Omerta

Waarom ben ik vaak zo hevig

waarom was ik weer zó bezig

‘k moet mezelf toch niet verkopen

althans, dat durf ik toch te hopen

’t klonk een ietsie als verwijt

maar ‘k heb dan ook écht spijt

spijt dat ik m’n mond nooit hou

‘k hoor het vaker van een vrouw

het is gewoonlijk in ’t begin

maar ’t heeft uiteindelijk toch geen zin

het is zoals die zus van Gabriëlle zei:

‘luisteren’ maakt me ook wel blij

ik wil van dat ‘onhebbelijke’ af

‘k moet precies altijd van iets ‘vanaf’

snel, snel mezelf profileren?

mijn leven op één hoopje keren?

‘k sprak eerder al van zelf-educatie

dit was dus geen communicatie

het leek wel op een monoloog

waarbij ik op een slappe koord bewoog

wil ik nu het evenwicht niet verliezen

moet ik een andere tactiek gaan kiezen

een ‘staakt het vuren’ heeft geen zin

een ‘omerta’ evenmin…

simpelweg wat aandacht voor ‘die ander’

zo begrijp je toch ’t snelst malkander!

moest ik daar nu zo oud voor zijn?

toen ‘k er mee begon was ik nog klein

m’n moeder zei toen al vaker resoluut:

hou je mondje eens voor één minuut !

60 tellen heeft ze mij dan niet gehoord

‘k deed daarna gewoon weer … voort