We staan weer met beide benen op Scheveningse grond. De vlaggen op het Kurhaus(normaal vijf, maar de vlag in top, die door de storm van vorige week gesneuveld is, is nog niet vervangen) hangen er slapjes bij. Boven stad en zee hangt een lichte mist en boven ons dekken grijze wolken de aarde toe. Vandaag donderdag en dus marktdag. Ik moet er toch even uit voor boodschappen. Brood moet weer op de plank en op de markt hebben ze erg lekker brood. En als het eventjes kan, maar dan moet wel het zonnetje te voorschijn komen, wil ik de achterband van mijn fiets plakken. Die staat al een tijdje plat. Ik heb hem vorige week nog opgepompt, maar hij loopt heel langzaam leeg. Dat wordt dus even zoeken, plakken en weer rijklaar maken. Er is dus wel weer wat werk aan de winkel. Foto: deze fraaie zwam, ongeveer zestig centimeter groot, fotografeerde ik gisterochtend in Twente.

We zijn net weer thuis na een paar dagen van weg-geweest-te-zijn. Lekker genoten van mooi weer in het mooie Twentse Dinkelland. Mooi weer, nog wel aan de frisse kant, maar regenvrij. Vanmorgen toen we weer huiswaarts wilden gaan kon ik mijn auto slechts ontdekken door gebruik te maken van mijn afstandsbediening. Ergens begonnen er wat lampjes te flikkeren. En daar stond hij dan, van boven tot onder met ijs. Dat was even krabben geblazen. Maar uiteindelijk konden we toch met schone ruiten naar huis. Een uurtje later had de zon alle ijsherinneringen weggetoverd. Foto: hoe kan het anders: de Dinkel in ochtendlicht.

Verd… het is al 10 over tien. Ik heb mijn horloge op de kop staan. Gauw goed doen. Zo nu is het 10 voor half acht. Een beetje beter. Ik zou om 10 uur even weg. Gelukkig nu kom ik toch nog op tijd. De spulletjes staan klaar voor een korte safari. Er ligt tussen Dinkel en Regge een land… en daar gaan we vandaag naar toe. Het weer ziet er redelijk uit. En… afspraak is afspraak. Foto: Op 12 januari 1995 spoelden er drie potvissen aan op het Zuiderstrand. Ik maakte toen deze opname.

Omstreeks half zeven stonden wij al naast ons bed. Op het plein voor ons appartement waren er veel politieauto’s. Het tramverkeer was stilgelegd en een groot deel van het plein was afgezet. Veel politie was  aanwezig. Verkeerscontrole? Nee op die tijd is dat niet gebruikelijk. Een ongeluk? Er was geen ambulance te zien. Een overval of een schietpartij? We weten het niet, maar dat er iets is gebeurd, dat is wel duidelijk. Ik probeerde wat foto’s te maken, maar het was nog veel te donker voor een goede opname op grote afstand. Toch is er op de foto wel het een en ander te zien. Twee dummy’s liggen er op de grond. Het lijkt wel een misdaadfilm. Op het ogenblik loopt er een inspecteur met een speurhond.  Ik trek geen conclusies. Nu is nog een klein stuk van het plein afgesloten; het verkeer mag weer gewoon rijden. Ondanks de slechte kwaliteit plaats ik hierbij toch de door mij genomen opname.

Er is weer nieuws over de Belgische formatie: de Waalse liberaal Didier Reynders krijgt van koning Albert twee weken de tijd om de zaak te klaren. Naast de staatshervorming en de uitbreiding van de macht van de gewesten ligt er ook nog het probleem van de immense staatsschuld. Toch is er misschien een klein lichtpuntje: Reynders is een liberaal en dat ligt een stuk beter bij Bart De Wever. Wie weet wordt er toch nog een weefgetouw gevonden waarop Didier en Bart een goed tapijt kunnen berey(n)den. Foto: een beetje rood mag wel, maar niet te veel.

Ik doe de luxaflex omhoog en kijk naar een heldere hemel. Was er geen regen voorspeld voor vandaag? Ook aan de zeekant ziet het er goed uit. De Kurhausvlag wijst naar het oosten en dat betekent dat de wind west is: matige wind. Het is nog donker buiten: het is nog vóór achten, als ik dit intik. Volgens de Nederlandse tabellen zal de zon over ongeveer een kwartier opkomen. We zullen hem in de gaten houden: wij zijn echt aan een zonnige dag toe. Foto: we waren gisteren even in de Japanse tuin in Naaldwijk en daar maakte ik deze foto van de koikarpers.

Elke dag is een nieuwe dag en daarom begin ik vandaag aan een nieuwe dag. 2 februari, Maria Lichtmis. Voor veel mensen een onbekend begrip, maar in de katholieke kerk toch een bijzondere dag. Vroeger ook Vrouwendag. Maar tegenwoordig wordt vrouwendag op een andere dag georganiseerd. Tijden veranderen en wij veranderen mee. Vandaag zal de zon niet uitbundig schijnen, misschien zien we een vaag zonnetje in de mist. Maar de temperatuur zal ruim boven het vriespunt liggen en de komende dagen nog verder stijgen. Met regen, maar na regen komt zonneschijn en daar wachten we op. Geen zon? Probeer dan zelf het zonnetje in huis te zijn. Foto: vandaag zeggen we het met een bloemetje

Februari, sprokkelmaand. In de louwmaand(januari) zijn er veel takken van de bomen gewaaid. Het dode hout. Nu is het sprokkelen geblazen om de kachel in de koude februarimaand lekker warm te kunnen stoken. Onder het dode hout komen de sneeuwklokjes en de winterammoniet kleur brengen aan de natuur. Het lentegevoel begint te prikkelen en de zon begint al wat meer warmte te geven. Als hij schijnt, dan kunnen we buiten op een zonnig terrasje en uit de wind al heerlijk van een kom erwtensoep gaan zitten genieten. Maak er een fijne dag van. Vandaag wel regenkleding en paraplu. Foto: In Lentevreugd staan deze twee bomen; in de zomer zoeken de paarden hier schaduw.

De daken waren niet wit vanmorgen en er zaten ook geen bloemen op de ramen in het trappenhuis. Er hangt een lichte nevel boven de stad. De zon is nog niet zichtbaar op deze laatste dag van de maand. Morgen beginnen we aan de kortste maand van het jaar en tevens de laatste wintermaand. Over vier weken begint de lentemaand. Foto: de natuur in ijs weerspiegeld in natuurpark Lentevreugd.

Vorige week zaterdag maakten we een rondrit door het westelijk deel van Zuid-Holland. In de omgeving van Wassenaar werden we misleid door de afwezigheid van verkeersborden. Geen nood: wij houden er van op de bonnefooi te rijden. We zien wel waar we uitkomen. Aan de andere kant van Wassenaar, gelegen aan een smalle landweg zagen wij een ons onbekende kaasboerderij; het stond met grote letters op het dak. Dat hebben we goed onthouden. Nu weten we een kaasboerderij in de nabije omgeving. Gisteren zijn we er kaas gaan kopen. En wie hielp ons: de boerin uit het televisieprogramma “boer zoekt vrouw”. Na de kaasboerderij zijn we naar het nabij gelegen natuurgebied “Lentevreugd” gereden. Daar liet ik Annemiek in het zonnetje en in de auto achter om zelf een kleine wandeling te maken in dat natuurgebied. Uiteraard met camera in de aanslag. En ik werd beloond: een vos kruiste mijn pad. En het resultaat van die ontmoeting legde ik vast met de camera. Foto: de vos en op de achtergrond een paar Hooglanders.

Er hangt een licht mist boven de stad. Luchtverontreiniging? Zou best kunnen. Er wordt gestookt: het wintert en het is koud; dan gaat de verwarming een streepje hoger. Luchtverontreiniging was  125 jaar geleden een woord, dat nog niet in de tijd gebruikelijk was. Dat is iets van de laatste 50 jaar, toen de massamotorisering begon. Hoe kom ik op die gedachte: op 29 januari 1886 deponeerde Karl Heinz de rechten voor de “Patent Motorwagen”, een voertuig dat speciaal ontworpen  werd om door een verbrandingsmotor te worden aangedreven. De Patent Motorwagen was een ééncilinderviertakt met een vermogen van 0,68 PK. Dit voertuig wordt beschouwd als het eerste automobiel. De zon is inmiddels opgekomen, maar gaat nog schuil achter de mist boven de stad. Nog even wachten voor de zon mijn kamertje komt binnen schijnen, want dan begint voor mij pass de zonnige dag. Foto: Tyco was gisteren voor de laatste keer mijn vaste logé. Nu is hij weer voor goed in zijn eigen omgeving.

België toch even in het nieuws: Haiku Herman, de EU-president: Herman van Rompuy. En het Nederlandse nieuws. Terwijl een heel groot deel van Nederland NEE zegt, geeft de Tweede Kamer groen licht voor een nieuwe missie naar Afghanistan. Maar het beste nieuws staat op de voorpagina bij het weerbericht: zaterdag tot en met dinsdag: veel ruimte voor zon. Op koud weer kan je je kleden. De zon geeft kleur aan de dag. Foto: ook de camelia staat in bloei

Na 227 dagen en massale protesten heeft Johan Vande Lanotte er de brui aangegeven. Voor de Nederlandse lezers zegt dat niet veel meer. Walen en Vlamingen zullen nooit één taal spreken. Maar hoe moet het nu verder. Nieuwe verkiezingen zullen nog meer verwarring geven. Na 172 jaar is België nog steeds verdeeld. Waar moet de grens liggen als je het land in twee taalgebieden zonder enclaves wilt splitsen. Bijna een onbegonnen taak. Één taal als gemeenschappelijke taal? Maar een Waal wil geen Nederlands, en een Vlaming geen Frans spreken. Met een variatie op de uitdrukking ‘twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen’ zou je haast kunnen zeggen ‘twee talen in één land, daar staat het verstand aan de kant’. Foto: deze twee mensen heb ik nog nooit ruzie zien maken: zij spreken dezelde taal; de taal van het luisteren.

Ik heb altijd een hobby gehad: oude klokken verzamelen en eventueel restaureren. Maar nu is die hobby door ruimtegebrek niet meer dan een paar klokken. Af en toe komen er toch nog mensen naar me toe omdat hun oude klok het niet meer doet en dan help je uiteraard die mensen uit de brand. Soms honoreren zij dat met een presentje. Kort geleden met een mooie fles wijn. Een “Ibéricos. Crianza 2007 Tempranillo Familia Torres Rioja”. Gisteravond hebben Annemiek en ik van deze wijn genoten. Nu staat er alleen een lege fles op tafel. Foto: een hamamelis oftewel Toverhazelaar.

De straten zijn nat, de ramen zijn nat. Het regent en de glazenwasser staat voor de deur om de ramen te lappen. Dat kan hij dus beter even uitstellen. Misschien morgen: het is de verwachting dat het weer morgen beter wordt, wel wat kouder. Maar de natuur laat zich niet koeioneren, die gaat gewoon haar gang. In de tuinen staan de narcissen al boven de grond, de tulpen houden zich nog verscholen onder de grond. Maar in de kassen staan ze al in volle pracht. Zo ook op mijn tafel in de woonkamer. Een beetje somber buiten, maar binnen vrolijke kleuren. Foto: deze bloemen mag u van mij plukken.

Gisteren was het een grijze dag en vandaag zal het niet veel beter zijn. Maar de natuur stoort zich niet daar aan. Die is volop in ontwikkeling. De madeliefjes steken hier en daar hun kopjes weer boven de grond. De narcissen kondigen hun komst aan. De hazelaar staat te pronken. De helleborus staat weer in bloei. En natuurlijk ook de sneeuwklokjes. Gisteren zag ik gele, witte en roze struiken in bloei staan. Op de foto een gele, waarvan ik de naam niet ken.

Op deze dag laat ik u even genieten van een bosje Hollandse tulpen.

Het is nog donker. Ik kan nog niet zien of het een zonnige dag wordt of een met een bedekte hemel. Dat wordt straks dan ook een verrassing of een desillusie. Afwachten maar. Wordt het wandelen of thuis zitten. We zullen er maar het beste van hopen. Mijn voetbalclub heeft gisteren gewonnen 3-1. Vroeger, heel vroeger gingen we op de zondag nog wel eens kijken: kostte toen nog maar een dubbeltje. Staanplaatsen achter het doel. Tegenwoordig kijk ik naar de samenvatting op de tv. Lekker makkelijk onderuit gezakt. Foto: een oude foto uit mijn zwart/wit archief.

Gisteren vertelde ik u over Venus de Morgenster, maar Venus is ook de Avondster. Als Venus te zien is vóór de zon opkomt, dan noemen we hem de Morgenster, als hij later ondergaat dan de zon, dan noemen we hem de Avondster. Venus is echter geen ster: Venus is een planeet met een rotsachtig oppervlak, bijna even groot als de aarde. De baan van Venus om de zon ligt binnen die van de aarde. De afstand van Venus tot de zon is 108.000.000 kilometer. Die van de aarde tot de zon 150.000.000 kilometer. Je kunt Venus maar beter niet benaderen want hij is erg heet: 500 graden Celcius. Dan kan je beter kijken naar de Venus van Milo: daar krijg je het misschien van, maar nooit zó heet. Gisteren was Venus te zien, maar vandaag is het bewolkt en blijft hij verborgen achter de nevel. Foto: dit monster waart thans rond op Scheveningen

Er is in België een actie gaande om de baard te laten staan, totdat er een regering is gevormd en beëdigd. Over drie maanden gaan we weer op vakantie en zullen onze Belgische vrienden weer ontmoeten. Zullen we ze dan nog herkennen? Sommige Belgen doen niet mee met deze actie omdat ze bang zijn om over hun baard te zullen struikelen.
Vanmorgen – het was even voor zeven uur – lachte Venus me vriendelijk toe. Nee, niet mijn lieftallige overbuurvrouw, maar Venus de Morgenster stond te glinsteren aan een wolkenloze hemel. Het begin van een nieuwe dag en tevens de laatste werkdag van de week. Foto: dit is zo een Belg, die zijn snor en baard al een paar weken heeft laten staan .