intimi weten dat ik gedichtjes schrijf zo weet ik dan met mijn gedachten blijf voel ik me goed en rustig dan zijn ze veelal leuk en luchtig voel ik me echter slecht of rot dan gaan ze soms 'tot op het bot' soms schrijf ik heelder vellen vol voor 't plezier en voor de lol maar nu, nu is dit ventje ziek knock out... in de kliniek het ging de laatste weken mis maar nu weten ze eindelijk wat het is voor een eerste lentedag heus ongelegen bij dát nieuws paste enkel... regen mijn bloed is 'effe' naar de knoppen mijn hart moet daardoor véél harder kloppen het verdict ging ons door 'merg en been' 'k was even van de wereld heen heb ik dáárvoor zó gezond geleefd? is het dát wat men voor mij in petto heeft? je hebt gewoon zo van die dagen dan lig je daar met al je vragen niemand die dan een zinnig antwoord heeft gelukkig dan wel bergen liefde geeft dat doet me goed dat geeft me moed in de rand van dit verhaal is er iets waar ik van baal er is niets wat rijmt op: Ziekte van Waldenström shit toch !!!!!
