Met enige tegenzin kwam ik vorige week terug aan in mijn thuishaven Gent in plaats van op de camping in Malonne bij Namen. Doordat Sonia mijn hele bagage, buiten wat anti-pechgerief, in de wagen had gedropt en het jaagpad langs de Schelde haast waterpas loopt, ondervond ik geen pijnscheuten onderweg.
Ondertussen verbetert de pols wel, maar nijpbewegingen zoals een deurklink openen e.d. voel ik nog steeds wat minder kracht. Mocht dit niet snel verbeteren ga ik voor een MR-scan gaan waarop veel meer details zijn te zien dan op een RX-foto.
Dagelijks nog kijk ik, bij een stil moment, naar de kaart van Frankrijk met steeds dezelfde gedachte: "Hier zou ik nu ergens zitten..." Het mocht echter niet zijn.
Zodra de pijnscheuten verdwijnen begin ik weer met kortere toertjes rond Gent om dan stilletjes aan wat verder te gaan: kust, Zeeland...
Dank voor al jullie gemeende steunbetuigingen via mail of via blog en vergeet niet: de wereld is nog niet stuk. Geduldig afwachten en dan weer een nieuwe vertrekdatum zoeken voor dezelfde reis, waarschijnlijk eind mei 2014. September is geen optie wegens de merkelijk kortere dagen en meer kans op regen.
Gisterenavond bij de aankomst in Zwalm merkte ik al gauw dat mijn rechterpols weer goed gezwollen was . 's Morgens bij het vertrek was hij weer wat "dunner", maar amper in Brakel zag de binnenzijde van mijn arm geel en blauw. Het kwaad ligt hem in het afduwen op het stuur bij stijgingen en die zijn er in de Vlaamse Ardennen bij de vleet. Omdat ik op zo'n momenten eerder realistisch ben, wierp ik na 9 km de handdoek in de ring, weliswaar met een wrang gevoel na die maanden zoekwerk op kaarten, GPS, trainingen, gerief e.d.
Maar tenslotte zijn er veel ergere dingen op de wereld: kanker, ongevallen, Syrië, noem maar op. Met een krop draaide ik in Brakel het stuur 180° en ging terug naar Sint-Blasius-Boekel waar Dépannage Sonia nog was. Al mijn fietstassen in de auto gestopt en toch nog al fietsend langs de Schelde terug naar Gent gekomen.
Blijkbaar geneest een verzwikking of verstuiking heel wat lastiger als een echte breuk. En onderweg constant ontstekingsremmers slikken is ook de bedoeling niet.
Na een rustpauze ga ik hier deze zomer eerst enkel nog dagritten doen: naar de camping in Wenduine, naar Zeeland e.d. want dan hoef ik niet veel bagage mee te sleuren. En misschien in september ergens enkele dagen naar Noord-Frankrijk.
Een spreekwoord zegt: Het sop is de kool niet waard. Deze voormiddag was ik nog in zak en as maar nu ben ik er al over.
Kriebels in de handpalmen . Na 2 jaar toch nog eens voor een langere tijd weg met de fiets. Alle fietstassen goed vastklikken. Het weer is nog beter dan aangekondigd: i.p.v. grijs met wat (mot-)regen een helderblauwe hemel en stralende zon bij 11°C .
Om 09.30u vertrok ik, richting Visserij in Gent om bij familie en vrienden nog een gebrande DVD met foto's van de 1ste communie van mijn kleinkind Beau in de brievenbus te droppen. Op de mooie fietsbrug aan het einde van de Visserij plots een oorverdovende knal "pang" , als van een revolverschot. Mijn achterband ontploft. Alle tassen afladen en het achterwiel demonteren. Jesus, het was niet alleen de band, het was de velg die het begeven had op een lengte van 30 - 40 cm op de plaats waar remblokjes op de velg remmen (zie foto). Na x-aantal kilometers (Santiago de Compostela, Berlijn enz.) was de slijtage te groot geworden .
Snel naar depannage Sonia gebeld, de achterbank van de break platgelegd en met alles naar de fietsenmaker Biker op Steendam bij Sint-Jacobs ( http://www.bikerfietsen.be/ ) . Op 1 uur tijd, terwijl Sonia en ikzelf nog op de oude markt van Sint-Jacobs vertoeven, hadden ze een nieuwe velg, binnenband, cassette en ook de beide buitenbanden omgewisseld want de 28' x 1.70' was niet voorradig zodat de voorband, die dikker is, nu op het achterwiel staat waar ook het meeste gewicht, tractie en rembewegingen gebeuren.Chapeau voor de dienstverlening van deze fietsenwinkel .
Rond 12.30u verliet ik mijn geliefde Gent, richting Zwijnaarde naar het jaagpad van de Schelde waar ik, zoals ene Franciscus van Assisi, begon te babbelen tegen een koppel fazanten: "Ha mijne moat" . Niet dat ik de ambitie heb om ooit een heilige te worden hé.
In Zingem verliet ik de rivier om naar Zwalm af te draaien, waar ik door Sonia, Jody, Jolie, Beau en Rachelle met open armen werd ontvangen .
Hopelijk onderweg zo geen brute pech meer. Een band kan ik vervangen, zelfs een ketting herstellen of kabels. Gelukkig was het amper 4 km van huis en was het geen zondag.
Oef, deze morgen geruststellend nieuws gekregen betreffende mijn rechterpols. Mijn huisdokter verwees me naar het AZ Sint-Lucas voor een paar foto's van de pols. Er is geen scheur noch breuk in de beentjes, enkel een verstuiking .
Voor onderweg heb ik ontstekingsremmers indien nodig alsook Voltaren Emulgel.
De eerste rit is slechts een warmlopertje van 34 km, van Gent naar Zwalm om aldaar van de familie afscheid te nemen .
Zondag begint het échte werk, richting Namen.
Sorry voor alle volgers op Facebook en mijn blog maar het is onbegonnen werk om jullie allen persoonlijk een antwoordje onderweg te sturen. Zodra ik een WiFi-verbinding heb zal ik een dagverslag in geuren en kleuren schrijven, gespekt met af en toe wat humor en vooral genoeg foto's, zodat ik jullie ook in de mediterraanse sfeer kan brengen. Spijtig dat jullie de lavendel niet kunnen ruiken , een van mijn lievelingsplanten.
Eergisteren zijn we goed teruggekomen uit Marmaris (Turkije), waar het tussen 26° en 33° was .
Mijn rechterpols doet echter nog soms pijn na die (lichte) val in Brugge. Maar door het verlof naar Turkije wou ik eerst niet naar de dokter (gips ) maar morgen nemen ze een foto om eventueel een cortisonespuit te geven . Vermits ik een vlinderstuur heb en mijn hand dus op 3 verschillende manieren om het stuur kan houden, zal dit wel lukken. Ontstekingsremmers en pijnstillers zijn ook al in de bagage.
Ik wou gewoon niet in de gips op verlof vertrekken omdat ik maar al te graag in het water plons. Een goed vooruitzicht is dat de zwelling is verdwenen.
Zaterdag is het dan zover: 1ste rit richting Zwalm naar dochter Jody en de 3 kids. Sonia komt achter met de wagen om mij dan zondagmorgen van daar uit te wuiven.
Ik ben Luc Kluge
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is gepensioneerd militair.
Ik ben geboren op 22/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Recreatief fietsen, wandelen, koken.
In mei 2010 vertrok ik per fiets vanuit Gent naar Santiago de Compostela (E) om terug te keren tot Bilbao, Portsmouth (GB), Dover, weer per ferry naar Calais (F) en terug per fiets naar Gent.
Mijn volgende fietsreizen komen ook op deze blog.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Het mocht echter niet zijn.
. 's Morgens bij het vertrek was hij weer wat "dunner", maar amper in Brakel zag de binnenzijde van mijn arm geel en blauw. Het kwaad ligt hem in het afduwen op het stuur bij stijgingen en die zijn er in de Vlaamse Ardennen bij de vleet. Omdat ik op zo'n momenten eerder realistisch ben, wierp ik na 9 km de handdoek in de ring, weliswaar met een wrang gevoel na die maanden zoekwerk op kaarten, GPS, trainingen, gerief e.d. 
.
, als van een revolverschot. Mijn achterband ontploft. Alle tassen afladen en het achterwiel demonteren. Jesus, het was niet alleen de band, het was de velg die het begeven had op een lengte van 30 - 40 cm op de plaats waar remblokjes op de velg remmen (zie foto). Na x-aantal kilometers (Santiago de Compostela, Berlijn enz.) was de slijtage te groot geworden 
, een van mijn lievelingsplanten.
. Vermits ik een vlinderstuur heb en mijn hand dus op 3 verschillende manieren om het stuur kan houden, zal dit wel lukken. Ontstekingsremmers en pijnstillers zijn ook al in de bagage. 
Ik ben Luc Kluge