Ik ben Loek en woon in Scheveningen. Ik ben geboren op 24/11/1934
golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid
Gisteren is geschiedenis morgen is toekomst vandaag leven we maak er iets moois van
water, mist, regen, samengevloeid in één beeld tot verwondering
hoog in de lucht door vleugels gedragen ongekende verten
ik wil als mijn tijd gekomen is stil wegglijden in de eeuwigheid waar geen licht is en geen duisternis waar geen dag is en geen nacht is maar alleen de stilte van het tijdloos samen zijn
Alle korreltjes samen maken het strand
De nieuwe dag: je krijgt hem cadeau, maar je moet er zelf iets van maken.
ZEE EN WIND EN WOLKEN: SCHEVENINGEN, WAAR IEDEREEN WELKOM IS.
foto's en tekst: Loek de Koning. Als het werk gedaan is
Als het werk gedaan is
de zon achter de kim verdwenen is
de wereld verdwijnt in duisternis
de wijn in het glas geschonken is
er alleen de stilte van de avond is
dan hef ik het glas
op wat mij vandaag overkomen is.
24-05-2007
maar ook een stralende zon
Het was gisteren een drukke dag. Al vroeg moesten we op pad om op tijd voor de bruiloft te zijn. Want als je zoon gaat trouwen wil je toch zeker niet te laat op het stadhuis zijn, waar je als getuige van het huwelijk aanwezig moet zijn. En dan... je wilt natuurlijk ook de bruid niet missen; vooral de vrouwen zijn ontzettend benieuwd hoe de bruid er uit zal zien: de bruid had aan niemand verteld wat voor een kleedje ze aan zou trekken. Ze zag er werkelijk sprookjesachtig uit. Niemand had haar in deze bruidstooi verwacht. Na de huwelijksplechtigheid hebben we samen met de wederzijdse familie in een zeer exclusief restaurant de dag gezellig en in een heel ontspannen sfeer doorgebracht. Niet alleen een stralend bruidspaar, maar ook een stralende zon, niet alleen aan de hemel, maar op ieders gezicht. Omstreeks 16.00 uur vertrok het bruidspaar, ons alleen achterlatend. Vandaag vliegen zij naar Rome om daar van een paar ontspannen dagen na te genieten. Foto: het belangrijke moment
De zon is stralend opgekomen, de clematis toont haar eerste bloem en vandaag is zij de bruid. De dag kan al niet meer stuk. Eigenlijk een beetje vreemde uitdrukking: de dag kan niet meer stuk. Goed, de ervaringen van de ene en de andere dag zijn verschillend, maar stuk gaan Dat kan er bij mij niet in. We kunnen best wel eens een off-day hebben, een dag dat het ons een beetje tegenzit. Maar denk dan: de dag van vandaag is morgen geschiedenis en geschiedenis is onomkeerbaar. Van de geschiedenis kan je leren, maar veranderen kan je haar niet. Geniet dan ook van iedere dag, die je gegeven wordt. Ik mag op deze dag geen tafelspeech houden, maar ik wil ons bruidspaar van vandaag twee dingen mee geven: het eerste wat ik mee wil geven staat boven deze tekst en het tweede één regel hiervoor. foto: de clematis toont haar eerste bloem.
We hebben twee kinderen, een tweeling, een meisje en een jongen; en die jongen heeft een vriendin en die vriendin is morgen de bruid en mijn zoon de bruidegom. Het zijn geen vluggertjes, want samen zijn ze tweeëntachtig. We hebben er lang op moeten wachten, maar eindelijk is het dan zo ver. Morgen trouwen ze en dan krijgen Annemiek en ik er een dochter bij. Want een schoondochter is toch ook een dochter.
Gisteren was het weer een levendig Scheveningen: voor ons appartement een plein vol springkussens voor de jeugd en op en om de boulevard dweilorkesten voor de ouderen. Er waren veel mensen op de been: de ouders met de kinderen en veel bezoekers voor de boulevard en/of wandelaars op het strand. En natuurlijk nog veel bezoekers om de zandkastelen te bewonderen. Wat later op de middag werd het was frisser en op een gegeven moment kwam er wat regen om ook de bloemen en planten een pleziertje te doen en zo was iedereen tevreden.
De afgelopen weken kruisten drie dieren mijn pad. Een schildpad, een klein katje en een zwaan.Een schildpad: ik ken hem/haar al jaren; zij/hij leeft in de tuin van hotel Fantasia in Kusadasi. Een klein katertje, pas binnengelopen bij mijn vriend Mustafa in Kusadasi, alwaar hij de harten van velen gewonnen heeft. En tenslotte een zwaan, die de wacht hield bij zijn vrouwtje, dat verwachtingsvol op het uitkomen van de eieren zat. Voor mijn vakantie was ik al bij haar langs geweest en mocht ik haar ongestoord fotograferen. Nu het mannetje in de buurt was, ging dat niet zo goed; misschien was hij wel jaloers, maar toen ik al wandelend op zeker tien meter van het nest wilde passeren, viel hij me aan. Verdedigingsdrang? Door een zwaai van mijn arm trok hij zich toch aarzelend terug. Op de foto ziet u de nog vechtlustige minnaar.
Het Congresgebouw ligt in stadsdeel Scheveningen en daar zijn we trots op. Tegenwoordig heeft dat gebouw de deftige naam World Forum Convention Center. Maar wij in Den Haag en Scheveningen noemen het nog steeds het Congresgebouw. En in dit gebouw schuimt als weldadige champagne het nieuwe jazz-festival van den Haag. Na het vertrek in 2006 van het North Sea Jazz naar Rotterdam bleven we in Scheveningen met een enorme kater zitten. In dé jazzstad van Nederland leek de jazz te zijn uitgebannen. Maar gelukkig hebben we met The Hague Jazz 2007 de jazz weer omarmd. Den Haag bruist weer en Scheveningen bruist weer verder met The Hague Jazz. En bij zo'n evenement hoort een bloemetje.
Toch weer even naar de haven geslenterd. En daar lag hij dus, de SCH 23, waarmee ik in 2005 mee ter haringvangst ben geweest. Een dezer dagen varen zij uit voor de maatjes haring. Ik zou graag meegegaan zijn, maar andere verplichtingen houden me aan de wal. Misschien later in het jaar nog een keer.
En terug van vakantie word je weer geconfronteerd met de dagelijkse werkelijkheid. Mag ik nog verder dromen over mijn vakantiebelevenissen of moet ik me weer verdiepen in het dagelijkse krantennieuws. Net terug uit een land, waar je je veilig voelt, waar de mensen vriendelijk zijn, waar je van harte welkom bent, staat ene meneer Wilders uit te kramen, dat de westerse cultuur duizenden lichtjaren voorligt op de Islamitische cultuur. Deze man zit vastgebakken in zijn eigen cultuurkoekenpan. En even verderop in de krant drie rondborstige frisfruitige meiden, die Nederland willen vernieuwen met standpunten als geen dubbele nationaliteit, kleinschaliger scholen en gefaseerde afschaffing van de AOW. .Nee, laat mij nog maar even nagenieten van mijn vakantie.
Foto: gewoon een passant die mij vriendelijk groet.
Tijdens een bezoek aan Turkije zul je niet regelmatig zulke fraaie personen in zulke fraaie kleuren tegenkomen, maar gelukkig bestaan er bijna lokaal mensen, die zich voor hun oude cultuur interesseren. In de steden zie je alleen maar modern geklede mensen. Alleen op marktdagen komen de plattelanders hun goederen aanbieden: aardappelen, groenten en fruit. Dan komen de boeren en boerinnen in hun traditionele dracht: wijde broeken met het kruis op de knieën en fladderende omslagdoeken: een fleurig gezicht en daarom is een bezoekje op een groenten- en fruitmarkt alleen al een bezoekje waard. Maar deze mooie dame met haar dansgroep komt misschien wel in uw hotel om u een beetje te laten genieten van de oude Turkse cultuur.
Ons hotel, per slot van rekening is dit hotel toch maar voor 14 dagen onze vaste woon- en verblijfplaats, herbergt naast een groot aantal Nederlander ook een forse kolonie Vlamingen. En zoals een aantal Nederlanders ook een aantal Vlamingen, die dit hotel tot hun jaarlijks vakantieverblijf hebben verkozen. Altijd gezellig om weer oude vrienden te ontmoeten. Wij hebben geen Vlaamse bloggers kunnen ontdekken. Tot onze vreugde waren ook onze drie stoffels (schildpadden) nog in leven. Vooraf hadden we het hotel ingeseind, dat wij er weer aankwamen en melden dat we graag onze kamer (nr 538) weer zouden willen betrekken. Dat lukte dit jaar niet, maar als verrassing kregen we een prachtige suite met een oppervlakte van ca 63 vierkante meter en een terras van nog eens ca 14 vierkante meter met uitzicht op zee.
De bijgeplaatste foto is het uitzicht vanaf ons terras.
Ook tijdens de vakantie ben ik vaak in een haventje te vinden. Scheveningen en visserij zijn onafscheidelijk, maar ook in het buitenland zal je me vaak aan de waterkant kunnen vinden. Een foto van het kleine vissershaventje in Kusadasi.
Ik had me voorbereid op een sportieve vakantie. In april heb ik mijn conditie door veel te zwemmen en te fietsen weer op een behoorlijk peil gebracht. En dat zou mijn vakantie alleen maar ten goede komen. Maar de zon was de grote spelbreker. Niet een spelbreker van slechts een halve dag regen. De zon dwong ons gewoon regelmatig te vluchten naar een schaduwrijke plek, die alleen de bomen of een parasol ons konden bieden. Vanavond ga ik mijn fotos overzetten en daarmee hoop ik u al in een vakantiestemming te kunnen brengen. Wij hebben in ieder geval genoten van een mooie vakantie.
Zo de vakantie zit er weer bijna op. We hebben genoten. Een vakantie in Turkije is altijd te kort; de tijd vliegt en voor je het weet vlieg je weer terug naar je eigen huis om daar nieuwe plannen te maken voor de volgende vakantie. We zullen het zonnetje in de koffer pakken, zodat we terug in Scheveningen nog lang kunnen nagenieten. En als we in de lucht hangen dan keren we ons nog even om en zeggen: gule, gule hetgeen betekent tot ziens en tot u zeggen we welkom in Scheveningen. Voor een zonnig Scheveningen hoeft u niet zo lang te reizen om van het zonnetje mee te kunnen genieten. Vanuit mijn hangmat ziet de wereld er heel anders uit
In ons hotel kunnen we ons best vermaken: er is een binnenbad, waar ik s morgen eerst even wat baantjes ga trekken; er zijn ook twee buitenbaden, waar strandstoelen rondom staan; als je bij het zwembad zit en je let goed op dan kan wilde schildpadden zien rondkuieren. Het hotel heeft ook een opgespoten strand en via trappetjes kan je de zee in om even heerlijk te zwemmen en te snorkelen. Hoewel er niet zoveel vissen zijn, is het toch leuk zo wat rond te snorkelen. Er is altijd wel wat te beleven onder het wateroppervlak. En als je toch wat anders wilt, dan kan je altijd met de dolmus naar de altijd levendige en oude stad Kusadasi, om wat te keuvelen met de oude vrienden, die je in de loop van de laatste 20 jaar daar hebt gemaakt.
Niet alleen pannen, maar ook grote schalen worden op deze wijze vertind. Bij het vertinnen is het van belang dat het te vertinnen object goed schoon is. En dat schoonmaken is een zwaar karwei. Daarbij gebruiken ze vaak heel fijnkorrelig zand, maar tegenwoordig ook staalwol. Ik heb het gezien, dat een grote schaal op een soort draaischijf werd gezet en de schoonmaker met zijn blote voeten de schaal schoonpoetste; die man moet wel een dikke eeltlaag op zijn voeten hebben gehad.
Als de schaal eenmaal schoon is kan de vertinner het werk afmaken. En dat bedenk ik allemaal, al luierend in mijn hangmat.
Vanuit onze kamer hebben we een prachtig gezicht op een grote baai met aan het eind het Milipark; het Milipark is een natuurreservaat, dat vooral bekend is om zijn grote diversiteit aan boomsoorten. Het park heeft prachtige stranden, waar vooral in de weekenden de Turkse bevolking komt zwemmen en zonnen. Vroeger barbecueden de Turkse bezoekers daar veel, maar tegenwoordig is dit vanwege het brandgevaar verboden. Wilde zwijnen komen er veelvuldig voor. Er wordt geen jacht op deze dieren gemaakt: varkensvlees is verboden voedsel. Ook zouden er in dit park noch panters leven, maar die heb ik daar nog nooit gezien.
In de kleine straatjes rondom de markt zijn kleine bedrijfjes van koperslagers, viltkledenmakers, schoenmakers, timmerlui en allerlei andere handwerklieden. In deze straatjes kan je zien hoe koperen pannen worden vertind. Koper is namelijk giftig en om er voor te zorgen, dat het gif niet in het eten komt worden de pannen vertind. En dat gebeurt nog boven een heet vuur. De pan wordt met een tang beetgepakt verhit en vervolgens met soldeerpoeder bestrooid en dan wordt de vertinstaaf tegen de pan gehouden en net als soldeer verspreidt het tin zich over de oppervlakte van de pan terwijl de vertinner de pan heel behendig draait. Na het pollijsten ziet de pan er weer als nieuw uit.