Gisteren lag er nog ijs en sneeuw op de galerij.  Vanmorgen stapte ik om 07.00 uur uit de deur om de krant te halen; ijs en sneeuw waren verdwenen. Zo niet op het plein en de straten in de omgeving. Op de daken om ons heen ligt nog veel sneeuw. Aan de horizon gloort weer de nieuwe dag. Het weer is helder. Licht vorst of dooi vandaag? Afwachten maar. Vandaag is het de laatste dag van de herfst. Vanavond om 18.47 uur begint de winter. Morgen gaat de zon al weer één minuut later onder. De avond begint al weer te lengen. Op 5 januari gaan de dagen echt lengen, want dan komt de zon eerder op. Maar pas op, want als de dagen lengen, gaat de winter strengen. Ik hoop dat die spreuk dit jaar niet op gaat. Foto: Scheveningen in de sneeuw.

Het was vandaag een dag vol tegenstellingen. Opgewekt maakte ik mijn ochtendwandeling. Thuisgekomen werd het weer guur en onbestendig. Het openbaar vervoer kwam stil te liggen. Geen bussen, geen trams. Maar langzamerhand werd het weer wat aangenamer. Ik er voor de tweede keer uit. Lekker wandelend over de boulevard. Maar onderweg veranderde het weer opnieuw: Hagel en sneeuw. Inmiddels had ik heel wat fot's geschoten. En nu zit ik met het probleem van welke foto zal ik plaatsen op het blog. Ik doe gewoon een gok en plaats er een. Dit plaatje past wel in deze tijd van het jaar.

Het is een mooi gezicht daar buiten. Ik zit lekker achter het glas en geniet van een winterlandschap, zoals ik nog nooit eerder heb gezien. Nogal logisch, want sinds ik hier woon heb ik nog nooit zo een uitzicht gezien. Toch even de serre open gezet om een foto te maken: van binnenuit krijg ik reflecties van de kerstboomverlichting – het is maar een kleintje hoor en nog kunst ook - , de nieuwe computer van Annemiek – de laptop staat nu vergeten op de tafel - en de andere verlichtingsbronnen. Deze foto heb ik een paar minuten geleden genomen.

Ondanks de kou – de temperatuurmeter wees -4 graden, maar door de wind was de gevoelswaarde aanzienlijk hoger – toch maar een ommetje door Scheveningen gemaakt. Door de Keizerstraat, de Ankerstraat en de Zeilstraat. Onderweg wat winter/kerststemming vastgelegd op de gevoelige plaat zoals dat vroeger gezegd werd, maar nu eenvoudig en snel op een SD-schijfje. Thuisgekomen was het maar een kleine moeite om een paar foto’s te groeperen. En zie hier het resultaat

“Hagel en sneeuw,
onweer, wind en regen
deren mij niet
ik kan er echt wel tegen.”

Dat lijkt het liggende meisje, daar op het terras van het Kurhaus te zeggen. Ze kijkt naar de zee en het strand. Niemand doet haar wat. Waar zal zij zich zorgen over maken. Kou deert haar niet. Eens was ze heet, heel heet, toen zij in de vorm gegoten werd; nu ligt ze daar als een prachtig bronzen beeld en denkt niet aan “hagel en sneeuw etc.”.

Ik wens u allemaal een aangename dag.

Vanmiddag even een ommetje gemaakt. Het was wel uitkijken, want onder de sneeuw kan een  vervaarlijk laagje ijs liggen. Maar het werd nog gevaarlijker, voor die vrouw tenminste, die op het terras van het Scheveningse Kurhaus,  overdekt door sneeuw lag te rillen van de kou. Ze was helemaal stijf, maar ze was dan ook van brons.

Het daghet in den oosten
het lichtet overal.

Deze ridderromance uit de 14e eeuw  schoot mij deze morgen te binnen, toen ik naar buiten – naar het oosten – keek. Even daarvoor zei ik tegen Annemiek: de kerstweek is begonnen. In deze dagen voor kerstmis wordt het woord Licht in een overdrachtelijk zin gebruikt: het kerstkindje. De lichtende ster, die de wijzen uit het oosten leidde vaan de stal.

Hoe mooi beschrijft Vondel niet die kerstnacht:

O Kerstnacht schooner dan de daegen,
hoe kan Herodes ’t licht verdraegen,
dat in uw duisternisse blinckt.

Ik wens u allemaal een heel mooie kerstweek en een

Zalig kerstfeest.

Één van mijn kerstspeeltjes. Een carrousel. Jaren geleden aangeschaft. Twee paarden zijn nog actief, de twee anderen staan op stal en kunnen niet meer hollen. Als het carrousel draait worden er 21 kerstliedjes ten gehore gebracht.

Ons plein lijkt een beetje bepoedersuikerd; van een pak sneeuw kunnen we in ieder geval niet spreken. Ik hoor zo juist op de radio, dat Friesland grote problemen kent. Daar hadden ze op ijs gehoopt, maar sneeuw verprutst het ijs. Jammer, maar hoop doet leven. De winter begint pas en januari is een betere tijd voor natuurijs. Wie weet: na regen komt zonneschijn en na sneeuw komt ijs. Schaatsen doe ik niet meer, maar ik kijk er wel graag naar. Voor fotograferen is een ijs/sneeuwlandschap natuurlijk wel een uitdaging voor mij. Maar ook ik moet nog even wachten. Sneeuw in de kersttijd geeft wel sfeer, maar ik had het liever een weekje later gezien. Nu brengt het voor veel mensen ongemak. Foto: maar dan op echte sneeuw.

Op het plein voor ons appartement is op het ogenblik een workshop in ijsbeelden maken. Het heeft geen naam, maar toen ik het zag, dacht ik direct aan "kauwe klauwe" of in het Nederlands "koude handen". Ik heb er sne; een fotootje van gemaakt.

Gisteren heb ik een nieuw beeldscherm gekocht. Het oude was al ettelijke jaren oud en was aan vervanging toe. Toch was het even zoeken naar de beste instelling. Ik denk dat het nu naar mijn zin is. De kleuren zijn veel feller; daar moet ik nog iets aan doen, maar dat is eerst even wennen en dan pas aanpassen.
De zon is nog niet te zien en dat vind ik niet zo een goed teken. De straten zijn nat en de ijsbloemen zijn van de ramen in de serre. De matige wind zit in het zuidoosten. Boven de stad hangen wolken. Het zou best wel eens kunnen gaan regenen of sneeuwen. Foto: een ander aspect van kerstmis.

Een dag verloopt vaak anders dan je verwacht. Deze dag ook. De ochtend verliep volgens planning, maar de middag verliep geheel buiten orde. Eerst bezoek van een mevrouw voor wie ik een kleinigheid zou verzorgen, maar zij bracht een aantal oude ansichtkaarten van Scheveningen mee en dan verandert de hele wereld. Tussendoor een verzoek vanuit België en een gesprek met een medebewoner. Nu toch even tijd vrijgemaakt voor het blog. Foto: een versierde winkeletalage.

Gisteren was ik te optimistisch: ik verwachtte een stralende dag. Maar kort na de zonsopkomst verdween de zon weer en maakte van de dag een saaie dag. In België moet het een fraaie dag geweest zijn. Voor vandaag verwacht ik weer een fraaie dag: veel zon en een temperatuur zo rond het vriespunt. Lekker weer om beschut tegen de wind in het zonnetje te zitten of te wandelen. Zwemmen in het open water raad ik u ten sterkste af, al hoewel er hier in Scheveningen nog steeds mensen zijn, die dagelijks een duik in zee nemen. Dappere mensen, maar mij niet gezien. Langzaam beginnen de kerstkaarten binnen te stromen. Foto: Vandaag van mij deze winterse kerstkaart.

Een frisse ochtend, maar ik werd toen ik de krant ging halen deze morgen om 7 uur niet overvallen door een snijdende wind. Neen, het was rustig weer met een temperatuur net boven het vriespunt. Aan de grond zou het best gevroren kunnen hebben, maar wij zitten hoog en droog op - naar mijn schatting ca 16 meter boven de begane grond. De zon is nog niet op, maar de hemel lijkt wolkeloos; ik verwacht een fraaie zonnige winterdag. Ongetwijfeld mooi weer voor een ochtendwandeling na de eerste ochtendkoffie. Foto: ijsplezier op het plein vóór het Kurhaus.

Even wat anders. Geen misboek, maar ijsplezier. Van rechts naar links, van links naar rechts. Het is gezond fris buiten. Weinig wind en een licht zeebries. Een blauwe lucht en een winterwarme zon.

In mijn boekenkast staat op de onderste plank een lijvig boekwerk: het “Missale Romanum” uitgegeven in 1923, in lederen band, goud op snee en met een zilveren sluitwerk. Het misboek, dat ik als klein misdienaartje van de rechterkant van het altaar naar de linkerkant moest sjouwen. Na de mis plaatste de koster het zware boek weer aan de rechterkant. Waarom het missaal iedere keer weer van links naar rechts verplaatst moest worden is mij nooit duidelijk geworden.
Sinds het Vaticaans Concilie mag de mis ook in de volkstaal worden gedaan. Al spoedig verdween het Latijns uit de kerk en daarmee ook het Missale Romanum. Alleen op sommige hoogtijdagen mag het Latijns nog gebruikt worden. Een stuk geheimzinnigheid is uit de kerk verdwenen. Alleen de ‘geleerde’ mensen begrepen wat er in de kerk gebeurde. De pastoor gebruikte te pas en te onpas de geleerde Latijnse taal en strooide daarmee zand in de ogen van de ‘domme’ gelovigen. Bij het begin van de advent staat in het Misboek dit prentje.

We beginnen deze week met onze kerstzanggroep. Keurig opgesteld zitten de Hümmeltjes. Zij oefenen nog wat. Want na een jaar in vloeipapier verpakt gezeten te hebben, moeten zij eerst nog even de muziekinstrumenten stemmen en het schorre geluid van hun lang niet getrainde stemmetjes weer op peil brengen.

Morgen; zondag Gaudete. De naam Gaudete zult u niet vaak meer tegenkomen; het betekent: ‘Verheugt u’ en is de aanhef van de intredezang(de introïtus ) van de Latijnse mis op de derde zondag van de advent. Op die dag in de ‘kleine’ vasten wordt het vasten even onderbroken. In het klooster werd deze zondag ook wel genoemd: zondag ‘goedeten’.
Laten we er vandaag een mooie dag van maken. De zon heeft zich al vroeg aangediend. Het is wel fris buiten, maar een verademing na het matige weer van de afgelopen week. Gaudete; laten we ons verheugen en genieten van iedere dag. Over dertien dagen is het kerstfeest.

Toen ik vanmorgen de krant ging halen, dat was omstreeks 7.15 uur, zag de horizon er mooi uit. Vanachter de horizon bescheen de zon de wolken. De zon zal echter niet doorbreken. Het wordt een grijze dag. ‘De donkere dagen voor kerstmis’ zo noemen wij hier de dagen tussen Sinterklaas en het kerstfeest. Met kerstfeest komt het licht. De kerstversiering is bij veel families al te voorschijn gehaald en bij veel huizen zie je de verlichte kerstboom al staan. Wij hebben een klein kunstboompje gekocht met 100 kleine lichtjes. Maar bij ons brandt hij als voorbereiding op het kerstfeest. Vandaag worden de kerstbeeldjes te voorschijn gehaald of beter gezegd: ze krijgen een prominentere plaats.

Het regende en we waren toe aan een hete kop koffie en een broodje. In Woudsend vonden we een klein eenvoudig restaurant, dat nog open was ook. Wel verwonderlijk, als je bedenkt, dat Woudsend het moet hebben van de watersport en in een enkel jaar van de Elfstedentocht: Woudsend is ook bekend van deze tocht, waarvan de laatste keer al weer heel wat jaartjes geleden is: 4 januari 1997. Even naar de foto kijken en u ziet de schaatsers over dit prachtige water schaatsen.