Ik ben Loek en woon in Scheveningen. Ik ben geboren op 24/11/1934
golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid
Gisteren is geschiedenis morgen is toekomst vandaag leven we maak er iets moois van
water, mist, regen, samengevloeid in één beeld tot verwondering
hoog in de lucht door vleugels gedragen ongekende verten
ik wil als mijn tijd gekomen is stil wegglijden in de eeuwigheid waar geen licht is en geen duisternis waar geen dag is en geen nacht is maar alleen de stilte van het tijdloos samen zijn
Alle korreltjes samen maken het strand
De nieuwe dag: je krijgt hem cadeau, maar je moet er zelf iets van maken.
ZEE EN WIND EN WOLKEN: SCHEVENINGEN, WAAR IEDEREEN WELKOM IS.
foto's en tekst: Loek de Koning. Als het werk gedaan is
Als het werk gedaan is
de zon achter de kim verdwenen is
de wereld verdwijnt in duisternis
de wijn in het glas geschonken is
er alleen de stilte van de avond is
dan hef ik het glas
op wat mij vandaag overkomen is.
14-07-2007
Vrede is niet deelbaar
Op de grens van Scheveningen en Den Haag ligt op een internationaal terrein dit gebouw, beter bekend als het Vredespaleis. Morgen vertel ik u iets over de geschiedenis van dit paleis. Over zijn ontstaan en zijn functie. Misschien is dit gebouw in de hele wereld wel het meest bekende gebouw van Nederland, Hoewel het helemaal niet op Nederlands grondgebied ligt. Dit stukje grond, waarop dit gebouw staat, is eigendom van heel de wereld. Vrede is niet deelbaar.
Eindelijk heeft Tom Boonen zijn etappe. In een spannende finale gaf hij iedereen het nakijken en finishte als eerste. Goed gedaan jochie. De vlag in top.
Na mij s morgens gewassen te hebben is mijn eerste gang de weg naar de brievenbus: van de 7e etage met de lift naar de 2e, vervolgens ca 50 meter lopen. En wat vind ik dan de laatste tijd in de bus: geen krant. Weer terug naar mijn appartement en op die manier heb ik al een ochtendwandeling gemaakt van 100 meter plus een keer de trap af en een keer de roltrap op. De volgend stap is dan de gang naar mijn computer om de Telegraaf te melden, dat de krant weer niet bezorgd is. Tot gisteren deed ik dat via de telefoon, maar mijn telefoon lijkt wel op hol geslagen: zodra ik die oppak, maakt hij inmiddels al automatisch contact met de Telegraaf (grapje). Maar vanmorgen, toen ik omstreeks 9.00 uur opnieuw de wandeling maakte werd ik extra goed bedeeld: ik ontving het ochtendblad van woensdag, van donderdag en twee exemplaren van vrijdag. Mijn oudpapierbak zat dus gelijk vol. Foto: van riet kunnen ze ook papier maken, denk maar aan de papyrus.
Nog even voor het slapen gaan wil ik jullie meenemen voor een romantishe wandeling over het strand van Scheveningen, waar de golven als een bruidssluier langs de kust ranken. Hopelijk een voorproefje voor de komende dagen.
We gaan de goede kant op. Vooruit, want achteruit lopen is ongemakkelijk. Even over je schouder kijken naar wat achter je ligt; het is net als in de achteruitkijkspiegel tijdens het rijden. Het verleden schuift steeds verder weg. Je bent op weg ergens naar toe. Naar het mooie weer, dat aan de horizon al zichtbaar wordt; naar je vakantiebestemming; afschudden wat achter je ligt en beginnen aan een nieuwe start. In de rugzak zit altijd nog wel iets uit het verleden. Dat wil je (nog) niet kwijt: dat zijn herinneringen. Fluitend naar buiten en fluitend weerom. Maak er wat van... ieder dag opnieuw.
Speciaal voor hugo http://blog.seniorennet.be/tenvrede zet ik nu een foto als bijlage. Deze foto heb ik gisteren gemaakt in de omgeving van het plaatsje Kethel. Deze foto draag ik aan jou op voor je sympathieke manier, waarop jij in bloggenland rondrijdt.
Vandaag beginnen we met het resultaat van gisteren. Onze tocht en wandeling in het Hollandse land heeft een aantal mooie herinneringen opgeleverd. Na een paar pittige regenbuien de afgelopen dagen, waar wij hier in Scheveningen niet zoveel van gemerkt hebben, was het in het Hollandse polderland een drassig waterland geworden. De dijkpaden waren bijna ontoegankelijk, tenzij je er geen bezwaar tegen had natte voeten te krijgen. Die natte voeten heb ik dus wel moeten ervaren. Maar dat heeft wel veel voldoening gegeven. De rietkragen langs de poldersloten en de dreigende onweerswolken waren een mooi decor voor fraaie uitzichten.
Gisteravond genoten we van een mooie zonsondergang. Vandaag heeft de zon ons wel iets in de steek gelaten, maar met zijn drieën hebben we wel genoten van ons uitje naar Kethel, gebruikmakend van smalle wegen door het Hollands polderlandschap. Daarvan laat ik u vanavond nog wel een opname zien. We gaan nu iets eten, zodat we kunnen genieten van een lange zomeravond. De Tour de France toert op zijn dooie akkertje langs de akkers van Noord Frankrijk en de kijkers zitten verveeld voor de buis, want er gebeurt niets in het peloton.
We krijgen vandaag weer hetzelfde weerstype als gisteren, tenminste als ik naar de lucht kijk in zuidwestelijke richting. Het begint met een regen/onweersbui om na een korte tijd over te gaan in een zonnige hemel voor de rest van de dag. Is dat een wens of een voorspelling. Voor de zekerheid gaan Annemiek en Willy bij mij in de auto stappen en rijd ik ze door het Hollandse landschap. In ieder geval blijven ze droog als de regen komt. Voor de kust ligt een groot containerschip voor anker. Maak er een mooie dag van.
Foto van vandaag: de weersverwachting of wens. Als extra foto: het containerschip.
Een proficiat voor de Belgische renners met hun eerste(Steegmans)en tweede(Boonen) plaats in Gent en een compliment voor de hele ploeg Quick-Step. Daarvoor gaat de vlag uit.
Bliksemflitsen en donderslagen en de regen kletterde bij bakken uit de lucht. Maar inmiddels klaart de lucht weer op. De enige die vandaag moet flitsen is Tm Boonen in de Tour de Belgique(sorry France).
Het is zo gemakkelijk gezegd, Ga maar naar Google en tik je vraag in. Heel vaak krijg je daarop wel een antwoord. En hoe meer je je vraag specificeer, des te eerder en beter vind je dat wat je zocht. Maar vanmorgen moest ik iets weten over een oude school. Die bedoelde school staat er nog, het gebouw dan, want de school is al jaren geleden opgeheven. Ik tik dus de naam van de school in, maar geen bruikbare informatie. Dan maar proberen bij de gemeente Den Haag. Die moet het toch direct op kunnen hoesten; dat denk je dan, maar ook daar geen resultaat. Dan maar zoeken bij de straatfotos. Wel straatfotos van de betreffende straat, maar geen fotos van het grootste gebouw, dat ooit in die straat heeft gestaan: de gezochte school. Ik blijf verder zoeken; ik wil meer weten van die school. De Scheveningse Pier: alleen de top weerspiegelde het zonlicht.
Wij waren vanmiddag even in de rozentuin van het Westbroekpark. Er waren veel mensen in die tuin, die de Gouden Roos van de gemeente Den Haag kwamen bewonderen. Terwijl Annemiek die roos fotografeerde liep ik een eindje verder en fotografeerde ik bijgeplaatste roos. Deze roos schenk ik u als een virtueel presentie van Annemiek en mij.
Annemiek heeft een bijzondere kijk op Belgen; vooral op de zondagmorgen. Dan gaan de Belgen naar de kerk en direct na de mis en sommigen zelfs tijdens de mis duiken de mannen het café in om een pilske te pakken en als ze dannaar huis gaan hebben ze geen tijd meer voor het blog. Ik kijk er een beetje anders tegenaan. Ik ga liever naar het café en laat de pastoor of de dominee maar preken. Vanmorgen ging ik naar de duinen en het strand, want in die ochtendstilte komt ook de rust in je lichaam. Een gezonde geest rust in een gezond lichaam. Maak er maar een mooie zondag van iedereen op zijn eigen manier.
Het is al 13.00 uur geweest en door de drukte ben ik gewoon vergeten mijn gebruikelijke babbeltje op het blog te zetten. Ja, ik was vanmorgen bezig met het maken van een dvd voor mijn zoon en schoondochter, die onlangs getrouwd zijn. Op Scheveningen hebben we een strandbibliotheek, die gedurende het zomerseizoen boeken uitleent aan de bezoekers. Vanmiddag wordt de bibliotheek hier op Scheveningen officieel geopend en daar moet ik bij zijn om een paar fotos te maken. Als het lukt, laat ik u er vanavond nog wat van zien en horen. De bibliotheek ligt ter hoogte van de vuurtoren op het strand. Ook de tuk tuk is op Scheveningen een nieuwigheid, die overgewaaid is uit Tailand.
Onweer, wind of regen deren hen niet: zij kunnen er wel tegen. Wij hebber er de pee in als het weer ons tegenzit, maar in de natuur gaat alles zijn gang. Zo ook in onze achterduin, zo noem ik de duinen, die op slechts een paar honderd meter van ons appartement liggen. En daar gaat het leven gewoon door, zonder te klagen en in alle stilte, groter dan het selentium in de kloostergangen. Hierbij een stiltefoto.
Voor diegenen, die het nog niet mochten weten, start morgen in Londen de Tour de France met een individuele tijdrit over een afstand van 7,9 km. De rit gaat langs de Big Ben, House of Parlement, Westminster Abbey en Buckingham Palace. Sensationeler kan het haast niet. Twee grote favorieten van deze eerste rit zijn de Britten, David Millar en Bradley Wiggins, maar wie weet kaapt toch nog een Ollander de eerste gele trui voor de neuzen van de topfavorieten weg. Het zal wel stil worden op het blog de komende weken als (vooral) de mannen gekluisterd zullen zitten voor hun tv, om maar niets te missen van dit jaarlijkse wielerspektakel.
Ik ben geschrokken van het resultaat van het onderzoek wat na de dood. Zeventig procent van de ondervraagden zegt dood is dood. En ik dacht nog wel, dat de meeste Belgen katholiek zijn en in Nederland een groot deel van de bevolking katholiek of christelijk. In het katholiek en christelijk denken bestaat de dood niet: ja het lichaam sterft, maar de geest leeft voort - en omdat niemand mij kan verklaren hoe dat proces er uit ziet voeg ik er aan toe in welke vorm dan ook. Leeft de mens dan werkelijk voor niets. Is dat wat hij gedaan heeft, allemaal voor niets geweest? Is dan alleen de voortplanting van belang geweest? Ik zeg wel eens een mens is pas echt dood als je hem vergeten bent. Schrijvers leven voort in hun boeken, schilders en beeldhouwers in hun werken. Als ik zou denken dood is dood dan zou ik veel meer van het leven gaan genieten. Alles wat mij tegenzit, zou ik vernietigen; ik zou de rijkdom van de rijken mijzelf toe-eigenen en alles doen wat mijn opvoeding mij verboden heeft. Maar ik denk niet zo; ik geloof echt, dat mijn leven niet eindigt met mijn dood. Maar wat er daarna is, dat weet ik niet. Ik probeer er nu maar het beste van te maken: misschien heeft dat nog betekenis na mijn dood.
Het huysje in neoclassicistische stijl werd ontworpen door de Haagse architect en bouwmeester der Koninklijke Paleizen en Landsgebouwen Adriaan Noordendorp. In WOII heeft het huysje veel schade opgelopen door bombardement en aanleg van de Atlantik-wall een verdedigingswerk van de Duitse bezetters. Kort na de oorlog speelden ik, als 11 jarige, en mijn vriendjes in de ondergrondse gangen van dit verdedigingswerk. Begin 1990 volgde een grote bouwkundige operatie. Om en onder het pand verrees het door architect Wim Quist ontworpen museum Beelden aan Zee. Op 4 september 1994 werd het gebouw officieel heropend.