Veel wikken en wegen, letterlijk en figuurlijk, maar dit is het ultieme gewicht aan bagage.
Een paar schoenen eruit, een jeansbroek, iets minder gereedschap en minder piketten.
Dit is toch 8 kg minder als toen naar Spanje en dus mooi meegenomen. We verlaten de bewoonde wereld niet hé en kunnen dus onderweg nog steeds iets ontbrekend kopen.
Voordeel van dit alles is dat ik minder hard moet trappen maar vooral voor Sonia: op de terugweg fiets ik door de Bordeauxstreek, zelfs door het dorp Saint-Emilion en kan dus voor haar meer dan 1 fles wijn meesleuren .
Na deze streek zijn er geen klimmetjes meer.
Nu eerst tesamen op verlof naar Marmaris (Turkije) , waar het nu 22° is, om dan op 4 mei te vertrekken .
Tijdens het intikken van mijn vorig bericht sloegen mijn ogen naar een "raar" getal: 15555 . Dit is het cijfer van het aantal lezers/lezeressen sinds ik deze blog, nu 3 jaar geleden, startte .
Het geeft, vooral onderweg, een soort voldoening om steeds een nieuw bericht te tikken, met hopelijk zo weinig mogelijk dt- of andere spellingsfouten maar met des te meer sappige, leuke en soms minder leuke anektodes. En tevens is het een remedie tijdens mijn eenzame uurtjes voor het slapen gaan .
Vooral op tocht moet ik, omwille van het kleine toetsenbord en de soms oncomfortabele plaats, opkijken dat ik geen schrijffouten maak .
Nogmaals dank aan An Tutenel om mij in 2010 aan te zetten om zo'n blog te schrijven. Het is vooral de bedoeling via de tekst en foto's om dagelijks het thuisfront mede in te laten leven met de tocht, de omgeving, cultuur, noem maar op.
Zojuist fietstas per fietstas zitten af te wegen en kwam tot een rare vaststelling: tesamen wogen ze "slechts" 19,5 kg Bij mijn vertrek naar Santiago was dat nog 25 kg
Toch ga ik het een en ander verminderen: ik heb 16 tentpiketten nodig voor het degelijk opstellen van mijn tent maar sleur er 30 mee. Ik hou het nu op 18 stuks. Op iedere goede camping kan ik er eventueel eentje bijkopen, al zal dit haast niet nodig zijn want mijn meeste piketten zijn stalen 5-duimers (kepernagels) met een gelast T-stukje voor de nylon tentkoord .
Straks een "selectie" van kledij doen, tenslotte gaan we geen catwalk van Karl Lagerfeld doen .
Ook laat ik de opvouwbare buitenband hier. Mijn huidige buitenbanden zijn splinternieuwe Schwalbe met een prachtig gripprofiel (28" x 1.70"). Met dit merk had ik tot op heden nooit problemen.
De hoogste punten onderweg zijn "amper" 430m boven de zeespiegel. De Mont Ventoux doe ik zonder bagage. Alles, behalve Camelbakrugzak met papieren, Nikon, GSM, binnenband en bandenlichters, blijft dan in de tent op de camping aan de voet van de reus van de Provence .
Gelukkig heb ik geen spierpijnen van gisteren. Heb enkel wat Voltaren Emulgel aan mijn rechterpols gesmeerd doordat ik gisteren bij het beklimmen van mijn "stalen (alu) ros" met de tip van mijn schoen aan de draaglus van de reistas bleef haperen en pardoes op de grond, gelukkig op zachte gazon .
Deze morgen met An naar Brugge vertrokken via mijn normale weg: het jaagpad langs het kanaal, kwestie van zo weinig mogelijk gemotoriseerd tuig tegen te komen .
De wind was wel de spelbreker, zowel heen (minder erg) als terug . Maar aan 't water is het meestal zo.
Doordat ik mijn reistas en fietstassen niet had afgewogen, merkte ik onderweg wel dat er weer veel te veel gerief in steekt. Nochtans had ik mijn les van mijn tocht naar Santiago hebben moeten onthouden, waar ik voor de Pyreneeën nog 2 postpakken met overtollige spullen terug naar huis zond .Morgen weeg ik tas per tas en haal ik nog wat extra spullen eruit, vooral bij werkgerief en kledij kan ik nog besparen aan gewicht, ook een paar schoenen kan nog weg want mijn fietsschoenen kunnen ook als loopschoenen worden gebruikt.
Eens aan de Sint-Pietersplas te Brugge (BLOSO-domein voor surf- en zeilcursus) hebben we beiden een heerlijke spaghetti gegeten.
Op de terugweg nog even halt gehouden in Oostkamp waar ik een lekkere Brésilliènne klein kreeg. Ik en ijs zijn 2 handen op een buik .
Door het overgewicht aan bagage en de opkomende tegenwind zei ik in Bellem dat An met haar koersfiets, een prachtige zwarte Giant, gerust op haar eigen tempo verder naar Gent kon fietsen zodat ikzelf mijn lager tempo kon aanhouden. Zo geschiedde .
Gisteren was onze vriendin An Tutenel langs gekomen en zij heeft mij ook destijds gepusht om deze blog op te starten, wat ik mij tot op heden nog geen minuut beklaag .
Vermits zij zondag met de fiets heen en terug naar Brugge wil gaan sprong ik aanstonds op de kar en stelde voor om mee te fietsen. Als ik naar de camping in Wenduine fiets is mijn laatste rustplaats steeds de brasserie aan de Sint-Pietersplas te Brugge St-Pieters omdat het er een heel mooie en rustige omgeving is en je er een lekker hapje kan eten voor een heel schappelijke prijs.
Omdat ik morgen en overmorgen op de kids in Laarne moet kijken (paasverlof) en de volgende week nog wat wil trainen met de gepakte fiets heb ik vandaag de 6 fietstassen gepakt met kledij, tent, slaapzak, gereedschap, noem maar op.
Natuurlijk zijn er tientallen van deze paklijsten op internet te vinden en niet alles heb ik nodig, zoals o.a. het kookgerief, maar ik print de lijst af en schrap dan al eerst de voor mij "nutteloze" dingen. Het voornaamste is een goed evenwicht en wat logica: het lichtste en snelst nodige gerief in de beide voortassen, kwestie van niet te slingeren met het voorwiel in bergop en afdalingen. De zwaarste spullen onderaan in de achtertassen (hierdoor lager zwaartepunt) en dwars erboven de reistas met tent, slaapzak en matje.
Alleen nog enkele zaken van het laatste uur moeten nog mee: - Tablet + lader - GSM + lader - Persoonlijke documenten en geld. - Eetrantsoen voor de 1ste trip naar Zwalm.
Zojuist terug van bij Biker aan Sint-Jacobs in Gent. En mijn Batavus draait als een Zwitsers uurwerk. Snel onderweg naar huis alle 24 versnellingen uitgetest en Jeroen Meus (Komen eten op VRT) zou zeggen : " Da' s af, he " .
En dit voor een heel skerpe prijs zou Donald Muyle van Dovy-keukens zeggen: 149 Euro. Dit voor een nieuwe cassette 8 versnellingen, nieuw triple crankstel, nieuwe ketting, nieuwe kettingbeschermer en de werkuren.
Zoals jullie al op de foto's van mijn bericht over mijn trainingstocht naar Sluis konden zien, was de kwaliteit niet echt denderend .
Deze foto's waren met de ingebouwde camera van mijn tablet genomen en moest deze tot maximum 1 Megapixels comprimeren. Ligt het aan dit comprimeren of aan het ontbreken van een auto-focus aan de camera, dat weet ik niet , dus een andere oplossing zoeken: de foto's van mijn Nikon comprimeren en deze via de tablet op mijn blog plaatsen.
Dit was echter zonder de waard gerekend: mijn tabletje van amper 129 Euro herkende de Nikon niet. Maar snel de handdoek in de ring werpen is niet aan mij besteed. Er moest een andere oplossing zijn... Yes ! Als we nu eens het SD-kaartje van de Nikon uit de camera haalden en deze rechtstreeks aan de tablet koppelden ??? Weer een probleempje: de Nikon SD-kaart is een "groot" formaat, ik heb een micro SD-kaartje nodig met een adapter. Dus dit is nu een testbericht, volledig via tablet maar met foto's van Nikon. Vermits ik op de Nikon een 10-tal resoluties kan instellen en hij nu op de kleinste staat, kan ik nog steeds een trapje hoger gaan moest het resultaat niet bevredigend zijn. Dat zien we straks wel.
Intussen kreeg ik ook een sms'je van de fietsenwinkel dat mijn fiets is hersteld. Straks dus naar St-Jacobs.
Gisteren was de living eerder een garage. Met 2 oude dekens over de vloer kan dat zo geen kwaad, anders had ik ambras met Sonia . Na de werken snel een vodje met Dreft erover .
Eindelijk kon ik wat aan de fiets sleutelen: de beide buitenbanden, 4 nieuwe remblokjes en een nieuw zadel gemonteerd. 's Namiddags dan een testritje gedaan om de stand en hoogte van het zadel te testen alsook een remtestje gedaan. Geen wrijving gevonden . Daarna naar de fietsenmaker voor het échte werk: de originele cassette en triple-crankstel hadden hun best gedaan. Ze staan er nu 5 jaar op en waren aan vervanging toe, tesamen met de ketting.
De defintieve route heb ik ondertussen getekend, zie onderaan de bijlage openklikken. Soms begint het al te kriebelen al is het nog 1 maand wachten .
Ik ben Luc Kluge
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is gepensioneerd militair.
Ik ben geboren op 22/07/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Recreatief fietsen, wandelen, koken.
In mei 2010 vertrok ik per fiets vanuit Gent naar Santiago de Compostela (E) om terug te keren tot Bilbao, Portsmouth (GB), Dover, weer per ferry naar Calais (F) en terug per fiets naar Gent.
Mijn volgende fietsreizen komen ook op deze blog.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
.
, waar het nu 22° is, om dan op 4 mei te vertrekken 
. Dit is het cijfer van het aantal lezers/lezeressen sinds ik deze blog, nu 3 jaar geleden, startte 
maar met des te meer sappige, leuke en soms minder leuke anektodes. En tevens is het een remedie tijdens mijn eenzame uurtjes voor het slapen gaan 
.
.
.
. Maar aan 't water is het meestal zo. 
Ik ben Luc Kluge