit....
Het was weer gezellig druk vandaag op Scheveningen. Veel mensen kwamen even uitwaaien. Even hangen tegen de wind, zoal dit meisje op de pier, waar even bij het opkomen van de vloed een zware wind stond. Kort daarna klaarde het weer op; de wind bleef krachtig maar de lucht was schoongeveegd van wolken.
Op de eerste plaats voor iedereen: een heel goed nieuw jaar, een jaar van liefde, een jaar van geluk, een jaar van vrede.
Hier had het zich af moeten spelen: de nieuwjaarsduik 2007. De organisatoren hebben wegens de extreme weersomstandigheden moeten besluiten deze duik af te gelasten: voor het eerst in 39 jaar gat de duik niet door. Storm, zeer gevaarlijke stromingen en hoge golven hebben roet in het eten gegooid.