Nu is het alleen nog maar de vraag: waar is het Kurhausplein?  Het Gevers Deynootplein wordt in de volksmond ook wel Kurhausplein genoemd, omdat aan dit plein het Kurhaus gelegen is. Het adres van het Kurhaus is: Gevers Deynootplein 30. Vandaag(16.00 – 22.00 uur) en morgen(14.00 – 20.00 uur) het feestterrein van mode, muziek en mooie auto’s. Diverse modebedrijven uit Scheveningen presenteren hier hun wintercollecties; er is live Italiaanse muziek van Duo Adagio, Paolo Bertelli en Ariënne Groenewoud. Woont u niet te ver van Scheveningen, kom dan genieten van zon, lifestyle en design. Scheveningen: er is altijd wel iets te doen. Op mijn website staan alle evenementen in Scheveningen vermeld: surf maar eens naar: http://www.badplaats-scheveningen.nl
Het Gevers Deynootplein, waar de kinderen soms spelen in de fontein.

De belofte van onlangs, dat het seniorennet in het vervolg een stuk sneller zou zijn, is ondanks de bijgeplaatste servers nog niet waargemaakt. Gisterochtend om ca 10.00 uur dacht ik dat de problemen opgelost zouden zijn, maar daarna werd het net weer lui. En vanmorgen vroeg, er zijn dan weinig bloggers op het net, ging het redelijk, maar nu is het weer traag. We houden de moed er in. De weerprofeten voorspellen een goed weekend en hier verschijnt af en toe de zon; of we het de hele verdere dag droog houden…? Vanmiddag ga ik met een groep mensen Scheveningen bezichtigen. Er is een bedrijfsuitje bij een van de strandexploitanten en dan word ik wel eens gevraagd om een groep mensen te begeleiden. En dat doe ik altijd met plezier. Het is altijd leuk om iets over je plaats te kunnen vertellen. Ik houd de weerprofeten aan hun woord: belofte maakt schuld.

De afgelopen twee dagen was het erg moeilijk om het seniorennet te bereiken. Soms duurde het wel vijf minuten tot de verbinding tot stand kwam. Tot vanmorgen tien uur, toen kon ik weer gemakkelijk op het blog terecht. Ik heb wel gemaild naar de administratie, maar dat ze daar zo vlot zouden reageren, dat had ik toch echt niet verwacht. Misschien is het ook toeval. Na Prinsjesdag is het weer betrokken; of dat te maken heeft met de rijksbegroting, dat weet ik niet. Maar… het ziet er niet al te gunstig uit voor de belastingbetalers, want die moeten toch weer gaan dokken. De economie mag dan goed gaan, maar het gaat wel ten koste van de belastingbetaler. Maar zo gaat het vaak bij begrotingen: jezelf rijk rekenen, maar de ander laten betalen. Maar ik denk maar na regen komt zonneschijn en misschien kunnen mijn kinderen de vruchten plukken.

 De koningin hield een mooie troonrede: weinig geleerde woorden, begrijpelijke taal en geen ingewikkelde taalconstructies. We hebben het allemaal goed gedaan het afgelopen jaar. We hebben gezorgd voor een goed draaiende economie. Maar als dank krijgen we: moeilijke ingrepen nu het goed gaat, bijna iedereen boet aan koopkracht in; we moeten meer betalen voor autorijden want onze motoren maken teveel uren, nogal logisch: we staan urenlang met draaiende motoren in de file; even optrekken en dan weer stilstaan, ja en dat is vervuilend voor het milieu. Maar waarom worden de files dan niet aangepakt, ja volgens de begroting 50 miljoen euro meer. Maar we betalen alleen al voor het autorijden 500 miljoen euro meer. Maar die 450 miljoen euro gaan in de algemene middelen en het milieu verslechtert. Het kabinet wil meer sportmedailles: wie het langst in de file staat krijgt nu een sportmedaille, want lang in de file staan en je geduld bewaren is een grote sportieve prestatie.

18 september is in Eindhoven een heel belangrijke dag, want op die datum in het jaar 1944, eindigde voor de Eindhovenaren WO II. Mijn twee broers en ik werden pas op 15 april 1945 bevrijd, wij waren toen ondergebracht bij drie verschillende pleegouders in Sneek en mijn ouders en mijn 6 zusjes hebben moeten wachten tot 5 mei 1945. Het eerste oorlogskindje in ons gezin vierde op die voor Eindhoven zo heugelijke dag haar 3e verjaardag. Vandaag is ze weer jarig, maar wel een paar jaartjes ouder.
Voor haar deze bijzondere roos.

Als je in Scheveningen aan de mensen, of het nu bezoekers of bewoners zijn, en je vraagt naar de betekenis van pierewaaien, dan kijken ze je aan of je een zonderling bent. Lekker over de boulevard of langs het strand wandelen of lekker uitwaaien op de Scheveningse pier. Maar ze weten niet dat pierewaaien niets te maken heeft met de Scheveningse pier of welke pier dan ook. En als je dan in het woordenboek het woord pierewaaien opzoekt, dan vindt je de verklaring: aan de zwier gaan of zoals bij Stijn Streuvels: doelloos ergens vertoeven: “hij bleef daar wat pierewaaien met de ellebogen op de dis”.Maar waar heeft het woord dan wel mee te maken; met het Russische woord “pirovat” en dat betekent ‘feesten, fuiven’. En of je dat nu op het strand, de boulevard, het strand of waar dan ook elders doet, het is altijd een prettige bezigheid.

Foto: deze man kwam even pierewaaien in Scheveningen.

In 1994 besloot de overheid, dat Tiengemeten een natuurgebied zou worden. Geen kerncentrale of baggerstort. Nee, de natuur zelf zal het werk opknappen. Korte tijd later is Natuurmonumenten eigenaar van het eiland geworden. Onlangs is er een verbinding gemaakt met het open water en zodoende hebben eb en vloed invloed op een gedeelte van het eiland. Hierdoor ontstaat een ideale plaats voor steltlopers, roerdompen, reigers, lepelaars, kluut en tureluur. Hoewel Tiengemeten pas sinds kort in zijn nieuwe vorm bestaat is het nu al een natuurgebied, waar de stilte alleen door mijn voetstappen verstoord wordt en de horizon en de wolken elkaar ontmoeten. Gisteren, 15 september 2007, hebben we dit eiland bezocht.

Mijn geschrijf op de 10 en 14 september heeft wel het een en ander losgemaakt. Zes bloggers onderkenden hetzelfde. Hopelijk heeft het een positief effect op normaal gebruik van het blog. Maar de tijd gaat verder en we blijven genieten van de vele goede dingen, die het blog(gen) ons biedt. De zon schijnt en morgen is het een dansfestijn op de boulevard. Swinging and Dancing Scheveningen. Ook buiten de vakantieperiode is het op Scheveningen goed toeven. Misschien zelfs aangenamer dan in de drukke vakantiedagen. Zelf gaan we binnenkort ook even genieten van een wat langere vakantie in een zonnig land. En iedereen weer bedankt voor zijn/haar bezoekjes aan mijn blog.

Foto: je moet geen oude koeien uit de sloot halen, maar dit stukje historie uit Zutfen is nog steeds een stukje realiteit.

Is het dan toch waar, wat ik afgelopen maandag in mijn blog schreef. Slechts één persoon reageerde. Dinsdag, woensdag en donderdag heb ik niets op mijn blog geschreven in de hoop dat er meerdere bloggers zouden reageren. Helaas tot nu toe niemand meer. Ik begin me af te vragen, wordt er dan niet gekeken naar de andere bloggers en schrijf ik mijn ervaringen dan alleen maar voor de kat zijn viool? Pierre leest mijn ervaringen, Amro Fait ook, Amourette soms, Hugo, Franske, Pietje, Jan ook en zo zijn er gelukkig nog een aantal blogvriendinnen, Hartendame en Greta en soms Yolanda. Maar er zijn er ook nogal wat, die slechts zeggen: ‘goedemorgen’, ‘welterusten’ of ‘ik wens u een prettige dag’ en dan zie je even later op heel veel andere plaatsen exact hetzelfde prevelementje staan. Dan ga je toch echt denken aan ‘knippen’ en ‘plakken’.

De bijgevoegde foto maakte ik onlangs tijdens een paar dagjes Uit in de omgeving van Zutfen.

Het valt mij op, dat er niet alleen op mijn blog, maar ook bij veel andere blogs in bloggenland steeds meer bezoek komt van bloggers, die niet geïnteresseerd zijn in het blog van de ander, maar komen om te scoren om op de overzichten op de hoogste plaatsen te geraken. “Hoe kom je daar nu weer bij “ zult u denken. De meeste bezoekers vragen om een tegenbezoek, maar heel vaak gebeurt het, dat je bij een tegenbezoek op een blog niets nieuws te zien krijgt: dat stond er gisteren ook al op en eergisteren ook. Ik vind dit jammer, want uit beleefdheid reageer ik bijna altijd op de bloggroeten en dat kost veel tijd. Van sommige bloggers krijg ik wel twee keer per dag een verzoek om hun blog te komen bezoeken. Tegenwoordig wacht ik een paar dagen: dan kan ik alle dubbele begroetingen eerst verwijderen en daardoor wordt mijn gastenboek gelijk behoorlijk uitgedund. Ik probeer iedere dag wat nieuws op mijn blogje te zetten: een korte tekst en een nieuwe foto. Ik vind het leuk als veel mensen uit belangstelling mijn blog bezoeken. En als ze dat waarderen en laten blijken, dan voel ik me gestreeld, maar verschoon mij a.u.b. van al die bezoekjes, die alleen maar voor de ‘klik’ komen.

Bijgevoegde foto: een van de gehandicapte gasten bij de Ooievaarsrun, die genoot van het feest.

Gisteren was er veel te doen in Scheveningen. Ik vertelde het u al gistermorgen. Maar voor mij gebeurde er nog veel meer. Eerst ging ik ’s morgens even een winkelier feliciteren met het openen van een nieuwe schoenwinkel bij ons in de buurt. Vervolgens reed ik even door naar de H.Anthonius Abt, om wat foto’s te maken van het kerkinterieur. Het licht was slecht, dus geen foto’s, maar wel even de toren in en hoog in die toren heb ik fraaie foto’s kunnen maken van de omgeving. Daarna naar de Ooievaarsrun en daar kreeg ik een tip, dat ik mee kon varen als genodigde op een zeer bijzonder schip, dat de dag daarvoor pas in de vaart gekomen was, en zo’n aanbod sla je natuurlijk nooit af. Varen op een spiksplinternieuw schip van 50 meter lengte, 9 meter breed, en een vermogen van 6000. Met een snelheid van 26 knopen (dat is ongeveer 48 kilometer per uur) is dat een echte sensatie.
foto: het nieuwe schip Doña Diana; is het geen schoonheid?

Vandaag een stralende dag voor de gehandicapten, die mee mogen rijden in een van de ruim 300 vrachtwagens, vooraf gegaan door een brandweerwagen met sirene een tocht maken via het Westland naar de visafslag in Scheveningen, waar hun een groot feest te wachten staat. Vandaag en morgen ook Open Monumentendag; op deze dag staan belangrijke panden open voor bezichtiging. Op het strand een Stuifzandtoernooi Jeu de Boules en het Orangina NK Beach Tennis. Er valt vandaag weer heel wat te beleven in Scheveningen, waar de zon schijnt en het een mooie dag belooft te worden.

Vanmorgen keek ik naar buiten en ik dacht meteen: “snel mijn camera pakken”. Wat ik buiten zag, had ik nog nooit eerder gezien. Het was 7.44 uur. De opkomende zon zit op de foto nog achter het flatgebouw, maar boven het gebouw zie je een paar merkwaardige stralenbundels, waarschijnlijk ontstaan door de nog laaghangende ochtendnevel. Het was maar van heel korte duur. Ik had geluk, ik was op het goede moment op de goede plaats. En dat geluk moet je vaak hebben bij het fotograferen.

Een pneumatische hamer of hoe zo’n ding ook mag heten klinkt als een mitrailleur door in ons appartement. Tramrailwerkers van de HTM zijn bezig een trambaan die leidt naar de remise ongeveer 4 centimeter omhoog te brengen. Daarvoor moet de bestrating er uit. De straat of liever het tijdelijk zandspoor ziet er wel schoon uit nu: deze straat lijkt - wel iets minder dan vroeger – op een drollengoot, waar bewoners uit de omgeving hun honden uitlaten en de uitwerpselen niet opruimen, wat in Den Haag verplicht is. Ruim je dat vuil niet op, dan riskeer je een fikse boete, maar ja als er niet of niet genoeg gehandhaafd wordt, dan nemen die mensen dat niet zo nauw. Vooral in de zomer kan het daar behoorlijk stinken. Gelukkig merk je dat niet als je zevenhoog woont.

Bij een behoorlijk groot aantal bloggers is er de afgelopen dagen een knapzakje in de brievenbus van het gastenboek gedeponeerd. En de bloggers die dat zakje even controleerden zaten ineens op mijn blog. Ik wist van niets, maar ze waren van harte welkom. En ik hoop dat ze van dat onverwachte uitstapje naar mijn blog genoten hebben. Misschien komen ze nog eens terug en als ze dan een berichtje achterlaten, dan krijgen ze van mij altijd een berichtje terug; niet alleen maar een bezoekje en wegwezen, maar een kort briefje en een uitgebreid bezoek aan hun blog. Natuurlijk bedank ik Yvette uit Kuurne, die dat knapzakje bij jullie en bij mij in de brievenbus stopte.

Ik stuur haar hierbij haar knapzakje met dank retour.

Dat was wel even een geschutter vanmorgen op het blog. Niet alleen mijn eigen provider had problemen, maar ook op het blog was niet binnen te komen. Gelukkig zijn de problemen nu opgelost. Het is nog vroeg in de morgen en we kunnen toch weer contact maken en daar gaat het toch maar om. Vanmorgen vroeg beloofde het een mooie dag te worden. Blauwe hemel met hier en daar een wolkje, maar inmiddels is het andersom zware wolken en hier en daar een klein stukje blauw. Het wordt in ieder geval een dag vol afwisseling. Gisteravond maakte ik bijgevoegde foto tijdens een regenbui.

Vandaag schijnt weer de zon. De kinderen van het basisonderwijs/speciaal onderwijs zijn vandaag weer voor de eerste dag naar school. Buiten hoor of zie je nu geen kinderen, maar op die eerste dag op school zullen ze wel het hoogste woord voeren door te vertellen over de vakantie en over alles wat ze de afgelopen tijd hebben meegemaakt. Op 20 oktober hebben ze (in Nederland midden en zuid) weer herfstvakantie; ik denk dat de kinderen daar nog niet naar uitkijken. In vergelijk met vroeger hebben de kinderen tegenwoordig wel veel vakantie. Wij hadden: vier weken zomervakantie, een week kerstvakantie en een week paasvakantie. En verder alleen maar extra vrij op de algemene en christelijke feestdagen. Wij brachten de vakantie door in onze straat samen met de andere kinderen: in die tijd was er nog geen sprake van een vakantiereis naar het buitenland; een dagje strand, dierentuin of speeltuin en dan had je het wel gehad. En wij waren tevreden: wij wisten niet anders.
foto: shantykoor op de boulevard van Scheveningen

De foto op mijn blog van een Scheveningse vrouw heeft op een aantal personen indruk gemaakt. Maar waarom alleen het hoofd en niet de hele dracht. Annemiek en ik hebben in het verleden deel uitgemaakt van een Scheveningse klederdrachtengroep. Daarom heb ik als eerste foto gekozen voor een foto uit die periode. Het was in het jaar 1988, dat in Scheveningen herdacht werd dat de latere koning Willem I 175 jaar eerder - dat was dus in 1813 - voet aan wal zette in Scheveningen. Annemiek en ik werden toen gefotografeerd in de Keizerstraat en in dracht. De hier getoonde dracht was de dracht uit de wel heel sombere periode: oorspronkelijk was de dracht vrolijk en ook tegenwoordig wordt deze sombere dracht niet vaak meer gedragen. Als je tegenwoordig nog Scheveningse dames in dracht ziet lopen dan ziet het er heel wat fleuriger uit. Maar daarvan laat ik u een volgende keer wat zien.

Voor buitenstaanders een verrassing, voor bewoners van Scheveningen toch nog een verschijning die we regelmatig ontmoeten; een Scheveningse vrouw in dracht. Wel niet dagelijks maar toch zeker eenmaal per week. Als je door de Keizerstraat loopt of op de boulevard wandelt kom je ze nog wel tegen. Zo ook vandaag: ze zat daar voor de Pier rustig op een stoeltje te genieten van de shantykoren. Een stralend zonnetje had haar naar buiten gelokt. Ik ben een bekende in Scheveningen en als ik vraag: ‘mag ik van u een foto’ dan wordt dat maar zelden geweigerd. Hier is ze dan.

Met een stevige westenwind en een buitentemperatuur van 16,5 graden begon voor mij vanmorgen om 7.00 uur de dag. Maar inmiddels schijnt de zon mijn werkkamer binnen. Dat hebben we ten minste al binnen. Er slingeren nog wel een paar donkere wolken door de lucht, maar die zullen ook wel weer verdwijnen. En anders toch maar een regenjack meenemen, al is het maak in de kofferbak: je kunt nooit weten. En nu maar duimen voor die ca 10 dagen met een overdagtemperatuur van meer dan 20 graden. Vandaag kunnen we in ieder geval op de boulevard genieten van het “Schevenings Shantykoor Festival”, waar aan 9 koren zullen deelnemen. Belangstelling? Ze beginnen te zingen om 12.00 uur en houden pas om 18.00 uur op.